ผู้ใดเห็นธรรม ผู้เห็นเรา ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม

9 มีนาคม 2556 (21:01)โพสท์โดย ธนพัฒน์

ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม

“ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม

“ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม

ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเราตถาคต

ผู้ใดเห็นเราตถาคต ผู้นั้นเห็นนิพพาน “

(พุทธวจนะ)

“ทุกข์”ก็คือ”ตาเนื้อ”เชื่อหรือไม่?……. “ธรรม”ก็คือ”ตาใน”จำไว้หนอ………

“เห็นทุกข์”คือ”เห็นรูปธรรม”นำพะนอ………. “ดิน-น้ำ“หนอ “ไฟ-ลม”ผสมกัน…….

“เห็นธรรม”คือ”เห็นนามธรรม” “จำ-รู้สึก”……. “ความคิดนึก”และ”สัมผัส”ที่จัดสรร……

“ตถาคต”คือ”ตาในตา”สารพัน………. “รู้แจ้ง”ทันเท่ามายาในสากล…….

“ตาในตา” “ทิพย์จักษุ”บรรลุแล้ว……… เหมือนดวงแก้วทรงฤทธิ์ประสิทธิ์ผล……

“เห็นตถาคต”คือ”ความคิดในจิต”คน……… “ไม่มีตน-ตัวเรา”ด้วยเข้าใจ………

“จิตละรูป”เพียงดูแค่รู้สึก……….. มิคิดนึก”ชัง”หรือคิด “พิศมัย”…..

เป็น “ผู้รู้-ผู้ตื่น-ผู้เบิกบาน”ใจ……… ด้วย “ตาในตา””พุทธะ”จิต “ละวาง”…….

“นิพพาน”หรือคือ”ธรรมจักษุ”………. “ตา”บรรลุ “เห็นธรรมะ”ใสกระจ่าง………

“เห็นนิพพาน””สุญญตา”มาเปิดทาง….. ดวง”จิตว่าง”จากกิเลสเหตุมายา……..

ว่างจาก”เครื่องร้อยรัด”ที่มัดจิต…………. ว่างจากพิษแห่งสมมุติสุดสรรหา……..

ไร้รูป-นามสิ้นห่วง”ภาพลวงตา”……… “นิพพานา”เป็นสุขทุกวันคืน…………

“ผู้เห็นทุกข์””เห็นธาตุสี่”นี่”ตัวเรา”…… รวมกันเข้าผูกมัดไม่ขัดขืน……..

ทั้ง”ดิน-น้ำ-ไฟ-ลม”ช่างกลมกลืน………. กิเลสรื่นครื้นเครงบรรเลงรมย์…….

เป็น”ตัวเรา”เดือดร้อนเป็น”ก้อนทุกข์”……. “ตัณหา”คลุกเคล้าสร้างไว้ให้ขื่นขม…….

ไม่รู้จักคำว่า”พอ”ก่อตรอมตรม……….. “สามพอ”คมคายนักรู้สักนิด!!………

หาก”พอกิน””พอใช้”ใคร”พออยู่”?……… “ผู้นั้นรู้ถึงแก่นธรรม”เลิศล้ำจิต………

“เป็นธรรมชาติ”แท้จริงยิ่งชีวิต……….. หากใครคิดออกไร้ทุกข์เป็นสุขเทอญฯ……

ธรรมชาติรังสรรค์เจ้า-ตัวเราด้วย…… เรียนรู้ช่วยเหล่ามนุษย์สุดสรรเสริญ……

ให้เรียนรู้"ไม่ยึดติด"ไม่ชิดเชิญ……… ไม่ขาดเกินแล้ว”ปล่อยวาง”ทุกอย่างลง…..

ร่างกาย-อาศัย”ข้าว-ผ้า-ยาและบ้าน”……. “สี่ประการ”ก็อยู่ได้มิใหลหลง……..

"ไม่มีทุกข์สุขใจ"เมื่อได้ปลง……….. ชีพดำรงคงทำดีมีมงคล………

“ผู้เห็นธรรม””เห็นตัวเรา”ไม่เขลาโง่……มุ่งสู่”โพธิญาณ”ตระการผล………

"รูปธรรมสี่-นามธรรมสี่"มีทุกคน……… แยกแยะตนออกให้เห็นอย่างเด่นชัด!!……

“รูปธรรมสี่”คือ”ธาตุสี่”มี”ดิน-น้ำ-……. ไฟ-ลม”ย้ำตามรุกทุกขสัจจ์………

“นามธรรมสี่””รู้สึก-จำ”เห็นธรรมชัด……… “คิด-สัมผัส”ปรุงแต่งแหล่งรับรู้…….

ละเอียดมีเพียง”สี่คู่”ดูให้ดี…….. ย่ออีกทีมองให้ซึ้งเหลือ”หนึ่งคู่”…….

“รูปกับนาม”กระทบกันเท่านั้นดู…….. ก็จะรู้นี่”มายา”ชีวาเรา……..

“เห็นตัวตน”แล้วอย่าหลงพะวงคิด…….. เป็น”พุทธจิต”จิตเดิมแท้ช่วยแก้เขลา……

"ละทั้งรูป-ละทั้งนาม"เกิดความเบา……… เป็นแค่"เงาตามร่าง"ก็ช่างมัน!!…….

เป็น"จิตเดิมใส"ยิ่งกว่าธาราน้ำ………. ไม่ชอกช้ำบริสุทธิ์ประดุจฝัน………

บริสุทธิ์ยิ่งกว่าอากาศพิลาศครัน…….. เป็น”ต้นธาตุ-ต้นธรรม์”นิรันดร……

“ผู้ใดเห็นตถาคต”ปรากฏเด่น…….. “ผู้นั้นเห็นนิพพานะ”ประภัสสร……..

เห็นทุกสิ่งเพียงมายาทุกท่าตอน…….. ไม่เดือดร้อน”เครื่องร้อยรัด”สลัดไป…….

“รูป-นาม”เป็น”ภาพลวงตา”สารพัด…… เลิกผูกมัดพบหนทางสว่างไสว…….

เพราะไม่มีฝุ่นละอองเกาะข้องใจ…….. ด้วย”ละ”ได้ใน”ทุกสิ่ง”แล้ว”ทิ้ง”เลย……..