ฝูงช้างเดิน 500 กิโล 15 เดือน คนจีนทั้งประเทศตามดูเหมือนซีรีส์ แต่คำถามคือ…พวกมันหนีอะไร

วันนี้ผมมีเรื่องราวสุดอบอุ่นแต่ก็แอบสะเทือนใจมาเล่าให้ฟังครับ เป็นเรื่องของ “ฝูงช้างเอเชียป่า” ที่กลายเป็นขวัญใจคนจีนทั้งประเทศ หลังออกเดินทางไกลกว่า 500 กิโลเมตร ใช้เวลานานถึง 15 เดือน โดยไม่มีใครรู้ว่าพวกมันจะไปไหน หรือหนีอะไรมา

เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อเดือนมีนาคม ปี 2020 ฝูงช้าง 16 ตัวออกเดินทางจากถิ่นเดิมในมณฑลยูนนาน ไม่มีใครรู้จุดหมาย ไม่มีใครรู้เหตุผล แต่พวกมันก็เดินกันไปเรื่อย ๆ ผ่านป่า ผ่านเมือง ผ่านหมู่บ้าน จนกลายเป็น “ซีรีส์ชีวิตจริง” ที่คนจีนทั้งประเทศเฝ้าติดตาม

ระหว่างทาง มีช้าง 2 ตัวแยกออกไป แต่ก็มี “ลูกช้างเกิดใหม่” ระหว่างพัก ทำให้ฝูงเหลือ 15 ตัว และถูกพบบริเวณป่านอกเมืองซีหยาง ห่างจากคุนหมิงราว 90 กิโลเมตร ซึ่งถือเป็นสัญญาณดี เพราะพวกมันเริ่มมุ่งหน้ากลับไปในทิศทางเดิม

แม้จะเป็นสัตว์ป่า แต่พวกมันไม่ได้อยู่ลำพัง เจ้าหน้าที่ดับเพลิงป่าไม้และผู้เชี่ยวชาญรวม 8 คน เฝ้าติดตามฝูงช้างตลอด 24 ชั่วโมง ทั้งภาคพื้นดินและจากโดรน ทางการจีนระดมกำลังกว่า 400 คน พร้อมรถยนต์หลายร้อยคัน โดรน 14 ลำ และอาหารกว่า 2 ตัน เพื่อช่วยนำทางและกันพวกมันไม่ให้เข้าใกล้หมู่บ้าน

สถานีโทรทัศน์ของรัฐ (CCTV) ถึงกับเปิดช่องถ่ายทอดสดตลอด 24 ชั่วโมง ให้คนทั้งประเทศได้ติดตาม “ชีวิตช้าง” แบบเรียลไทม์ ช้างกลายเป็นขวัญใจชาวเน็ต มีคนตั้งชื่อให้แต่ละตัว มีแฟนคลับ มีเพจอัปเดต เรียกได้ว่า “ดังยิ่งกว่าดารา”

แต่เบื้องหลังความน่ารักนั้น คือความเสียหายทางการเกษตรและทรัพย์สินกว่า 6.8 ล้านหยวน เพราะพวกมันเดินผ่านพื้นที่เพาะปลูก กินผลไม้ ทุบรั้วบ้าน แม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็สร้างผลกระทบไม่น้อย

และคำถามที่ยังไม่มีใครตอบได้คือ… “อะไรทำให้พวกมันทิ้งถิ่นกำเนิด แล้วออกเดินทางไกลขนาดนี้?”

บางคนคาดว่าอาจเป็นเพราะ “การเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม” บางคนบอกว่า “การขยายตัวของเมือง” ทำให้พื้นที่ป่าหดหาย บางคนเชื่อว่า “การหากินยากขึ้น” ทำให้พวกมันต้องออกเดินทาง แต่จนถึงวันนี้...ก็ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจน

ผมว่าเรื่องนี้ให้ข้อคิดหลายอย่างเลยครับ หนึ่งคือ...ธรรมชาติไม่เคยโกหก ถ้าสัตว์ป่าหนี แปลว่ามีบางอย่างผิดปกติ สองคือ...มนุษย์ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับสัตว์ ไม่ใช่แค่ดูแลตัวเอง สามคือ...แม้จะเป็นสัตว์ป่า แต่พวกมันก็มี “หัวใจ” และ “ความผูกพัน” เหมือนเรา

สุดท้ายนี้...ขอให้ฝูงช้างเดินทางกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย และขอให้เรื่องนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการทบทวนว่า “เรากำลังทำอะไรกับโลกใบนี้อยู่?”