เหมือนอกหักอีกครั้ง!! เมื่อมีโอกาสได้ไปกินข้าวกับแฟนเก่าที่เลิกไป 2ปี หลังจากกลับมาเจอกันอีก

จขกท. เล่าประสบการณ์ให้ฟังว่า ...
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เรามีโอกาสได้เจอแฟนเก่าโดยบังเอิญ และเขาจึงชวนกินข้าวในฐานะเพื่อน เราก็ไปกินข้าวกับเขาและพ่อของเขา ความคิดแว๊ปแรกของเราคือ ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานมากแล้วตั้งแต่เลิกกัน คงไม่เสียหายอะไร แต่ก็แอบกังวลอยู่นิดๆ เพราะฝ่ายชายเขาก็มีคนของเขาที่คบกันมา2ปีแล้ว ก็คือหลังจากเลิกกับเรานั่นแหละ แต่เราคิดว่า แค่ถามสารทุกข์สุกดิบ คงโอเคแหละ และมันก็ไม่โอเคค่ะ



เราโสดค่ะ โสดมา 2ปี ตั้งแต่เลิกกับเขา เราก็ไม่ได้คบใครแบบจริงๆ คบๆเลิกๆ ไม่เคยได้เปิดตัวเป็นแฟนก็เลิกไปก่อนทุกที 

สาเหตุที่เลิกกันกับแฟนเก่าคนนี้คือ แม่เค้าไม่ชอบเรามากมาก ไปหาเรื่องพ่อแม่เรา นี่คือปัญหาเรื้อรัง  และช่วงหลังๆทะเลาะกันหนัก เรื่องที่ต่างฝ่ายก็แอบไปเที่ยวกับเพื่อนไปสังสรรค์โดยที่ไม่บอก เหมือนทำเพื่อประชดกัน เอาชนะกัน ไม่ยอมกัน ในที่สุดทุกอย่างก็จบลง และเขาก็ไปมีคนใหม่ทันทีในอีก2อาทิตย์ต่อมา

เหตุการณ์เริ่มจากว่า บ้านของเรากับเขาอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันค่ะ วันนั้นวันอาทิตย์ มีการจัดประชุมสมาชิกในหมู่บ้านทุกๆ3เดือน ซึ่งช่วงหลังๆเราจะโดนให้ไปประชุมแทนพ่อเราตลอดค่ะ จริงๆที่ไปก็แอบหวังค่ะ ว่าอาจจะได้บังเอิญเจอกันบ้างค่ะ เราก็พยายามเช็คอินลอยๆอ่อยตลอด ว่าแบบ เออนี่เรามาประชุมหมู่บ้านนะ เผื่อจะได้บังเอิญเจอเขาค่ะ มโน แต่ตั้งแต่เลิกกัน เราก็ไม่ได้เจอเขาเลยค่ะ มีบังเอิญเจอกันบ้างแต่น้อยมากค่ะ อาจจะเจอที่เซเว่นหน้าหมู่บ้านบ้าง เจอที่ถนนทางเข้าหมู่บ้านบ้าง แต่ก็แค่ผ่านไปค่ะ ไม่ได้ทักทาย ก็คือใช้ชีวิตเป็นคนแปลกหน้ากันไปเลยค่ะ  แต่วันนั้น เราเจอพ่อเขาค่ะ และก็เป็นเรื่องปกติที่เราจะสวัสดีทักทายเขาค่ะ เพราะเราไม่ได้โกรธหรือเกลียดกัน พ่อเขาก็ยังคงเอ็นดูเราเหมือนเดิมค่ะ แล้วสักพัก เราก็รู้สึกเหมือนใครมานั่งข้างหลังแล้วก็สะกิดที่หลังฉันค่ะ ซึ่งก็เป็นเขาจริงๆ ค่ะ รอยยิ้มเดิมที่เคยยิ้มให้เราค่ะ เราก็ทำท่าทางตกใจนะคะ ไม่คิดว่าจู่ๆเขาจะมาทักค่ะ 

เราแทนเขาว่าต้นสน และ แทนตัวเราว่าน้ำตาลนะคะ

ต้นสน: นี่ นี่ !!! (ผู้ชายตัวสูงเอานิ้วจิ้มมาที่หลังของเรา)
น้ำตาล: อ้าว ว่าไง!!! (หน้าตาเราดูตกใจมากค่ะ)
ต้นสน: ประชุมเสร็จไปไหนต่อป่าว ไปกินข้าวกันไหม
น้ำตาล: ไม่ดีมั้ง!!!
ต้นสน: พ่อไปด้วย นี่พ่อเป็นคนให้มาชวน (ไอ้เราก็หลงดีใจนึกว่าชวนเอง)
น้ำตาล: งั้นขอกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน
ต้นสน: บอกแล้วไง ชอบหน้าสดมากกว่า ไปชุดนี้แหละ
น้ำตาล: ไม่ได้ๆ เดี๋ยวขอกลับบ้านก่อน 
ต้นสน: อื้ม งั้นเดี๋ยวกลับไปเอารถจอดรอแถวนี้นะ
น้ำตาล: อื้ม

ณ ตอนนั้นจิตใจวุ่ยวายมาก โทรไปหาเพื่อนสนิททุกคนถามว่าจะไปดีมั้ย เอาไงดี ใจนึงอยากไปมาก คิดถึงเขามากมาก แต่อีกใจรู้ว่าถ้าไปแล้วกลับมาเราต้อง hurt หนักแน่ และอีกใจก็กลัวว่าแฟนเขาจะรู้สึกไม่ดีและเข้าใจผิด แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไปค่ะ เราผิดค่ะ เราห้ามใจตัวเองไม่ได้ เราคิดถึง แต่เราชัดเจนนะคะว่าไปในฐานะเพื่อนจริงๆ

ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถ เรานั่งข้างหลังนะคะ พ่อของเขานั่งเบาะข้างคนขับค่ะ เรานั่งมองเบาะนั้น ในใจก็คิดค่ะ แอบแบบ ทำเอ็มวีหน่อยๆอ่ะค่ะ ที่ตรงนั้น เราเคยนั่ง มันเคยเป็นเบาะที่ปรับช่วงขาพอดีกับตัวเรา แต่ตอนนี้ถูกเลื่อนเข้าไปชิดกว่าเมื่อก่อน เฮ้อ ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้วค่ะ แต่บังเอิญหันมาเจอ เจ้าตุ้กตาลูกหมาฮัสกี้ ที่เราเป็นคนซื้อให้เขาค่ะ มันยังคงวางอยู่ที่เดิมนะคะ เราแอบดีใจเบาๆค่ะ ที่เขายังไม่ทิ้งมันไป มองแบบคนปกติ มันก็แค่ตุ๊กตาอ่ะเนาะจะทิ้งก็เสียดายอ่ะ ก็ทิ้งๆไว้หลังรถเนี่ยแหละ พอถึงร้านอาหาร นั่งคุยกันแปปนึงพ่อของเขาก็ขอแยกออกไปทำธุระค่ะ แต่ถ้าจะให้เราเดา พ่อลูกน่าจะเตี้ยมกันค่ะ เพราะ มันดูเป็นจัดลำดับไว้หมดค่ะ เพื่อให้เราได้อยู่กับเขาสองต่อสองค่ะ ไม่รู้ว่ามโนเข้าข้างตัวเองรึเปล่านะ แต่พ่อก็คงไม่อยากให้เราสองคนอึดอัดมากกว่าค่ะ มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยก็คงจะเกร็งๆ พูดอะไรก็คงไม่สะดวก


น้ำตาล: นี่ไม่ได้แผนใช่ป่ะ
ต้นสน: แหนะ! ทำมารู้ทันอีกละนะ
น้ำตาล: รู้น่ะ ว่าคิดไรอยู่
ต้นสน: ยังรู้ทันเราเหมือนเดิมเลยนะ
น้ำตาล: ย้อนอดีตอีกละนะ ไม่เอา
ต้นสน: ทำไมอ่ะ กลัวไร 
น้ำตาล: ไม่เอาไม่พูดเรื่องเก่าแล้ว 
ต้นสน: อยากพูดด้วย อยากอัพเดทชีวิต ว่าเป็นไงบ้าง 
น้ำตาล: ก็บอกแล้วไงเราสบายดี 
ต้นสน: 2 ปีที่ไม่มีเราอ่ะ ชีวิตเป็นไง เราแอบไปส่องนะ ว่าก็มีรูปคู่บ้าง ก็เห็นมีผู้ชายตลอดนะ แหม่!!!
น้ำตาล: ขี้เผือกว่ะ 
ต้นสน : สาบานว่าเธอไม่แอบส่อองเรา
น้ำตาล: ก็เรื่อยๆนะ ก็มีเข้ามาบ้างแต่ยังไม่เคยคบใครเป็นแฟนเลย ก็ดูๆกันไปก็เลิกๆกันไป ไม่เคยมีแฟนใหม่!
ต้นสน : อูยยยย รู้สึกเลวเลยตรู
น้ำตาล: มันไม่เกี่ยวกับเธอหรอก แค่เรายังไม่เจอคนที่ใช่ เข้ามาก็มีแต่คนที่ไม่ดี มันเป็นเพราะตัวเราเองมากกว่า
ต้นสน: เพราะยังไม่เจอคนดีเท่าเราอ่ะดิ ก็งี้แหละคนมันทำไว้ดี (น้ำเสียงเขาก็ดูตลกๆนะแบบคงอยากให้สถานการณ์ไม่ตึงเครียดจนเกินไป)
น้ำตาล: อื้ม มันยังไม่ีใครทำได้ดีเท่าเธอจริงๆแหละ 
ต้นสน: เห้ย ขอโทษ
น้ำตาล: ขอโทษไรอ่ะ อย่าไปซีเรียสดิ ขำๆ
ต้นสน: หน้าเธอเริ่มไม่ขำแล้วอ่ะ 
น้ำตาล: จะเอาจริงๆป่ะ เราไม่ได้เปิดรับใครขนาดนั้นหรอก ที่เข้ามาก็เหงาๆแหละ ดึงคนนู้นคนนี้เข้ามาให้ชีวิตดูไม่ว่าง แต่ก็รู้แล้วล่ะ ว่าไม่เวิร์คเลย 
ต้นสน: จริงๆกับแฟนคนนี้เราทะเลาะกันทุกวันแหละ 3วันดี4วันไข้ แต่เราก็ใจเย็นมากขึ้น
น้ำตาล: ก็ดีแล้วล่ะ รักษากันไว้นานๆแบบนี้ เราเห็นเราก็ดีใจด้วย ที่เธอเจอคนที่ดี
ต้นสน: ไม่ดีเท่าที่เธอเคยทำเลยด้วยซ้ำ
น้ำตาล: แหม่ต่อหน้าตรู เมิงก็พูดเอาใจตรูไปงั้นแหละ อย่ามาทำซึ้ง
ต้นสน: จริงๆ แค่อยากบอกสิ่งที่ไม่เคยบอกเฉยๆ 
น้ำตาล: อืม เปลี่ยนเรื่องมั้ยอ่ะ
ต้นสน: ที่ยังไม่มีใคร ไม่ได้รอเราอยู่ใช่ป่ะ
น้ำตาล: ไม่ได้รอ ก็บอกแล้วไง ก็มีมาเรื่อยๆ แค่ยังไม่โอเคขนาดนั้น
ต้นสน: ก็เธอเอาเราเป็นตัววัดไง จะไปเจอได้ไงอ่ะ คนที่ดีกว่าเรา
น้ำตาล: ก็ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไรไง เราอยู่ของเราได้ 
ต้นสน: แต่ยอมรับเถอะ มันแย่กว่าตอนที่มีเราอยู่ใช่ป่ะล่ะ
น้ำตาล: แล้วเธอจะมาย้อนอดีต ให้ได้อะไรวะ ก็รู้ว่ากลับไปไม่ได้
ต้นสน: แสดงว่าอยากกลับมา
น้ำตาล: ถ้าเป็นไปได้มันก็ยังอยากให้เป็นเธออยู่แหละ 
ต้นสน : เราไม่น่าเลยเนาะ
น้ำตาล: ก็เราทั้ง 2 คนอ่ะแหละ ถ้าวันนั้นเราแค่อดทนมากกว่านี้แล้วก็ไม่ใจร้อน ทุกวันนี้เราก็ยังได้อยู่ด้วยกัน
ต้นสน: เราเองเราผิดเอง เราไม่หนักแน่นพอที่จะรักษาเราไว้
น้ำตาล: เราก็ผิด ที่ไม่ยอมแพ้เธอบ้าง อยากแต่จะเอาชนะ เธอคงอึดอัด แต่ก็ดีนะ เพราะความล้มเหลวจากคู่เรามันก็ทำให้เธออดทนกับคนใหม่ได้มากขึ้น เรื่องอะไรที่เธออดทนตอนคบกับเราไม่ได้ แต่คบกับเค้าเธอก็อดทนได้ มันก็ทำให้ความสัมพันธ์พัฒนาไปได้นาน 
ต้นสน: ก็จริงนะ เพราะทุกเรื่องที่เราทะเลาะกับเค้ามันเรื่องร้ายแรงกว่าตอนทะเลาะกับเธอเยอะเลย แต่เราก็พยายามอดทนประคับประคองกันไป เพราะเรารู้ ว่าเค้ารักเรามากแค่ไหน
น้ำตาล: เราดีใจที่เห็นเธอมีความสุข

ต้นสน: เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่เวลาฝนตกแล้วเห็นเธอต้องตากฝนเข้าบ้าน เราเคยสัญญากับเธอว่า จะไม่ให้เธอต้องลำบากแบบนั้นอีก มันต้องเป็นเราที่ไปดูแลเธอ ไปส่งเธอที่บ้าน แต่เราทิ้งให้เธอต้องเผชิญมันอยู่คนเดียว
น้ำตาล: เห้ยบ้า !!!!! เราชิวๆ เมื่อก่อนตอนยังไม่เจอเธอ เราก็ใช้ชีวิตของเรามาแบบนี้ เราอยู่ได้สบาย
ต้นสน: เรารับรู้ตลอดนะ เวลาที่เธอเศร้า เวลาที่เธอคิดถึงเรา 
น้ำตาล: อื้ม เพราะตอนที่ชีวิตเรามีเธอ เรามีความสุขมากมาก มีความสุขที่สุดแล้วในชีวิต เธอคือคนที่ดีที่สุด เข้าใจเราที่สุด เธอคือที่สุดแล้วอ่ะในชีวิตเราอ่ะ
ต้นสน: ขอบคุณนะ ช่วงชีวิตตอนที่เราอยู่ด้วยกัน มันดีที่สุดแล้วสำหรับเราเหมือนกัน
น้ำตาล: พอเถอะนะ พอแล้ว 
ต้นสน: เธอหายไป2ปี วันนี้ได้พูดสิ่งที่อยากพูดให้ฟัง
น้ำตาล: เราก็ได้พูดในสิ่งที่อยากพูดเหมือนกัน เราไม่ได้หายไปนะ เราอยู่ที่เดิมเลย ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ เราก็คนเดิมอ่ะ
ต้นสน: เรานี่แหละที่เปลี่ยนไป เราเป็นต้นสนคนเดิมของเธอไม่ได้
น้ำตาล: ชีวิตเธอดีขึ้นมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว เรียนจบ ได้เป็นโค้ช แบบที่เธอฝัน มีแฟนที่ดีที่รักเธอ ทุกอย่างมันดีหมดแล้ว
ต้นสน: แต่ชีวิตเธอล่ะ เราก็มีส่วนที่ทำให้ชีวิตเธอเป็นแบบนี้
น้ำตาล: อย่าอินเยอะ หนังอ่ะ ดราม่าอะไร
ต้นสน: เนี่ยยยย เธอllม่งชอบตัดฟีลซึ้งๆ
น้ำตาล: แล้วพูดไปแล้วมันได้อะไรขึ้นมาเหรอ
ต้นสน: ก็ได้บอกให้รู้ไง
น้ำตาล: ก็รู้แล้วนี่ไง พอใจมั้ย 
ต้นสน : ไปไหนต่อมั้ย
น้ำตาล: มีนัดกับเพื่อนต่ออ่ะ เดี๋ยวสักพักก็ต้องไปแล้ว
ต้นสน: เดี๋ยวไปส่ง 
น้ำตาล: ไม่ต้องเดี๋ยวไปเอง แค่นี้ก็มากพอแล้ว ว่าจะกลับบ้านก่อนด้วย ค่อยออกไปใหม่
ต้นสน: งั้นก็กลับบ้านพร้อมกัน 
น้ำตาล: เลิกทำตัวแบบเมื่อก่อนดิ๊ เราไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วไง
ต้นสน: ป่ะกลับบ้านพร้อมกัน อย่างอแงน้ำตาล 
น้ำตาล: พ่อเธอล่ะ
ต้นสน: พ่อไปที่อื่นแล้ว ไม่ต้องรอ
น้ำตาล: เธอไปเถอะ เดี๋ยวนั่งวินกลับเอง
ต้นสน: อย่าดื้อ!!!! ทางเดียวกันก็กลับด้วยกัน รัฐบาลบอกไว้ (เขาเดินเข้ามาจูงมือฉัน และจับไว้แน่นนมาก ใจเต้นแรงมาก)
น้ำตาล: เดี๋ยวเดินเอง ต้นสนอย่าทำแบบนี้ (ฉันพยายามสะบัดมือออก)
ต้นสน: เดี๋ยวถึงรถแล้วจะปล่อย 




พอเดินมาที่รถ เขาก็มองหน้าเราแล้วก็เปิดเพลง ซึ่งเราว่าบังเอิญที่วิทยุFMก็จะเป็นเพลงเศร้าๆฟีลแฟนเก่าพอดี ฉันเลยยื่นมือไปปิดวิทยุพอดีกับที่จะเอื้อมมือมาปรับเบาะให้ฉัน เพราะเบาะข้างที่นั่งอยู่ตอนนี้ขาติดมาก แฟนใหม่เขาเป้นคนตัวเล็กขาไม่ยาว เลยปรับเข้าไปชิด ซึ้งขาฉันค่อนข้างยาวกว่ามาก ฉันรีบปัดมือเขาออก



น้ำตาล: ไม่ต้องปรับ
ต้นสน: ทำไมอ่ะ
น้ำตาล: ก็เดี๋ยวแฟนเธอมาก็ต้องมาปรับใหม่อีก เอาไว้แบบนี้แหละ
ต้นสน: แคร์คนอื่นก่อนตัวเองอีกละ 
น้ำตาล: ไม่อยากให้มีปัญหา ไม่อยากให้ใครรู้สึกไม่ดี บอกไม่ต้องก็คือไม่ต้อง
ต้นสน: ดุอีกละ 
น้ำตาล: รีบๆเหอะ จะกลับบ้านละ ให้ไว
ต้นสน: ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ เรามีความสุขมากมาก 
น้ำตาล: อืม เหมือนกัน
ต้นสน: อะไรเหมือนกันอ่ะ 
น้ำตาล: ขอบคุณไง 
ต้นสน: แล้วไม่มีความสุขเหรอ 
น้ำตาล: อืม มี
ต้นสน: ไว้ว่างๆ มากินข้าวกันอีกนะ
น้ำตาล; ยากละ ไม่น่ามีครั้งต่อไป เดี่ยวลงตรงนี้ละ อีกนิดเดียวเดี๋ยวเดินเข้าไปเอง บายนะ 
ต้นสน: น้ำตาล!!!!! ขอบคุณนะ 



ตอนเดินหันหลังมาคือแบบเหมือนโลกเราถล่มลงมาเลย ความเข้มแข็ง ความสบายๆชิวๆที่ เป็นมาตลอด 2 ปี ที่เลิกกัน พังหมดเลย พังหมด เหมือนตกลงไปในหลุมที่กำลังจะปีนขึ้นมาได้อยู่แล้ว เค้าอาจจะรู้สึกดีที่ได้เจอเรา ได้คุยกับเรา แต่เรารู้สึกแย่มากมากอ่ะ

เรากลับไปรักเค้าอีกแล้ว รักเหมือนที่มีช่วงนึงเมื่อก่อนตัดใจไม่ได้เลยร้องไห้ทุกวันนะช่วงนั้น พยายามทำใจมานานมาก กว่าจะไปเริ่มใหม่กับคนอื่นได้ เราอยู่ได้มาตลอดนะ แต่หลังจากวันนี้ เราต้องกลับไปคิดถึงเค้าอีก คิดถึงช่วงเวลาเมื่อก่อน คิดถึงทุกที่ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้า

เรากลับไปเป็นคนอกหักอีกรอบแล้วอ่ะ รู้นะว่าถ้าไปเจออาการตอนกลับมาจะเป็นแบบนี้ แต่ก็ยังไป ทำตัวเอง ถ้าไม่รู้จักห้ามใจให้ได้ ก็ต้องมานั่งเฟลแบบนี้แหละ อยากฟังเสียงเขาอีก อยากกินข้าวกับเขาอีก แต่เขามีคนใหม่ไปแล้วไง เราสิคนที่ไม่มีใคร มันทรมานอ่ะ เจ็บจริงๆ

แต่เราคงจะดีขึ้นในไม่ช้านี่แหละ เรื่องของเราก็มีแค่นี้แหละ