เดินสาย....สุสานโสเภณี ซ่องผี เมืองกาญจน์
ดึก 3 ทุ่มของวันที่ 23 ก.ค. 55 (รูปถ่ายจากกล้องมือถือธรรมดา)
หลังมื้อค่ำ ก็เกิดอารมณ์อยากเดินบ้านร้าง บ้านผี จึงตัดสินใจไปซ่องร้างชื่อดัง ที่ท่าล้อ เมืองกาญจน์ ไม่ไกลจากบ้าน
ถึงซ่องตอน 3 ทุ่ม 20 กับความมืดของบริเวณที่รกร้าง ติดกับบ้านคนที่ยังเปิดไฟดูทีวีกันอยู่
ลักษณะซ่องเป็นรั้วโบกปูนขนาดใหญ่ประมาณ 150 x 200 ม. มีประตูเหล็กใหญ่ และประตูเล็กที่เดินลอดเข้าไปข้างในได้
ข้างในเป็นป่ารก ต้นใม้ใหญ่ และกลิ่นสาปแรงมาก
เดินเลียบกำแพงผ่านต้นไม้รกไปสัก 80 ม. จะเข้าตัวอาคารที่เป็นซ่อง
เป็นห้องโล่งขนาดประมาณ 10x15 ม. คาดว่าน่าจะเป็นห้องต้อนรับ (แนวรีเซฟชั่น)
เดินเข้าประตูต่อไป (แต่ไม่มีประตูนะ) เป็นห้องเฮี้ยนห้องหนึ่ง จะเจอเสาตกน้ำมันต้นใหญ่ขวางทางเข้าอยู่
ซึ่งห้องนั้นเป็นห้องเด็กนั่งตู้ มีบริเวณที่แขกนั่งดู นั่งกิน แต่ไม่มีโต๊ะเก้าอี้
ห้องใหญ่ประมาณ 30x20 ม. มีโซนที่เด็กนั่งตู้เป็นชั้นๆ กระจกแตกหมดแล้ว
(ในรูปเป็นรูปห้องน้ำหลังตู้นั่ง จริงๆ ถ่ายรูปไว้ และถ่ายทุกห้อง แต่ภาพมืดมาก)
หลังตู้นั่งยังมีรูเล็ก ที่ต้องนั่งคลานรอดเข้าไป ข้างในเป็นห้องกว้างประมาณ 2x2 ม. สูง 2 ม.
คาดว่าน่าจะเป็นห้องขังเด็ก หรือทำโทษเด็ก ที่มีปัญหา หรือห้องมืดนั่นเอง
หลังตู้นั่ง เป็นห้องแต่งตัว ซึ่งยังมีเสื้อผ้า กระโปรง แขวนอยู่หลายตัว
ผมจึงเดินต่อไป ก็เป็นทางเดินไปสู่ห้องที่จะใช้บริการของแขกมาเที่ยว
ระหว่างทางเดิน จะเต็มไปด้วย เสื้อผ้า ของใช้ ผ้าห่ม เกะกะบนพื้นตลอดทาง
ห้องบริการจะเป็นทางยาวววว เป็นห้องๆ ซ้าย-ขวา ล็อคหนึ่งประมาณ 20 กว่าห้อง มี 2 ล็อค
ห้องขนาดประมาณ 3x3 ม. สูง 2.5 ม. มีห้องน้ำเล็กๆ ในตัว มีเตียง ตู้ โต๊ะแป้ง
(ผมถ่ายรูปไว้ แต่มืดหมด ขออนุญาติยืมรูปจากกระปุกมาโพสเป็นตัวอย่าง)
ห้องเฮี้ยนๆ หลายห้องจะมีสายสิญจ์พาดอยู่
บางห้องก็มีของเซ่นไหว้ วางหน้าห้อง
ตามทางเดินก็ยังมีเครื่องไหว้วางตามพื้น
หลายๆ ห้องจะมีจอมปลวกทำรังใหญ่ๆ ปิดประตูไว้
พวกที่เข้ามาร่วมเดินทีหลัง ค่อนข้างละเอียด
เค้าเดินเข้าดูทุกห้อง หยิบของมาดูทุกอย่าง เอาจดหมาย หนังสือมาอ่านหมด
เอารูปภาพเก่าๆ มานั่งดูวิจารณ์ทุกรูป เพลินกันเลยทีเดียว
ในแต่ละห้องมีรูปของสาวบริการในนั้น เกือบทุกห้อง(ดีที่เจ้าของรูปเซ็นเซอร์ไว้นะ เพราะไม่รู้ว่าคนในรูปมีญาติพี่น้องหรือเปล่า)
รูปที่อัดไว้ขนาดใหญ่แปะข้างฝาก็มี(ดีที่เจ้าของรูปเซ็นเซอร์ไว้นะ เพราะไม่รู้ว่าคนในรูปมีญาติพี่น้องหรือเปล่า)
พวกเครื่องสำอาง แต่งหน้าก็ยังมี
จดหมายที่เขียนส่งถึงกันมีเกือบทุกห้อง(ดีที่เจ้าของรูปเซ็นเซอร์ชื่อ-นามสกุลจริงของเจ้าของจดหมายนี้เอาไว้ เหลือแค่ชื่อเล่น)
อ่านกันดู ว่าเค้าเขียนกันปีไหน เขียนถึงกันยังไง(ปีพ.ศ. 2529 ซะด้วย จดหมายชัดเลย แต่พอจะชำรุดอยู่บ้าง)
ยาคุม ยาสามัญประจำห้อง
รองเท้าของเจ้าของห้อง.............
ประสบการณ์การเดินสายของผมค่อนข้างเยอะ เลยไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่
แต่ถ้าใครกลัวจนหลุด บอกได้เลยว่า วิ่งหนีในนี้แบบไม่มีสติ หลงแน่ๆ หาทางออกไม่ได้แน่ๆ
เพราะทางเชื่อมๆ ไปห้องอื่นๆ กันมันเยอะ แถมห้องใช้บริการก็แยะมาก เดินปกติ ยังออกลำบากเลย
ไฮไลท์ของทริปนี้คือ ห้องใต้ดิน ซึ่งอยู่บริเวณหลังของตัวอาคาร
เป็นช่องรูเล็กๆ ขนาด 60x60 ซม. บนพื้นดิน มีฝาปูนปิด
เมื่อก้มไปดูภายในข้างล่าง จะเป็นห้องกว้าง ประมาณ 4x4 ม. สูง 3 ม. และยังมีห้องเชื่อมต่อๆ ไปอีก
คาดว่า น่าจะเป็นห้องให้เด็กขายบริการแอบหนีตำรวจ(บางกระแสว่าน่าจะเป็นที่เก็บศพหญิงขายบริการที่ถูกพ่อเล้าทารุนจนถึงขั้นเสียชีวิตหรือเสียชีวิตจากโรคร้ายหญิงขายบริการบางคน)
ที่รู้มา ห้องใต้ดินนี้ ยังไม่เคยมีใครกล้าลงไปสำรวจเลย.....