ฆาตกรที่แต่งงานแล้วกลายเป็นคนดี เรื่องจริงสุดหลอนของ “กรีนริเวอร์ คิลเลอร์” ที่ภรรยาไม่เคยรู้ว่าอยู่กับปีศาจ

วันนี้ผมมีเรื่องราวที่ทั้งหลอน ทั้งสะเทือนใจ และทั้งชวนตั้งคำถามมาเล่าให้ฟังครับ เป็นเรื่องของ “แกรี ริดจ์เวย์” หรือที่รู้จักกันในชื่อ “กรีนริเวอร์ คิลเลอร์” ฆาตกรต่อเนื่องที่ฆ่าผู้หญิงไปอย่างน้อย 49 ราย และอาจมากกว่า 70 ราย แต่กลับใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาแบบเนียนสุด ๆ

ริดจ์เวย์เป็นช่างพ่นสีรถบรรทุกในเมืองซีแอตเทิล เขาไปทำงานตรงเวลา จ่ายบิลครบทุกเดือน ไม่มีพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่มีท่าทีหลอน ๆ ดูเผิน ๆ ก็เหมือนคนหาเช้ากินค่ำทั่วไป

แต่ภายใต้ความธรรมดานั้นคือปีศาจที่ฆ่าผู้หญิงอย่างเลือดเย็น เหยื่อส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงที่มีปัญหาชีวิต หรือถูกสังคมมองข้าม เขาเลือกเหยื่อที่ไม่มีใครตามหา และไม่มีใครสนใจ แล้วก็ลงมือแบบไร้ความปรานี

แต่สิ่งที่หลอนกว่านั้นคือ...เขาแต่งงานครับ ในปี 1988 ริดจ์เวย์แต่งงานกับ “จูดิธ มอว์สัน” ภรรยาคนที่สาม ผู้หญิงที่รักเขาสุดหัวใจ แต่ไม่เคยรู้เลยว่าอยู่กับฆาตกรต่อเนื่อง

จูดิธไม่ชอบดูข่าว ไม่รู้เรื่อง “กรีนริเวอร์ คิลเลอร์” ที่กำลังอาละวาด ในสายตาของเธอ ริดจ์เวย์คือสุภาพบุรุษ พาไปดินเนอร์ เปิดประตูรถให้ ซื้อดอกไม้ให้ ใช้ชีวิตแต่งงานอย่างสงบสุขนานเกือบ 14 ปี

แต่เมื่อคดีคลี่คลาย รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตคู่ก็กลายเป็นเรื่องชวนขนลุก

จูดิธเล่าว่า ตอนย้ายเข้าไปอยู่บ้าน ริดจ์เวย์บอกว่าพรมเก่ามากเลยถอดออกไป แต่ตำรวจบอกว่า...เขาอาจใช้พรมนั้นห่อศพเหยื่อ

เขามักบอกภรรยาว่าออกไปทำงานล่วงเวลาแต่เช้า แต่จริง ๆ แล้ว...นั่นคือเวลาที่เขาเอาศพไปทิ้ง

และทุกครั้งที่เขากลับบ้าน สุนัขของพวกเขาจะตามดมเขาอยู่หลายชั่วโมง เหมือนมันได้กลิ่นบางอย่างที่ติดตัวเขามาด้วย

เมื่อถูกจับกุม ริดจ์เวย์สารภาพว่า เขาเคยคิดจะฆ่าภรรยาด้วย แต่ไม่ทำเพราะกลัวถูกจับ เขาบอกว่าการมีชีวิตคู่ที่มั่นคงกับจูดิธ ทำให้ “ความกระหายในการฆ่า” ลดลงอย่างมาก ในช่วงที่อยู่กับเธอ เขาฆ่าเหยื่อที่ได้รับการยืนยันเพียง 3 ราย

จูดิธเมื่อมองย้อนกลับไป เธอพยายามปลอบใจตัวเองว่า “ความสุขที่เธอหยิบยื่นให้สามี อาจช่วยชะลอหรือหยุดการฆ่าได้”

เธอเคยพูดไว้ด้วยน้ำเสียงหนักอึ้งว่า “ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้ช่วยชีวิตคน... เพียงเพราะการเป็นภรรยาของเขาและทำให้เขามีความสุข”

ฟังแล้วขนลุกเลยครับ เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องของฆาตกร แต่มันคือเรื่องของ “ชีวิตคู่” ที่อยู่บนเส้นบาง ๆ ระหว่างความรักกับความหลอกลวง

ผมว่าเรื่องนี้ให้ข้อคิดหลายอย่างเลยครับ หนึ่งคือ...คนร้ายไม่ได้มีหน้าตาแบบในหนังเสมอไป สองคือ...ความรักอาจช่วยเยียวยาได้ แต่ก็ไม่ใช่คำตอบของทุกอย่าง สามคือ...อย่ามองข้ามสัญญาณเล็ก ๆ ในชีวิตประจำวัน เพราะมันอาจเป็นคำเตือนที่เราไม่ทันสังเกต

สุดท้ายนี้...ขอฝากไว้ว่า แม้เราจะอยู่กับใครมานานแค่ไหน อย่าลืม “รู้จักเขาให้ลึกกว่าความรัก” เพราะบางครั้ง...ปีศาจก็ใส่หน้ากากคนดีได้แนบเนียนกว่าที่เราคิด ไว้เจอกันใหม่กระทู้หน้าครับ