หางหญ้าคา ที่ร่วงโรย กับลมโชยจากฟากเขา แค่มองก็อิ่มใจ

สีสันของยามเช้าสร้างให้เรานั้นสุขแสนสบาย ชีวิตที่นอกส่วนของความหมาย 

สู่เส้นทางใหม่ที่แปลกกว่า หากมองว่าธรรมชาติ สร้างโอกาสให้คนนั้นต่างมาหา 

จริงคือความสุขจากดวงตา มองความสวยงามสงดวงใจ ไฟรักปะทุแรงขึ้น

     การมองจากที่สูงนั้นทำให้เราเห็นได้หลายอย่าง อย่างแรกนั้นคือในส่วนของการที่เรานั้นได้ขึ้นอยู่ในบ้านที่มีความสูงนั้นมากกว่าเจ้าของบ้านได้ มองไปนั้นจะเห็นในส่วนของทุกมุม  เรานั้นจะเห็นว่าที่นี่นั้นมีการนำในส่วนของไฟฟ้านั้นเข้ามา แต่มากกว่าไฟฟ้านั้นได้มีการเพิ่มในส่วนที่เรานั้นเห็นคือพลังงานแสงอาทิตย์ 

    แสงอาทิตย์ของพื้นที่ตรงนี้หากว่าจะบอกคือมีความรวดเร็วมีความยาวนั้นค่อนข้างมากกว่าตลอด เพราะว่ารับแดดเต็มไม่มีอะไรนั้นมาบดบังได้เลย แสงอาทิตย์แผ่นใหญ่นั้นส่งสารมาให้เรานั้นเสมอ หากว่าเราจะมองคือค่อนข้างสบาย ไม่ต้องจ่ายหากว่าไม่มีน้ำ ตอนกลางคืนนั้นหนึ่งทุ่มทุกอย่างเงียบลงไป มีเพียงเสียงนกที่รัดรวงกันตะโกนร้องใหญ่ แต่ไม่ได้มีหมายอะไรตามมา 

     ดวงไฟที่มีความหมายในตอนกลางคืน ตอนนี้ไม่มีความหมายแล้วหากว่าเรานั้นจะทำอะไรบนยอดไม้ ก็คงยากเพราะว่าไม่มีในส่วนของสิ่งที่เรานั้นเรียกว่า คุณค่า กาลเวลานั้นบอกเราเสมอคือ ไม่มีบนเรียนสำหรับคนเรานั้นมากมายนัก ต้นไม้ใบไม้นั้นมีระยะเวลาในการร่วงหล่นของมัน ใจคนเรานั้นต่างเหมือนกัน คงยากมากที่จะกลับมาตามเส้นทางที่มั่นคงและหลากหลาย 

   การอยู่บนที่สูงอากาศนั้นน่าจะดีและบริสุทธิ์มากกว่า แต่หากว่าเรานั้นจะค่อนข้างที่จะต้องระวังตลอด หากว่าพลากนั้นอาจจะต้องเจ็บปวดบ้างเหมือนกัน ทุกการมอบเรื่องราวนั้นสร้างให้เรานั้นเรียนรู้อย่างไม่มีวันเปลี่ยน เราอาจจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้เป็นไปตามใจเรานั้นไม่ได้  แต่เรานั้นเปลี่ยนความคิดของเรานั้นดีกว่า แล้วแต่สิ่งที่จะเป็นมาแล้วกัน ปล่อยผ่านบ้างก็ยังดี แล้วเรานั้นจะมีความสุข 

   การนั่งมองในสิ่งที่เรานั้นชอบมีความสุขเสมอ ไม่เบื่อ ไม่สนใจเวลา ยิ้มให้กับเรื่องราว และพร้อมก้าวเดินต่อไป