ทุกข์ของคนรวย

ที่ผมกล่าวว่าคนรวยเป็นแบบอย่างที่ดีในการปฏิบัติธรรมนั้น เพราะผมมองว่าคนรวยมีทรัพย์ที่อุดมพรั่งพร้อมแล้ว แต่ก็ยังประสบทุกข์ได้ ไม่ว่าจะเป็นการเจ็บป่วย การจากไปของพ่อแม่อันเป็นที่รักด้วยความชรา การที่ต้องเลิกรากับคู่ครองของตน การที่บุตรของเราไม่ได้ดั่งใจ ไม่สามารถเป็นความหวังให้กับวงศ์ตระกูลได้ และอีกสารพัดปัญหาที่บางครั้งก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องของเงิน

ดังนั้น เวลาคนรวยปฏิบัติธรรมเพื่อการล่วงพ้นจากทุกข์ จึงเป็นเรื่องท้าทายที่ต้องพยายามตัดใจจากกามคุณทั้ง 5 แต่ข้อดีอย่างหนึ่งของคนรวยคือ มีเวลาปฏิบัติธรรมมากกว่าคนทั่วไป เพราะไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปวันละ 12 ชั่วโมงไปกับงานประจำ

ดูเหมือนว่าคนรวยจะได้เปรียบในการปฏิบัติธรรม แต่ก็ไม่จริงเสียทั้งหมด อาจจริงเพียงบางส่วน เพราะบางคนทำงาน กลับมาบ้านก็มืดค่ำแล้ว แทบไม่มีเวลาพักผ่อน ต้องอาศัยทำสมาธิขณะลืมตานี่แหละ และถ้าไม่มีใจให้กับการปฏิบัติธรรมจริงๆคงเลิกใส่ใจไปนานแล้ว

การปฏิบัติธรรมไม่ได้หมายความว่าจะแก้ทุกข์ที่เป็นอยู่ให้หายทุกข์ได้ ไม่ใช่เพื่อให้ญาติของเราหายป่วยจากอาการเรื้อรัง ไม่ใช่เพื่อให้ตนปลดหนี้ได้ฉับพลันทันที ไม่ใช่เพื่อให้เราร่ำรวยขึ้นมาปุบปับ แต่เพื่อให้เราอยู่กับทุกข์อย่างฉลาด อยู่กับทุกข์โดยรู้สึกทุกข์น้อยลง จิตไม่เศร้าหมองจนเกินไป มันสำคัญมาก เพราะหากเราตาย แล้วจิตยังหมองหม่นไม่เลิก ต่อให้เรารักษาศีลมาดี ไม่เคยทำบาป ก็อาจไปอบายภูมิชั้นที่ต่ำกว่ามนุษย์ได้ ถ้ายังมีจิตเศร้าหมองอยู่

การปฏิบัติธรรมยังไม่มีบุคคลตัวอย่างที่ดีพอประจักษ์ให้เห็นในสังคม ยังไม่มีเศรษฐีหรือเจ้าสัวคนไหนประกาศตนว่าเป็นคนปฏิบัติธรรม และสังคมยังมองว่าการปฏิบัติยังเป็นเรื่องเหลวไหลพิสูจน์ไม่ได้ แถมฟังดูออกจะแฟนตาซีไปด้วยซ้ำ

คนรุ่นใหม่ต้องการข้อพิสูจน์ว่าการเข้าหาธรรมะจะไม่เสียเวลาเปล่า แต่มันก็ไม่มีข้อพิสูจน์เป็นเหตุผลตรงๆว่าปฏิบัติธรรมอย่างถูกต้อง แล้วจะได้ไปดีในภพภูมิที่ชีวิตดีขึ้นกว่าเดิมในชาติภพหน้า ถ้ากรรมจัดสรรให้แสดงผล มันพิสูจน์ไม่ได้ มันเป็นเรื่องอจินไตย ไม่ควรไปคิดมากเพราะจะทำให้บ้าเอาได้

แต่ผมก็เชื่อ

ทำไม ?

เพราะผมมองว่าเราทุกคนเกิดมาแตกต่าง ทุกที่ที่เกิดมาส่งผลต่อความสำเร็จของคนนั้นๆ ทั้งปัจจัยแวดล้อม การอบรมสั่งสอน เพื่อน ครูบาอาจารย์ที่สอนด้วยความเข้าใจได้ มันมีผลทั้งต่ออาชีพ หน้าที่การงาน ฐานะความเป็นอยู่

คุณภาพชีวิตของเราทุกคนเป็นไปอย่างสุ่มหรือเพราะเป็นไปด้วยกรรมเก่าแฝงกับเหตุปัจจัยในปัจจุบัน

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงลองศึกษาธรรมะเพื่อความสำเร็จในทางโลกอย่างหนังสือ เดอะ ท็อปซีเคร็ต ของทันตแพทย์ สม สุจีรา เพราะเนื้อหาเข้าใจง่าย และเป็นเหตุเป็นผล โดยเฉพาะ"สติ"ที่มีผลต่อความสำเร็จในชีวิตของเราอย่างยิ่ง

สติ ไม่ใช่แค่ความรู้ตัวจากการบังคับตัวเอง ไม่ใช่การเพ่งให้รู้ตัว แต่เป็นการรู้ตัวอัตโนมัติอย่างเป็นไปเอง รู้สึกสดชื่นเพราะความตื่นรู้ ทำอะไรก็คล่องแคล่ว แตกฉานในตำราวิชาการต่างๆ ปรากฎการณ์เคยเกิดกับผมครั้งเดียวตอนเรียนวิชาเสรี ในคลาสที่มหาวิทยาลัยที่ให้มีการนั่งสมาธิ โดยการมีไกด์คอยกำกับจากอาจารย์คณะเภสัชศาสตร์ เลิกเรียนวันนั้นผมตื่นรู้อยู่ประมาณชั่วโมงนึง สดชื่นมาก ผมชอบตัวเองในตอนนั้น แล้วปรากฏการณ์นี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับชีวิตผมอีกเลย

สติ และความสดชื่นเบิกบานนี่แหละที่เราต้องทำให้มันเกิดกับชีวิตของเราให้เกิดขึ้นอย่างอัตโนมัติ เวลาเราเรียนหรือทำงานอะไรก็ตาม ทุกการกระทำจะส่งผลให้เป็นไปตามที่เราตั้งใจให้มันเกิดขึ้น และยังทุกข์ที่เรายังรู้สึกอยู่มันลดลงไปได้บ้าง

คนที่ฐานะยังไม่ร่ำรวยแต่สนใจปฏิบัติธรรมก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นแบบอย่างที่ดีไม่ได้ เพียงแต่สังคมมักจะมองว่าคนที่ยังลำบาก ต้องดิ้นรน การเข้าหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นที่พึ่งทางใจก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เราทุกคนก็พยายามทำดีที่สุดเพื่อให้ตนเองพ้นจากความทุกข์ เพียงแต่มันต้องเป็นไปตามที่พระพุทธองค์ตรัสสอน ไม่ใช่ไปแก้ทุกข์ด้วยไสยศาสตร์ โดยมีพระพุทธรูปเป็นเครื่องเบี่ยงเบนหลอกล่อว่านี่เป็นหนทางแห่งพุทธ