อีกแง่มุมหนึ่งตามประวัติศาสตร์จริงของเจ้าหญิงเมืองฉาน อาจเป็นตัวละครเอกรากนคราคือ"เจ้ามิ่งหล้า"นี่เอง

ฉันไม่รู้ว่าเจ้าหญิงจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่นางไม่ได้กลับเข้ามาในวังอีกเลย ไม่มีใครพูดถึงนางอีก พระราชินีทรงกริ้วพระเจ้าอยู่หัวอยู่หลายวัน และพระเจ้าอยู่หัวทรงรู้สึกอับอายมาก ฉันคิดว่า นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองพระองค์ทะเลาะกัน ฉันสงสารพระราชินีมาก พระนางกันแสงอยู่หลายวัน และแม้ช่วงนั้นพระนางจะอารมณ์เสียใส่พวกเรา พวกเราทุกคนก็ยังรู้สึกสงสารพระนางอยู่ดี

หลังจากนั้น ไม่มีเจ้าหญิงเมืองฉานคนใดได้รับอนุญาตให้เข้ามาในพระราชวังและเป็นนางกำนัลของพระราชินีอีกเลย เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่พวกเจ้าเมืองฉานจะส่งธิดาเข้ามาถวายตัวเป็นมเหสีของกษัตริย์พม่า แต่ในอนาคตจะไม่เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว

หากมีการส่งตัวเจ้าหญิงคนใดจากเมืองฉานมา นางจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าวัง ถ้าไม่ถูกส่งตัวกลับก็อาจถูกขังไว้ไม่ให้เจอะเจอผู้ใด พวกเจ้าเมืองฉานโกรธมากเมื่อทราบเรื่องว่า ธิดาที่ตนส่งมาถวายตัวได้รับการปฏิบัติเยี่ยงไร แต่พระราชินีก็ไม่แยแส ตราบใดที่พระเจ้าอยู่หัวยังคงซื่อสัตย์ต่อพระนาง ใครจะโกรธพระนางก็ไม่แยแส พระนางพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเก็บพระองค์เอาไว้แต่เพียงผู้เดียว”