โรแมนติกซีรี่ แบบชายรักชาย..ศึกรักนักว่ายน้ำ

เจชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กล้ามเป็นมัดๆ รวมถึงกล้ามท้องที่สวยจับใจ
เจเป็นนักว่ายน้ำตังสำคัญของมหาวิทยาลัย จึงไม่แปลกที่จะมีรูปร่างงดงาม
สมส่วน และเจเองก็ภูมิใจไม่น้อยที่มีรูปร่างดีขนาดนี้ เขาจึงเลือกที่จะใส่กาง
เกงว่ายน้ำแบบที่เน้นเรือนร่างให้ดูเซ็กซี่จนสระว่ายน้ำร้อนฉ่า ประกอบใบหน้า
ที่หล่อเหลาได้รูป คิ้มเข้ม ดวงตากลมโต ปากสีชมพูระเรื่อ เจจึงกลายเป็น
นักว่ายน้ำขวัญใจสาวๆทั่วทั้งมหาวิทยาลัย

กระวานหนุ่มน้อยที่พึ่งสอบชิงทุนได้ เข้ามาเรียนในมหาลัยในฐานะ
นักเรียนทุน กระวานเรียนเก่ง และมีความมุ่งมั่นกว่าเด็กในวัยเดียวกันมาก
คงเป็นเพราะกระวานเติบโตมาตามลำพัง ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาต้อง
ดิ้นรนด้วยตัวเองมาตลอด กระวานฝันเอาไว้ว่าเขาจะมีชีวิตที่ดีทัดเทียมกับ
คนอื่นในสังคมให้ได้ กระวานจึงไม่เห็นว่าเรื่องใหนจะสำคัญกว่าการศึกษา
กระวานมีผมที่ยาวและหยักโศก มองคล้ายทรงเกาหลีที่อินเทรนในตอนนี้ แต่
ความจริงเป็นเพราะขาดการดูแลที่ดีจากเจ้าของ กระวานสวมแว่นตาหนาเตอะ
เหมือนหนอนหนังสือทั่วไป เขาสวมเสื้อผ้าเก่าตัวโคร่ง และหอบหนังสือหลายๆ
เล่มตลอดวลา จึงไม่แปลกที่เขาจะกลายเป้นบุคคลที่ถูกต่อต้านจากสังคม
กระวานจึงได้แต่เจียมตัว และเลี่ยงที่จะถูกเพื่อนแกล้งทุกครังที่เจอ เขาจะ
หลบมุมมาอ่านหนังสือตามลำพังเสมอ

กระวานเช่าอพาทร์เมนต์ราคาไม่ถึงพันอยู่ติดมหาวิทยาลัย กับรูมเมท
หรือจะเรียกว่าเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาก็ว่าได้ พีชายหนุ่มที่เรียนปีเดียว
กับกระวาน รูปร่างผอมจนซูบ ใส่ฟันเหล็กเต็มปาก ตัดผมทรงลองสูง
จะว่าไปแล้วพีกับกระวานก็อยู่ในกลุ่มที่เป็นตัวตลกของเพื่อนๆเหมือนกัน ดัง
นั้นทั้งคู่จึงเป็นเพื่อนรักกัน เพราะความเหมือนจึงเข้าใจกันได้ดีทีเดียว

หลังจากเลิกชั้นเรียนกระวานหอบหนังสือกองโตเดินลัดเลาะจากตึก
ภาควิชามาตามถนนเล็กๆข้างตึก วันนี้เขาใส่เสื้อลายสก๊อตตัวใหญ่ที่เขาคิด
ว่าเท่ห์ที่สุด ลายแดงกับเขียวตารางใหญ่ทำให้เขาดูคล้ายกระดานหมากรุก
มากกว่า เขาก้มหน้าเดินผ่านถนนขยับแว่นตาหนาเตอะอันขึ้นขึ้นช้าๆ เพราะ
เหงื่อที่ไหลเข้าตาจนรู้สึกแสบ ชั่วครู่เสียงเบรกจากรถสปอร์ตคันหรูก็ดังสนั่น
ขึ้น รถสีขาวสอาดหมุนเล้กๆก่อนจะหลุดลง กระวานตกใจจนต้องปล่อยหนังสือ
ในมือร่วงลงสู่พื้น ร่างของเขาผงะล้มลงกองกับพื้น แม้จะไม่ถูกชนแต่เขาก็
เจ็บตัวพอสมควรจากการล้มลงอย่างแรง
ชายหนุ่มในชุดนักศึกษา รูปร่างสูงใหญ่ บึกบึน ใบหน้าหล่อเหลาราม
กับพระเอกหนัง เปิดประตูลงมาจากรถ " เป็นอะไรหรือป่าว" เขาถามห้วนๆ
พลางก้มลงเก็บหนังสือให้กระวาน กระวานกระวีกระวาดลุกขึ้นยืน ก่อนจะรับ
หนังสือจากชายหนุ่มคู่กรณี "ไม่เป็นไรครับ ขอโทษนะครับ" เขาก้มหน้าพูด
เสียงสั่นเครือ แล้วผละเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

เจ มองตามชายหนุ่มร่างเล็กจนเขาเดินลับตาไป "อะไรของเขานะ"
เจรำพันเบาๆ ก่อนที่จะตรวจสอบรถสปอร์ตคันหรูที่พึ่งได้เป้นของขวัญวันเกิด
เจเป้นลูกชายรัฐมนตรีที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆของประเทศ เขาจึงใช้ชีวิตราว
กับเจ้าชายเลยทีเดียว เจขับรถสปอร์ตออกไป โดยที่ยังไม่จุดหมาย

วิทชายหนุ่มรูปหล่ออีกคน แม้จะไม่หล่อเท่าเจ แต่วิทก็หล่อแบบฉับบ
ของไทยแท้ และที่สำคัญวิทยังเป็นนักว่ายน้ำคู่แข่งคนสำคัญของเจ วิทมี
มุ่งมั่นที่จะเอาชนะเจให้ได้ ทุกอย่างเพราะครอบครัวของวิทเองก็เป็นนักการ
เมืองเช่นเดียวกัน แต่วิทแตกต่างจากเจตรงที่วิทจะใช้ความเป้นลูกรัฐมนตรี
เพื่อข่มขู่เพื่อนๆให้เกรงกลัว วิทยังมีสมุนคู่ขวัญอีกสองคนนั่นคือ แกละ และ
เกลอสองพี่น้องฝาแฝด ที่ยอบทำตามคำสั่งวิททุกอย่างเพื่อจะได้ติดตามวิท
ไปในที่ที่พวกเขาอยากไป

วันนี้ฝนตกหนักมาก กระวานไม่มีเรียนในคาบสุดท้าย จึกหลบเข้ามา
อ่านหนังสือในอัศจรรย์ข้างสระว่ายน้ำ สายฝนที่โหนกระหน่ำลงมาจนกลบ
ทุกเสียง กระวานขยับแว่นตาก่อนลงมืออ่านหนังสือกองโตตรงหน้า แต่ชั่วครู่
เขาก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองร่างกำยำที่ยืนอยู่ตรงหน้า กระวานไม่ทันสังเกตด้วย
ซ้ำว่าเจมายืนอยู่ตรงนั้นตั่งแต่เมื่อไร หน้าอกกำยำที่อุดมด้วยมัดกล้ามนั่น
เปลือยเปล่า หน้าท้องแบบราบ กระวานเหลือบมองเล็ก เจสวมกางเกงว่ายน้ำ
สีขาวตัวเล็กจิ๋ว จนแทบปิดบังความเป็นชายที่อวบอูมไม่มิด ไรขนเปลียกน้ำ
ที่โผล่พ้นขอบกางเกงตัวจิ๋วขึ้นมา ทำเอาชายหนุ่มต้องหลบสายตาอย่างเขิน
อาย "นายนี่เอง" เจทักขึ้น "ขอฉันนั่งด้วยคนนะ" กระวานไม่ตอบแต่เลื่อน
กองหนังสืออกให้แทน "วันนันฉันยังไม่ได้ขอโทษเลย นายสบายดีนะ"
เจชวนคุยพลางนั่งลงข้างๆ กระวานเหลือบมองร่างกำยำที่นั่งข้าง ทำไมใจ
ของเขาถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ เขาก้มหน้าลงอีกที "ไม่เป็นไรครับ" เขาตอบ
เสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน "ฉันชื่อเจ นะ " "ครับ ผมรู้จักคุณเจครับ"
เจมองหน้าหนุ่มรูปร่างผอมบางข้างๆ แว่นหน้าเตอะอันนั้นกับผมยาวกระเซิง
เขาแทบมองไม่เห้นหน้าของกระวาน "ชื่ออะไรเรา" เขาถามเสียงดัง
"กระวาน" หนุ่มน้อยตอบ สายฝนยังโหมกระหน่ำลงมาไม่ลืมหูลืมตา "ฉันไม่
กัดหรอกน่า คุยกับฉันได้" เจพูดขำๆ เมือเห็นท่าทางของกระวาน
เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นกระวานไม่ตอบ "ฉันไปว่ายน้ำต่อดีกว่านะ นายอ่านหนังสือ
ต่อไปเถอะ

"กระวาน กระวาน ช่วยฉันด้วย" กระวานเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ
ร่างของเจผลุบโผ่ลอยู่กลางสระว่ายน้ำ
"ช่วยด้วยฉันเป็นตะคริว" กระวานตัดสินสินใจกระโจนลงไปช่วยเจ
เขาพยายามลากเจขึ้นมาบนฝั่ง
"คุณ เจ ครับ เป็นอะไรไหมครับ" ไม่มีเสียงตอบจากเจ เขายังนอน
หลับตา กระวานตัดสินใจผายปอดให้เจ เจหัวเราะคิกคักขึ้นมา เมือกระวาน
ทาบริมฝีปากลงไป
เจลุกขึ้นนั่ง "ฉันแกล้งนายเล่นนะ" เจพูดพลางหัวเราะ
"คุณ เจ " กระวานรู้สึกหูอือขึ้นมาทันที ภาะใบหน้าอันหล่อเหลาของ
เจเริ่มเบรอจนเลือนลาง
"กระวาน กระวาน" เสียงเจเรียก กระวานเรียกความรู้สึกกลับมาอีกที
เขารู้สึกร้อนวูบวายที่ดวงตา เหมือนน้ำตากำลังจะไหลออกมา เขาอยากจะลุก
ขึ้นแล้วเดินจากไป แต่ก้ทำไม่ได้ เพราเจจับไหล่เขาไว้ทั้งสองข้าง
"เป็นไรหรือป่าว "เจถามอย่างห่วงใย เมือเห็นกระวานเงียบ แต่มีน้ำตา
คลอที่ดวงตาเขาพึ่งสังเกตเห็นดวงตากลมโตที่งดงามของกระวานในยามที่มัน
ไม่มีแว่นหนาเตอะบดบัง ผมยาวกระเซิงนั่นเปียกน้ำ จนเผยให้เห็นใบหน้าที่
เคยปิดซ่อนเอาไว้ ว่ามันหล่อเหลาขนาดไหน ปากกระจับคู่เล็กสีชมพูอ่อนนั้น
เริ่มจะซีดขาวเพราะความหนาว

"ฉัน ขอโทษ" เขารับพนพลางประสานสายตากับกระวาน เขารู้สึก
เหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างดึงให้เขาเข้าไปหากระวาน เขาเลื่อน
ริมฝีปากเข้าประกบกับริมฝีปากของกระวาน กระวานเองก็รู้สึกถึงรสจูปที่นุ่ม
นวลที่สุด เขาถอนริมฝีปากออกจากกระวาน ดูเหมือนทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจน
ทั้งคู้ตั้ง สติไม่ทัน เจปล่อยมือจากไหล่ของกระวานที่ผลุนผลันวิ่งผ่าสายฝน
จากไป เจยกมือขึ้นรูปริมฝีปากตัวเอง เขากำลังทำอะไรนี่ เขาจูบผู้ชาย
เขาพึ่งจะจูบผู้ชายไปหรือนี่ ภาพของแววตากระวานยังฉายฉัดในความรู้สึก
ของเขา "ฉัน ขอโทษ" เรารำพันอีกที