เครื่องบินตกสองครั้ง สูญเสียทั้งครอบครัว แต่เขายังลุกขึ้นมาเล่นบาสได้อีก เรื่องจริงของออสติน แฮตช์ที่โลกต้องยอมใจ

วันนี้ผมมีเรื่องราวที่ทั้งสะเทือนใจ ทั้งโคตรเหลือเชื่อ และทั้งโคตรให้แรงบันดาลใจมาเล่าให้ฟังครับ เป็นเรื่องของ “ออสติน แฮตช์” ชายหนุ่มที่ชีวิตเล่นตลกใส่แบบโหดสุดขั้ว แต่เขาก็ยังเลือกจะลุกขึ้นสู้ และกลายเป็นแรงบันดาลใจให้คนทั้งโลก

เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงครับ ไม่ใช่พล็อตหนังดราม่า ย้อนกลับไปปี 1996 ออสตินอายุแค่ 9 ขวบ เครื่องบินเล็กที่ครอบครัวโดยสารเกิดตก แม่ พี่สาว และน้องชายของเขาเสียชีวิตทันที เหลือแค่เขากับพ่อที่รอดมาได้

สองพ่อลูกพยายามประคับประคองกัน ใช้ชีวิตต่อไปด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังมีความหวัง มีความฝัน โดยเฉพาะออสตินที่หลงรัก “บาสเกตบอล” และตั้งใจจะเล่นให้มหาวิทยาลัยมิชิแกนให้ได้

แปดปีผ่านไป... ออสตินได้รับทุนเข้าเรียนและเล่นบาสที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน เพิ่งเข้าเรียนได้แค่ 9 วัน โศกนาฏกรรมก็ซ้ำรอยอีกครั้ง

เครื่องบินตกครั้งที่สอง พรากพ่อและแม่เลี้ยงของเขาไปตลอดกาล ส่วนออสตินบาดเจ็บสาหัส แพทย์ต้องให้เข้าสู่ภาวะโคม่าเป็นเวลา “2 เดือนเต็ม”

เมื่อฟื้นขึ้นมา เขาต้องเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด ฝึกเดินใหม่ พูดใหม่ กินใหม่ ทุกอย่างต้องเรียนรู้จากศูนย์อีกครั้ง

แพทย์เคยกังวลว่า เขาอาจไม่มีวันลุกขึ้นยืนได้อีก แต่ออสตินเลือกจะใช้ “ความเจ็บปวดเป็นพลังผลักดัน”

เขายึดมั่นในความฝันเดิม ว่า “จะกลับไปเล่นบาสเกตบอลให้ได้อีกครั้ง”

ตลอดระยะเวลา 3 ปีของการฟื้นฟูร่างกาย เขาพิสูจน์ให้เห็นถึงพลังใจที่ยิ่งใหญ่ และในที่สุด...โค้ชก็รักษาสัญญา มอบทุนการศึกษาให้เขาตามเดิม

วันที่ออสตินก้าวลงสนามในฐานะนักบาสของมหาวิทยาลัย มันไม่ใช่แค่การแข่งกีฬา แต่มันคือ “ชัยชนะเหนือโชคชะตา” ที่กลายเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้คนนับไม่ถ้วน

วันนี้...ออสตินใช้ชีวิตอย่างมีความสุข กับ “แอบบี” ภรรยาที่เขาพบรักในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอคือผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างเขาเสมอมา ทั้งในวันที่มืดมนที่สุด และวันที่เขากลับมายิ้มได้อีกครั้ง

ทั้งคู่มีลูกชายตัวน้อย ที่เกิดในเดือนตุลาคม ปี 2022 ซึ่งบังเอิญตรงกับ “วันเกิดครบรอบ 28 ปี” ของออสตินพอดี

ปัจจุบัน...เขาผันตัวมาเป็น “นักพูดสร้างแรงบันดาลใจ” โดยใช้เรื่องราวชีวิตที่เหลือเชื่อของเขา เป็นพลังส่งเสริมให้ผู้คนทั่วโลก ลุกขึ้นสู้กับความยากลำบากในแบบของตัวเอง

ออสตินกล่าวเสมอว่า

“การได้ใช้ชีวิตที่มีคุณค่าเช่นนี้ เป็นการให้เกียรติแก่ครอบครัวที่อยู่บนฟ้า และเป็นแรงผลักดันให้ผมตั้งใจจะเป็นสามีและพ่อที่ดีที่สุด”

แม้วันนี้เขาได้สร้างครอบครัวใหม่แล้ว แต่ก็ไม่เคยลืมครอบครัวที่จากไป เขายังคงรักษาความทรงจำและจิตวิญญาณของพวกเขา ไว้ในทุกวันของชีวิต

ซึ่งเป็นเครื่องยืนยันว่า...

“ชีวิตไม่ได้ถูกนิยามด้วยโศกนาฏกรรมที่เราพบเจอ แต่ถูกนิยามด้วยวิธีที่เราเลือกจะลุกขึ้นสู้กับมันต่างหาก”

ผมว่าเรื่องนี้ให้ข้อคิดหลายอย่างเลยครับ หนึ่งคือ...ความเจ็บปวดไม่ใช่จุดจบ ถ้าเรายังมีแรงใจ สองคือ...ความฝันไม่เคยหายไป ถ้าเรายังกล้าตามหา สามคือ...คนที่ลุกขึ้นได้จากจุดที่ต่ำที่สุด คือคนที่แข็งแกร่งที่สุด

สุดท้ายนี้...ขอปรบมือให้ “ออสติน แฮตช์” ชายผู้รอดชีวิตจากเครื่องบินตกสองครั้ง แต่ยังเลือกจะ “บินต่อ” ด้วยหัวใจที่ไม่ยอมแพ้

ไว้เจอกันใหม่ครับ