ข้อความสุดท้ายจากจดหมาย หนุ่มจงฮยอน วงSHInee นักร้องดังเกาหลี ก่อนจบชีวิตตัวเอง....
เปิดเผยจดหมายลา ข้อความสุดท้ายของจงฮยอน
ผมนั้นแตกสลายอยู่ภายใน โรคซึมเศร้าของผมค่อยๆ โตขึ้นจนกลืนกินผมเข้าไปทั้งตัว จนทำให้ผมต้องนึกถึงแต่อดีตที่ขมขื่น และตะโกนด่าทอมัน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา ถ้าผมไม่สามารถหายใจได้อย่างมีความสุข ผมเชื่อว่าอย่าหายใจเลยจะดีกว่า ผมถามตัวเองว่าใครคือคนที่ต้องรับผิดชอบชีวิตนี้ คำตอบคือตัวผมเอง ผมคนเดียวเท่านั้น เป็นเรื่องง่ายที่จะพูดถึงจุดจบ แต่ยากที่จะทำมัน และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมมีชีวิตมาถึงทุกวันนี้
ผมบอกตัวเองว่าอยากที่จะวิ่งหนี วิ่งหนีไปจากทุกคนและตัวของผมเอง ผมถามตัวเองว่าเป็นใคร ผมก็เห็นแต่ตัวเอง ทำไมผมถึงจำอะไรไม่ได้ นั่นก็เพราะตัวผมเอง เพราะฉะนั้นทั้งหมดนี่คือความผิดของผม ผมอยากให้คนอื่นรับรู้ แต่ไม่มีใครรู้ แน่นอนว่าไม่มีใครเคยรู้จักผมจริงๆ จึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ถ้าถามว่าทำไมผมโกหกนั่นเป็นเพราะว่าผมเหนื่อย ผมเหนื่อยและทนกับโรคนี้มานานแล้ว และไม่เคยที่จะมีอาการดีขึ้น มันคือความเจ็บปวดทั้งหมด และความเจ็บปวดนี้เองที่หยุดไม่ให้จบชีวิตของตัวเอง ทำไมผมถึงจะทำในสิ่งที่ผมต้องการไม่ได้ พวกเขาถามผมว่าทำไมผมถึงเศร้า มันเป็นเพราะตัวผมเอง นั่นใช่มั้ยคือสิ่งที่คุณหมออยากจะได้ยิน ไม่นะ ผมไม่ได้ทำอะไรผิด เมื่อมีคนบอกผมว่าสาเหตุของโรคนี้เกิดจากนิสัยของผมเอง ผมก็คิดนะว่า “เป็นหมอนี่มันง่ายนะ” มันแปลกที่มันเจ็บปวดมากขนาดนี้ คนที่แย่กว่าผมกลับไม่เป็นไร คนที่อ่อนแอกว่าผมกลับมีชีวิตที่ดี หรือไม่เรื่องนี้อาจจะไม่จริง อาจจะไม่มีใครที่มีชีวิตอยู่ที่มีความทุกข์หรืออ่อนแอกว่าผม ผมถามตัวเองหลายครั้งว่าทำไมถึงไม่มีชีวิตอยู่ต่อ การมีชีวิตอยู่ต่อมันไม่ใช่เพื่อผม แต่มันเป็นเพื่อพวกคุณ
ได้โปรดอย่าพูดอะไรเลยถ้าคุณไม่เข้าใจ ถ้าอยากรู้ว่าเพราะอะไร ผมบอกคุณไปแล้วว่าการมีชีวิตอยู่ต่อมันเจ็บปวกมาดขนาดไหน ผมต้องมีเหตุผลที่แย่กว่านี้อีกหรอ ผมบอกคุณไปแล้ว คุณไม่ได้ฟังหรือไง อะไรที่คุณสามารถก้าวผ่านมันไปได้ จะไม่สร้างรอยแผลให้คุณทั้งชีวิต
การต่อสู้กับโลกใบนี้ไม่ใช่การเป็นตัวผม ความดังนี้ไม่ใช่ชีวิตสำหรับผม และนั่นอาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้ผมทุกข์ที่สุด เพราะผมดัง แล้วทำไมผมถึงเลือกชีวิตนี้หรอ มันตลกมากเลยล่ะ ผมเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าจะอยู่ได้นานขนาดนี้ ผมไม่รู้จะพูดยังไง บอกผมทีสิว่าผมทำดีแล้ว ผมทำงานหนักพอแล้ว และถึงแม้ว่าคุณจะไม่สามารถยิ้มออกกับเรื่องนี้ได้ อย่าโทษผมเลย คุณทำดีแล้ว คุณทำมามากพอแล้ว ลาก่อน"
ผมนี่ติ่งวงแรกเลยครับ หลับให้สบายนะพี่จง เสียงพี่มันจะอยู่ในใจผมเสมอ