ตำนาน และที่มา แหวนแต่งงาน

ตามตำนานและประวัติศาสตร์ที่มีมาช้านาน ต่างเชื่อกันว่าการสวมแหวนที่นิ้วนาง

จะทำให้แหวนนั้นดลอำนาจของความรักผ่าน สู่หัวใจของผู้สวมใส่ได้และแหวนแต่งงาน

ก็เปรียบเสมือนตัวแทนคำสัญญาความรัก และ ความมั่นคง เป็นเครื่องประดับติดตัวชิ้นเดียว

ที่มีคุณค่าผูกพันจิตใจกับหญิงสาวแต่ก่อน คู่หนุ่มสาวจะใช้เถาวัลย์ตามธรรมชาตินำมาผูกติดกับนิ้ว

เพื่อแสดงถึงความรัก จนกลายเป็นประเพณีของชาวโรมันและชาวอังกฤษที่จะนำโลหะที่มีค่าที่สุด

ของแต่ละยุคสมัยมาใช้สวมให้กับเจ้าสาว ซึ่งแรกเริ่มเดิมทีตั้งแต่สมัยโบราณแหวนหมั้น

ที่ใช้กันของคู่บ่าวสาวนั้นทำมาจากเหล็กธรรมดา

ตามตำนานเชื่อว่าแหวนเหล่านี้เกิดจากเทพเจ้าโพรเมธูส(Prometheus)

ตีเหล็กขึ้นมาเป็นแหวนให้กับเหล่ามนุษย์ที่ไม่มีรักต่อมาแหวนที่ชาวโรมันให้กันนั้น

ก็กลายเป็นทองคำทรงกลม ซึ่งแสดงถึงวัฏจักรแห่งชีวิตและความเป็นนิรันดร์

อีกทั้งเป็นการปฏิญาณต่อสาธารณชนว่าสัญญาสมรสของคู่บ่าวสาวจะได้รับการปฏิบัติ

และถนอมไว้ตราบนานเท่านาน ตราบจนปัจจุบันด้วยคุณค่าความงานอมตะ

ทำให้แหวนทองคำเป็นสัญลักษณ์ของประเพณีการแต่งงานที่ทรงความมหัศจรรย์คงอยู่กับเจ้าสาวตลอดกาล

จนถึงศตวรรษที่ 15 แหวนอันเป็นสัญลักษณ์แห่งความมั่นคงและซื่อสัตย์

โดยใช้อัญมณีที่แกร่งที่สุดนั่นก็คือ เพชร

เพชรถูกค้นพบครั้งแรกในประเทศอินเดีย คุณค่าของเพชรในยุคสมัยนั้นมิใช่แค่ความงดงามจากภายนอก

แต่เป็นเพราะความวิเศษแห่งอาคมขลังซึ่งเชื่อกันว่าเพชรสามารถป้องกันภัยจาก

อสรพิษ ไฟ ยาพิษ ความป่วยไข้ การโจรกรรม ตลอดจนพลังแห่งความเลวร้ายทั้งปวง

ดังนั้นคำว่า Diamond นี้ จึงมีรากศัพท์มาจากคำว่า Adamas ในภาษากรีก

ซึ่งแปลว่าไม่อาจเอาชนะได้กลายเป็นสัญลักษณ์สากลแห่งรักที่ยั่งยืน

ตำนานของเพชรจึงได้เริ่มต้นและเล่าขานตกทอดกันนับแต่บัดนั้นมา 

ซ้ำขออภัยค่ะ