“แผ่นดินอาบยาพิษ” ไทยนำเข้าสารเคมีมาก เท่ากับตึกใบหยก!

ปริมาณดังกล่าว เมื่อแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์กำจัดศัตรูพืช ประเมินอยู่ที่ประมาณ 6-8 หมื่นล้านบาท เม็ดเงินมูลค่ามหาศาลนี้จึงนับเป็นผลประโยชน์ก้อนโตที่อยู่ในมือของบรรษัทข้ามชาติยักษ์ใหญ่ไม่กี่เจ้าที่ครองตลาดในไทย จึงไม่น่าแปลกใจบรรษัทเหล่านี้รวมถึงบริษัทรายย่อยเจ้าอื่นๆ อีกจำนวนมาก จะส่งเสริมเกษตรกรให้ใช้ผลิตภัณฑ์มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยวิธีการต่างๆนานา

หันมามองกลไกภาครัฐที่ควรควบคุมสารอันตรายเหล่านี้ เพื่อให้สุขภาวะของประชาชนในชาติแข็งแรงสมบูรณ์ กลับพบว่าอ่อนแออย่างเหลือเชื่อ ไม่ว่าจะเป็น

1. กลไกในการควบคุมสารเคมีกำจัดศัตรูพืช เช่น ระบบการขึ้นทะเบียนสารเคมีกำจัดศัตรูพืช เปิดโอกาสให้ขึ้นทะเบียนการค้าสารเคมีการเกษตรถึง 27,000 รายการ ซึ่งอาจมากที่สุดในโลก ทำให้ผู้ผลิตบางเจ้าผลิตเป็นสูตรต่างๆหรือยี่ห้อใหม่ๆเพื่อดันยอดขายให้มากขึ้น

2. กลไกควบคุมการส่งเสริมทางการจัดจำหน่ายและการตลาด ที่เต็มไปด้วยช่องโหว่ที่ยังไม่มีกฎระเบียบควบคุมการโฆษณาและส่งเสริมการขาย ทำให้สามารถ ลดแลกแจกแถม ขายพ่วง ฯลฯ ได้มากกว่า เหล้าหรือบุหรี่ด้วยซ้ำ

3. การบังคับใช้กฎหมายอย่างโปร่งใสและเคารพการมีส่วนร่วมของประชาชนตามที่กฎหมายบัญญัติ
จึงไม่น่าแปลกใจ หากท้ายที่สุด ผู้รับเคราะห์จากสารพิษตกค้างนี้ก็คือ คนไทยทั่วไปที่เป็นเหยื่อของผู้ประกอบการอย่างแทบไม่มีทางเลี่ยง ตราบเท่าที่ผู้กี่ยวข้องยังมองเห็นผลประโยชน์มากกว่าสุขภาพของประชาชน และตราบเท่าที่ภาครัฐยังคงไม่มีความกระตือรือร้นล้นในการปิดรอยรั่วนี้