แชร์ตำนานสุดหลอนโรงงานร้าง ย่านปู่เจ้าสมิงพราย

ว่ากันว่าย่านปู่เจ้าสมิงพรายนั้น เต็มไปด้วยเรื่องหลอนชวนคนหัวลุก แต่เรื่องไหนก็คงไม่อาจจะเท่าเรื่องราวของโรงงานหลอมเหล็กร้างที่เพิ่งปิดตัวลงไป                                                                                  

            ย้อนกลับไป 40 ปีที่แล้ว ในยุคที่อุตสาหกรรมหลอมเหล็กกำลังเฟื่องฟู โรงงานนี้เต็มไปด้วยคนงานนับร้อย ทำงานหนักหน้าเตาหลอมอันร้อนระอุ รอบตัวมีสายพานและท่อสำหรับส่งเหล็กเส้นร้อนๆที่เพิ่งออกจาเตา การทำงานในสถานที่แบบนี้ อุบัติเหตุย่อมมีโอกาสเกิดขึ้นได้เสมอ

            เนื่องด้วยมาตรฐานด้านความปลอดภัยที่ยังไม่สูงในสมัยนั้น จึงเกิดเหตุการณ์สุดสยองขึ้น เมื่อคนงานคนหนึ่ง ยืนตรงจุดท่อส่งเหล็ก ในจังหวะเดียวกับที่มีการส่งเหล็กเส้นออกจากเตา เหล็กเส้นอันร้อนๆ ก็แทงทะลุผ่านขาของชายเคราะห์ร้าย ยิ่งไปกว่านั้น เขาต้องทนทรมานให้เหล็กเส้นนั้น ที่ยาวถึง 30 เมตรผ่านร่างกายไปจนสุดปลายเส้น แม้ว่าจะเสียชีวิตในภายหลัง แต่เรื่องนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวหลอนๆอีกหลายเรื่องที่ยังอธิบายไม่ได้

            เคยมีเรื่องเล่าของกองถ่ายทำภาพยนตร์ที่มาใช้โรงงานนี้เป็นโลเคชั่น ที่ถึงขนาดทำให้ผวาจนต้องเกือบเลิกกอง เมื่อการถ่ายทำล่าช้าจนไปถึงเวลากลางคืน ช่วงพักกอง ทีมงานและนักแสดงก็แยกย้ายกันไปผักผ่อน มีช่างไฟคนหนึ่งเดินไปเข้าห้องน้ำ ห่างออกไปของจุดถ่ายทำ ที่อยู่เกือบสุดปลายโรงงาน ระหว่างที่กำลังทำธุระส่วนตัว เขาได้ยินเสียงน้ำไหลจากห้องข้างๆ จากนั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้นสามครั้ง เขาคิดว่าคงเป็นเพื่อนๆมาแกล้ง จึงตะโกนออกไปว่า “ใครแกล้งกูว่ะ” มีเพียงความเงียบตอบกลับมา แน่นอนว่าในบริเวณนั้น นอกจากเขาแล้วก็คงจะไม่มีใคร แต่ถึงมีก็อาจจะไม่ใช่คน

           แม้ว่าโรงงานจะปิดตัวลงแล้ว แต่ถ้ามีโอกาสได้ไปสัมผัสบรรยากาศหลอนภายใน ก็จะมีความรู้สึกว่า มีคนนับร้อยอยู่รอบๆตัว ทั้งที่ไม่มีใครเลย หรือบางครั้งก็จะมีความรู้สึกถึงการถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลา จนทำให้ ด้านบนของโรงงานมีคานเหล็กเก่าๆสนิมเขรอะอยู่นับสิบ คานเหล่านี้มีเรื่องเล่าว่า หากมองขึ้นไปแล้วจ้องสักพัก ก็จะมีหน้าของผู้ชายผิวสำคล้ำ ค่อยๆยืนหน้าออกมา หรือเห็นเขานั่งห้อยขาบนคาน         แต่ถ้าโชคดี เขาก็จะกระโดดลงมาหาคุณ