เหลือเพียงแค่เหงา....
แค่คนหนึ่งใช้เวลาในชีวิตประจำวันทำงาน กลับบ้าน ทำงาน และก็กลับบ้าน
ไม่ได้พบปะเพื่อน อยู่ไกลกัน และต่างคนต่างทำงานจึงไม่มีเวลาเหมือนก่อน
และฉันก็ไม่มีใคร เหมือนเพื่อนที่มีคนคอยพาไปเที่ยว คอยให้กำลังใจ มันจึงเกิดความเหงา....
จนกระทั้งเริ่มแชทออนไลน์ ทำให้พบปะเพื่อนมากมาย หลายประเทศ ได้เรียนรู้ทัศนคติของแต่ละคน
มันสนุกมาก รู้สึกตื่นเต้นที่ได้เรียนรู้จากเพื่อนใหม่ๆๆ ..จนมาพบกับเธอ(ต่างชาติที่เวลาห่างกันเพียง 1 ชม.)
คุยกันบ่อยที่สุด อายุน้อยกว่าฉัน พูดคุยได้ทุกเรื่อง รับฟัง คอยแนะนำ ทำให้เกิดความรู้สึกดีๆๆ ขึ้นมา
คุยกันมาจะ 3 เดือนแล้ว ทางข้อความไลน์ ไม่เคยโทรคุยกัน เพราะฉันไม่เก่งภาษา ..ขอโทษนะ
แต่แล้วมันก็เริ่มคุยกันลดน้อยลง เรื่อยๆๆ เพราะเวลาทำงานของเราต่างกัน และหรือ...เธออาจจะไม่อยากคุยกับฉันแล้ว
เบื่อฉันแล้ว ฉันคงวุ่นวายคุณมากไป 555 แต่ความรู้สึกมันเหมือนฉันจะต้องตัดใจ ไม่อยากรู้สึกมากเกินกว่าเพื่อนเลย...จิงๆๆ
อาจเป็นเพียงแค่ความเหงาฉันคิดว่า ทำให้คิดถึงเธอตลอดเวลา มากกว่าเพื่อน
ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างงคะ.....มันอึดอัดมากเลย รู้ไหม....T^T
เราจะเป็นเพื่อนกันได้คุยกันต่อไหม และยาวนานแค่ไหน ไม่มีใครรู้....