ทำอย่างไรหากรักไกลเกินเอื้อม

เมื่อว่าด้วยเรื่องของ‘รักไกลเกินเอื้อม’  หลายคนก็จะนึกถึงละครตอนดึกที่พระเอกรวยแสนรวย อาจจะเป็นลูกชายตระกูลสูงศักดิ์ หรือเป็นเจ้าของบริษัทสุดไฮโซ  พ่วงด้วยการมีผู้หญิงสุดเปรี้ยวมาเกาะแกะ  แสดงตัวว่าเป็คู่หมั้น  แต่ทันใดนั้นก็ได้มาพบกับนางเอก ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้ เป็นผู้หญิงธรรมดาที่หน้าตาดี(แน่นอนเพราะคนที่มาแสดงเขามีดีกรีเป็นถึงนางเอก) แล้วเนื้อเรื่องที่เดินไปก็อาจจะมีการผิดใจกันระหว่างพระเอกนางเอกบ้าง  หรือมีนางร้ายเข้ามาวีนเหวี่ยงนางเอกบ้างให้พอเป็นสีสัน  จนไปถึงจุดไคลแมกซ์ของเรื่องที่เป็นบทพิสูจน์ความรัก  จนทำให้เรื่องจบอย่างมีความสุข พระเอกนางเอกสมหวัง คนดูแฮปปี้
          แล้วยังไง... เชื่อเถอะว่า สาวๆทั้งหลายส่วนใหญ่ที่ดูละครจบจะต้องพร่ำเพ้อ หรือแอบปลื้มพระเอกสุดหล่อคนนี้  เพราะนอกจากจะรักนางเอกคนเดียว แบบรักเดียวใจเดียวแล้ว ยังเก่งแสนเก่ง แถมฐานะยังดีแบบที่เรียกว่าใช้ทั้งชีวิตเงินก็ไม่หมดอีก

นิยายและชีวิตจริง
          

เราไม่ควรเอาชีวิตจริงไปผสมปนรวมกับนิยายหรือละครแม้ว่าจะมีคำที่บอกว่า   ‘ละครก็มาจากเรื่องจริง’ ก็ตามที แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เรากำลังเป็นนางเอกในละครเหล่านั้น ชีวิตจริงของชาวบ้านธรรมดาสามัญอย่างเราๆ คงไม่ได้เจอลูกชายเศรษฐี หรือเจ้าของบริษัทสุดเท่ มาเดินเล่นให้เราเดินชนหรือปลอมตัวมาเป็นคนงานแถวบ้านเพื่อจะพบเราหรอกจริงไหม ถ้าเขารวยจริงๆ เขาจะมัวมาทำแบบนี้ทำไม คืองานการไม่มีทำ?
          และต่อให้เป็นพวกเขาขึ้นมาจริงๆเดินชนกัน   ขอโทษกันพอเป็นพิธีก็จบต่างคนต่างไป คงไม่ได้มาประทับใจอะไรกับแค่คนที่ชนกระแทกกันหรอก แล้วสำคัญกว่านั้น เขาก็คงไม่ได้มาโวยวายใส่ว่า เราเดินไม่ดูตาม้าตาเรืออะไรแบบนั้นด้วย เพราะถ้าทำอย่างนั้น เราคงได้แต่รู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ปกติแล้ว และคงไม่อยากสุงสิงอีกเป็นแน่ คงไม่กลายเป็นรักแรกพบอะไรนั้นไปได้หรอก
          แต่ทั้งหลายทั้งปวงไม่ได้หมายความว่าชีวิตจริงจะเกิดรักต่างฐานะแบบที่ว่านี้ไม่ได้ เพราะในชีวิตจริงเราเองก็เห็นอยู่หลายคู่ ไม่ว่าจะเป็นเจ้าชายผู้สูงศักดิ์กับสามัญชน หรือมหาเศรษฐีร้อยล้านกับผู้หญิงธรรมดาๆ 
          ดังนั้นต่อให้เรารักกับใครสักคนที่ต่างฐานะกัน   ก็ไม่ได้หมายความว่า ความเป็นไปได้นั้นจะเหลือศูนย์ หากแต่เราต้องแยกความฝันที่มีกับความจริงที่เป็นไปได้เสียก่อน

นางเอกละคร
        

แม้เราจะบอกว่าละครไม่ใช่ชีวิตจริง    พระเอกสุดหล่อ   ไม่มีทางเดินชนเรา มุมถนนได้ก็ตาม แต่สิ่งหนึ่งที่สังเกตได้คือ ‘นางเอก’ ในละครเหล่านั้นล้วนแล้วแต่ไม่ได้งอมืองอเท้าขอใครกิน ไม่ได้นั่งตบยุงรอพระเอกมาหา แต่พวกเธอเหล่านั้นแท้จริงแล้วก็คือนักสู้ ต่อให้ชีวิตลำบากอย่างไรก็สู้ยิบตา พวกเธอเหล่านั้นก็ไม่เคยท้อ ไม่เคยหวั่น ไม่ว่านางเอกที่ว่าจะมีอาชีพเป็นแม่ค้าหรือสาวออฟฟิศก็แล้วแต่ ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ขยันทำงานด้วยกันทั้งสิ้น ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีแก่สาวยุคใหม่อย่างเรา

‘ผู้ชาย’ กับรักที่ต้องเอื้อม
        

เพราะประเทศของเรานั้นยังมีคำติดปากที่ว่า ‘เกาะผู้หญิงกิน’ นั่นจึงทำให้ผู้ชายหลายๆคน ไม่กล้าที่จะหมายปองหญิงสาวที่มีฐานะดีกว่า ไม่ว่าฐานะของเธอนั้นจะมาจากพ่อแม่หรือเป็นผู้สร้างมาเองก็ตาม แต่สังคมที่คาดหวังให้ผู้ชายเป็นผู้นำนั้นก็ส่งผลให้ยิ่งยากถ้าจะคว้าผู้หญิงที่ฐานะดีกว่ามาครอง 
          หากเราลองอิงจากเรื่อง‘ท้าวแสนปม’ซึ่งหลังจากที่ ท้าวแสนปมได้ส่งสาส์นรักไปหา นางอุษา ธิดาเจ้านครไตรตรึงแล้ว พระนางได้เขียนสาส์นรักตอบไปในใบพลูว่า...

          อันของสูงแม้ปองต้องจิต           ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ 
         ไม่ใช่ของตลาดที่อาจซื้อ            ฤๅแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม

          ดังนั้นหากต้องการที่จะได้ของที่อยู่สูง ก็คงเป็นธรรมดาที่จะต้องพยายามให้มาก  เพราะถ้าเขาเป็นคนธรรมดาสุด แสนสามัญคุณก็คงไม่ได้เลือกที่จะชอบหรือรักเขาหรอก

ประเมินตนเองกับการเอื้อมถึงความรัก
       

เรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งของความรักคงหนีไม่พ้น การรู้จักประเมินตนเอง   เราต้องเข้าใจว่าตัวเรามีดีที่ตรงไหน เราเก่งเรื่องอะไร แต่การประเมินนี้ ต้องไม่ได้เป็นการเข้าข้างตัวเอง หลายๆคนคิดเข้าข้างตนเองจนเรียกว่าเป็นอีโก้ ความเชื่อมั่นส่วนตัวจนแทบไม่ได้สนใจคนรอบข้าง หรือเรียกว่า ‘หลงตัวเอง’และหากเรารู้ตนเองดีแล้ว ก็คงไม่ยากที่จะปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้น เพราะยังไงเสียคำว่า ‘ดีขึ้น’ ย่อมดีกว่า ‘แย่ลง’ อยู่แล้ว

เพราะเป็นคนดี เลยเป็นที่ ‘รัก’
        

ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมแพ้นั้น เพราะยืนด้วยลำแข้งของตนเอง เป็นคนจิตใจดี จริงใจไม่โกหก เอื้อเฟือเผื่อแผ่มีน้ำใจ โดยไม่สนใจเรื่องของฐานะหรือเงินทอง ซึ่งหรือจริงๆ แล้วเธออาจจะสนอยู่แต่ไม่แสดงออกก็ได้ แต่ทั้งหลายททั้งปวงที่นำมารวมกันก็กลายเป็นเสน่ห์ที่เหล่าพระเอกฐานะดีเฝ้าตามหามาตลอด แน่นอนเราก็ไม่เคยเห็นนางเอกที่ร้ายกาจเป็นคนชอบโกหก และหวังเงินในพระเอกเลยสักคน 
          เมื่อคิดตามเรื่องราวเหล่านี้ ก็จะเห็นได้ว่า ถ้าอยากเป็นนางเอกก็ควรเริ่มที่นิสัยของตนเองแบบไหนที่เราคิดว่านางเอกเหล่านั้นเป็น เราทำแบบนั้นได้ไหม...? จนไปถึงเราสามารถทำมาหากิน ยืนด้วยลำแข้งของตนเองได้ไหม...?  ถ้าได้นั่นก็แสดงว่าเราเริ่มต้นที่จะเป็นนางเอกได้ถูกทางแล้ว

รู้จักพัฒนาตนเอง
        

คนเราเริ่มต้นที่ตัวเอง หากเรารู้จักพัฒนาตนเองก็มีช่องทางมากมายที่สามารถช่วยได้ การศึกษาหาความรู้ต่างๆในปัจจุบันนี้ก็ง่ายกว่าสมัยก่อนมาก เราสามารถเรียนรู้ภาษาผ่านอินเตอร์เน็ตผ่านทางคอมพิวเตอร์ รวมไปถึงยังมีภาครัฐและเอกชนมากมายที่สนับสนุนการเรียนรู้ ยังไม่รวมถึงการอบรมประกอบอาชีพต่างๆ ที่เราสามารถเข้าไปเรียนรู้ได้ แม้กระทั่งเว็บไซต์ยูทูบเองก็มีการสอนต่างๆ มากมาย หากเรารู้จักน้ำสื่อเหล่านั้นมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ก็จะเป็นการพัฒนาตนเองที่ทำได้อย่างรวดเร็ว 
สำคัญที่สุดอยู่ที่ใจของเราว่า อยากจะพัฒนาหรือปรับปรุงตนเองสักแค่ไหน?เพราะต่อให้มีเงินเป็นล้านกองอยู่ตรงหน้า มีอาจารย์มานั่งสอนตัวต่อตัวทุกวัน แต่ไม่มีใจที่อยากเรียนรู้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมา

ฐานะเป็นเพียงภาพลักษณ์ภายนอก
        

เรารักใครสักคนเพราะอะไร? เคยถามสิ่งนี้กับตัวเองบ้างหรือไม่รักที่นิสัย ที่ฐานะ ที่ความรู้  หรือรักที่เขาเป็นตัวเขาจริงๆ? เรารักอะไรกันแน่ ถามตัวเองจริงๆแบบไม่ต้องสร้างภาพให้ใครรู้ ถ้าเรารักเขาที่ฐานะ หากสักวันหนึ่งเงิน หรือ ยศถาบรรดาศักดิ์ทีมีได้หายไป เรายังจะอยากเป็นคนรักของเขาอยู่ไหม? ถ้าเขาไม่ได้ขับเบนซ์สุดหรู แล้วต้องนั่งรถเมล์มาหาเราแทน  จะยังอยากแต่งงานกับเขาอยู่รึเปล่า? 
เรื่องของความรู้ ก็อาจจะต่างไปสักหน่อย หากเขาเรียนสูง แต่เราเรียนมาน้อย เขาพูดภาษาอังกฤษไฟแลบเราฟังไม่รู้เรื่อง คุยกันแทบจะคนละภาษา แล้วเรายังอยากจะแต่งงานกับเขาไหม? ในเมื่อคุยกันไม่รู้เรื่อง

สำรวจความคาดหวัง
         

ลองสำรวจความรู้สึกและความคิดของเราให้ดีๆ ว่าจริงๆแล้วความรักที่ว่านี้     เรานั้นพร่ำเพ้อหรือจินตนาการขึ้นมาจากการดูหนังดูละครหรือไม่? หรือว่ามาจากความรู้สึกที่ชอบใครสักคนจริงๆ เพราะมันส่งผลค่อความคิดและการคาดหวังต่อความรักของเรา 
เมื่อเราคาดหวังโดยยึดติดจากภาพของละคร   นั้นก็หมายถึงว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากที่จะได้ คนรักที่ฐานะดี ซึ่งจะเป็นส่วนประกอบหลักในการเลือกคู่ นั่นหมายถึง ผู้ชายฐานะธรรมดานิสัยดีก็จะไม่ได้อยู่ในตัวเลือก 
ในทางกลับกันถ้าเราไม่ได้คาดหวังในจุดนี้ เราก็อาจจะได้ผู้ชายที่แสนดี ทำงานขยันขันแข็งเป็นหัวเรือในการที่จะทำให้ครอบครัวมีความสุขก็เป็นได้

อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน
          

ต่อให้เราพยายามคว้ารักมากเท่าไร แต่หากเขาไม่ได้ชอบหรือรักเราก็คงไม่มีประโยชน์ และนอกเหนือไปจากนั้น ต่อให้เราสมหวังในรักที่เอื้อมคว้ามานี้ แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่ารักนี้จะอยู่คู่กับเราไปตลอด เป็นแฟนกันก็เลิกได้ เป็นคู่หมั้นก็ถอนหมั้นได้ เป็นสามีภรรยาก็หย่าได้ ทุกสิ่งมีเกิดและมีดับเป็นของธรรมดา ขึ้นอยู่ที่ว่าเกิดและดับไปเพราะอะไรมากกว่า

          ดังนั้นหากถามว่า ‘ทำอย่างไรหากรักไกลเกินเอื้อม’สิ่งแรกก็คงต้องบอกว่า‘ทำใจ’ในเมื่อตัวเรายังรู้สึกว่ามันเป็นรักที่ไกลเกินเอื้อม ยังดูถูกตัวเองว่าต้องเป็นฝ่ายเอื้อมถึงเขา แทนที่จะเป็นการยื่นมือเข้าไปจับกัน ถ้าเราคิดอย่างนั้น แสดงว่าเราไม่คิดจะพัฒนาตนเอง ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเอง แล้วจะคาดหวังอะไรให้คนอื่นเห็นคุณค่านี้ล่ะ?

ซ้ำขออภัยค่ะ

รูปประกอบ  :   อินเตอร์เน็ต