ความรักเป็นความรู้สึกเป็นความรู้สึกพิเศษที่เกิดขึ้นธรรมชาติต่อใครสักคน

ทำให้เรารู้สึกอยากสนิทสนมอยากอยู่ใกล้และอยากสัมผัส เมื่อคน 2 คนเข้าใจเปิดใจพูดคุย

ยอมรับความคิดเห็นของอีกฝ่ายหนึ่ง ความสุขรักจึงเกิดขึ้น “เซ็กส์เป็นเพียงส่วนหนึ่ง”ของความรักเท่านั้น

เพราะความรักอาจแนบแน่นได้ ด้วยกิจกรรมอื่นๆร่วมกัน นอกเหนือจากการมีเซ็กส์  

ความรักเป็นอารมณ์และการตอบสนองที่เกิดขึ้นได้จากการเรียนรู้ การเรียนรู้จากความรักมักเริ่มจาก

ความรักในลักษณะพึงพา (Anaclitic Love) ซึ่งไม่ได้พื้นฐานมาจากความต้องการทางเพศ

แต่เป็นความรักที่ประกอบไปด้วยเหตุผล ความเอื้ออาทร และปรารถนาดีต่อกัน

จากนั้นเมื่อเข้าสู่วัยหญิงชายหนุ่มสาว ก็จะได้เรียนรู้ถึงความรักของชู้สาว (Romantic Love)

ซึ่งมีพื้นฐานมาจากความต้องการทางเพศอันเป็นผลมาจากอิทธิพลของโฮโมนเพศ

หญิงชายที่มีความรักและมีเป้าหมายเพื่อร่วมทางแห่งชีวิตสมรสด้วยกันจึงต้องมีความ

รักทั้งสองประเภทประกอบกัน หากมีเพียงความรักที่เกิดจากความต้องการทางร่างกายแต่เพียงอย่างเดียว

สิ่งที่ตามคือความล้มเหลวในชีวิตรัก เพราะเมื่อร่างกายของคู่รักเปลี่ยนแปลงไปความเบื่อหน่ายก็จะเกิดขึ้น

และจบลงด้วยการแสวงหาคนใหม่เพื่อทดแทนสิ่งที่ขาดหายไป

สิ่งที่ต้องระมัดระวังอีก ประการ หนึ่งคือ ต้องแยกให้ออกระหว่างความรักกับความพึงพอใจ

ซึ่งทั้งสองสิ่งอาจมีความคล้ายคลึงกันจนยากที่จะแยกให้เห็นความแตกต่าง

โดยเฉพาะในกรณีวัยรุ่นที่ไม่มีประสบการณ์

ความพึงพอใจ เป็น สิ่งที่ เกิดขึ้นจากความรู้สึกสนใจอีกฝ่ายหนึ่งเป็นพิเศษ

จนเกิดความพึงพอใจและลุ่มหลง แต่ความพึงพอใจเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ไม่ยากและไม่ยั่งยืน

มักเกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไป ความรักมีศูนย์กลางอยู่ที่ตัวคนที่ตนรัก

แต่ความพึงพอใจมีศูนย์อยู่ที่ความต้องการของตนเอง แม้ความพึงพอใจจะสามารถพัฒนาไปสู่ความรักก็ตาม

แต่เราก็ควรตระหนักและรู้เท่าทันความรู้สึกของเราว่ากำลังเกิดความรักหรือ ความพึงพอใจหนุ่มสาวเมื่อรักกัน

หนุ่มสาวเมื่อรักกัน ก็อยากอยู่ใกล้กัน ความใกล้ชิดและการอยู่ด้วยกันลำพังสองต่อสองในที่ลับตาคน

อาจนำไปสู่การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ตั้งใจ เพราะผู้ชายมักจะคิดไว้แล้ว

โดยที่ผู้หญิงมักจะเคลิบเคลิ้มตามได้หากคิดจะมีเพศสัมพันธ์ให้ลองทบทวนว่า

* เราทั้งสองคนพร้อมที่จะมีอะไรกันหรือยัง

* เราสามารถที่จะรับผิดชอบทุกสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ แน่ใจหรือเปล่า

* พ่อแม่ที่สองฝ่ายยอมรับเรื่องแบบนี้ได้หรือเปล่า

* ผู้หญิง…..หากคิดว่าไม่พร้อมถ้าจะมีอะไรก่อนแต่งงาน ควรพูดให้ผู้ชายเข้าใจก่อนจะเคลิบเคลิ้มตามไป

* ผู้ชาย…..ควรรับฟังและใส่ใจความรู้สึกของคนรักไม่ควรคิดเอาแต่ฝ่ายเดียว

ความจริงสำหรับวัยใสที่อยากค้นหาความรักว่าเป็นอย่างไร

น่าจะได้รู้ว่าความรักมีขั้นตอนเรียนรู้จักความรักตาม step ไม่ลัดขั้นตอนรัก จะได้รู้ว่ารักแท้เป็นอย่างไร

 

 

 

Step แรก : มิตรภาพ 

 

การเรียนรู้เรื่องความรัก ความเข้าใจระหว่างความรู้สึกชาย-หญิง การรู้จักธรรมชาติของกันและกัน

เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของความสัมพันธ์ ช่วงวัยรุ่นตอนต้นการมีเพื่อนทั้งหญิงและชายเป็นการเรียนรู้ความสัมพันธ์ที่

แตกต่างของเพื่อนทั้งสองเพศ หลายคนเคอะเขินเวลาที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนต่างเพศ ไม่ใช่เฉพาะผู้หญิงที่เขิน

ผู้ชายก็เขินเหมือนกัน การเริ่มทำความรู้จักแบบกลุ่มจะลดความเขินลง เรียกว่าทำตามๆ กลุ่มไป

การเริ่มเข้ากลุ่ม พูดคุย ทำกิจกรรม ทั้งในการเรียนและกิจกรรมอื่น ทำให้เริ่มเข้าใจความแตกต่างระหว่างเพศ

การวางตัวเพื่อทำความรู้จักกัน การคบหากันเป็นเพื่อน อีกทั้งมิตรภาพที่ดีทำให้เวลาเกิดความไม่เข้าใจ

สามารถสื่อสารเพื่อแลกเปลี่ยนทำความเข้าใจได้ง่าย เพื่อเรียนรู้และทำความรู้จักความเป็นชายความเป็นหญิง

 

Step 2 : ความรู้สึกพิเศษ

 

รู้จักกันแบบเพื่อนเป็นเวลาที่ดีของวัยของการมีเพื่อน เวลาผ่านไปหลายคนยังคิดถึงมิตรภาพเมื่อวัยเยาว์กับเพื่อนทั้งกลุ่ม

แต่เมื่อมิตรภาพผ่านไปเวลาหนี่ง อาจเริ่มพบว่าในความรู้สึกแบบธรรมดาๆ ที่มีให้กับเพื่อนต่างเพศ

เริ่มมีความรู้สึกที่แตกต่างกับเพื่อนหรือคนอื่นที่เป็นเพื่อนต่างเพศ จะเรียกว่าปิ๊งก็ได้ แต่ที่ควรรู้คือบางครั้งเป็นแค่อาการปลื้ม

เช่น ปลื้มรุ่นพี่ ปลื้มนักกีฬาโรงเรียน ปลื้มน้องน่ารัก ปลื้มดาวโรงเรียน เก็บไปฝันถึง คิดจินตนาการไปคนเดียวบ้าง

ต้องสำรวจใจให้ดีว่าเป็นอาการปลื้มหรือเริ่มรู้สึกเป็นพิเศษ ความรู้สึกเป็นพิเศษอาจเริ่มต้นที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

หรือใจตรงกันเริ่มรู้สึกตรงกันจากความใกล้ชิดที่มีต่อกันจนเริ่มรู้สึกว่า ความเป็นเพื่อนมีความเป็นพิเศษกว่าที่เคยเป็น

ความรู้สึกพิเศษกับใครควรเป็นความรู้สึกพิเศษจริงๆ ไม่ใช่เกิดกับใครต่อใครไม่เลือก

เรียกว่าเข้าใกล้ใครเป็นเกิดอาการตกหลุมรักอยู่เรื่อย ถ้าเป็นแบบนี้คงไม่เรียกว่าพิเศษ

(อย่างนี้ควรเรียกใจง่ายมากกว่านะ) ต้องหัดควบคุมความรู้สึกให้มีความเป็นเพื่อนที่ดีกับเพศตรงข้ามมากขึ้น

จนกว่าจะเจอคนที่คิดว่าใช่

 

Step 3 : เริ่มต้นรู้ใจกัน

 

เจอคนที่พิเศษแล้วบางคนตั้งคำถามว่าใช่รักแท้หรือไม่ อาจจะเร็วเกินไปที่จะตอบ ที่สำคัญจะสื่อสารอย่างไรให้รู้ว่าใจตรงกัน

หากเราเป็นฝ่ายรู้สึกเป็นพิเศษ การเริ่มสื่อสารสามารถใช้ทั้งภาษาท่าทางและภาษาพูด แต่ภาษาท่าทางอาจจะง่าย

และสะดวกใจมากกว่า เริ่มต้นจากการมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่สนใจร่วมกัน ท่าทางเอาใจใส่แสดงความสนใจเป็นพิเศษ

มักทำให้อีกฝ่ายเริ่มรับรู้ความเป็นพิเศษ หากอีกฝ่ายมีใจให้กันจะพบว่าความรู้สึกจะสอดคล้องและต่างฝ่ายต่างสนใจ

ซึ่งกันและกัน เวลาระหว่างการเริ่มทำความรู้จัก-รู้ใจ เป็นเวลาที่ได้เรียนรู้ใกล้ชิดมากขึ้น ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร

ต้องยอมรับความจริงว่า ใจอาจไม่ตรงกัน ไม่ได้แปลว่าเราแย่ ไม่น่าสนใจ แต่เรื่องความรู้สึกเป็นพิเศษ

เป็นเรื่องของคนสองคนที่เปิดใจให้กัน แต่กว่าจะรับได้ว่าไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง คงต้องฝึกใจให้ยอมรับ

ให้เกียรติซึ่งกันและกันไม่เอาแต่อารมณ์ความต้องการของตนเอง การตอบสนองจากอีกฝ่ายเหมือนการเรียนรู้อีกขั้น

จะสมหวังหรือผิดหวังก็เป็นอีกขั้นหนึ่งที่จะได้ก้าวต่อไป

 

 

 

Step 4 : รักก้าวหน้า

 

จากจุดเริ่มต้นที่ใจตรงกันความรักเพิ่งเริ่มต้นเดินทางว่ากันว่าการหาคนรู้ใจไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ที่ยากกว่าคือ

การรักษาความรู้สึกดีๆต่อกันให้ยืนยาว การรักษาความรักเป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่ต้องเรียนรู้ ระยะเวลาที่ผ่านไป

จะเกิดความใกล้ชิดสนิทสนม ยอมรับการเป็นคนรักของกันและกัน ความรู้สึกแบบแรกพบอาจลดอานุภาพลงบ้าง

มีความคุ้นเคยกันมากขึ้น เหมือนคนใกล้ตัว รู้จักตัวตนกันมากขึ้น ผ่านประสบการณ์ทางอารมณ์ ทั้งชอบใจและไม่ชอบใจ

เริ่มขัดแย้งทะเลาะกันไป รักกันไป ระยะเวลาช่วงนี้จะสั้นหรือยาวอยู่ที่การเรียนรู้จักถนอมความรัก

มีความสม่ำเสมอ แสดงความรู้สึกต่อกัน ให้เวลากับความรัก สามารถพูดคุยแลกเปลี่ยน ให้กำลังใจกัน จะทะเลาะกันบ้างเป็นธรรมดาของคนสองคน ต้องรู้วิธีหาข้อตกลงทำความเข้าใจกัน ส่วนจะโรแมนติคมากน้อยอยู่ที่แต่ละคู่

หัวใจสำคัญอยู่ที่ความมั่นคง จริงใจต่อกัน เห็นคุณค่าของกันและกัน อยู่ด้วยกันก็มีช่วงเวลาดีๆไม่ได้เจอกันรู้สึกคิดถึง

รักจะก้าวหน้าต้องขึ้นอยู่กับพันธะสัญญาใจของทั้งสองฝ่ายที่จะถนอมรัก ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโลเล

ความรักอาจต้องจบลง  ช่วงเวลาของรักก้าวหน้า เป็นช่วงเวลาการเรียนรู้จักตัวตนของอีกฝ่าย

และในขณะเดียวกันสะท้อนให้รู้จักตัวเองไปด้วย หลายคนโชคดีได้เจอคนที่ใช่ ได้พบความรักที่ดี

แต่บางคนอาจไม่โชคดี รักไม่เป็นไปอย่างที่คาดหวัง ต้องหันกลับมาดูว่า เราคาดหวังเกินจริงหรือว่าเจอคนที่ใช่

ไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวังกับความรัก เราต้องมีสติกับความรักเสมอ จำไว้ว่าชีวิตไม่ได้จบเพราะอกหัก

ส่วนเรื่องเซ็กส์ อาจเป็นเพียงการสื่อสารความรักอีกวิธี ที่ไม่ควรใช้ก่อนหน้าจะถึงขั้นของรักก้าวหน้าเป็นอันขาด

เพราะการสื่อสารด้วยเซ็กส์เป็นการสื่อสารที่เป็นส่วนตัวมาก ถ้าใช้ถูกที่ ถูกเวลา ถูกคนถึงจะเป็นประโยชน์กับการสื่อสารรัก

และที่สำคัญเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องของความรับผิดชอบ ทั้งชีวิตของตัวเองและชีวิตของอีกคน ควรตัดสินใจให้ดีที่สุด

 

Step 5 : รักจริงหวังแต่ง

 

เป็นขั้นของความรักที่ก้าวหน้าต่อไป เป็นความรู้สึกที่เข้าใจกัน ความยอมรับอีกฝ่ายอย่างที่เขาเป็น เกิดเป็นความผูกพัน

ที่แน่นแฟ้นขึ้น เรียกได้ว่าความรักมั่นคง รอเวลาที่มีความพร้อมพอที่จะรับผิดชอบชีวิตของกันและกัน หลายคู่เดินทาง

มาถึงเวลาที่ตัดสินใจว่าอยากมีอนาคตร่วมกัน ส่วนจะต้องมีพิธีแต่งงานกันอย่างไรเป็นเรื่องของสังคมวัฒนธรรม

ที่เลือกให้พอเหมาะกับตนเอง ความรักที่จะเดินต่อจากนี้ไปคงไม่ได้อยู่ที่พิธีแต่งงาน

แต่อยู่ที่สัญญาใจที่มีต่อกันว่าจะรักษาสัญญาอีกนานเท่าไหร่ จะยอมรับชีวิตคู่ที่ต้องเสียสละ

รับผิดชอบ และเติมความรักให้กันได้ขนาดไหน ถ้าประคองความรัก ดูแลกันและกันไปได้ตลอด

ก็จะเป็นความรักที่ตลอดรอดฝั่ง

 

 

 

ซ้ำขออภัยค่ะ