ผีปอบ....อมตะผีพันธุ์ไทย ตอน หมอธรรมลี

 

 

ผีปอบ..หากเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมา น้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก คนอิสานส่วนมากมีความเชื่อเรื่องผีเเละวิญญาณ
มาตั้งเเต่ปู่ย่า ตายาย ไม่ว่าจะเป็นผีไร่ ผีนา ผีปู่ตา ผีเป้า ผีโพง ผีก่องกอย ผีเเม่ม่าย
ผีเล่านี้ เข้ามาในความเชื่อของคนอิสานมานับหลายร้อยผีมาเเล้ว เเต่จะเป็นเมื่อไหร่นั้น
ไม่มีหลักฐานชี้ชัดที่อ้างอิงได้..

อาตมาเกิดในครอบครอบที่มีคุณพ่อเป็นหมอธรรม (ภาคกลางเรียกว่าคนทรงเจ้า)
พ่อธรรมลีคือ โยมพ่ออาตมา ในตำบลโพธิ์ทอง เเละบ้านหนองผักเเว่น ไม่มีใคร
ที่ไม่รู้จักพ่อให่ญธรรมลี การจะเป็นหมอธรรมที่ดีได้นั้น ไม่ไช่เป็นได้ง่ายๆ ต้องมีคุณสมบัติหลาย
เช่น ไม่กินเหล้า ไม่กินเนื้อมังสัง10อย่าง ไม่กินของดิบ ไม่มุดใต้ถุนบ้าน

หากจำเป็นจะต้องมุดหรือเดินผ่านใต้ถุนบ้านจักต้องมีผ้าขาวม้า ทำเป็นหมวกเสมอ
เเละหมอธรรมที่เป็นธรรมเเท้ๆ ต้องไม่เรียกเอาเงินหรือค่าครูเกินที่เรียนมาคือ 6 สลึง
หากเรียกเก็บเงินเกินบ่อยๆ คนที่เป็นหมอธรรมนั้นเเหละจะกลายป็นผีปอบ ซะเอง...

ย้อนไปตั้งเเต่จำความได้ ราวๆปี2522 เป็นต้นมา โยมพ่อในเเต่ละวันจะต้องมีคนมาให้ช่วยเหลือ
เเทบจะทุกวัน บางที่ก็นำเกวียนมารับ ไปอีกหมู่บ้านก็มีบ่อยๆ สมัยนั้น บ้านหนองผักเเว่น
ถนนเข้าหมู่บ้านเป็น ถนนดินทราย ไม่มีไฟฟ้าใช้ เป็นหมู่บ้านสุดท้ายของจังหวัดร้อยเอ็ด
เล่าถึงประวัติโยมพ่อ ที่พอจำได้ โยมพ่อเล่าให้ฟังว่า เรียนวิชาธรรม จากพ่อใหย่ธรรมทอก

ราวๆปีพ.ศ.2485 เมื่อคราวเป็นหนุ่ม ที่หมู่บ้านดงเมือง อำเภอสุวรรณภูมิ จ.ร้อยเอ็ด เนื่องจากคนสมัยนั้น
ผีความเชื่อเเละศรัทธา ในวิชา อาคมเป็นอย่างมาก เเละถื่อเคร่งมากด้วย หากใครถือไม่ได้
เช่นไปผิดลูกผิดเมียคนอื่น วิชา ที่เล่าเรียนมาก้จะเสื่อมเเละไม่ขลัง หรือหากใคร ใช้วิชาที่เรียนมา
นำไปใช้ในทางที่ผิด วิชาจะย้อนเข้าตัว จนกลายเป็นบอปซะเอง..ตลอดชีวิตโยมพ่อถือได้เค่รงมาก
เเละไม่เคยเรียกค่าครูเกิน6สลึงเลย

อย่างวันพระทุกวันพระ 8ค่ำ 15ค่ำ จะมีลูกศิษย์ โยมพ่อนำดอกไม้มาบูชาขันครูทีบ้านไม่ได้ขาด
โยมพ่อจะสวดมนต์ จากประมาณ1ทุ่ม ไปจนถึง3ทุ่ม หลังจากนั้นก็เข้าธรรม
ภาษาอิสานเรียกว่าสับธรรม ภาษา ที่สวดตอนนี้จะเปลี่ยนไป (ภาคกลางน่าจะเรียกว่าประทับทรง)
หรือองค์ลง อาตมาถึงป็นเด็กเเต่ก็จะดูทุกครั้งที่โยมพ่อสับธรรม หรือประทับทรง
ภาษาที่พูดออกมา ส่วนมากจะเป็นภาษาขอมโบราณ หรือภาษาเทพ ครั้งหนึ่งมีครอบครัว คนจีนมาเเต่งงาน
กับลูกสาวของชาวบ้านหนองผักเเว่น ไปเมืองจีนเเล้วกลับมา มีอาการ ผิดปกติ ตาขวาง ไม่พูดจากะใคร
พูดเปลี่ยนไปจากคนเดิม ตาเเดงตัวสั่น เมื่อคนมาเรียกกลางดึก อาตมาขณะนั้นเป้นเด็กวิ่งตามไปดูด้วย
ไปถึงมีคนมุงดู ราว50คน ทุกคนรอให้พ่อใหญ่ธรรมลีมาช่วย เพื่อไปถึงบ้านหลังดังกล่าว
พ่อยืนที่บันได ท่องคาถาเเล้วหยิบดินใส่หัว1หยิบพร้องเปล่าไปที่บันไดบ้าน
โยมพ่อสั่งให้คนในบ้านไปตัดลำข่า มา1ต้น เเค่โยมพ่อเดินใกล้เข้าไป
คนที่โดนผีเข้ากลัว พร้อมก้มกราบ ดยมพ่อนั้งลง เเล้วถามเป้นภาจีน
(ทั้งๆที่โยมพ่อเป็นคนอิสาน คนลาว ป พูดภาษาจีน กันนานมาก
โยมพ่อพูดได้ทุกคำ

ชาวบ้านที่มามุงดูทึ้งมาก เมื่อถามดีเเล้ว ไม่ยอมก้ต้องใช้วิชา อาคมสู้กัน
โยมพ่อคือพ่อใหย่ธรรมลี เสกลำข่าเเล้ว ตีไปที่ตัวของคนที่ผีเข้า3ครั้งล้มกลิ้งลง
เป่าน้ำมนต์ใส่ หายเป็นปกติ เป็นเรื่องที่เเปลกเเละเหลือเชื่อมาก...
ถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองเเทบจะไม่เชื่อด้วยซ้ำ ...เจตนาที่เขียนมาเล่าให้ฟัง

เนื่องจากวันที่23 มกราคม เป็นวันครบรอบการจากไป ของโยมพ่อใหญ่ธรรมลี ครบ25ปี
พอดี งานศพของโยมพ่อเพื่อปี2530 ผมมาร่วมงานบุญในงานศพมากที่สุด ทั้งลูกศิษย์
ที่เคยรักษาเดินทางมาหลายจังหวัด มากจริงๆ คนในตำบลโพธิ์ทองเมื่อทราบข่าว
จะต้องมาทั้งบ้านหนองฟ้า บ้านนาโพธิ์ นิมนต์ พระเท่าอายุมาสวด เวลาที่จะเผา
ถูกกำหนดไว้ ที่บ่าย4โมงเย็น สมัยนั้นอาตมาบวชเป็นสามเณรเเล้ว
ได้เห็นกับตาตัวเองว่าศพโยมพ่อเผายังไงก็มีดำๆ ไม่ยอมไหม้ ผ่านไป
2ชั่วโมงต้องทำพิธีเเก้เคล็ด ให้คนไปเอาไม้คานเเม่ม่าย ไม่มะเฟือง บันได้หัก ผ้าถุงผู้หญิง...
ศพดำไฟลุกท้วมเเต่ศพไม่ได้ไหม้

สุดท้าย ให้โยมเเม่ขอขมา พร้อมนำปัสสาวะ ของโยมเเม่เทลาด
ไฟจากไม้เเห้ง ค่อยๆไหม้ๆหมด เหลือเเต่
กระดูก....อาตมานั้งดูจนเช้า เเอบร้องให้เพราะความสงสาร
ศพโยมพ่อใหญ่ลี เเต่ไม่ให้คนเห็น เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ในชีวิตจริงในวัยเด็กของ 
พระจิรวัฒน์ ญาณวโร...เจตนาที่เล่าคืออยากถ่ายทอด
เพื่อจะบอกว่า ผีมีจริงเเละเรื่องเหลือเชื่อมีจริงๆ อนุโมทนาสาธุ