ใครคือคู่แท้ ?

 

เมื่อกล่าวถึงความรัก หลายคนคงนึกถึงเรื่องคู่ครอง

คู่รัก คู่แท้ที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของตน คำอธิบายเรื่องนี้คำว่า คู่แท้ แม้ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องเพ้อฝัน แต่มี

อยู่ในคัมภีร์พุทธศาสนาจริงๆ พระพุทธโฆษาจารย์ พระนักปราชญ์ที่มีชีวิตอยู่ ในพุทธศตวรรษที่ 9 อธิบายเอาไว้ว่าคู่ชีวิตของคนเรานั้น มีอยู่ 2 ประเภทคือ

1. คู่แท้แต่ชาติปางก่อน
2. คู่สร้างคู่สมในชาตินี้

 

ท่านอธิบายว่าดอกบัวเกิดขึ้นมาจากน้ำและลมฉันใด คนเราจะรักกัน แต่งงานกัน ครองคู่กัน ตุนาหงันกัน เป็นครอบครัว ก็เกิดจากสาเหตุ 2 ประการ คือ

1. ด้วยบุพเพสันนิวาส เคยครองคู่กันมาแต่ชาติปาง
2. ด้วยเคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาในปัจจุบันฉันนั้น

 

ทุกครั้งที่กําลังคบกันอยู่ ก็ขอให้ดูให้ดี ดูให้นาน ดูให้ลึกซึ้ง“บุพเพสันนิวาส” นี่เอง คือ ศัพท์ที่ตรงกับคําว่า “คู่แท้” หมายถึง คนที่เคยพิศวาสขาดใจกันมาแต่ชาติปาง ก่อนแล้วความรัก ความปรารถนานั้นยังไม่หมดสิ้น ยังคง ถวิลหาอะไรกันอยู่ไม่เสื่อมคลาย เมื่อพลัดพรากจากกันไป ตามยถากรรมแล้ว มาเกิดในชาติใหม่ พอได้พบกันก็ยัง คงมีเยื่อใยต่อกัน เจ้าเยื่อใยที่ตัดไม่ตายขายไม่ขาดนี่เอง ทําให้มาพบกัน แต่งงานกัน หรือมาพบกันแล้ว แม้บางคนอาจแต่งงานไปก่อน แต่ด้วยเยื่อใยเดิม ก็อาจทําให้ลักลอบเป็นชู้ทางใจกัน รู้ทั้งรู้ว่าไม่ถูก ไม่ควร แต่ด้วยแรงแห่งปรารถนาเดิม ก็ทําให้ยังคงปล่อยไม่ลงปลงไม่เป็น

 

อาการถวิลหาอาลัยในลักษณะดังกล่าวมานี้เอง อาจอธิบายได้ว่า มีสาเหตุมาจากการเคยเป็นคู่แท้กันมาก่อน ลองคิดดูเรื่องนี้ก็น่าจะจริง เพราะมีชายหญิงมากมาย ทั่วโลกที่เกิดต่างบ้าน ต่างเมือง ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม บางคู่บางคนดูๆ แล้วไม่น่าแต่งงานอยู่ด้วยกันได้ แต่พอ มาเจอกันก็เกิดพิศวาสรักกันขึ้นมา แต่งงานแต่งการเป็นที่ประหลาดใจของคนทั่วไปก็มีให้เห็นอยู่เสมอ

บางทีผู้หญิงสวยราวหยาดฟ้ามาดิน ผู้ชายหยาบ กระด้างเหมือนยักษ์ปักหลั่น แต่แล้วก็กลับครองเรือนครองรัก ให้เป็นที่อิจฉาของคนทั่วไปอย่างไม่น่าเชื่อ

 

แรงปรารถนาแต่ปางก่อนจึงเป็นผลของการเคยเป็นคู่แท้กันมานานนั้น บางทีมีอิทธิพลยิ่งกว่าความเหมาะสมที่เราประเมินจากสายตาของคนภายนอก ความรักจึงเป็นเรื่องของคนสองคน ของหัวใจสองดวงที่ทําปฏิกิริยาต่อกันโดยแท้

 

ส่วนคู่สร้างคู่สม หมายถึง คู่ที่ไม่อาจเคยรู้จักคุ้นเคยกันมาก่อน เพิ่งโคจรมาเจอกันในปัจจุบันนี้เป็นครั้งแรก ใน ลักษณะของเพื่อนนักเรียน เพื่อนนักศึกษา เพื่อนร่วมงาน เจ้านายลูกน้อง เพื่อนร่วมทาง เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว เพื่อน ของตัวเอง เพื่อนของเพื่อน พบกันในงานในการพักผ่อน ในการเล่นกีฬา ในการฟันฝ่าอุปสรรคขวากหนามหรือแม้กระทั่งบนเครื่องบิน บนรถประจําทาง บนรถไฟฟ้า ในวัด ในโบสถ์ ตามถนนหนทาง หรือตามสวน สาธารณะ ตามหน้าจอโทรทัศน์ ตามสายโทรศัพท์ แล้วเกิด ถูกชะตากันขึ้นมา ทั้งในด้านหน้าตา บุคลิกภาพ สติปัญญา รสนิยม หรือเกิดความเห็นอกเห็นใจสงสาร เมตตากรุณา คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาทีละเรื่อง ทีละคน จนเกิดเป็น ความสัมพันธ์ที่ถักทอเป็นความรัก ความผูกพัน และความ

สัมพันธ์ อันนําไปสู่การเป็นคนรักกันในบั้นปลาย คู่สร้างคู่สมเกิดจากเงื่อนไขในปัจจุบันนี้ ส่วนคู่แท้

เกิดจากเงื่อนไขในอดีตเป็นสําคัญในชีวิตหนึ่ง เราไม่รู้หรอกว่าคนที่เราคบอยู่เขาเป็นคู่แท้หรือเป็นคู่สร้างคู่สมที่เพิ่งมาเรียนรู้กันใหม่ ทุกครั้งที่กําลังคบกันอยู่ก็ขอให้ดูให้ดี ดูให้นาน ดูให้ลึกซึ้ง โบราณท่านเตือนว่า มี 3 สิ่งที่เมื่อลงมือทําแล้วอย่ารีบ ต้อง ช้าๆ เพราะช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม 3 สิ่งที่ว่านี้ก็คือ

1. เรียนหนังสือ รีบเกินไปอาจไม่รู้จริง
2. ปีนเขา รีบเกินไปอาจตกเขา
3. เลือกคู่ครอง รีบเกินไปอาจถูกหลอก

 

ขอให้ผู้ที่แสวงหาคู่แท้จงโชคดี มีชีวิตแต่งงานที่

ประสบความสําเร็จสมดังปรารถนา

 

หลักการเลือกคนรัก

 

เลือกคนรักอย่ามองแค่หน้าตา แต่จงพิจารณาไปถึงนิสัย สติปัญญา และคุณธรรม ความรักนั้นมีประโยชน์มาก อย่างแรกก็คือเป็นกําลังใจ ให้ชีวิตมีความหวังก้าวต่อไป เป็นส่วนที่เติมเต็มชีวิตให้ดีขึ้นและทําให้เราพบกัลยาณมิตรถ้าคนรักคือคู่แท้

 

ในการหลักการเลือกคู่แท้ของผู้ชายอินเดียโบราณคือ มองผู้หญิงต้องมองเห็นความเป็นแม่ศรีเรือนในตัวเขา ผู้หญิง มองผู้ชาย มองคนคนนี้ว่าจะเป็นพ่อของลูกได้ไหม สิ่งสําคัญไม่อาจเห็นได้ด้วยตา เจอใครครั้งแรกอย่าคิดว่าใช่ เพราะมนุษย์เป็นสุดยอดนักแสดง จะไว้ใจใครต้อง ดูนานๆ ถ้าเรารีบเราจะไม่ได้เจอคนที่ดีจริงๆ

 

คนไทยสมัยก่อนท่านวางหลักไว้ว่า การที่จะแต่งงานกับใครสักคนนั้นต้องผ่านช่วงเวลาของการดูใจกันก่อน เมื่อ ดูใจจนแน่แล้วจึงค่อยหมั้น ตีตราจองกันไว้ เมื่อมั่นใจเต็มที่แล้วจึงค่อยแต่งงาน

 

ในการแต่งงานนั้น ก็ต้องมีผู้ใหญ่ มีแขกเหรื่อมากมาย มาร่วมงานเพื่อเป็นเกียรติและเป็นสักขีพยานการเริ่มชีวิตคู่ กระบวนการที่คนสองคนจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันนั้น ถ้าถือตามแบบโบราณจะกินเวลานานมาก แต่เมื่อแต่งงานไปแล้วโอกาสที่ชีวิตคู่จะยั่งยืนก็มีอยู่สูง

 

เคล็ดลับของคําตอบนี้ก็อยู่ตรงที่ หากเราอยากรู้จัก คนที่เรารักว่าเขารักเราจริงหรือไม่ มากหรือน้อยเพียงไร ไม่มีอะไรจะเป็นเครื่องมือได้ดีเท่ากับการให้ “เวลา” เป็นเครื่องพิสูจน์ พระพุทธองค์ตรัสไว้ในทํานองนี้ว่า

จะดูปัญญาคน ให้ดูจากการสนทนา

จะดูความสามารถคน ให้ดูจากการทำงาน

จะดูศีลของคน ให้ดูจากการอยู่ร่วมกัน

จะดูกําลังใจของคน ให้ดูในยามวิกฤต

แต่ทั้งหมดนี้ต้องดูนานๆ

 

หากเราอยากรู้จักคนที่เรารักทุกแง่มุม ก็คงไม่มีอะไร จะดีไปกว่าการศึกษาดูใจกันไปนานๆ พอผ่านช่วงโปรโมชั่น ไปแล้วยังมั่นคง นั่นแหละคือรักแท้ ถ้าหากเราอยากได้คนดี มาเป็นคู่ เราก็คงต้องเลือกให้ดีเสียก่อน เลือกให้ดีก่อน มาอยู่ด้วยกัน ดีกว่ามานั่งเสียใจเมื่อแก้ไขอะไรไม่ทันแล้ว การเลือกคนรัก ไม่เหมือนการเลือกซื้อลอตเตอรี่ ที่ พอไม่ถูกในงวดนี้แล้วจะซื้อได้ใหม่ในงวดหน้า เพราะฉะนั้น ควรใจเย็นๆ ค่อยๆ ศึกษากันไป

 

ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม เหมือนโบราณท่านว่า

 

หลักในการเลือกคู่ครอง พระพุทธเจ้าทรงแนะให้ใช้

หลัก 4 ส. อันได้แก่

1. สมศรัทธา มีศรัทธาเสมอกัน
2. สมสีลา มีศีลเสมอกัน
3. สมจาคะ มีความเสียสละเสมอกัน
4. สมปัญญา มีปัญญาเสมอกัน

 

การมีศรัทธาเสมอกัน หมายถึง การมีความเชื่อในสิ่งเดียวกัน เช่น เชื่อในศาสนาเดียวกัน เชื่อในเหตุผลเหมือนกัน เชื่อในระบอบการเมืองเดียวกัน แต่ความเชื่อที่สำคัญที่สุดก็คือการเชื่อในกฎแห่งกรรม หรือเชื่อในความมีเหตุผลเหมือนกัน

 

การมีความเชื่อเหมือนกัน จะทำให้เป็นคน “คอเดียวกัน” ทำให้สามารถพูดจาภาษาเดียวกัน ซึ่งจะทำให้เกิดความสนิทสนมกลมเกลียวกันอย่างแน่นแฟ้น และชักจูงกันทำแต่สิ่งดีงามตามที่ตนศรัทธา ความศรัทธานั้นสำคัญต่อการเลือกคู่รักมาก เพราะเราเชื่ออย่างไร เราก็จะดำเนินชีวิตอย่างนั้น

 

การมีศีลเสมอกัน หมายถึง การมีความประพฤติดีเป็นที่ไว้วางใจได้ของคนรัก ทั้งต่อหน้าและลับหลัง การมีความประพฤติดีหรือมีศีล จะทำให้เกิดความมั่นคงในความสัมพันธ์ ป้องกันการมีคนรักหรือบิ๊กซับซ้อน ทำให้ครองรักกันได้อย่างราบรื่นคนรักกันนั้นถ้าสามารถวางตนให้อีกฝ่ายหนึ่งมั่นใจได้ ก็ถือว่าความมั่นคงในชีวิตคู่หรือในสถาบันครอบครัวได้เกิดขึ้นแล้ว ความไว้เนื้อเชื่อใจจึงสำคัญที่สุด คนเรานั้นถ้าหมดความไว้เนื้อเชื่อใจซึ่งกันและกันเสียแล้ว ต่อให้นอนอยู่ด้วยกันในห้องเดียวกันก็หามีความมั่นคงในชีวิตคู่แต่อย่างใด

 

การมีความเสียสละเสมอกัน หมายถึง การไม่เห็นแก่ตัวการยอมเสียสละ “อัตตา” ของแต่ละคนทิ้งไป กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ การที่คนรักกันยอมทิ้ง “พยศ” ลด “มานะ” ละ “ทิฏฐิ” หรือทิ้งความเป็น “เธอ” ความเป็น “ฉัน”เพื่อหลอมกันเป็น “เรา” ไม่มีใครใหญ่กว่าใครในบ้าน แต่ต่างคนต่างก็อ่อนน้อมถ่อมตน ให้เกียรติกันและกัน เคารพในศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ของกันและกัน หรือเอาใจเขามาใส่ใจเรา เมื่อต่างก็ไม่เห็นแก่ตัว เพราะมีความเห็นแก่กันและกันเป็นที่ตั้ง ก็จะอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขเหมือนน้ำอยู่กับน้ำนมอย่างสนิทสนมกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน

 

การมีปัญญาเสมอกัน หมายถึง การมีระดับสติปัญญา หรือการศึกษาที่สอดคล้องกัน เพราะเมื่อเป็นผู้มี“การศึกษาเสมอกัน” หรือ “ใกล้เคียงกัน” ก็จะทำให้วิสัยทัศน์สอดคล้องกัน เมื่อปัญญาอยู่ในระดับเดียวกัน ก็จะทำให้มีความสุขทางใจมีความสุขทางปัญญา สามารถเตือนกันและกัน เป็นที่พึ่งแก่กันและกันได้ รวมทั้งสามารถในการบริหารจัดการชีวิตคู่ “ธุรกิจ” และวางแผนสร้างสถาบันครอบครัวที่มีความมั่นคงได้เป็นอย่างดี

 

แต่ถ้าหากไม่มีปัญญาเสมอกันเสียแล้วเมื่อมาคบกันก็จะทำให้เข้ากันไม่ได้ ต่างคนต่างคิด ต่างคนต่างพูด ต่างคนต่างทำ ในที่สุดก็ทะเลาะเบาะแว้งแตกสามัคคี ชีวิตคู่ก็ล่มสลายอย่างง่ายดาย จะเลือกใครมาเป็นคู่รักคู่ครอง ลองใช้หลัก 4 ส.ของพระพุทธเจ้าเป็นมาตรฐาน ก็จะทำให้ได้คนดีมาเป็นศรีภรรยาหรือยอดสามีอย่างแน่นอน

 

อ้างอิง : ก้าวไปให้ถึงรักแท้ (LOVE) โดย ว.วชิรเมธี