Thug Behram ฆาตกรโจร

มีคำถามหนึ่งที่หลายคนถามกันมากคือฆาตกรต่อเนื่องคนไหนฆ่าคนมากที่สุด?

แน่นอนหลายคนรู้จักคำว่าฆาตกรต่อเนื่อง ถ้าจะอธิบายง่ายๆ คือฆาตกรต่อเนื่องคือคนร้ายที่ฆ่าคน 3 รายขึ้นไป
ซึ่งฆาตกรต่อเนื่องบางรายจะฆ่าเหยื่อต่อไปตราบใดที่ไม่ถูกจับ ในประวัติศาสตร์มีฆาตกรต่อเนื่องมากมายที่หลายคน
เชื่อว่าเป็นฆาตกรต่อเนื่องโรคจิตที่ฆ่าคนมากที่สุดในโลก  เช่น เอลิซาเบธ บาโธรี่ เชื่อว่ามีเหยื่อที่ถูกเธอฆ่าถึง 80-650 คน,
ดอกเตอร์แฮโรลด์ ชิปแมน ที่เชื่อว่าเขาฆ่าผู้ป่วยของเขา 15-250 คน หรือ แม้แต่กิลส์ เดอ เรยส์ เชื่อว่าเขาฆ่าเด็ก 80-200 คน

อย่างไรก็ตาม การประเมินจำนวนเหยื่อนั้นไม่เป็นที่แน่นอน เพราะหลายฆาตกรต่อเนื่องไม่สามารถสรุปได้ว่าเป็นเรื่องจริง
หรือถูกใส่ร้ายโดยประวัติศาสตร์ หรือไม่มีจำนวนยืนยันว่าเสียชีวิตกี่คนกันแน่ แม้ว่าเราไม่รู้ว่าฆาตกรต่อเนื่องเหล่านั้นเป็นเรื่องจริง
หรือหลอกลวง จำนวนเหยื่อที่ไม่ทราบจำนวนจริงๆ ก็ตาม แต่กระนั้นเราก็ได้เห็นมีปัจจัยหลายอย่างที่สามารถทำให้ฆาตกรฆ่าคน
จำนวนมากได้ เช่น สภาวะของประเทศ กฎหมาย ฐานะของเหยื่อ พื้นที่ก่อเหตุ สิ่งเหล่านี้ส่งเสริมให้ฆาตกรสามารถลอยนวลฆ่า
เหยื่อจำนวนมากได้

ที่น่าสนใจคือ ในจำนวนฆาตกรต่อเนื่องที่หลายคนเชื่อว่าเหยื่อมากที่สุดในโลกนั้น มีชื่อของ “ธัก บีห์แรม” รวมอยู่ด้วย เรื่องราวของเขานั้นน่าสนใจเป็นอันมาก เพราะเขาเป็นสาวกกลุ่ม “ธัค” ลัทธิที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลก
 


ธัก บีห์แรม (Thug Behram)


 
"ธัค"( Thuggee) มาจากภาษาสันสกฤตแปลว่า ขี้โกง, หลอกลวง, ทุจริต, ตัวโกง คำนี้เป็นคำเรียกของกลุ่มลัทธิหนึ่งในประเทศอินเดียต้นศตวรรษที่ 13 มีกลุ่มผู้นับถือศาสนาฮินดูแยกตัวออกไปมาปฏิบัติพิธีกรรมสรรหาคิดค้นกันขึ้นมาเอง แล้วตั้งชื่อกลุ่มว่า “ธัค”

กลุ่ม “ธัค” ถือว่าเป็นอันธพาล แก๊ง นักฆ่ามากกว่าจะเปนลัทธิทั่วไป พวกเขาเดินทางไปทั่วอินเดียเป็นเวลาหลายร้อยปี พวกเขานับถือเจ้าแม่กาลี เทพเจ้าแห่งการทำลายล้างของชาวฮินดู เป็นปางหนึ่งของพระอุมาเทวี มีกายสีดำสนิท มีลักษณะดุร้าย มี 10 พระกร ถืออาวุธร้ายอยู่ในพระกรทั้งสิบนั้น แลบลิ้นยาวถึงทรวงอก ที่ริมฝีปากมีเลือดไหลหยดเป็นทางยาว เครื่องประดับเป็นหัวกะโหลก มีงูใหญ่ร้อยคาดองค์ดั่งสังวาล



ชื่อว่ากลุ่มธัคก่อตั้งในปี 1356 ศาสนาที่ตั้งหลักๆ อยู่ภาคกลางของอินเดีย ส่วนใหญ่คนเชื้อชาติอินเดีย ที่มีนิสัยโหดร้ายเพราะชอบฆ่ารัดคอเหยื่อ โดยพวกที่มันฆ่าส่วนใหญ่จะเป็นนักท่องเที่ยว, นักเดินทาง โดยเฉพาะกองคาราวานจะชอบเป็นพิเศษ เพื่อปล้นทรัพย์สิน รวมไปถึงทำตามความเชื่อของพวกเขา ทำให้มีอีกชื่อที่รู้จักกันดีในภาษาฮินดูว่า "ฟานซิการ์"(หมายถึงบ่วงรัดคอ) เพราะพวกนี้ชื่อชอบที่จะรัดคอเหยื่อด้วยผ้าผืนยาวที่สมาชิกแต่ละคนจะถูกไว้รอบเอว

สมาชิกบางคนในลัทธิมีการส่งผ่านจากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูก นั้นเองทำให้หลายคนเชื่อว่าเป็นการสืบทอดทางพันธุกรรมความโหดเหี้ยมเรื่อยมา และผู้นำลัทธิจะขึ้นชื่อว่าโหดร้ายที่สุด และพวกเด็กคนอื่นจะได้รับการสอนและการฝึกฝนเพื่อให้เกิดความกล้าหาญและมีระเบียบ
 
กระบวนการบีบคอนักท่องเที่ยวของพวกธัค แสดงให้เห็นหน้าที่ของพวกธัคคนหนึ่งจับแขน คนหนึ่งจับขา และอีกคนใช้ผ้ารัดคอ


 
ธัคเป็นลัทธิความเชื่อของคนที่ร่วมมือกันฆาตกรรมหมู่นักเดินทางหรือคาราวาน ที่พวกตนเห็นว่าน่าจะพกของมีค่าจำนวนมาก โดยวิธีการทำงานนั้นพวกเขานั้นจะพิจารณาว่ากลุ่มคาราวานนั้นสวมควรจะปล้นและฆ่าง่ายหรือไม่ หากง่ายพวกเขาก็จะสะกดรอยรอโอกาสให้คาราวานมายังสถานที่ง่ายต่อการดัดปล้น สถานที่ส่วนใหญ่นั้นจะเป็นสถานที่ง่ายต่อการหลบหนีหากปล้นผิดพลาด เป็นต้นว่าแม่น้ำ พวกเขาก็จะโผล่ออกมาโจมตีพวกเขา

 

แสดงให้เห็นชัดว่าพวกเขามีความรู้เรื่องชัยภูมิและภูมิศาสตร์ เพราะสามารถคาดการณ์หาเส้นทางหนีหรือทีซ่อนตัวได้อย่างรวดเร็วบางครั้งพวกธัคจะทำตัวเป็นนักเดินทาง พยายามตีสนิทนักเดินทางเพื่อคลายระมัดระวังตัว หากถึงเวลาโจมตีก็จะจู่โจมอย่างรวดเร็ว ส่วนมากจะรอเวลากลางคืนถึงจะจู่โจมหน้าที่ของพวกธัคแตกต่างกันออกไป พวกธัคมีหัวหน้าแก๊งเรียกว่า Jemadar เทียบได้กับ ร้อยโท ซึ่งเป็นคำสามัญที่มักใช้ และสมาชิกคนอื่นๆ มียศแตกต่างกันขึ้นอยู่กับหน้าที่ของตน เป็นต้นว่า “ตีคน” “สะกดรอย” และ “หลอกล่อเหยื่อ”

พวกเขาจะดักซุ่มตามจุดต่างๆ การจู่โจมก็ทำอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ และไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธมากมายอะไร
สิ่งที่ขาดไม่ได้คือผ้าเพื่อบีบรัดคอเหยื่อ




ชาวอินเดียภาคกลางส่วนใหญ่มักใช้ผ้าแพร (หรือ rumal ซึ่งใน ภาษาฮินดี หมายถึงผ้าเช็ดหน้า) ซึ่งผ้าที่ว่านั้นนอกจากเอามาเป็นผ้าพันคอและผ้าโพกหัวแล้วพวกธัคยังใช้ผ้านี้ใช้บีบรัดคอเหยื่อด้วย โดยผ้าส่วนใหญ่เป็นผ้าพันคอสีเหลือง ซึ่งเป็นสีธรรมชาติ นอกจากนี้ยังมีสีครีม สีกากี และสีเหลืองสดใสด้วย

จำนวนเหยื่อที่เสียชีวิตจากพวกธัคนั้นมีจำนวนมากมาย จนไม่สามารถระบุได้แน่ชัดว่ามีจำนวนเท่าไหร่กันแน่ ในบันทึกกินเนสส์บุ๊คระบุว่ามีเหยื่อถึง 2,000,000 คนเสียชีวิต ในขณะที่นักปรัวัติศาสตร์ชาวอังกฤษประมาณว่ามีเหยื่อเสียชีวิต 50,000 คน ทั้งหมดขึ้นนี้เริ่มจากพวกธัคเริ่มต้นและอยู่มา 150 ปี ก่อนที่จะถูกล้างบางในยุค 1830

และในศตวรรษที่ 19 ปี ชื่อของธัก บีห์แรมก็ปรากฏตัวขึ้น และถูกบันทึกว่าเป็นฆาตกรต่อเนื่องฆ่าคนมากที่สุดในโลก ว่ากันว่าเขาเพียงคนเดียวฆ่าเหยื่อถึง 931 คนระหว่าง 1790 และ 1930 แม้ว่าจำนวนเหยื่อจะไม่ระบุยืนยันแน่ชัด เรื่องของธัก บีห์แรมไม่ค่อยมีรายละเอียดมากนัก สิ่งที่รู้คือเขาเป็นผู้นำคนสุดท้ายขอธัค ส่วนจำนวนเหยื่อนั้นไม่เป็นที่แน่นอนเพราะมีส่วนผสมของตำนานกับเรื่องประวัติศาสตร์เข้าไปด้วย ทำให้ไม่สามารถหาแหล่งยืนยันได้ที่แน่นอน

สิ่งที่พอจะเป็นหลักฐานได้คือ คำสารภาพของบีห์แรมเองที่หลังจากทางการจับได้ เขาก็สารภาพในปี 1830 ซึ่งเขาสารภาพว่าเขาคนเดียวคนไป 125 – 150 คน ส่วนเหยื่อรายอื่นๆ มีเขาและผู้ชายในกลุ่มช่วยเหลือด้วย

 

วิลเลี่ยม เฮนรี่ สลีแมน


 
ความเลวร้ายของกลุ่มธัคสิ้นสุด วิลเลี่ยม เฮนรี่ สลีแมน นายทหารอังกฤษที่มาประจำการในประเทศอินเดียในศตวรรษที่ 19 ซึ่งเขาได้สังเกตว่ามีชาวบานจำนวนมากหายไป และคาราวานอาณานิคมอังกฤษหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อสืบทราบว่าคาราวานเหล่านั้นถูกโจมตีด้วยโจร ดังนั้นเขาจึงนำทหารไปปราบปรามพวกธัค

การกำหราบพวกธัคเป็นด้วยความยากลำบากหาก แต่เมื่อทหารอังกฤษเรียนรู้และทราบข้อมูลของพวกธัค ก็สามารถที่จะแก้ปัญหาไม่ว่าจะเป็นทางตรงและทางอ้อม ตอนแรกพวกเขาก็เริ่มเผยแพร่ให้ระวังพวกธัคตามพรมแดน ให้นักเดินทางระมัดระวังตัว  จากนั้นก็ซื้อตัวสมาชิกพวกธัคให้เข้าทางการหรือไม่ก็บีบให้หนีออกจากกลุ่ม

ต่อมาทางการอังกฤษก็นำระบบตำรวจนักสืบมาใช้ในการตามรอยพวกธัค ซึ่งได้ผลเป็นอย่างมาก เพราะตอนนี้ทางการรู้หมดว่าสถานที่ตรงไหน
พวกธัคชอบออกอาละวาด รวมไปถึงวิธีการก่ออาชญากรรม ประกอบกับการจับตัวผู้นำ การไล่ล่าทางการทำให้พวกธัคล่มสลายในที่สุดธัก บีห์แรมถูกประหารชีวิตด้วยการแขวนคอในปี 1840