เปรียบเทียบจากคนทำธุรกิจจริง: เลือกเงินกู้ให้ตรงงาน ธุรกิจไม่สะดุด

“ยอดขายมาเป็นรอบ แต่เงินสดมาช้าเป็นเดือน…จะรับดีลเพิ่มก็กลัวหนี้ จะไม่รับก็กลัวเสียโอกาส”
นี่คือเสียงจากเจ้าของกิจการรายเล็กจำนวนมากที่มาปรึกษาเรา ทุกคนอยากเติบโต แต่อยาก “กู้ให้ไหว ไม่ใช่กู้ให้เยอะ” คำตอบไม่ใช่ดอกเบี้ยถูกสุดเสมอไป—แต่คือ เลือกเครื่องมือเงินให้ตรงงาน แล้วค่อยเจรจาเงื่อนไขให้ช่วยกระแสเงินสด

ด้านล่างคือ “ตารางเปรียบเทียบแบบเล่าเรื่อง” ที่ผมใช้กับลูกค้าจริง ๆ เพื่อให้ตัดสินใจได้ไวขึ้น

1) วงเงินหมุนเวียน (OD) vs สินเชื่อเทอม (Term Loan) — “อุดหลุม” vs “เพิ่มศักยภาพ”

ใช้เมื่อไหร่

• OD: งานสั้น ๆ 30–90 วัน เช่น ซื้อวัตถุดิบ–ผลิต–รอเงินเข้า เหมาะกับ สินเชื่อธุรกิจขนาดเล็ก/สินเชื่อsme ที่รอบเงินสดชอบสะดุดช่วงปลายเดือน

• Term: งานยาว 1–5 ปี เช่น ซื้อเครื่องจักร ปรับไลน์ ขยายพื้นที่—กรณีนี้คือ สินเชื่อเพื่อการลงทุนขนาดเล็ก ที่ผ่อนคงที่ตามอายุการใช้งาน

ข้อดี

• OD คิดดอกตามวันที่ใช้จริง ช่วยลดต้นทุนส่วนเกิน ถ้า “ใช้–คืน” ตามรอบจริงจะคุ้มมาก

• Term ทำให้เงินลงทุนยาว “ย่อยเป็นงวด” ไม่บีบเงินสดก้อนเดียว และวางแผนคืนได้ชัด

ข้อควรระวัง

• ใช้ OD ไปซื้อของยาว ๆ = “ผิดงาน” ดอกจะบานและเสี่ยงตึงเงินสด

• ตั้งงวด Term หนักเกินช่วงเริ่มต้น = เงินสดหอบ ควรขอพักต้น 1–2 เดือนแรก

ภาพรวมตลาดตอนนี้
ธนาคารแห่งประเทศไทย คงดอกเบี้ยนโยบาย 1.50% (8 ต.ค. 2568) ด้วยมติ 5:2 (มี 2 เสียงอยากลด 0.25%) บรรยากาศนี้เอื้อให้ดีลระยะสั้นที่ข้อมูลชัด “คุยเงื่อนไข” ได้มากกว่าช่วงดอกขึ้น โดยสื่อหลักอย่าง Reuters/Nation ก็รายงานทิศทางเดียวกันว่าเปิดทางผ่อนต่อถ้าจำเป็น

2) แฟคตอริ่ง/รับซื้อบิล vs OD — “ตัดวันรอเงิน” vs “มีวงเงินพร้อมใช้”

สถานการณ์ตัวอย่าง
คุณออกของแล้วรอเงิน 45–60 วัน (ลูกค้าดี แต่วงเงินยาว) หากใช้ แฟคตอริ่ง/รับส่วนลดเอกสาร จะเปลี่ยนใบแจ้งหนี้เป็นเงินสดเร็วขึ้น ลด DSO ในบิลที่เลือก ส่วน OD เหมาะกับ “ช่องว่างเงินสดทั้งระบบ” เช่น ต้องมีเงินพร้อมซื้อวัตถุดิบ/จ่ายค่าแรงเป็นรอบ ๆ

เลือกยังไง

• ถ้าเจ็บตรง “รอเงินลูกค้าบิลยาว” → ตัดด้วย แฟคตอริ่ง เฉพาะบิลนั้น ๆ

• ถ้าคอขวดคือ “ต้องมีเงินพร้อมทุกสัปดาห์” → ใช้ OD เป็นแบตเสริมระบบ

ทำไมเอกสารดิจิทัลถึงช่วยมาก
ยุคนี้ธนาคาร “เชื่อรอยเท้าดิจิทัล” มากกว่าคำพูด การใช้ e-Invoice/ระบบวางบิลออนไลน์ ที่เชื่อมข้อมูลครบตั้งแต่ใบแจ้งหนี้-วางบิล-รับชำระ-ใบเสร็จ ผ่านโครงสร้างพื้นฐาน PromptBiz (มาตรฐาน ISO 20022) ทำให้ธนาคารเห็นเงินเดิน ตรวจสอบได้เร็ว และพิจารณาวงเงินง่ายขึ้นสำหรับ สินเชื่อ เพื่อ ธุรกิจ sme โดยตรง 

3) ลีสซิ่ง/เช่าซื้อเครื่องจักร vs Term Loan ธนาคาร — “ความยืดหยุ่นงวด” vs “ต้นทุนรวม”

เวลาลงเครื่องจักร/ยานพาหนะ รายเล็กมักชั่งใจระหว่าง ลีสซิ่ง/เช่าซื้อ กับ Term จากธนาคาร

• ลีสซิ่ง/เช่าซื้อ มักจัดแพ็กงวดให้ยืดหยุ่น (เช่น งวดเบาช่วงแรก) กระบวนการรวดเร็ว แต่ต้องดูค่าธรรมเนียมและมูลค่าเงินรวมตลอดอายุสัญญา

• Term จากธนาคาร อาจได้อัตราที่แข่งขันได้และค่าธรรมเนียมโปร่ง แต่ขั้นตอนมากกว่านิดหน่อย

ทริคเปรียบเทียบ: ดู “ต้นทุนรวมตลอดสัญญา” ไม่ใช่ดูเฉพาะอัตราดอก—แล้วคูณเข้ากับกำลังผลิต/กำไรต่อหน่วยที่เพิ่มขึ้นว่าคุ้มจริงไหม

4) ค้ำรัฐ (บสย./แนว NaCGA) vs ไม่ค้ำ — “เพดานวงเงิน” vs “ค่าธรรมเนียม”

หลายกิจการยอดขายดีแต่หลักทรัพย์ไม่พอ การค้ำประกันสินเชื่อจากภาครัฐ คือคานงัดสำคัญ ล่าสุดมีข่าวขับเคลื่อนกฎหมายหน่วยงานค้ำแห่งชาติ (NaCGA) เพื่อยกระดับระบบค้ำทั้งประเทศ เพิ่มการเข้าถึงเครดิตเอสเอ็มอีในภาพรวม ส่วนฝั่งตัวเลขผลงานค้ำในช่วงปีที่ผ่านมา สื่อการเงินรายงานว่ามีผู้ได้รับการค้ำรวมราว 6.27 หมื่นราย มูลค่าค้ำประมาณ 4.45 หมื่นล้านบาท สะท้อนว่าเครื่องมือค้ำ “ทำงานจริง” ในระบบ (ตัวเลขขึ้นกับช่วงเวลา/โครงการ) 

หลักคิด: ค่าธรรมเนียมค้ำ = ต้นทุน ต้องชั่งกับประโยชน์ เช่น เพดานวงเงินสูงขึ้น ทำให้รับดีลใหญ่ขึ้นได้ หรือได้ส่วนลดวัตถุดิบจากการจ่ายเร็ว ซึ่ง “คุ้มดอก+ค่าค้ำ” รวมกัน

5) ธนาคารพาณิชย์ vs สถาบันเฉพาะกิจ/เอกชนเฉพาะทาง — “ข้อเสนอ” vs “ความเร็ว/ความเฉพาะ”

• ธนาคารพาณิชย์: เหมาะกับลูกค้าที่เอกสารครบ มีรอยเท้าดิจิทัลชัด (e-Invoice/ยอดขายสม่ำเสมอ) วงเงินและต้นทุนมักแข่งขันได้

• สถาบันเฉพาะกิจ (เช่น SME D Bank): มีโปรช่วยรายเล็กเป็นรอบ ๆ เช่น ปีนี้ประกาศลดดอกกู้ สูงสุด 0.25% (มีผล 6 มี.ค. และ 15 ส.ค. 2568) เอื้อกับเคสที่ต้องการ สินเชื่อ SME/เงินกู้ SME ต้นทุนเหมาะสมและมีแผนธุรกิจชัดเจน 

• ผู้ให้บริการเฉพาะทาง (เช่น EXIM สำหรับผู้ส่งออก): มีผลิตภัณฑ์เสริมความเสี่ยงและแพ็กเกจร่วมหน่วยงานรัฐเพื่อคงความต่อเนื่องของการค้าในช่วงโลกผันผวน (ปีนี้ยังเดินมาตรการช่วยผู้ส่งออกต่อเนื่อง) 

6) “ต้นทุนถูกสุด” ไม่ชนะเสมอ—ชนะที่ “เวลาทำงานของเงิน + ความเสี่ยงที่ควบคุมได้”

เวลาผมช่วยลูกค้าตัดสินใจ เราไม่ถามแค่ว่าใครให้ดอกต่ำสุด แต่ถามว่า

• เงินก้อนนี้ “ทำงาน” อะไรบ้างใน 90 วันแรก—ช่วยให้รับดีลเพิ่ม/ลดของเสีย/เพิ่มรอบผลิตกี่ %

• ในฉากทัศน์ฐาน-ดี-แย่ ธุรกิจยัง “หายใจทัน” ไหม (เงินสดไม่ติดลบ)

• มีแผนออกเมื่อไร (เช่น ปิดก่อนกำหนดค่าปรับต่ำ ถ้าภาวะดอกลง)

บริบทเศรษฐกิจล่าสุดก็ชี้ว่า ดอกเบี้ยทรงตัวแต่โลกยังสวิง—ผู้บริหาร ธปท. เพิ่งเตือนว่า ความตึงเครียดทางการค้าสหรัฐ-จีน เป็นความเสี่ยงสำคัญต่อเศรษฐกิจไทย จึงควรพึ่งมาตรการเฉพาะจุด เช่นการเข้าถึงเครดิตเอสเอ็มอี มากกว่าหวังดอกถูกอย่างเดียว นี่คือเหตุผลว่าทำไมการทำเอกสารให้โปร่ง (digital footprint) และตั้งกันชนเงินสด จึงสำคัญพอ ๆ กับการวิ่งหาดอกต่ำ 

7) สรุปเปรียบเทียบแบบสั้นมาก (จำง่าย)

• งานสั้น (30–90 วัน) → OD/วงเงินหมุน + แฟคตอริ่งเฉพาะบิลยาว

• งานยาว (1–5 ปี) → Term/สินเชื่อเพื่อการลงทุนขนาดเล็ก (งวดสัมพันธ์กับรายได้ใหม่)

• หลักทรัพย์ไม่พอ → พิจารณา ค้ำรัฐ (บสย./แนว NaCGA) เพื่อดันเพดาน (ชั่งค่าค้ำ)

• ต้องการ “อนุมัติง่าย” (ที่ถูกความหมาย) → ทำ e-Invoice/PromptBiz ให้แบงก์เห็นเงินเดิน

• เจรจาให้ช่วยเงินสด → ดอกคิดตามใช้จริง (OD), พักต้นช่วงเริ่ม (Term), ค่าปรับปิดก่อนกำหนดต่ำ, ค่าธรรมเนียมรวมจุดเดียว, SLA เบิก-ปล่อยเงิน

ทั้งหมดนี้คือวิธีใช้ สินเชื่อ SME/เงินกู้ SME อย่าง “พอดีมือ”—ไม่ต้องกู้เยอะ แค่กู้ให้ตรงงาน และปลดล็อกการเติบโตด้วย สินเชื่อเพื่อธุรกิจขนาดเล็ก ที่ออกแบบตามโจทย์ของคุณ

อ่านต่อ (บทความหลัก)

ถ้าอยากเห็นกรอบคิดเชิงระบบและตัวอย่างการ “เปรียบเทียบ” ประเภทเงินระยะสั้น-ระยะยาวแบบลงรายละเอียดมากขึ้น แนะนำอ่านบทความหลักหัวข้อ “สินเชื่อระยะสั้นและระยะยาวเลือกอย่างไรให้เหมาะกับธุรกิจ (เฉพาะส่วน ‘เปรียบเทียบ’)” บน EasyCashflows