มาพบกับตอนที่ 2  ต่อจากตอนที่ผ่านมานะครับ   สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านตอนแรกแนะนำให้ไปอ่านได้ที่

                                         https://board.postjung.com/719861.html    

 

 

ตอนที่ 2  มีอยู่ 4 บท ดังนี้

คฤหาสน์  แมคทิว

มอเนียร์ นักโทษตามหมายจับแห่ง คุกอัซคาบัน

ตำนานไม้กายาสิทธ์เดทธอร์

ฆาตกร

 

ตอนที่ 2 

ณ  คฤหาสน์ ของ แม่มด ธีโอดอรา  ไกลจากเมืองแบล็คเบิร์น ทางตอนใต้ ประมาณ 100  กิโลเมตร

เป็นที่อยู่ของแม่มดตระกูลดัง ธีโอดอรา แมคทิว  เธอทำงานเป็นรองรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ เธอมีอำนาจค่อนข้างมากในกระทรวงเวทมนตร์   

วีนัทแบทเชอร์   เดินทางมาถึง คฤหาสน์ แมคทิว ทางเข้านั้นเต็มไปด้วยต้นไม้สูงตระง่ายืนต้นเต็มไปหมด

บรรยากาศเงียบไม่มีแม้แต่เสียงนกร้อง      ท่ามกลางความเงียบนั้นพวกนักต้อนเดินผ่านเข้ามามีแต่เสียงที่พวกเค้าเหยียบใบไม้เมื่อผ่านเข้าไปยังทางเดินของ คฤหาสน์ แมคทิว  วีนัทแบทเชอร์   

 พาลูกน้องเดินขึ้นไปบนชั้น 2 ของ  คฤหาสน์  ไปยังห้องโถงชั้นบน เค้าเอ่ยขึ้น  .. 

 

นายหญิง ข้ามีข่าว  ธีโอดอราพูดตัดบทขึ้นทันที พวกแกจะมาบอกฉันว่าพวกแกตามหาเด็กนั้นและไม้กายาสิทธ์เรดเมเปิลไม่เจอใช่มั้ย..เธอพูดด้วยอารมณ์ที่โมโหเล็กน้อย วีนัทแบทเชอร์     กล่าว ครับนายหญิง    ..ธีโอดอรา กล่าวตอบ พวกแกไม่สมควรกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก  วีนัทแบทเชอร์      พูดขึ้น ข้ามีข่าวจะมาบอก คือเด็กนั้นที่หายไปลูกของ ทอมเจ้าหัวขโมย มันเป็นเด็กผู้หญิง เมื่อ 11 ปี   ก่อนพวกข้าไล่ต้อนมันไปที่เมือง แบล็คเบิร์น แต่ตอนที่ข้าเจอมันเด็กนั้นไม่อยู่กับมัน    ข้าไม่นึกว่ามันจะเอาไม้กายาสิทธ์เรดเมเปิล ให้เด็กไป..ข้ากำจัดมันและตามหาเด็กที่หายไปแต่..  ..ธีโอดอรา พูดขึ้นแต่ไม่เจอ  ..   วีนัทแบทเชอร์       กล่าวครับนายหญิง แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นที่ข้าจะมาพูดในวันนี้  วีนัทแบทเชอร์       สั่งลูกน้องนำตัว  มอเนียร์   ช่างทำไม้กายาสิทธ์ เร่ร่อน มาพบกับ

ธีโอดอรา    เธอกล่าวขึ้น คนเร่ร่อนนี่เป็นใคร  วีนัทแบทเชอร์        ตอบ ข้าขอแนะนำนายหญิงรู้จักกับ

มอเนียร์ ช่างทำไม้กายาสิทธ์    จากทางเหนือมันผู้นี้มีหมายจับจาก กระทรวงเวทมนตร์     และคุกอัซคาบัน มีชื่อมันติดไว้รอแล้ว แต่ข้าคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์กับพวกเราครับข้าถึงจับตัวมันมาที่นี่ ข้าได้ยินมันอ้างถึงไม้กายาสิทธ์เดทธอร์ ที่ทรงพลังและไม้กายาสิทธ์เอลเดอร์ที่สาบสูญในตำนาน ธีโอดอรา พูดขึ้นใหนแกพูดให้ข้าฟังซิหน่อยซิว่าข้าจะได้ไม้กายาสิทธ์ทั้งสองได้ที่ใหน

 

 

มอเนียร์ กล่าว ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก คือข้าเคยได้ยิน ปู่ข้าพูดให้ฟังว่า มีเกาะอันห่างไกลที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเมืองแบล็คเบิร์นแห่งนี้นับ 1 พันกิโลเมตร  เกาะแห่งนั้นไม่มีมนุษย์หรือพ่อมดแม่มดอาศัยอยู่ ที่สำคัญไม่มีพ่อมดแม่คนใดขี่ไม้กวาดหรือหายตัวไปถึงที่นั่นได้ ต้องเดินทางด้วยเรือเท่านั้น

ว่ากันว่าเกาะแห่งนั้น มียมทูต นาม เดเนธอร์ เจ้าของผู้ครอบครองไม้กายาสิทธ์ เดทธอร์ อันทรงพลัง

ตามตำนานกล่าวไว้ เมื่อ 50 ปีก่อน 

มีมังกรดุร้ายอาศัยอยู่บนเกาะแห่งนั้นเป็นมังกรสายพันธุ์ฮังการีหางหนาม มีเกล็ดสีดำ และรูปร่างคล้ายกิ้งก่า ตาสีเหลือง เขาสีบรอนซ์ และ ตลอดหางอันยาวเหยียดของมัน ก็มีหนามแหลมสีบรอนซ์เช่นเดียวกัน พันธุ์หางหนามพ่นไฟได้ไกลที่สุด (ไกลสุดถึง 15 ฟุต) ไข่สีเทา เหมือนสีเมนต์และเปลือกแข็งมากตัวอ่อนจะเจาะเปลือกไข่ ออกมาโดยใช้หาง ซึ่งมีหนามแหลมติดตัวมาตั้งแต่เกิด พันธุ์ฮังการีหางหนาม กินแพะ แกะ และถ้าเป็นไปได้ก็จะกินมนุษย์เป็นอาหาร

ด้วยความดุร้ายของมัน จึงทำให้มีพ่อมดแม่น้อยคนนักที่จะกล้าเดินทางไปเผชิญหน้ากับมังกรตัวนี้

และเท่าที่ได้ยินมาไม่มีใครรอดออกมาจากเกาะนั้นได้เลย

จนวันหนึ่ง ยมทูต นาม เดเนธอร์ ได้ยินข่าวจากพ่อมดพูดถึงมังกรตัวนี้

เดเนธอร์ จึงเกิดความคิดที่จะ สังหารมังกรตัวนี้และนำเอาหนามอันใหญ่ที่ติดกับส่วนหัวของมันมาทำไม้กายาสิทธ์ที่ทรงพลังไม่แพ้ไม้กายาสิทธ์เอลเดอร์ที่ยมทูตตนหนึ่งได้สร้างขึ้นไว้นั้นเอง

เดเนธอร์ ได้เดินทางไปถึงเกาะและพบกับมังกรตัวนั้นและ เดเนธอร์ ได้ออกอุบายว่าจะให้รางวัลกับเจ้ามังกรที่สามารถเอาชนะพ่อมดหลายคนได้และมีชีวิตอยู่มานาน  เดเนธอร์กล่าวว่าเขามีลูกแก้ววิเศษหากผู้ใดได้กลืนกินลงท้องไปจะทำให้ได้อำนาจแห่งยมทูตติดตัวไปด้วย   มังกรได้ยินแบบนั้นจึงเกิดความคิดอยากได้ลูกแก้วนั้นจึงเอ่ยขอกับยมทูต  เดเนธอร์ได้ยินเช่นนั้นจึงยื่นลูกแก้วนั้นให้เจ้ามังกรไป

มังกรถึงจะเป็นถึงสัตว์วิเศษแต่ก็ไม่ทันความเจ้าเล่ห์ของยมทูตไปได้ มังกรได้กลืนลูกแก้วลงท้องไป

ไม่นานมันรู้สึกเหมือนถูกสาปให้เป็นให้เป็นหินเริ่มจากส่วนขาขึ้นมา แต่คำสาปยังไม่ถึงส่วนหัวของมัน

 

และยมทูตก็ใช้อาวุธคู่กายที่เป็นคล้ายกับ เกี่ยวปลายแหลมและมีด้ามจับยาว ฟังลงตรงคอขอเจ้ามังกรจนคอของมังกรขาดออกจากร่างและตกลงพื้น ยมทูตได้ตัดเอาหนามชิ้นใหญ่ส่วนหัวของมันออกมาและ

ผนึกวิญญาณ ที่ดุร้ายของมังกรตัวนั้นเข้าด้วยกันและด้วยอำนาจแห่งยมทูตเขาได้สร้างไม้กายาสิทธ์ที่ทรงพลังขึ้นมาจากหนามที่ได้จากมังกรที่ดุร้ายในตำนานนั้นเอง

มีพ่อมดหลายคนต้องการที่จะครอบครองไม้กายาสิทธ์เดทธอร์จึงเดินทางไปหายมทูต เดเนธอร์  และได้ขอ ไม้กายาสิทธ์เดทธอร์อันทรงพลังมาเป็นของตนแต่ไม้กายาสิทธ์อันทรงพลังนี้มันไม่ได้มาฟรีๆ แน่นอน  ยมทูตกล่าว ว่าผู้ใดตอบตกลงว่าจะหาดวงวิญญาณ 1000 ดวงมาให้ยมทูตได้ภายใน 30 ราตรี นั้นจะได้เป็นผู้ครอบครองไม้กายาสิทธ์เดทธอร์อันทรงพลังอันนี้ แต่ถ้าหาดวงวิญญาณ 1000 ดวง มาไม่ได้ภายใน 30 ราตรี  มันผู้นั้นจะต้องถูกดึงวิญญาณออกจากร่างแทน

จึงมีพ่อมดหลายคนเอาชีวิตไปทิ้งเพื่อแค่แลกกับไม้กายาสิทธ์อันทรงพลังอันนี้    

ธีโอดอรา กล่าว แกจะพาฉันไปที่เกาะนั้นได้หรือไม่  วีนัทแบทเชอร์         พูดสอดขึ้น นายหญิง..

ธีโอดอรา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห แกหุบปากซะ วีนัทแบทเชอร์             วีนัทแบทเชอร์          ตอบ ครับนายหญิง

มอเนียร์กล่าวขึ้น เราต้องมีเรือและ ม้ายูนิคอน ตัวผู้ไปด้วย  มันจะถูกใช้เป็นค่าผ่านทางเพื่อเข้าเกาะ

ธีโอดอรา พูดขึ้นแกไปจัดเตรียมเรือและ ม้ายูนิคอน ให้พร้อม นะวีนัทแบทเชอร์       เราจะเดินทางใน 10 วัน  

  วีนัทแบทเชอร์        ตอบ  ได้ครับ นายหญิง

มอเนียร์เอ่ยกับ ธีโอดอรา ว่า   ข้าต้องการอิสระ จากหมายจับนั้น

มอเนียร์กล่าว เจ้าจะได้ตามที่เจ้าขอแต่ข้าต้องได้ ไม้กายาสิทธ์ เดทธอร์ มาครองครองเท่านั้นไม่งั้นข้าจะส่งเจ้ากลับไป คุก อัซคาบัน ซะ   มอเนียร์  ตอบตกลง  นายหญิง  และหัวเราะแบบชอบใจ

วันต่อมา   ณ  กระทรวงเวทมนตร์ ใจกลางกรุงลอนดอน    ตอนเช้า มีพ่อมดแม่มดมากมายที่ทำงานที่นั้นรวมถึง ธีโอดอราด้วย

วันนั้น มิลีเซ็นต์พา อริสมาที่ทำงานด้วย มาพร้อมกับคามิลา หลังจากทำงานเสร็จพวกเธอกะว่าจะพาอริสไปเที่ยวต่อที่ ลอนดอน 1 วัน  

 

ณ ห้องทำงานของ ธีโอดอรา มีจดหมายวางอยู่ จดหมายจาก ทาร์ทารลอฟ ซิคเตอร์

รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนต์ ธีโอดอรา เธอเปิดอ่านจดหมายดู ท่านรัฐมนตรีไดเชิญเธอไปที่ห้องทำงานเป็นการส่วนตัว ธีโอดอรา กล่าวทักทาย ท่านรัฐมนตรี มีธุระด่วนอะไรกับดิฉันหรอค่ะ

ทาร์ทารลอฟ  กล่าวขึ้น วันก่อนทางสายตรวจแห่งกระทรวงเวทมนต์ได้เห็นคนของคุณจับตัวนักโทษตามหมายจับของกระทรวงเวทมนต์ไปแล้วเขาไปอยู่ที่ใหนแล้วหล่ะ

ธีโอดอรา ตอบ ปฏิเสธทันทีว่าไม่รู้เรื่อง  ทาร์ทารลอฟ กล่าว ธีโอดอรา แต่มีคนเห็นลูกน้องของคุณพาคนร้ายเข้าไปที่บ้านของคุณนะ

ธีโอดอรา ทำสีหน้าตกและตัวสั่นนิดๆ เธอพูดขึ้นว่าถ้าฉันไม่ให้หล่ะ

ทาร์ทารลอฟ ตอบ ไม่เอาหน่ะ ธีโอดอรา ว่ารอฟังคำตอบจากคุณและหวังว่าคุณจะงส่งผู้ร้ายให้กับผม

ธีโอดอรา กล่าวขึ้นแบบเสียงที่จริงจัง ว่า คนตายย่อมพูดไม่ได้ใช่มั้ยจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้

ทาร์ทารลอฟ พูดขึ้น คุณจะทำอะไร

เธอยกไม้กายาสิทธ์ของเธอขึ้นมาชี้ไปทาง ทาร์ทารลอฟ  แล้วเสกคำสาปพิฆาต อะวาดา เคดาฟรา  ลำแสงสีเขียวพุ่งตรงเข้าใส่ ทาร์ทารลอฟอย่างจัง  มิลีเซ็นต์ เปิดประตูเข้ามาเจอพอดี

 

    เอาแค่นี้ก่อนไว้เจอกันตอนหน้า          ขอกำลังใจให้ผู้แต่งด้วยนะครับ