มัลลิกา สาวร้อยมาลัยผู้ได้เป็นราชินี

18 กุมภาพันธ์ 2557 (15:50)โพสท์โดย Kindergarten

พระนางมัลลิกา ขณะนั้นมีอายุ ๑๖ ปี เป็นธิดาของนายมาลาการ หรือ ช่างทำดอกไม้ อาศัยอยู่ที่เมืองสาวัตถี แคว้นโกศล มีนามเดิมว่า สิรจิต นางเป็นผู้มีบุญมาก มีรูปร่างผิวพรรณงดงารวมถึงเป็นผู้มีปัญญา เฉลียวฉลาด และมีความกตัญญูกตเวที ทุกๆวันนางจะช่วยการงานของบิดา โดยไปเก็บดอกไม้มาให้บิดาทำพวงมาลัย

อยู่มาวันหนึ่ง นางได้นำเอาขนมถั่วใส่กระเช้าดอกไม้ ไปยังสวนดอกไม้ ได้พบกับองค์สมเด็จพระบรมศาสดากับทั้งพระภิกษุสงฆ์ เสด็จเข้าไปบิณฑบาตรในพระนครก็ดีใจ ได้เอาขนมถั่วเหล่านั้นใส่ลงในบาตรของพระศาสดา เมื่อไหว้แล้ว ก็เกิดปีติมีพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ แล้วยืนนิ่งอยู่ เมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาทอดพระเนตรแล้วก็ทรงยิ้ม พระอานนท์จึงทูลถามถึงสาเหตุที่ทรงยิ้ม พระองค์ก็ตรัสว่า

" อานนท์ กุมาริกานี้ จักได้เป็นอัครมเหสีของพระราชาโกศลในวันนี้ ด้วยผลที่ถวายขนมถั่ว "

ในวันนั้นเอง ธิดาของช่างดอกไม้ก็ไปถึงสวนดอกไม้ ร้องเพลงไปพลางเก็บดอกไม้ ขณะนั้นพระเจ้าปเสนทิโกศล สู้รบพ่ายแพ้พระเจ้าอชาตศัตรู แล้วทรงม้าเสด็จหนีมาถึงสวนดอกไม้ ได้สดับเสียงเพลง ก็เกิดความพอพระทัยต่อเจ้าของเสียง เสด็จเข้าไปที่สวนดอกไม้ สนทนาจนได้ความว่า กุมารินีนั้นยังไม่มีสามี จึงโปรดให้ขึ้นหลังม้า เข้าสู่พระนคร และโปรดให้พานางไปสู่เรือนตระกูล

เมื่อเวลาเย็น ก็โปรดให้มารับด้วยสักการะใหญ่ อภิเษกบนกองแก้ว แล้วแต่งตั้งให้เป็นพระอัครมเหสี ด้วยความเป็นผู้มีปัญญาและความเฉลียวฉลาด ทำให้พระนางมัลลิกาทรงเป็นที่โปรดปราน ของพระเจ้าปเสนทิโกศลเป็นอย่างมาก

พระนางมัลลิกาเทวีนั้น ไม่มีพระราชโอรส เมื่อทรงพระครรภ์ใกล้คลอด พระเจ้าปเสนทิโกศลปรารถนาจะได้พระราชโอรส เมื่อประสูติแล้ว ปรากฏว่าเป็นพระราชธิดา ยังความผิดหวังมาแด่พระเจ้าปเสนทิโกศล พระองค์จึงทรงเข้าเฝ้าพระบรมศาสดาเพื่อปรับทุกข์ พระพุทธองค์ทรงตรัสปลอบพระทัยว่า

" พระโอรส หรือธิดานั้น ไม่สำคัญ เพศไม่ได้เป็นตัวบ่งบอกความแตกต่างในด้านความสามารถ สตรีที่มีความเฉลียวฉลาด ประพฤติธรรม และเป็นมารดาของบุคคลสำคัญ ย่อมประเสริฐกว่า บุรุษ "

ด้วยพระดำรัสนี้ ยังความพอพระทัยแก่พระเจ้าปเสนทิโกศลเป็นอย่างมาก

ครั้งหนึ่ง พระเจ้าปเสนทิโกศล ตรัสถามพระนางมัลลิกาเทวีว่า พระนางรักพระองค์หรือไม่ รักมากเพียงใด พระนางมัลลิกาตอบว่า พระนางรักตนเองมากกว่าสิ่งใด เมื่อได้สดับเช่นนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลก็เกิดความน้อยพระทัย ทรงคิดว่า พระนางไม่ได้รักพระองค์เสมอชีวิตนาง เมื่อมีโอกาสได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคด้วยเรื่องนี้ พระพุทธองค์ตรัสว่า

" ที่พระนางมัลลิกาเทวีตอบมานั้นถูกต้องแล้ว เพราะความรักทั้งหลายในโลก ย่อมไม่มีความรักใดเทียมความรักที่มีต่อตนเองได้ พระนางมัลลิกาเทวีทรงยึดมั่นในสัจจะ ตรัสความจริงเช่นนี้แล้ว พระราชาควรจะชื่นชมยินดี "

พระเจ้าปเสนทิโกศลได้ฟังแล้วจึงคลายความน้อยพระทัยลง

พระนางเป็นหญิงมีความละเอียดอ่อนกรรมเพียงเล็กน้อยก็จะไม่ทำให้ใครขัดเคือง เป็นนักบุญคู่แข่งกับนางวิสาขา บุคคลที่มีเครื่องประดับ เช่น เครื่องมหาลดาปสาธน์ (เป็นเครื่องประดับชุดแต่งงานของสาวชาวอินเดีย) นั้นมีเพียงสองท่านเท่านั้นคือ นางวิสาขากับพระนางมัลลิกาเทวี

คืนวันหนึ่งนางได้สะดุดเท้าพระสวามี คือพระเจ้าปเสนทิโกศล จิตใจก็มีความวิตกกังวลมาก เพราะพระนางเคารพพระสวามีเหมือนบิดาเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว เมื่อพระนางสิ้นชีพ ก็มีจิตใจกังวลกับเรื่องนี้ จึงต้องเอาเท้าไปแช่ในไฟนรก อยู่ถึง ๗ วัน(เวลาโลกมนุษย์)

เมื่อพระนางได้สิ้นชีพแล้ว พระเจ้าปเสนทิโกศลได้ไปกราบทูลถามพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ทรงบันดาลด้วยฤทธิ์ให้พระเจ้าปเสนทิโกศล ลืมที่จะถามเรื่องพระนางมัลลิกาเทวี เพราะหากว่าพระเจ้าปเสนทิโกศลทราบว่าพระนางเอาเท้าไปแช่ในนรกก็จะไม่อยากทำบุญอีกต่อไป เพราะพระนางมัลลิกาเทวี นั้นทำบุญไว้มากยังตกนรก เมื่อผ่านไป ๗ วันแล้ว พระพุทธองค์ก็ทรงคลายฤทธิ์