ปีศาจในร่างเพื่อนสนิท เจอแล้วควรทำยังไงดี
สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากเล่าอยากระบายยังไง ขอพื้นที่ตรงนี้ซักนิดนะคะ
คือเมื่ออาทิตย์ก่อนเป็นวันปิดเทอมของโรงเรียนเรา แล้วแบบว่าในหลายๆวิชาครูจะให้เก็บสมุดหรือแบบฝึกหัดส่งเพื่อเป็นคะแนนเก็บ (วิชาคณิตศาสตร์) ตอนเลิกเรียนเราก็เอาไปส่งพร้อมกับแป้ง (ขอใช้ชื่อปลอมนะ)ที่เป็นเพื่อนสนิทมากๆของเราส่งเสร็จก็ไปนั่งกินขนมกันแล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน คือเรื่องเหมือนจะจบนะ
แต่เรื่องก็เกิดขึ้นในวันถัดมาในคาบคณิตศาสตร์ ครูบอกรายชื่อคนที่คะแนนเก็บสมุดน้อยๆ ถ้าอยากอัพคะแนนให้ทำรายงานมาเพิ่ม แต่เราก็ต้องตกใจเพราะครูบอกว่าเราไม่มีคะแนนเพราะไม่ส่ง คูรก็สงสัยเพราะเราจะส่งงานครบตลอดและแป้งก็บอกครูไปว่าเราสองคนไปส่งพร้อมกัน ครูเลยบอกว่าเดี๋ยวพักลองดูกองของห้องอื่นอาจติดไปก็ได้ พอพักเรากับแป้งไปหาเท่าไรๆก็ไม่เจอ เราเครียดมาก ครูก็บอกว่าถ้าอยากได้คะแนนก็ทำรายงานมาเดี๋ยวครูจะให้คะแนนพิเศษเพิ่มให้(เราก็คิดในใจว่าเกิดอะไรขึ้น ซวยจริงๆต้องมาทำงานเพิ่มอีก) เราก็รับงานแล้วเดี๋ยวจะรีบเอามาส่ง เราเดินคอตกออกมาเลยแป้งก็ปลอบใจค่ะ รู้สึกดีที่อย่างน้อยๆ มีเพื่อนให้กำลังใจแล้วบอกด้วยว่าเดี๋ยวจะช่วยเราทำ ซึ้งมากตอนนั้น
เราเดินๆ คุยไปถึงห้องก็เจอหัวหน้าเวร (วันนี้เวรเรา) ก็บอกเราว่าวันนี้ทำเวรไวเพราะช่วงบ่ายเราจะไปเรียนอีกตึกไม่ได้กลับมาเลิกแล้วอยากกลับเลย จึงทำเวรตอนนี้เหลือแค่ทิ้งขยะให้เราเอาไปทิ้ง เราก็เดินเอาไปทิ้งคนเดียวนะ ลงมาจากชั้น 3 แล้วเลี้ยงไปหลังโรงเรียนจะมีโรงขยะ ร้อนคะบอกเลยแต่ตอนที่กำลังคว่ำถังอยู่ตาเราไปเหลือบเห็นเงาสะท้อนบางอย่าง
มันคือสมุดค่ะ (สมุดใส่ปกพลาสติกมันสะท้อนกับแสงแดด ในใจก็คิดคงไม่น่าใช่ของเรา) สมุดใช้เหมือนกันทั้งโรงเรียนจะเป็นของเด็กห้องอื่นก็ได้เลยลองหยิบมาดู เราตกใจมากเพราะมันคือสมุดเรา สภาพเยินเปียกน้ำเปื้อนน้ำจิ้มเหนียวๆ คือแบบดีใจก็ดีใจ เสียใจก็เสียใจในเวลาเดียวกัน เราวางถังวิ่งไปห้องพักครูเลยแล้วบอกว่าเจอแล้วไปเจอในถังขยะ
ครูบอกว่าไหนเธอเอามาส่งแล้วยังไง เราก็บอกไม่รู้ แต่ครูสงสัยกว่าคะเพราะคิดว่าเราไม่น่าจะเป็นคนขี้โกหกเลยถามว่าเรามาส่งตอนไหนบอกเสร็จก็โทรตามพี่ช่างโสตแล้วบอกจะลงไปหา ครูพาเราไปห้องที่เราไม่เคยเข้ามันมีเครื่องอะไรไม่รู้เต็มเลย ไฟแดงๆเขียวๆกระพริบเต็มไปหมด ก็มารู้ทีหลังเป็นห้องเก็บข้อมูลอะไรนี่แหละ พี่กับครูบอกว่ามานี่แล้วก็เปิดไฟล์ที่คอมใช่เลยค่ะมันเป็นไฟล์ภาพจากกล้องวงจรปิด พี่เลื่อนภาพมาจนเราเห็นตัวเรากับแป้งวางสมุดที่โต๊ะแล้วก็กรอไปอีกพักนึงเราเห็นแป้งกลับเข้ามาหยิบสมุดเล่มนึงออกไป เราหน้าร้อนมากภาพฟ้องชัดเจนว่าเพราะอะไรสมุดเราถึงไปอยู่ที่โรงขยะ นี่ก็เท่ากับว่าหลังแยกย้ายกลับบ้านแป้งย้อนกลับมาเพื่อนทำเรื่องชั่วๆ แบบนี้นี่เอง
สุดท้าย ครูเรียกเราและแป้งไปคุย แป้งยอมรับเพราะครูปริ้นภาพตอนแป้งกลับไปเอาสมุดเราไปทิ้ง มันบอกว่าแกล้งเล่นๆ เอาไปซ่อนเฉยๆ เราอ่ะเชื่อเลยกับสิ่งที่ได้ยินแต่เราว่าเป็นข้อแก้ตัว เราไม่คิดว่าเพื่อนที่สนิทและรักจะทำกันแบบนี้ เราก็ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้หรือเพราะอิจฉาเราก็ไม่รู้ เราทำอะไรไม่ได้ไม่ได้คุยกับแป้งอีกเลย มันก็ไม่กล้าคุยกับเรา คะแนนสมุดเราได้เต็มแต่ของมันครูตัดเหลือครึ่งนึงโทษฐานแกล้งเพื่อน ส่วนเรื่องนี้ครูขอให้จบไม่ต้องเล่าให้ใครฟัง ก็จะมีแค่ 3 คนเท่านั้นที่รู้เรื่อง
อึดอัดมากมันเหมือนไม่รู้จะคุยกับใคร สาเหตุอะไร เหมือนเสียศูนย์เลย จะเล่าให้เพื่อนคนอื่นฟังเดี๋ยวก็จะเป็นข่าวใหญ่ จะเล่าให้พ่อแม่ฟังก็มีเรื่องแน่ๆ แม่เราไม่ยอมเด็ดขาด
และนี่คือเหตุผลที่เรามาพูดในนี้ เราควรทำไงดีต่อไป เปิดเทอมมาก็เจอกันอีก