เกิดมาโง่นั้นน่ากลัว เพราะโลกนี้มีหลายสิ่งที่สอนกันไม่ได้

เชื่อว่าหลายๆคนย่อมไม่มีทางที่จะรู้ไปได้ทุกเรื่อง ในโลกนี้ศาสตร์หลายแขนงเกินกว่าจะเรียนรู้ได้หมด แต่ผมไม่ได้จะหมายถึงความเขลาในมุมมองนั้น

นิยามของความโง่เขลาที่กำลังจะสื่อก็คือความสามารถเรียนรู้ที่มีอย่างจำกัด เรียนรู้ช้า เรียนรู้ยาก กว่าจะทำความเข้าใจได้ก็อาจสายเกินไปเสียแล้ว โดยเฉพาะการสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัย หรือสอบเข้าทำงาน ย่อมต้องมีการฝึกฝน แต่ถ้าหากล่าช้าเกินไป อายุมากขึ้นทุกวัน นั่นคือเราเริ่มเสียโอกาสแล้ว แต่ก็ยังถือว่าดีกว่าเลือกที่จะไม่เรียนรู้เลย เพราะนั่นจะเป็นอันตรายมากกับชีวิตของคนๆนั้นที่ยังเหลืออยู่ บางคนปฏิเสธการเรียนรู้ เพราะรู้สึกอึดอัดใจ ผมเองก็เป็นในสมัยที่ยังเป็นเด็ก โดยเฉพาะเรื่องคณิตศาาตร์ เวลาเปิดใจฝึกฝนแต่ละครั้ง ถ้าไม่เข้าใจแล้วจะมีอาการน้อยใจตีอกชกหัวว่าทำไมถึงไม่เข้าใจเสียที คนอื่นๆเขายังเข้าใจกันเลย ด้วยรูปแบบการสอนของการศึกษาในระบบจะเปลี่ยนอาจารย์ผู้สอนก็ไม่ได้ หากใครไม่เข้าใจไม่ไขว่คว้าถามหาก็จะถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลัง กลายเป็นคนไม่คุณค่า ไม่น่าคบหา ถึงมีครสมาคมด้วยก็จะเป็นเพื่อนที่จริตแบบเดียวกัน บ่อยครั้งผมถูกอาจารย์ตำหนิเสียงดังรุนแรงในจุดที่ไม่เข้าใจ ผมทั้งเจ็บทั้งอาย แต่คนที่ไม่เคยเขลาแบบผมคงไม่เข้าใจ คิดว่าผมไม่ตั้งใจเอง จริงๆแล้วผมตั้งใจเรียนเสมอมา แม้บางคนอาจมองว่าความพยายามของผมมันยังไม่พอก็ตาม ผมใฝ่ดีตลอด อยากมีชีวิตที่ประสบความสำเร็จ มีงานดีๆทำ มีรายได้สูงๆ ภาคภูมิใจในตัวเองได้และมีความสุข แต่ตลอด 24 ปีที่ผ่านมานี้ ผมรู้สึกว่าชีวิตตัวผมไม่แตกต่างจากเดิมเท่าไรนัก เหมือนพายเรือไม่เห็นฝั่ง นานวันเข้าก็เริ่มรักตัวเองน้อยลงไปทุกที ผมไม่ได้รักชีวิตการทำงาน แถมยังทำงานได้ไม่ดี ไม่มีประสิทธิภาพ ขาดความรอบคอบ ผมเองก็กลุ้มใจหนักเหมือนกัน นี่ยังมีปัญหาเรื่องสัมพันธภาพกับผู้อื่นในสังคมอีกด้วย อาจเป็นเพราะผมเข้ากับใครไม่ได้ดีเท่าที่ควร ถ้าพูดถึงสติปัญญาความสามารถของผมแล้ว ผมล้มเหลวไปแล้ว 2 เรื่อง

2 เรื่อง ที่รุนแรงและเจ็บปวดจนสร้างความกลัวในใจของผม

เมื่อผมรักตัวเองน้อยลง ผมก็คงรักใครๆได้ยาก การมีแฟนสักคนเข้ามาในชีวิต ผมคงยังไม่พร้อม อาจเป็นเพราะส่วนหนึ่งผมยังไม่เจอใครที่ทำให้ผมรักได้ ความล้มเหลวแบบนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นเขลาเบาปัญญาก็ได้ที่จัดการกับชีวิตได้ไม่ดี แต่จริงๆแล้วใครๆก็ล้วนมีเรื่องทุกข์ใจกันทั้งนั้น มากน้อยแตกต่างกัน ด้วยปัญญาที่มี ด้วยทางเลือกที่มากกว่า มีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้ชีวิตก้าวหน้าทางปัญญาได้

ผมสนใจนั่งสมาธิเจริญภาวนาเพื่อหวังเสริมสร้างสติปัญญาของผม เพื่อให้เรียนหนังสือได้ดีขึ้น สอบแข่งขันชนะ มีความสุขกับชีวิตมากขึ้น เข้าสังคมได้ดีขึ้น นี่เป็นจุดเริ่มต้นในการปฏิบัติธรรมของผม เพราะหวังว่าปัญญาที่เพิ่มขึ้นจะช่วยแก้ปัญหาชีวิตได้บ้าง แม้วันนี้ผมจะยังไม่สมหวัง แต่ผมจะพยายามปฏิบัติธรรมอย่างถูกต้องต่อไปเรื่อยๆ นี่แหละที่ชีวิตมีบางอย่างที่สอนกันไม่ได้