ประวัติความเป็นมาของสีน้ำ

สีน้ำ ก็คือ สีชนิดหนึ่งที่มีการใช้น้ำเป็นตัวทำละลายนั่นเอง โดยจะมีเนื้อสีผสมกับ gum arabic ที่เป็นตัวยึดเนื้อสีเข้าด้วยกัน สีน้ำจะให้เอฟเฟคที่ใส และโดยปกติจะไม่นิยมผสมสีขาว ต่างจากสีน้ำมันที่สามารถระบายทับหลายๆชั้นได้เรี่อยๆและมีการผสมสีขาวเพื่อให้สีอ่อนลง สีน้ำจะใช้การเว้นขาวแทนการผสมขาว และสีน้ำถ้าระบายจางๆอาจจะกลายเป็นสีอื่นได้ เช่น สี vermillion หรือแดงอุ่น

ระบายจางๆจะกลายเป็นสีชมพู ยิ่งระบายจางมาก ยิ่งเห็นพื้นผิวของกระดาษมาก โดยปกติแล้วสีน้ำ จะลงบนกระดาษ แต่สามารถลงบนวัสดุอื่นๆอย่างผ้าใบ หรือ ผ้า ได้ด้วย แม้จะไม่ค่อยมีคนนิยมทำกัน ด้วยความที่เป็นสีทีคาดเดาผลที่ออกมาได้ยาก การลงสีน้ำจึงเป็นเรื่องท้าทาย ผู้ที่วาดสีน้ำจะต้องเรียนรู้การ improvise หรือการวาดโดยไม่ได้เตรียมผลที่เกิดขึ้นล่วงหน้า ให้สิ่งที่เกิดขึ้นจากการวาดเป็นผลของมันเอง

 บางคนอาจจะเคยได้ยินสี gouache (กวอช)

กวอชนั้นเป็นสีน้ำชนิดหนึ่งที่ผสมกับสีขาว Zinc ค่ะ จะให้เอฟเฟคทึบแสงเวลาลงสี ทางเลือกอื่นก็คือ Tempera(เป็นการนำสีมาผสม Casein ซึงเป็นองค์ประกอบของนม หรือ ผสมกับไข่แดง)

 

 

 

สีน้ำมีมาแต่สมัยโบราณตั้งแต่มนุษย์ยังเป็นมนุษย์ถ้ำกันอยู่ และใช้ในการจารึกมาตั้งแต่ยุคสมัยของอียิปโบราณ โดยการจารึกจะมีการผสมสีด้วยน้ำแล้ววาดลงไปบนผนังถ้ำด้วยนิ้่วมือหรือกระดูกสัตว์ ชาวอียิปต์โบราณใช้สีน้ำในการตกแต่งหลุมศพและวัด

ชาวญี่ปุ่นและชาวจีน มีการใช้สีน้ำในการวาดภาพพู่กันและวาดภาพวิวต่างๆ โดยได้รับการผสมผสานแนวทางนี้จากศิลปะตะวันตก

ในยุคกลาง นักบวชมีการใช้ tempera ในการจารึกคัมภีร์ พระคัมภีร์เหล่านี้ถือเป็นศิลปะชนิดหนึ่งเทียบเท่ากับงานศิลปะที่วาดบนขาตั้งภาพ ใช้เวลาหลายปีจึงจะเสร็จ จากนั้นมีการลอกภาพเหล่านี้ลงบนหนังแกะ และมีการตกแต่งด้วยภาพสัญลักษณ์ต่างๆ หนังสือที่มีชื่อเสียงในยุคนั้นได้แก่ ของ พี่น้องLimbourg, Paul, Herman, และ Jean (Flemish, c.1385-c.1416).

 

กระดาษก็เป็นสิ่งสำคัญในการวาดสีน้ำ โดยยุคแรกๆกระดาษผลิตที่จีน อาหรับเรียนรู้เทคนิคการทำกระดาษตั้งแต่ศษววรษที่ 8 กระดาษถูกนำเข้ามาในยุโรป จนกระทั่งในปี 1276 โรงงานกระดาษแห่งแรกในยุโรปได้มีการตั้งขึ้นที่ประเทศอิตาลี ในขณะที่อังกฤษมีการก่อตั้งโรงงานแห่งแรกในปี 1495 แต่กระดาษคุณภาพสูงมีการสร้างขึ้นในช่วงศษวรรษที่ 18

 

ประวัติการใช้สีน้ำในฐานะของอุปกรณ์การวาดภาพนั้น เริ่มมีมาในสมัยเรเนสซองค์  โดยมีศิลปินชาวเยอรมัน Albrecht Dürer ( 1471- 1528) ที่เพนท์รูปพฤกศาสตร์ สัตว์ป่า และรูปวิว เป็นคนแรกๆที่เริ่มนำสีน้ำมาใช้ แต่ช่วงแรกๆกระดาษเป็นสิ่งหายาก ทำให้สีน้ำยังไม่ใช้แพร่หลายนัก

อีก 250 ปีถัดมาก็มีอาร์ติสท์อย่าง Peter Paul Rubens

 

 

 

 

 

Jean Honore Fragonard

 

ถึงแม้จุดเริ่มต้นจะเป็นระยะเวลายาวนาน แต่สีน้ำช่วงแรก ใช้ในงานเสก็ตซ์ งานการ์ตูน และงานขนาดเล็กเท่านั้น
งานที่นิยมใช้สีน้ำเป็นเครื่องมือ ที่มีประวัติมายาวนานก็คือ งานวาดภาพพฤกษศาสตร์ ผู้วาดภาพสีน้ำที่มีชื่อเสียงยุคแรกๆก็ได้แก่

Sir anthony Van dyck

Claude Lorrain

Giovanni Benedetto Castiglione

และยังมีการนำมาใช้วาดภาพสัตว์ ซึ่งงานด้านนี้ขึ้นสู่จุดสูงสุดในช่วงศษวรรษที่ 19 มีอาร์ติสท์ อย่าง John James Audubon เป็นหัวหอก

และในปัจจุบันนักธรรมชาติวิทยายังมีการนำสีน้ำ มาใช้จดบันทึกอยู่

ในอังกฤษ มีองค์ประกอบหลายอย่างที่ทำให้สีน้ำเป็นที่นิยมขึ้นมาในศษวรรษที่ 18 การวาดภาพสีน้ำเป็นสิ่งแสดงฐานะอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิง รวมไปถึงนักทำแผนที่ นักสำรวจ และเจ้าหน้าที่ทหาร ในการบันทึกสภาพภูมิประเทศ,ป้อมปราการ,และสิ่งก่อสร้างอื่นๆรวมไปถึงนิยมใช้ในงานวาดภาพประกอบและรับจ้างต่างๆ

นักวาดสีน้ำไปกับคณะเดินทางที่มีทีมคือ นักภูมิศาสตร์และนักโบราณดคี ในการสำรวจเมดิเตอเรเนียน,เอเชีย และทวีปใหม่ เพราะอย่างนี้จึงทำให้เกิดความต้องการนักเพนท์ภาพภูมิประเทศ ซึ่งผลิตภาพอนุสรณ์ของสถานที่สำคัญ ในช่วงปลายศษวรรษที่ 18 นักบวชชาวอังกฤษ William Gilpin เขียนหนังสือที่มีชื่อ บรรยายถึงภูมิประเทศที่งดงามดั่งภาพวาดของชนบทอังกฤษ และมีการวาดภาพประกอบในหนังสือโดยใช้โครงสีเอกรงค์ โดยมีภาพแม่น้ำในหุบเขา,โบสต์ร้าง,ปราสาทเก่า

 

 

การไหลบ่าของวัฒนธรรมเหล่านี้ รวมไปถึงวิศวกรรม วิทยาศาสตร์ และนักท่องเที่ยว ส่งผลให้เกิดการเลื่อนงานสีน้ำขึ้นเป็น”ศิลปะแห่งชาติ” ศิลปินที่มีชื่อในยุคนี้ได้แก่ Thomas Gainsborough

John Robert Cozens

Francis Towne

Michelangelo Rooker

William Pars

Thomas Hearne

และ John Warwick Smith

ติดตามประวัติความเป็นมาของสีน้ำ ตอนต่อไปเร็วๆนี้ค่ะ เราจะมาดูพัฒนาการยุคหลัง และอาร์ติสท์ช่วงยุคหลังกัน