เตือนสติชีวิตมหาลัย>>จากคนที่เกือบโดนไทน์สู่เกรด3.8

สืบเนืองมาจากกระทู้ http://pantip.com/topic/33387410 
     ได้มีโอกาสอ่านกระทู้ของน้องคนนี้คะ ที่ได้เล่าเรื่องเกรดของน้องเองในรั้วโรงเรียนเกี่ยวกับเด็กที่หัวไม่ดีสู่เกรด 3.7 ในเทอมถัดมา 

      ที่ตั้งกระทู้ ก็เพราะว่าอยากให้น้องๆที่กำลังเข้ามหาลัยได้อ่าน และเป็นเครื่องเตือนสติ ที่กำลังหลงในแสง สี
เพราะชีวิตมหาลัยมันไม่ง่ายเลย ถ้าใครหลุดก็คือหลุดเลย ไม่เหมือนชีวิตมัธยม ที่ยังมีครูคอยจำจี้ จำชัย แต่มหาลัยครูเค้าไม่มานั่งสอนนั่งเตือนหรอกน้า
ทำอะไรเราต้องคิดถึงคนข้างหลังเยอะๆ ก็คือพ่อแม่  
จขกท.ก็เกือบพลาดเพราะสิ่งนี้แล้วค่ะ
ตอนได้อ่านกระทู้นี้ ทำให้คิดถึงตัวเองมาก แต่เป็นชีวิตมหาลัย ที่เกือบโดนไทน์แล้วค่ะ เพราะอะไรนั้นไปอ่านกันเลยค่ะ^^.........

(อีกนิดหนึ่งนะคะ ถ้าใครขี้เกียจอ่าน ข้ามไปท้ายๆกระทู้เลยก็ได้ค่ะ จะมีเทคนิคการอ่านหนังสือ เทคนิคการจำ เทคนิคการเรียนด้วยค่ะ ซึ่งเป็นแบบฉบับของ เราเอง)^^

เริ่มเลยค่ะ เฮ้
     ปัจจุบัน จขกท. กำลังจะขึ้นปี4 ในมหาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ เรียนสาขา การท่องเที่ยวและการโรงแรมค่ะ  
จขกท.เป็นคนที่หัวดีค่ะ แต่ติดอย่างเดียวคือ เป็นคนขี้เกียจค่ะ ถ้าไม่ชอบอะไรก็จะไม่ทำเลย แต่ถ้าชอบวิชาไหนก็จะทำได้ดีมาก 
เป็นแบบนี้มาตั้งแต่มัธยมแล้ว จำได้ว่า เกรดที่ดีที่สุดของตัวเองก็คือ 3.3 ตอนม.1 
แต่หลังจากขึ้น ม.2 มาเกรดก็จะประมาน 1.5-2.5 ตลอดเลย ไม่ถึง 3 สักเทอม
ที่บ้านก็ค่อนข้างที่จะเคร่งเรื่องเกรดพอสมควร แต่ก็ไม่ได้สนใจเลย

     พอสอบเข้ามหาลัยได้ สัญญากับตัวเองว่า จะตั้งใจเรียนเพื่อพ่อแม่และจะเอาเกียรตินิยมให้ได้
แต่มันไม่ง่ายเลย!!!  พอเข้าปี1 จขกท. ได้ย้ายจากบ้านมาอยู่หอคนเดียว เพราะบ้านห่างจากมหาลัยไกลมาก และต้องไปรับน้องอยู่ทุกวัน 
บางวันรุ่นพี่นัดตี5 6โมง พ่อแม่เลยให้มาอยู่หอค่ะ
จขกท. เป็นคนอยู่บ้านตั้งแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยมาอยู่หอคนเดียว อีกอย่างอยู่บ้านไม่ค่อยได้เที่ยวเลย
แต่พอมาอยู่หอสบายยเลยยยยสิค่าา  ไม่มีใครคอยบ่น คอยถามว่าไปไหนเหมือนอยุ่บ้าน 
ยิ่งปี1 กิจกรรมมากมาย เจอสังคมใหม่ เจอเพื่อนใหม่ เที่ยวแหลกเลย เที่ยวทุกวัน ไม่ค่อยไปเรียน เพราะแฮงค์
คือ เอาตรงๆก็คือ เสียคนเลย ตอนนั้น  

พอเกรดออกมา บร๊ะเจ้าาาาาาา ตกใจมากกกกก  
ได้เกรด 1.57 คือตกใจมาก ไม่คิดว่าจะได้ต่ำขนาดนี้  
มหาลัยของ จขกท. จะไทน์เทอมต่อเทอมค่ะ ซึ่งปี1 ต้องได้ 1.5 ขึ้นไป ซึ่งเกรดของเรา เฉียดมากก
และตอนนั้นเพื่อนของ จขกท.โดนไทน์เยอะมากเลยประมาน 5 คน

ยังไม่พอค่ะ ได้ F มาอีก 3 ตัว !!!!!!!!!
โดนที่บ้านด่าเละเลยค่ะ ทั้งพ่อ แม่ น้า เพราะตั้งความหวังไว้กับเราสูงมาก  
รู้เลยว่าทุกคนผิดหวังในตัวเรามาก รู้สึกแย่สุดๆ 
มีคำหนึ่งที่แม่คุยกับ เรา ซึ่งได้ยินแล้วแบบ น้ำตาจะไหล .....
คือ " พ่อแม่ทำงานทุกวัน เพื่ออยากให้ลูกได้เรียนดีๆ แต่ไม่คิดเลยนะว่าลูกจะเอาเงินแม่ไปเที่ยว ไปกินเหล้า ไม่ไปเรียนแบบนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พ่อแม่คงไม่หวังพึ่งอะไรในตัวลูกแล้วล่ะ " ฟังแล้วแบบน้ำตาจะไหลเลย 

ยังไม่พอค่ะ น้ายังกดดดันอีกว่า ถ้าเทอมหน้าเกรดยังเป็นแบบนี้ต่อไป น้าจะไม่รอให้มหาลัยไทน์ เพราะน้าจะเป็นคนที่ไทน์ออกเอง 
เครียดเลยค่ะ ตอนนั้น เพราะมันยากมากจริงๆ 

       พอเทอม2 มาก็เริ่มตั้งใจเรียนมากขึ้น เริ่มปรับตัว เที่ยวบ้างเป็นสีสัน อิอิ แต่ไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อน 
ปรากฏว่า เทอม2 มา เกรดได้ 3.25 ค่าา    ดีใจมาก น้ำตาจะไหลเลยย 
ทุกคนในบ้านดีใจมาก โดยเฉพาะ พ่อแม่ เห็นรอยยิ้มนั้น เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ภูมิใจมากเลย เลยสัญญาว่า จะทำเกรดแบบนี้ไปเรื่อยๆ;)

แต่มันไม่เป็นแบบนั้นสิค่ะ พอขึ้นปี2 มา 
มีกิเลสเพิ่มก็คือ ...... มีแฟนค่า ติดแฟนแจ เลยตอนนั้น เวลาแฟนเที่ยวก็เราก็เที่ยว
ไม่ไปเรียนเหมือนเดิม (อีกแล้ววววว)  เพราะตื่นม่ายไหวววว
แต่ก็ไปบ้างนะ จะบอกกให้ อิอิ 
เกรดออกมา ลงมา เหลือ 2.8   
จขกท.อ้างกับน้าว่า เทอมนี้ยากจริงๆเลย เพื่อนก็ตกกัน ;)) 

ปี 2 เทอม2ก็เหมือนเดิมค่า ใช้ชีวืตเหมือนเดิม ติดแฟนเหมือนเดิมเลย เที่ยว ไม่ค่อยไปเรียน
แต่....พอผ่านไปสักพัก  เลิกกับแฟนสะงั้น    เฮิรท์แบบสุด เที่ยวทุกวันเลย ไม่ไปเรียนเลยที่นี่
จนใช้โควต้าในการขาดเรียนครบเลยค่ะ 3 ครั้ง 
เกรดล่วง ลงมาเหลือ 2.5 อือออออออ ไม่มีข้ออ้างใดๆให้พ่อแม่ และก็น้าเลยคะ 
ก้มหน้ารับชะตากรรม แต่ครั้งนี้น้า พูดเพียงแค่ว่า "ทุกครั้งคนที่ทำงานพูดถึงเกรดของลูกหรือหลาน น้าจะออกมาทันที เพราะไม่อยากพูดถึงเกรดของเรา"
น้ำตาไหลลเลยย.... 

แต่จุดเปลี่ยนมันมาอยู่ตอนขึ้นปี3 นี่แหล่ะค่ะ เปลี่ยนชีวิติเลยก็ว่าได้  
อย่าพึ่งเบื่อกันก่อนนะค่ะ จะจบแล้วว^^
พอขึ้นปี 3 ก็ยังไม่ได้มีความคิดจะตั้งใจเรียนหรอก 
แรกๆก็ยังเรียนๆ เล่นๆ เหมือนเดิม
แต่พอมาวันหนึ่ง ตอนเรียนอังกฤษ มีอาจารย์คนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้าสาขาเข้ามาพูดกับห้อง จขกท. (ลืมบอกนิดหนึ่งว่า จขกท.เรียนอยุ่ภาคสมทบ แต่เรียนเหมือนภาคปกติทุกอย่าง คืออัลไลลลล) 
ปกติอาจารย์คนนี้ไม่ค่อชอบภาคสมทบเท่าไหร่ อคติเลยก็ว่าได้........

แกพูดว่า "เด็กสมทบ มีแต่เงินเข้ามา ไม่ค่อยมีความรู้ ไม่มีคุณภาพ(ที่แกพูดมามันก๋็จริง เพราะห้องของ จขกท. ไม่ค่อยมีใครที่ตั้งใจเรียนเลย มีอยู่ไม่กี่คที่ตั้งใจ เกรด3ขึ้น นับคนได้เลย)และแกยังพูดอีกว่า ปกติสาขานี้ไม่เคยรับภาคสมทบ แต่ปีนี้เป็นปีแรก ไม่ได้ตั้งใจเปิดหรอก แต่ที่เปิดเพราะมหาลัย เอาเกรดเท่าไหร่ก็ได้ ทำให้นักศึกษาไม่มีคุณภาพ เรียนๆเล่นๆ"

คือเราฟังแล้ว แบบ ของขึ้นอ่ะ ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก เคยเป็นไหม โกธรแต่ทำอะไรไม่ได้อ่ะ    

ยังๆแกยังพูดไม่จบ จุคพีคมีตรงนี้แหละค่าา
"ถ้าไม่ได้เป็นอย่างที่อาจารย์พูด ทำให้เห็นหน่อย ถ้าใครทำเกรดชนะห้องปกติได้ อาจารย์จะให้ตั๋วเครื่องบินไปเที่ยว"
Yeahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!! 
นี่แหละค่ะคือจุดเปลี่ยนเลย
เลยคิดเล่นๆว่า ถ้าเราทำได้ล่ะ ...... มันเป็นเรื่องที่ท้าทายยมากบอกเลย 5555+ 
แต่เอาจริงๆ มันไม่ง่ายเลยค่ะ 
วิชาแต่ละตัวในเทอมนั้นยากจริงๆค่ะ โดย การพูด ภาษาอังกฤษ ไม่ถนัดใหญ่เลย 
กลัวมากๆเลยเวลาพูดต่อหน้าเพื่อน แต่ต้องทำ^^ เฮ้ ได้ฤทธิ์แว้ววว 

     และต้องปรับอีกหลายๆยอย่างๆ เช่น การเรียน การใช้ชีวิตในแต่ละวัน เพราเมื่อก่อนจะหมดไปกับการนอน เที่ยว เล่นคอม และอีกหลายอย่างๆ
แต่ต้องให้เวลากับการเรียนเยอะขึ้นมากกว่าเดิม 
มันยากมากจริงๆค่ะ แต่ไม่ลองไม่รู้อ่ะเนอะ
หลังจากวันนั้น ก็ขยันมากขึ้น ตั้งใจเรียนมากขึ้น งดเที่ยวววโด้ยยยยยย(ข้อนี้ยากสุดๆ)
ทำแบบนี้ครึ่งเทอมม พอช่วงใกล้สอบ ไม่หลับเลยค่ะ ทุ่มให้กับการอ่านหนังสือสุดๆ มีบางวันสอบ 2 ตัว ไม่ได้นอนเลยคืนนั้น 
แต่ก็ไปสอบไหวอยู่ค่ะ พอสอบเสร็จโล่งมากเลย แต่ลุ้นกับคะแนนนสอบ)

พอถึงตอนประกาศสอบ แบบตื่นเต้นมากเลยย
พอคะแนนออกมา เห้ยย ท๊อบอ่าาาาาา  
ท๊อบเกือบทั้งหมด เหลืออีก 1 วิชา คือการพูดด (ไม่ชอบจริงอ่ะเนอะ)
ดีใจจสุดๆ มากกๆ  มันหายเหนื่อยไปเลยย 
คนแรกที่โทรบอกก็คือ พ่อแม่ และก็น้า ทุกคนดีใจกับเรามาก

มาครึ่งทางแล้วกับความพยายาม
ครึ่งเทอมหลังนี้ ก็ยังพยายามต่อไป ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ ให้เวลากับการเรียน
วิชาที่ไม่ถนัดอย่างเช่น การพูดภาษาอังกฤษ ก็พยายามมากขึ้น ฝึกฝนกับตัวเอง 
หลังๆมาก็เริ่มโอเคมากขึ้น (คนเก่งหรือจะสู้คนขยัน ใช่ม่ายยยย)
พอเข้าเทศกาลการสอบ โค้งสุดท้ายสำหรับเทอมนี้ ไม่ได้นอนเหมือนเดิมม 
ทุ่มเวลาให้กับหนังสือเกือบทั้งหมดเลย
(เทคนิคการอ่านหนังสือ การเรียนจะอยู่ท้ายๆกระทู้น้าาา)

สอบเสร็จ>> ปิดเทอม>> เฮ้ๆๆๆๆๆ(รอลุ้นนผลสอบ)
ที่ เราคาดไว้ก็ประมาน 3.3-3.5 ประมานนี้คะ
ทรมานนนนที่ซู้ดดดดดดดด กับการรออ

พอวันนั้นมาถึง ......
มือไม้สั่นหมดเลยย พิมผิดพิมถูกก
พอเข้าระบบของมหาลัย อย่างแรกที่จะเห็นคือ เกรดเฉลี่ยสะสม 
เห้ยย!! มันขึ้นนิดเดียวเองงะ ขึ้นมา 3 หน่วย
เราเลยย เฟลลแน่เลยย คงขึ้นมานิดเดียว

แต่ที่ไหนนได้    3.83   
 บร๊ะเจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  
ควมรู้สึกตอนนั้นนอึ้งมาก ทำไรไม่ถูกเลยย 
แทบไม่เชื่ออในสิ่งที่เห็น ดูชื่ออข้างบนอีกที ก็ชื่อเรานิหว่าา
หยิกแขนตัวเอง เห้ยไม่ได้ฝันนิ 
ความจริงงละสิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   

น้ามาหาพอดี เรารีบลากน้ามาดูเลยย
ตอนนั้นร้องไห้ออกมาา มันตื่นตันจริงๆ 
น้าก็กอดเราา และดีใจมากอ่ะ เพราะไม่คิดว่าเราจะทำได้ขนาดนี้ 
คนต่อไปก็คือ พ่อแม่ ที่มาดู 
โอ้โหหยิ้มแก้วปริเลย เราไม่ได้พ่อแม่ยิ้มแบบนี้มานานมากกแล้ว
แม่น้ำตาไหลเลย (ปกติแม่เป็นคนร้องไห้ยากมาก) แม่บอกกับเราแค่ว่า "แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก"
เราาก็ร้องหนักกว่าเดิมมเลยย  ดีใจมากกกกเลย
จขกท.บอกกับน้าว่า "แบบนี้เวลาคนที่ทำงานพูดถึงเรื่องเกรด น้าก็สามารถเข้าร่วมวงได้ละดิ" น้าเราก็ยิ้ม....

แต่ จขกท. ยังไมไ่ด้ตั๋วเครื่องบินนะ อิอิ 
ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย  อยากจะขอบคุณอาจารย์ด้วยซ้ำ สำหรับคำดูถูกมากมาย ที่ทำให้ได้เกรดที่ดีในวันนี้
(คำดูถูกมีผล 2 อย่างคือ 1.)ทำให้ชีวิตเหมือนดีขึ้น 2.)ทำให้ชีวิติเราแย่ลง มันอยู่ที่เราเลือกแล้ว ว่าจะเก็บเอาคำดูถูกนั้นไปทางด้านไหน)

พอเปิดเทอม2
ก็ยังทำเหมือนเดิม ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ เหมือนที่เคยทำ 
แต่เกรดตกลงไปนิดหนึ่งเหลือ 3.7....

        พอเห็นเกรดแบบนี้ ทำให้อยากย้อนกลับไปตอนปี1 ว่าเราไม่น่าทำตัวแบบนั้นเลย
ถ้าตั้งใจเรียน คงได้เกียรตินิยมไปแล้วว...
แต่เวลาย้อนกลับหลังไม่ได้ เราแค่ทำหน้าที่ คือเดินไปกับเวลา ทำทุกวันๆให้มีความหมาย และทำให้ดีที่สุด

จขกท.ไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนตัวเองและมีคำพูดเหมือนกับ จขกท. ก็คือ "ไม่น่าเลย" 
คำนี้มันเป็นคำสั้นๆแต่ความหมายมันใหญ่มากจริงๆ ไม่น่าทำแบบนั้น ไม่น่าทำแบบนี้ 
จขกท.อยากให้ทุกคนพูดว่า "เราทำดีที่สุดแล้ว" แทนคำว่า "ไม่น่าเลย"  
เวลาทุกนาทีมีความหมายใช้ให้คุ้มค่านะคะ  เราจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาทีหลัง...เหมือนกับ จขกท.^^

เชื่อว่าทุกคนทำได้คะ 
คนเก่งแม้จะเก่งแค่ไหน แต่ขี้เกียจ มันจะประสบความสำเร็จได้ยังไง
สู้คนที่ไม่เก่งแต่ขยัน คนแบบนี้น่าจะประสบความสำเร็จมากกว่านะคะ

คนเก่งหรือจะสู้คนขยัน  ใช่ม่ายยยค่ะ;)

อันนี้จะเป็นเทคนิคหารอ่านหนังสือ การเรียนต่างๆค่ะ^^
คือ ทำยังไงจะให้เกรดดีๆค่ะ โดยฉบับของเราเอง

1.) อย่างแรกก็คือ เราต้องหาแรงบันดาลใจในการเรียน ค่ะ (ฟังอาจดู งงๆ อิอิ)  เพราะเวลาเราจะทำอะไรเราต้องหาแรงเสริมก่อน แต่ถ้าข้อนี้ไม่รู้จะเอาอะไร จขกท.ว่า แรงเสริมที่ดีที่สุด ก็คือ พ่อแม่ เรานะ ทำให้ท่านภูมิใจดูคะ
2.) เวลาเรียนในห้องให้ตั้งใจมากๆคะ เพราะมันดีกว่าที่เราไปอ่านคนเดียว เพราะอาจารย์สอนจะเข้าใจกว่า ละค่อยกลับไปทวนคนเดียวอีกรอบคะ เพื่อความชัวร์ ข้อสำคัญเลย ห้ามหลับในห้องนะคะ อิอิ ยากใช่ไหมคะ ปกติ จขกท.จะมีน้ำ1ขวดไว้สำหรับกินในห้องคะ ถ้าง่วงหรือเบลอจะกินน้ำ ช่วยได้เยอะเลยค่ะ
3.) วันนั้นถ้าเราเรียนวิชาอะไร ให้กลับไปทบทวนกับตัวเองอีกรอบคะ ให้เวลากับการเรียนประมาณ 30นาที-1 ชั่วโมง เพื่อเป็นการทบทวนว่าเราเข้าใจจริงรึป่าวค่ะ
****4.) จากข้อข้างบนนะคะ หลังจากทบทวนเสร็จ ก็จดใส่แผ่นกระดาษ เหมือนเป็นการสรุปความเข้าใจของเรา ละอีกอย่างตอนสอบจะได้ไม่ต้องอ่านเยอะค่ะ  จขกท.เป็นคนความจำไม่ค่อยดี แต่ใช้วิธีนี้ได้ผลคะ เคยอ่านจากในอินเตอร์เน็ต เค้าบอกว่า เวลาเราอ่านอะไรบ่อยๆ สมองจะเริ่มจดจำสิ่งนั้น พอถึงใกล้สอบๆจริง อ่านไม่กี่รอบก็จำได้ละคะ 
   จดใส่กระดาษและแยกเป็นรายวิชาค่ะ เรียนวิชาไหนเสร็จก็มาสรุป .... เด็กมหาลัยส่วนมากจะอ่านกันใกล้ๆสอบใช่ไหมค่ะ อิอิ มันแล้วแต่ความถนัดนะคะ แต่สำหรับ จขกท.ใช้วิธีที่กล่าวมาคะ เพราะบางวันสอบ 2-3 ตัว อ่านคืนไม่ไหวจริงๆ แต่ถ้าเราสรุปมาแล้ว อ่านไม่กี่รอบก็จำได้ละคะ^^
5.)  แบ่งเวลาให้กับการเรียนมากขึ้นคะ มากกว่าเดิม แต่ไม่ต้องเคร่งมากเกินไปนะคะ แบ่งว่าเวลาไหนควรทำอะไรคะ
6.)  ช่วงสอบ เลือกเวลาอ่านหนังสือไม่ตัวเองด้วยนะคะ บางคนถนัดอ่านตอนกลางคืน บางคนถนัดตอนเช้า หรือบางคนถนัดโต้รุ่งคะ ต้องเลือกเวลาอ่านหนังสือให้ตัวเองด้วยนะคะ ส่วน จขกท.ถนัดตอนกลางคืนเพราะมันเงียบมากคะ และก็ตอนเช้า มันจำได้ดีคะ  
       ถ้าให้แนะนำให้เลือกตอนเช้าดีกว่าคะ เพราะตอนเช้าสมองเราปลอดโปร่งดีคะ ช่วยเรื่องความจำได้ดีมากเลยคะ
7.)  หลังจากที่เราทำอะไรสำเร็จแล้ว หรือได้เกรดตามที่เราตั้งไว้ เราต้องหารางวัลให้กับตัวเองคะ เพื่อเป็นของขวัญให้ชิวีตเราเอง
8.) ลืมข้อนี้ค่ะ ถ้าเราไม่ถนัดวิชาอะไร เราต้องฝึกฝนวิชานั้นเป็นพิเศษเลยนะคะ ทุ่มเทให้กับวิชานั้นมากๆคะ อย่าละเลยนะคะ ส่วนตัว จขกท.ไม่ชอบการพูดค่ะ ซึ่งเป็นภาษาอังกฤษ เลยฝึกฝนมากๆเลยคะ ฝึกฝนหนักเลย ฝึกพูดกับตัวเองบ้าง หน้ากระจกบ้าง ถ้าเราฝึกฝนบ่อยๆเราจะชินเองค่ะ 

สู้ๆนะคะ^^
ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ได้ทำคะ ที่สำคัญ!!! อย่าดูถูกตัวเองเด็ดขาดเลยคะ

(เพิ่มเติมคะ)ถ้าคนไหนอยากถามเกี่ยวกับเทคนิคอื่นๆสามารถติดต่อ จขกท ทางเฟสนะคะ
https://www.facebook.com/superduck.may 
คุยได้ค่า ไม่กัด อิอิ


-ขอบคุนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ;)
ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันจนถึงจบนะคะ