เตือนใจพ่อแม่ ที่มีลูกชาย - เมื่ออดีตผมเคยเกือบถูกล่วงละเมิดทางเพศ และยังเป็นแผลอยู่ในจิตใจมาเกือบ 30 ปี

บทความนี้  ผมเขียนขึ้นเพราะต้องการแบ่งบัน และเป็นข้อเตือนให้หลายคน ไม่แน่ใจว่าจะสามารถช่วยใครได้มากน้อยแค่ไหน  หรือผมอาจแค่เพียงอยากระบายให้มันออกมาจากใจบ้าง เพราะมันฝันร้ายที่หลอกหลอนผมมาเกือน 30 ปีแล้ว  ผมไม่รู้จะสาบานหรือยืนยันจากอะไร แต่ทุกคำที่พิมในนี้ เป็นเรื่องจริง 100%  ครับ ไม่มีการแต่งเติมใด ๆ ทั้งสิ้น  (แค่ผมเรื่มพิม  ตาของผมก็เรื่มร้อนแล้ว มันอยากจะล้นเอ่อออกมา แต่คงไม่มีอะไรออกมา)

ปัจจุบันผม อายุ 40 ปีแล้ว แต่งงาน มีลูกชาย 7ขวบ คนเดียว ครอบครัวตอนนี้อบอุ่นมากครับ
แต่เรื่องที่เกิดกับผม เกิดตอนผมเรียนชั้น ม.1  ด้วยความที่ผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างตอนผอม และเล็ก เวลายืนเข้าแถว จะอยู่ช่วงท้ายตลอด โรงเรียนที่เรียนเป็นโรงเรียนชายล้วน อยู่ในกรุงเทพ เส้นถนนอิสรภาพ (จะโดนลบ  หรือฟ้องไหมเนี่ย)  สมัยนั้นจะมีการสมัครเป็นลูกเสือ กองร้อยพิเศษ เพื่อฝึกและทำกิจกรรมของโรงเรียน ความที่ความคิดนะวันนั้นยังเด็กมาก เข้าสมัครเพราะต้องการให้ร่างกายเข็งแรง ด้วยความที่เราตัวเล็ก และผอม ตอนน้นผมคิดแค่นั้นจริง ๆ

การฝึกก็มีการฝึกตามปกติ ทุกหลังเลิกเรียน มีกิจกรรม ต้องออกไปเก็บตัวค้างคืนข้างนอกเป็นพัก ๆ ก็มีการฝึกตามปกติ ซึ่งจะมีครูผู้ชาย ที่เป็นผู้ที่มาฝึกพวกเรา ลูกเสือ กองร้อยพิเศษโดยเฉพาะ    รุ่นพี่ ม.2 และ ม.3  รวมถึงพวกผมจะเรียกว่าครูชาย

เรื่องน่าจะเกิดช่วงเทอม 2 หรือ เทอม1 ช่วงปลาย อันนี้ผมจำไม่ได้จริง ๆ ด้วยที่ ครูชายจะให้ความสนิทกับผม มากกว่าคนอื่นนิดหน่อย แต่ไม่มากจนผิดสังเกตุ  

ช่วงนั้นมีงานอะไรสักอย่าง ที่สนามหลวงมั้ง กลุ่มพวกลูกเสือ กองร้อยหลายโรงเรียน ต้องไปช่วยงานที่สนามหลวงกัน  ตอนค่ำหลังจากเลิกงาน ทางครูชายก็ขอกลับพร้อมผม บอกว่าบอกพี่ ม.2 และ ม.3 ไปรวมตัวกันที่บ้านครูชาย เดี่ยวจะกลับมาขอคุณพ่อ คุณแม่ให้ เพื่อไปงานเลี้ยงกันต่อ ซึ่งเป็นความโชคดีของผม หลังจากพบคุณพ่อผมที่บ้าน คุณพ่อผมไม่อนุญาติให้ไป  ผมเดาว่าคุณพ่อผมเดาได้จากสีหน้าผมที่ไม่สู้ดีนัก  เพราะผมเองก็รู้สึกไม่ดี ณ ตอนนั้น ที่ครู ตามผมกลับมาที่บ้าน

แต่หลังจากนั้น  1-2 สัปดาห์ ต่อมา  มีรุ่นพี่ ม.2 มาหาที่บ้านช่วงเย็น บอกมีงานต้องให้ไปช่วยในฐานะ กองร้อยพิเศษ ให่แต่งตัวชุดกองร้อยมาเลย พ่อ แม่ผม จึงไม่ว่าอะไร  คงเห็นว่ามีรุ่นพี่มารับ คงไปเรื่องงาน  (รุ่นพี่คนนั้นถ้าเค้ามีโอกาสได้อ่าน คุณ กูอยากจะตามไปกระทืบ  ยังจำหน้าคุณนะตอนนั้นได้ และจำชื่อได้ด้วย เพราะชื่อจริงเค้าชื่อเดียวกับผม)

หลังจากแต่งตัวออกจากบ้าน ทางรุ่นพี่ก็พาผมไปที่บ้านครูชาย  ผมนั่งรออยู่ในบ้าน ยังจำได้แม่นกับคำพูด ณ ตอนนั้น คือ ได้ยินรุ่นพี่ทำท่าทางไม่พอใจ คุยกับครูชายอยู่ ผมจำได้เพียงบางประโยค คือ  "ครูชอบเอาเรื่องส่วนตัวมามาปนกับงาน"  และก็เห็นครูทำท่าท่างยิ้ม ๆ ไม่พูดอะไร

สักพักรุ่นคนนั้นก็กลับไป ปล่อยผมอยู่กับครูชาย  และทางเค้าก็บอกว่าเป็นความเข้าใจผิด งานไม่มีแล้ว คืนนี้นอนนี่ก่อน ตอนเช้ามีงาน หรืออะไรนี่ล่ะ ผมจำไม่ได้แล้ว  แต่คือ สรุปผมก็เลยต้องนอนที่บ้านเค้า

ก็คงตามที่หลายคนที่อ่านคิดล่ะครับ  เค้าเอาชุดกับกางเกงขาสั้นมาให้เปลี่ยน เพื่อบอกว่าจะได้ไม่ร้อน และชุดจะได้ไม่ยับ
คืนนั้นผมนอนไม่หลับ ที่จำได้คือนอนหงายเอามือก่ายหน้าผากตลอดเวลา โดยมีครูพยามจะทำอะไรผม โดยการเข้ามาหอมแก้มก่อน และบอกครูขอนะ

ซึ่ง ณ ตอนนั้น ผมไม่รู้เลยว่าคืออะไร ผมทำได้เพียงชักสีหน้า และทำท่าทางขยะแขยงมาก ทุกวันนี้ผมก็ยังร็สึก ขยะแขยงอยู่ พอผมนอนตะแคง เค้าก็จะเอาของของเค้ามาถูโดนที่ก้นผม  ผมก็จะกลับมานอนหงายเหมือนเดิม จำคำพูดคำนึงได้ เค้าบอกผมว่า "ทำไมนอนหงายเอามือก่ายหน้าผาก มันเครียดมากเลยหรอ  "กูอยากจะบอกอีเฮียคงไม่เครียดมั้งอีสัสสสส"  แต่ความที่ตอนนั้นผมเด็กมาก ทำได้แต่นอนทนอยู่อย่างนั้น  แต่ความโชคดีที่เค้าไม่ใช้กำลัง กับผม พอมาเช้า รุ่นพี่คนเดิม (ที่ชื่อเดียวกับกู)  ก็มาที่บ้านครูชาย เพื่อรับผมกลับบ้าน โดนก่อนที่รุ่นที่จะมา ทางครูเค้ามาบอกผมว่าที่เมื่อคืนหอมแก้มผมไป เค้าไปได้คิดอะไรนะ เค้ารักผมเหมือนน้องชาย

หลังจากนั้นสักพักผมก็ออกจากการเป็นลูกเสือ กองร้อยพิเศษ ซึ่งเรื่องผมก็มีพูดถึงในหมู่รุ่นพี่ และเพื่อน ๆ ในกองร้อยว่า ผมเรียบร้อยไปแล้ว แล้วมาสักพักผมก็รู้จากเพื่อนในกองร้อยพิเศษอีกคนว่า มีเพื่อนอีกคนที่ตัวเล็กพอๆ กับผม โดนไปเหมือนกัน หลังจากผมออกมา  แต่เพื่อนคนที่บอกมันตัวใหญ่งัย มันก็แค่มาเล่าให้ฟัง  ซึ่งผมคงไม่ใช่คนแรก และคนสุดท้ายที่โดยกระทำ น่าจะมีไม่น้อยเลยที่โดนกระทำ

หลายคนอาจจะบอกว่า ทำไมยอมไป ทำไมไม่หนีออกมา เมื่อเกือบ 30 ปีก่อน  ผมแค่ ม.1 อายุน่านะ 11-12 ปี   เรื่องเพศ เรื่องความทันคน ผมว่าเด็กสมัยนี้อาจไม่เข้าใจ ณ ตอนนั้นความอ่อนต่อโลก  ความรู้เรื่องเพศ ต่ำมากครับ   ผมเพื่งมาเข้าใจหลายๆ เรื่อง หลังจากผ่านมาหลายปี เพราะเหตุการ์ณมันติดในความทรงจำ

ผมค่อนข้างมั่นใจว่าต้องมีคนอ่านที่อยู่ในเหตุการ์ณช่วงนั้น เพราะเอ่ยชื่อครู หลายคนที่รู้จักคงรู้ดีเลย หลังจากผ่านมาหลายปี ผมได้เจอแม่ทิพย์ (ครูผู้หญิงที่โรงเรียนตอนนั้น ที่เด็กทุกคนเรียกแม่ทิพย์ เพราะแกรักเด็กนักเรืยน เหมือนลูก เวลาดี แกดีมาก เวลาดุ  ก็ โคตรดุ ที่ผมเอ่ยชื่อ แม่ทิพย์ ผมว่าหลายคนที่เรียนอยู่ที่นั่นคงรู้แล้วล่ะว่าโรงเรียนอะไร) ผมอยากจะเดินเข้าไปบอกแกถึงเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น แต่ผมก็ไม่กล้า

เรื่องนี้ผมไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย มันคือฝันร้าย ที่ตามหลอกผมมาตลอด เกือบ 30 ปี อยู่ที่ว่าจะตามมาหลอกช่วงไหน  ซึ่งมันไม่เคยเลือกช่วงเวลาเลย

สิ่งที่กระทบกับผมคือ ผมไม่สามารถถูกตัวผู้ชายแบบเต็ม ๆ ได้ มันขยะแขยงไปหมด ผมไม่สามารถนอนกับเพื่อนผู้ชายได้เลย ถ้านอนเป็นกลุ่มหลายคนผมพอได้ แต่ถ้าให้จับคู่นอน 2 คน ผมจะนอนไม่ได้เลย มีแฟนคนนึงเคยพาผมไปนวดกับคนตาบอด ที่เป็นผู้ชายด้วยกัน พอเค้านวดผมได้สักพัก ผมต้องบอกขอพอ บอกแฟนขอไปนั่งรอและกัน ผมบอกว่าไม่ชอบให้ผู้ชายมาโดน แฟนผมก็ด่าผมว่ากระแดะ ผมก็ยิ้มรับ และก็ไปนั่งรอ และเค้าก็ไม่พาผมอีกเลย  

ช่วงผมทำงาน ผมต้องติดต่องานกับชาวต่างชาติบ้าง ซึ่งต้องมีการทักทายด้วยการจับมือ ทุกครั้งที่ต้องทักทายด้วยวิธีนี้ ผมต้องฝืนทำ และภาพหลายอย่างมันก็ตามมาหลอกหลอนผมอีก บางครั้งผมคิดว่าจะลืมมันได้ แต่ผมร็แล้วล่ะ ว่ามันคงไม่มีวันลืมออกไป พักๆ  ผมก็จะฝันร้ายเรื่องนี้ อาจจะปีล่ะครั้ง หรือหลายครั้ง แล้วแต่ว่ามันอยากจะหลอกผมตอนไหน

แฟนผมเคยมีความคิดจะให้ลูกไปบวชภาคฤดูร้อน  ผมคัดค้านเต็มที่ เพราะจากข่าวหลายข่าวเรื่องเณรที่ไปบวชโดนล่วงละเมิด ผมกลัวมากที่ลูกชายจะโดนกระทำเหมือนผม   จนแฟนผมด่าว่า เลี้ยงอย่างนี้เมื่อไหร่มันจะโต  แต่ผมก็ไม่ได้อธิบายอะไร ปล่อยให้เค้าบ่นไป

เรื่องของผมไม่รู้ให้อะไรกับใครมากน้อยแต่ไหน แต่สื่งที่ผมจะบอกคือ การล่วงละเมิดทางเพศเด็กผมว่ามันเป็นเรื่องใกล้ตัวมาก อยากให้พ่อแม่ทุกคนคอยมั่นดูพฤกติกรรม เพราะคนที่ล่วงละเมิดเด็กส่วนใหญ่ คือคนไกล้ชิดที่เราไว้ใจนี่ล่ะครับ

ปล. ผมคิดเล่น ๆ ผมยังสามารถฟ้องร้อง หรือเอาความอะไรได้อีกไหม เพราะผมคิดว่าคนอ่านหลายคนอาจจะเป็นเหยื่อเหมือนผม อยู่ในสถานที่เดียวกับผม เพราะชื่อที่ผมเอ่ย ถ้าคนที่เรียนที่นั่น จะรู้ดีเลยครับ