เงินกู้“นอกระบบ” คืออะไร “ในระบบ” คืออะไร — เลือก แหล่งเงินทุน ให้ปลอดภัยและคุ้มค่ากับธุรกิจ

เวลาเราพูดถึงการหา เงินทุน สำหรับธุรกิจ คำสองคำที่ถูกหยิบมาพูดบ่อยคือ “ในระบบ” กับ “นอกระบบ” แต่เจ้าของกิจการจำนวนมากยังสับสนว่าจริง ๆ แล้วเส้นแบ่งอยู่ที่ไหน อันไหนเสี่ยง อันไหนปลอดภัยกว่า และเกี่ยวอะไรกับโอกาสขอ สินเชื่อเพื่อธุรกิจsme หรือ เงินทุนหมุนเวียน ในปีนี้ บทความนี้จะนิยามให้ชัด เจาะจุดต่างแบบใช้งานได้จริง พร้อมบริบทนโยบายการเงิน–กำกับดูแลที่อัปเดตแล้ว

“ในระบบ” คืออะไร: แหล่ง เงินทุน ที่อยู่ภายใต้กฎหมายและกำกับดูแล

โดยหลัก “ในระบบ” หมายถึงผู้ให้กู้ที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายและอยู่ภายใต้การกำกับของหน่วยงานรัฐ (เช่น ธนาคารแห่งประเทศไทย/กระทรวงการคลัง) ตัวอย่างได้แก่ ธนาคารพาณิชย์ สถาบันการเงินเฉพาะกิจ นอนแบงก์ที่ได้รับใบอนุญาต และผู้ให้บริการดิจิทัลเลนดิ้งที่อยู่ในกำกับ จุดร่วมของ “ในระบบ” คือ

• สัญญาโปร่งใส ตรวจสอบได้: มีเงื่อนไขดอกเบี้ย ค่าธรรมเนียม กำหนดวันชำระ และสิทธิผู้กู้บันทึกไว้อย่างชัดเจน

• อัตราดอกเบี้ยอยู่ในกรอบ: ดอกเบี้ยและค่าธรรมเนียมต้องเป็นไปตามเพดาน/หลักเกณฑ์กฎหมาย

• ช่องทางคุ้มครองผู้บริโภค: เมื่อเกิดข้อพิพาท ผู้กู้สามารถร้องเรียน–อุทธรณ์ได้

• อยู่ภายใต้กรอบ Responsible Lending: ผู้ให้กู้ต้องพิจารณาความสามารถชำระหนี้จาก “ข้อมูลจริง” และเสนอผลิตภัณฑ์ที่เหมาะสมกับความเสี่ยงลูกหนี้ (ประกาศฉบับใหม่วันที่ 31 ม.ค. 2568 และมีผลบังคับบางส่วนตั้งแต่ 1 ก.ค. 2568) 

ผลกับผู้กู้: ถ้าคุณต้องการ เงินทุนหมุนเวียน หรือ สินเชื่อผู้ประกอบการรายใหม่ การขอจาก “ในระบบ” จะปลอดภัยกว่าและช่วยสร้างประวัติสินเชื่อเพื่อขยับเพดานในอนาคต โดยเฉพาะในปีที่หน่วยงานกำกับเน้นหลักฐานจริง–วินัยการเงิน

“นอกระบบ” คืออะไร: แหล่งเงินที่ “อยู่นอก” กรอบกำกับ

ส่วนนิยาม “นอกระบบ” โดยทั่วไปคือการกู้ยืมจากผู้ให้กู้ที่ไม่ได้อยู่ภายใต้ใบอนุญาต/การกำกับของรัฐ เช่น เงินกู้นอกระบบที่คิดดอกเกินกรอบกฎหมาย ไม่มีสัญญามาตรฐาน หรือมีเงื่อนไขไม่เป็นธรรม จุดสังเกตสำคัญของ “นอกระบบ” คือ

• ดอกเบี้ย–ค่าปรับไม่โปร่งใส: อาจคิดดอกแบบเหมารวมสูงผิดปกติ มีค่าปรับซ้อน และไม่แสดง APR ที่แท้จริง

• สัญญา/หลักฐานไม่ชัด: เอกสารไม่ครบ ไม่มีใบเสร็จ หรือเปลี่ยนเงื่อนไขกลางทาง

• ความเสี่ยงทางกฎหมาย: หากมีข้อพิพาท ผู้กู้เสียเปรียบเพราะไม่มีกรอบคุ้มครองที่ชัดเจน

บทความให้ความรู้จากสถาบันการเงินไทยเองก็ย้ำความต่างระหว่าง “ในระบบ–นอกระบบ” ในแง่ความโปร่งใสและต้นทุนรวมที่ต้องเทียบอย่างระมัดระวังเสมอ 

สรุปสั้น ๆ: “ในระบบ” = อยู่ภายใต้กฎหมาย/กำกับ/คุ้มครองผู้บริโภค “นอกระบบ” = นอกกรอบกำกับ เสี่ยงสูง โปร่งใสน้อย ต้นทุนรวมมักแพงกว่าแม้ดอกที่ประกาศดูเหมือนต่ำ

ทำไมปี 2568 ต้องแยกให้ชัดยิ่งขึ้น

1) บริบทเศรษฐกิจและนโยบายการเงิน

ประเทศไทยยังเผชิญปัญหาหนี้ครัวเรือนสูง รัฐบาลและธนาคารแห่งประเทศไทยจึงเดินมาตรการหลายด้าน ทั้งการคงดอกเบี้ยนโยบายที่ 1.50% เพื่อพยุงเศรษฐกิจ การอัดฉีดมาตรการร่วมจ่าย (co-payment) และแผนซื้อหนี้เสียครัวเรือนบางส่วน 1 หมื่นล้านบาท ในเดือนตุลาคม 2568 เพื่อคลายความตึงของระบบการเงินโดยรวม  ในบรรยากาศแบบนี้ สินเชื่อ “ในระบบ” จะถูกผลักให้ปล่อยบนฐาน ข้อมูลจริง มากขึ้น ขณะที่ “นอกระบบ” เสี่ยงสร้างภาระดอกเบี้ยทบ–ต้นทุนรวมพุ่งสำหรับผู้ประกอบการ

2) กรอบกำกับ Responsible Lending ฉบับใหม่

ประกาศ RL ใหม่ของธปท. (31 ม.ค. 2568) กำหนดมาตรฐานตรวจสอบความสามารถชำระหนี้ ตั้งแต่การทำความรู้จักลูกค้า (KYC) การออกแบบผลิตภัณฑ์ให้เหมาะความเสี่ยง ไปจนถึงแนวทางช่วยเหลือลูกหนี้ที่มีปัญหา จุดเน้นคือ “โปร่งใส–ยุติธรรม–อิงข้อมูลจริง” ส่งผลให้ผู้ให้กู้ในระบบต้องอ่านแฟ้มเอกสารและรายการเดินบัญชีอย่างละเอียด และผู้กู้ที่เตรียมหลักฐานครบจะได้เปรียบในการเข้าถึง แหล่งเงินทุน ที่เหมาะสม 

3) คันโยกค้ำประกันสินเชื่อสำหรับ SME

รัฐบาลยังขับเคลื่อนโครงการค้ำประกัน (PGS 11) ผ่านบสย./TCG เพื่อให้ธนาคาร “กล้า” ปล่อย สินเชื่อเพื่อธุรกิจsme ให้รายที่มีศักยภาพแต่ขาดหลักทรัพย์ โดยยึดข้อมูลการค้าจริงเป็นหลัก ฐานข่าว–ประกาศระบุกรอบวงเงินและความร่วมมือกับสถาบันการเงินตั้งแต่ปี 2567 ต่อเนื่อง 2568 ซึ่งช่วยให้ผู้ประกอบการเข้าใกล้ เงินทุนหมุนเวียน ในระบบได้มากขึ้นโดยไม่ต้องพึ่ง “นอกระบบ” 

เทียบให้เห็นภาพ: เจ้าของกิจการได้อะไร/เสี่ยงอะไร จาก “ในระบบ” vs “นอกระบบ”

เคล็ดลับ: ต่อให้ “ต้องการด่วน” ก็ควรสอบถามทางเลือกในระบบที่เร็วขึ้น เช่น นอนแบงก์/ดิจิทัลเลนดิ้งที่อยู่ในกำกับ (เข้าเกณฑ์ RL) หรือซัพพลายเชนไฟแนนซ์/แฟคตอริ่งบนเอกสารจริง ก่อนคิดจะหันไป “นอกระบบ” ที่เสี่ยงกว่า easycashflows.com

แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่า “เหมาะกับสินเชื่อแบบไหน” ภายใต้กรอบ “ในระบบ”

กุญแจคือ “จับคู่เงินให้ถูกงาน” และ “ทำให้เอกสาร–บัญชีพูดเรื่องเดียวกัน” ซึ่งเป็นหัวใจของการขอ สินเชื่อเพื่อธุรกิจsme ในปีนี้

1. เงินสั้น/ค่าใช้จ่ายถี่ → ใช้ เงินทุนหมุนเวียน (OD/Revolving) ตั้งวันชำระ “หลังเงินเข้า 3–7 วัน” เพื่อสะท้อนวินัยกระแสเงินสด เข้ากรอบ RL

2. ของยาว/ลงทุนเพิ่มกำลังผลิต → ใช้เงินก้อน/เช่าซื้อ (Term/HP) ให้วันชำระสัมพันธ์อายุใช้งาน ลดความตึงรายเดือน

3. รอเก็บเงินนาน (30–90 วัน) → ใช้แฟคตอริ่ง/ซัพพลายเชนไฟแนนซ์ เร่งเงินเข้าจากใบแจ้งหนี้ที่มีหลักฐานชัด

4. หน้าใหม่ต้องการเริ่มต้นในระบบ → รวมหลักฐานรายได้ 3–6 เดือน + เอกสารการค้า แล้วพิจารณาช่องทางค้ำผ่าน TCG เพื่อเข้าถึง แหล่งเงินทุน ที่เหมาะสมโดยไม่ต้องใช้หลักทรัพย์เต็มจำนวน 

ทำไมสิ่งนี้สำคัญ? เพราะในปีที่ NPL ยังอยู่ระดับน่าจับตาและเศรษฐกิจยังต้องพึ่งมาตรการเสริม ผู้ให้กู้ “เชื่อข้อมูลมากกว่าเชื่อใจ” การวางโครงเงินให้ตรงงานและวินัยการชำระที่มองเห็นได้ จะทำให้คำขอของคุณ “เดินไวขึ้น” ในระบบ (แทนที่จะต้องเสี่ยงกับ “นอกระบบ”) 

สัญญาณเตือนที่ควรหลีกเลี่ยง (หากยังอยากรักษาสิทธิในระบบ)

• ข้อเสนอที่ ไม่แสดงดอกเบี้ยจริง/ไม่มีสัญญามาตรฐาน

• เงื่อนไข “โอนก่อน–คิดทีหลัง” หรือบังคับทำธุรกรรมเงินสดทั้งหมด

• การติดต่อที่ไม่เปิดเผยตัวตน–ที่ตั้ง–ใบอนุญาต

• การให้กู้แบบ “ไม่มีเอกสารการค้าอ้างอิง” ทั้งที่คุณต้องการ เงินทุนหมุนเวียน เพื่อหมุนดีลจริง
  สัญญาณเหล่านี้บ่งชี้ “นอกระบบ” ซึ่งอาจทำให้ธุรกิจเสียโอกาสทางเครดิตในอนาคต และเสี่ยงต้นทุนรวมสูงผิดปกติ (ดอกเบี้ย + ค่าปรับ + เงื่อนไขแฝง) 

ข้อคิดเชิงปฏิบัติ (สั้น กระชับ ใช้ได้เลย)

• ตั้ง “เรื่องเล่าเงินสด 1 ย่อหน้า”: จะใช้ เงินทุน ทำอะไร เงินจะเข้าเมื่อไร จะคืนเมื่อไร (หลังรับเงิน 3–7 วัน) เพื่อให้เข้ากรอบ RL ได้ตั้งแต่หน้าแรกของแฟ้ม 

• ทำให้ เอกสารการค้า ↔ รายการเดินบัญชี สอดคล้องกัน (PO/สัญญา/ส่งมอบ/วางบิล/รับเงิน)

• เริ่มจากวงเงิน “พอดีงาน” แล้วค่อยขยายตามผลจริง—ช่วยรักษาเกรดเครดิตและเพิ่มโอกาสได้เงื่อนไขที่ดีกว่าในอนาคต

• สำรวจคันโยกค้ำ–ซัพพลายเชนไฟแนนซ์ เพื่อเข้าถึง แหล่งเงินทุน ในระบบ แม้ไม่มีหลักทรัพย์เต็มจำนวน 

สรุป: แยก “ในระบบ–นอกระบบ” ให้ชัด แล้วเลือกทางที่พาธุรกิจไปต่อ

• “ในระบบ” = โปร่งใส อยู่ในกฎหมาย มีกรอบคุ้มครอง และสอดคล้องกรอบ Responsible Lending ใหม่ เหมาะกับผู้ที่ต้องการโตบนฐาน เงินทุน คุณภาพ

• “นอกระบบ” = เสี่ยงดอก–ค่าปรับแฝง สัญญาไม่ชัด และไม่สร้างเครดิตในระยะยาว

• ปี 2568 ระบบการเงินยังเน้นปล่อยกู้บน “ข้อมูลจริง” และรัฐเดินคันโยกช่วย (เช่น PGS 11, มาตรการพยุงกำลังซื้อ/ซื้อหนี้เสียครัวเรือนบางส่วน) ทำให้ สินเชื่อเพื่อธุรกิจsme ในระบบ “ทำได้จริง” หากคุณเตรียมแฟ้มอย่างเป็นระบบ 

ต้องการภาพรวมเชิงลึกและตัวอย่างการเทียบข้อดี–ข้อจำกัดของแต่ละ แหล่งเงินทุน รวมถึงเช็กลิสต์ “สัญญาณเตือน” แบบละเอียด แนะนำให้อ่านบทความหลักต่อได้ที่นี่ครับ:

👉 อ่านบทความหลัก: เงินกู้นอกระบบหรือในระบบเลือกแหล่งเงินทุนอย่างไรให้เหมาะกับธุรกิจ