ต่างโลกหรรษา กับยัยผมม้าจอมซึน

นามปากกา : Neptheduck

 

Chapter 1.1

ดาดฟ้า 🔞

 

        1 สัปดาห์ก่อน

        ณ ดาดฟ้าตึกอำนวยการของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง

 

        ฟิ้วว~

        "ขอโทษที่ต้องเรียกให้มาพบในที่แบบนี้นะไอยาเนะจัง"

        "ไม่เป็นไร ฉันว่างพอดี"

        "ฉะ...ฉันชื่อคิริวเป็นรองหัวหน้าห้องของเธอนะ"

        "ฉันจำได้ นายเรียกฉันมาที่นี่มีอะไรเหรอ?"

        "คือ...ฉัน"

        เสียงเข้มจากชายวัย 18 ปี ที่เอ่ยขึ้นตะกุกตะกัก ทำให้หญิงสาวผมยาวดำขลับวัยเดียวกัน ที่มีนามว่าไอยาเนะ นิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะหันหลังให้และเท้าแขนไปบนขอบเหล็กกั้นระเบียง

        "ตะ...ตลอด 3 ปีตั้งแต่เธอย้ายมาที่โรงเรียนนี้ ฉันก็แอบมองเธอมาตลอด"

        "..."

        "แล้วตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบการศึกษา ฉันก็เลยตัดสินใจว่า..."

        เสียงของชายหนุ่มถูกขัดด้วยเสียงถอนหายใจ ที่ฟังดูเบื่อหน่ายของเธอ แต่เขาก็ยังไม่หยุดความพยายาม

        "ให้ฉันพิสูจน์ตัวเอง...หากเธอยอมรับความรู้สึกของฉัน ฉันจะดูแลเอาใจเธออย่างดีที่สุด เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะ..."

        แต่ทว่าคำพูดสารภาพความในใจเหล่านั้น ได้ถูกเสียงดนตรีที่ลอยมาและเสียงสายลมหวีดหวิวรอบกาย ทำให้ค่อยๆ เลือนหายไปในท้ายประโยค โดยที่ไอยาเนะยังคงเหม่อมองไปยังวิวตึกสูงเบื้องหน้า ด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึกอันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเธอ

 

        'มาอีกแล้วสินะ...'

        'ถ้าไม่ใช่พวกที่ถูกจ้างมาเพราะการละเล่นท้าดวลบ้าๆ ของเด็กผู้ชาย'

        .

        .

        'หมอนี่ก็คงเป็นพวกคลั่งพวกสาวผมยาว จืดชืดเก็บตัวแบบฉันสินะ'

 

        ไอยาเนะครุ่นคิดขณะก้มลงมองไปยังงานสถาปนาโรงเรียน ที่จัดขึ้นตรงกับวันจบการศึกษาของเธอ ซึ่งมีนักเรียนรุ่นน้องแต่ละชมรมมาออกร้าน และใส่ชุดคอสเพลมาเดินสร้างสีสันไปทั่วทั้งงาน

        "ไอยาเนะจัง"

        "ว่า?"

        "ได้โปรดตอบรับความรู้สึกของฉันด้วยนะ"

        ไอยาเนะชำเลืองมองชายร่างผมบาง ผมรองทรงสีน้ำตาลเข้มผู้สวมใแว่นหนาเตอะดูจืดชืดไม่ต่างจากเธอ และมีสายสะพายจบการศึกษาคาดทับชุดนักเรียน โดยสติ๊กเกอร์หัวใจที่รุ่นน้องแปะให้จนเต็มตัว ต่างจากเธอที่มีเพียงสายสะพายและดอกคาเนชั่นสีชมพู ที่เพื่อนสนิทผู้หญิงคนสนิทเพียงคนเดียวมอบให้

        "พวกเพื่อนๆ จ้างนายมาเท่าไหร่?"

        คำถามตรงประเด็นทำให้ชายหนุ่มขยับแว่นที่หล่นลงมาปลายจมูก และกะพริบตาปริบๆ ด้วยความงุนงง

        "ยะ...อย่าเข้าใจผิด ฉันมาเองฉันชอบเธอจริงๆ นะ!"

        ชายร่างบอบบางพยายามเอ่ยแสดงความบริสุทธิ์ใจด้วยความประหม่า เมื่อถูกสายตาเรียบดุของเธอต้องมองมา

        "ฉะ...ฉัน...ต้องการความรักจากเธอ โปรดรับรัก..."

        "คงไม่ได้"

        "ทะ...ทำไม?"

        "เพราะฉัน"

        .

        .

        "ไม่เคยรักใคร"

 

        คำพูดนั้นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกราวกับถูกไม้เบสบอลหวดแสกหน้าเข้าอย่างจัง และทำได้เพียงยืนตัวแข็งก้มหน้ามองปลายเท้าของตนด้วยความสิ้นหวัง

        แต่ในเมื่อผู้ชายคนนี้มีความพยายาม และเธอก็เห็นมันมาโดยตลอด จึงหันไปสบตาและกระดิกนิ้วให้กับชายหนุ่ม

        "...!?"

        พร้อมทั้งแหวกชายกระโปรงจีบรอบตัว ที่สั้นคลุมเข่าของตนขึ้นช้าๆ

        "มาสิ"

        "อะ...อะไรนะ?"

        "ถ้าชอบฉันก็ต้องชอบทุกอย่างที่ฉันชอบด้วย"

        "สิ่งที่คุณ ชอบ..!?

        "แล้วก็อย่าแอบถ่ายคลิปเก็บไว้ล่ะ"

        เธอโก้งโค้งรอโดยที่อีกฝ่ายมีท่าทีงกๆ เงิ่นๆ ตามประสาหนุ่มเวอร์จิ้น  จนเธอถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

 

        'น่าเบื่อชะมัด'

        'น่าเบื่อพอๆ กับโลกนี้เลย'

 

        พรืด!!

        "เอ๊ะ!!?"

        แต่สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเขาเดินเข้ามาประชิดตัวไอยาเนะ  และรูดชั้นในสีขาวตัวบางของเธอออก ก่อนจะคุกเข่าลงบนพื้นดาดฟ้าและใช้สองมือแหวกแก้มก้นใสเด้งออกจากกัน  และก้มหน้าระรัวปลายลิ้นด้วยความตื่นเต้นระความกระหาย

 

        'บะ...แบบนี้สินะ'

        'ที่เขาห้ามไม่ให้ดูถูกพวกแว่นหนาบ้าเรียน!!?'

 

        เพราะนอกจากตำราเรียนแล้ว ตำราอย่างอื่นชายหนุ่มผู้นี้ก็ไม่เกี่ยง อีกทั้งยังช่ำชองทฤษฎีจนนำไปสู่ความน่าพึงพอใจในภาคปฎิบัติ

        "คิริว...อย่าใช้ฟันขบสิ อ้า~"

        "ทำไมเหรอ?"

        "ก็มัน..."

 

        'เสียวสุดๆ ยังไงล่ะ!!'

 

        จนอารมณ์ของทั้งสองพุ่งพล่านยากที่จะมอดดับ หรือหยุดไว้กลางคันได้อีกต่อไปถึงแม้ว่าบนนี้จะเป็นดาดฟ้าของชั้น 8 ก็ตาม

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...