มัลลิกา สาวร้อยมาลัยผู้ได้เป็นราชินี

           พระนางมัลลิกา ขณะนั้นมีอายุ ๑๖ ปี เป็นธิดาของนายมาลาการ หรือ ช่างทำดอกไม้ อาศัยอยู่ที่เมืองสาวัตถี แคว้นโกศล มีนามเดิมว่า   สิรจิต นางเป็นผู้มีบุญมาก มีรูปร่างผิวพรรณงดงารวมถึงเป็นผู้มีปัญญา เฉลียวฉลาด และมีความกตัญญูกตเวที ทุกๆวันนางจะช่วยการงานของบิดา โดยไปเก็บดอกไม้มาให้บิดาทำพวงมาลัย

 

      

 

 

          ครั้งหนึ่ง พระเจ้าปเสนทิโกศล ตรัสถามพระนางมัลลิกาเทวีว่า พระนางรักพระองค์หรือไม่ รักมากเพียงใด พระนางมัลลิกาตอบว่า พระนางรักตนเองมากกว่าสิ่งใด เมื่อได้สดับเช่นนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลก็เกิดความน้อยพระทัย ทรงคิดว่า พระนางไม่ได้รักพระองค์เสมอชีวิตนาง เมื่อมีโอกาสได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคด้วยเรื่องนี้ พระพุทธองค์ตรัสว่า

         

          " ที่พระนางมัลลิกาเทวีตอบมานั้นถูกต้องแล้ว  เพราะความรักทั้งหลายในโลก ย่อมไม่มีความรักใดเทียมความรักที่มีต่อตนเองได้ พระนางมัลลิกาเทวีทรงยึดมั่นในสัจจะ ตรัสความจริงเช่นนี้แล้ว พระราชาควรจะชื่นชมยินดี "

 

          พระเจ้าปเสนทิโกศลได้ฟังแล้วจึงคลายความน้อยพระทัยลง

 

          พระนางเป็นหญิงมีความละเอียดอ่อนกรรมเพียงเล็กน้อยก็จะไม่ทำให้ใครขัดเคือง เป็นนักบุญคู่แข่งกับนางวิสาขา บุคคลที่มีเครื่องประดับ เช่น เครื่องมหาลดาปสาธน์ (เป็นเครื่องประดับชุดแต่งงานของสาวชาวอินเดีย) นั้นมีเพียงสองท่านเท่านั้นคือ นางวิสาขากับพระนางมัลลิกาเทวี

         

         

          คืนวันหนึ่งนางได้สะดุดเท้าพระสวามี คือพระเจ้าปเสนทิโกศล จิตใจก็มีความวิตกกังวลมาก เพราะพระนางเคารพพระสวามีเหมือนบิดาเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว เมื่อพระนางสิ้นชีพ ก็มีจิตใจกังวลกับเรื่องนี้ จึงต้องเอาเท้าไปแช่ในไฟนรก อยู่ถึง ๗ วัน(เวลาโลกมนุษย์)

 

          เมื่อพระนางได้สิ้นชีพแล้ว พระเจ้าปเสนทิโกศลได้ไปกราบทูลถามพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ทรงบันดาลด้วยฤทธิ์ให้พระเจ้าปเสนทิโกศล ลืมที่จะถามเรื่องพระนางมัลลิกาเทวี เพราะหากว่าพระเจ้าปเสนทิโกศลทราบว่าพระนางเอาเท้าไปแช่ในนรกก็จะไม่อยากทำบุญอีกต่อไป เพราะพระนางมัลลิกาเทวี นั้นทำบุญไว้มากยังตกนรก เมื่อผ่านไป ๗ วันแล้ว พระพุทธองค์ก็ทรงคลายฤทธิ์

 

         

          พระเจ้าปเสนทิโกศลก็ทรงถามว่า  " ณ เวลานี้พระนางมัลลิกาเทวีไปเกิดที่ไหนพระพุทธเจ้าข้า "

          พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า            " ณ เวลานี้พระนางไปบังเกิดบนดาวดึงสเทวโลก " (สวรรค์ชั้นที่ ๒)

 

 

.......................................................................................