กฏ 5 ข้อ ของการรักษาบาตรโบราณ

หากไม่ชอบอ่าน เปิดคลิปฟังได้เลยนะครับ

เรื่องราวของ กฏ 5 ข้อ ของการดูแลรักษาบาตรพระเก่า

เรื่องราวของหลวงพี่พต พระใหม่ที่พึ่งบวชได้ไม่นาน ได้เข้ามาบวชที่วัดป่าแห่งหนึ่ง เพื่อศึกษาพระธรรมที่ต้องการเข้าถึง โดยในวัดนี้ ก็ได้มีชาวบ้านได้ศรัทธาถึงความมุ่งมั่นในการปฏิบัติตามธรรมวินัยมาช้านาน

หลวงพี่พต ได้บวชเรียนมาระยะหนึ่ง จนทำให้เกิดความไว้วางใจจากหลวงพ่อ หลวงพ่อจึงเรียกตัวหลวงพี่พต เข้าไปพูดคุยและพิจารณาบาตรเก่า โดยท่านได้บอกว่า บาตรใบนี้ เป็นของหลวงพ่อคนเก่า ที่ได้ละสังขารไปนานแล้ว และได้ทำการส่งต่อการดูแลบาตรใบนี้เรื่อยมา ทางหลวงพ่อ จึงอยากให้หลวงพี่พต ไปดูแลและพิจารณาในการรักษา เพื่อขจัดความโลภ และศึกษาธรรมวินัยให้มากขึ้น แต่จะมีกฏ 5 ข้อ ที่หลวงพี่พต จะต้องรักษากฏอย่างเคร่งครัด ห้ามละเมิดเด็ดขาด โดยกฏมีดังต่อไปนี้

กฏข้อที่ 1 ห้ามนำบาตรใบนี้ ใส่อาหารคาว เนื่องจากว่า บาตรใบนี้ เคยถูกบริจาค และใส่อาหารทิพจากผู้มีบุญบารมี การใส่อาหารคาว อาจจะเป็นเรื่องไม่ดี

กฏข้อที่ 2 ห้ามวางบาตร ไว้กับพื้นโดยตรง โดยบาตรใบนี้ มีพลังงานบางอย่าง ที่ควรจะพึงระวังไว้ การวางบาตรไว้กับพื้นโดยตรง อาจจะทำให้ดูเหมือนไม่เคารพ และอาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นได้

กฏข้อที่ 3 ห้ามให้คนอื่นที่ไม่ใช่พระสัมผัสบาตรโดยตรง โดยคนทั่วไป ไม่ได้รักษาศิลบริสุทธิ์เหมือนกับพระ ดังนั้น การจับหรือสัมผัส อาจจะทำให้พลังงานแปรปรวน และเสื่อม

กฏข้อที่ 4 ห้ามทำความสะอาดบาตรในวันพระ โดยในวันพระเป็นวันที่พระควรจะทำกิจต่างๆ ตามธรรมวินัย การทำความสะอาดบาตรในวันพระ อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ดี รบกวนพลังงานหรือบางอย่าง ที่ไม่ควรแตะต้อง

กฏข้อที่ 5 ห้ามเปิดฝาบาตรพระในยามวิกาล เพราะบาตรพระ ล้วนแล้วใช้งานตอนเช้าช่วงพระอาทิตย์ขึ้น จนถึงพระอาทิยต์ตกดิน การเปิดฝาบาตรพระในตอนกลางคืนหรือยามวิกาล อาจจะทำให้บางอย่าง ออกมาได้

หลวงพี่พตก็ได้แต่เก็บงำความสงสัย แต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรมาก เพราะกฏแต่ละข้อ มันก็เป็นเรื่องที่มีเหตุผล หากเก็บรักษาไว้เฉยๆ ก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วันเวลาผ่านไปกว่า เดือน ทุกอย่างเป็นปกติ แต่ช่วงหลังๆ หลวงพี่พตมักได้ยินเสียงแปลกๆ จากรอบกุฏิบ้างเป็นครั้งคราว ครั้งไปซักถามปรึกษาหลวงพ่อ เขาก็ได้บอกว่า ให้ตั้งสติและสมาธิ อย่าสนใจในเรื่องที่ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว แต่แล้ววันหนึ่ง ในคืนเดือนมืด ขณะที่หลวงพี่พตนั่งทำสมาธิอยู่ตอนค่ำ ก็ได้ยินเสียงกระซิบแปลกๆ ดังแววอยู่รอบกุฏิ หลวงพี่พตพยายามไม่สนใจ แต่เสียงก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกขัดใจ เมื่อลืมตาดู ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่หลวงพี่เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับบาตรเก่าโบราณใบนั้น เมื่อตั้งสมาธิเพ่งมอง กลับรู้สึกถึงความผิดปกติในบาตร

เสียงที่ได้ยินนั้น ไม่ใช่เสียงที่อยู่ภายนอกกุฏิ แต่เป็นเสียงที่ดังออกมาจากบาตรใบนั้น หลวงพี่พยายามข่มใจไม่สนใจ แต่ก็ห้ามความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองไม่ได้ ก็เลยอยากจะลองเปิดดู เพราะอาจจะมีสัตว์เล็กๆ ที่หลงเข้าไปอยู่ในบาตร และหาทางออกมาไม่ได้ก็ได้ ด้วยเจตนาที่ดี หลวงพี่เลยไปเปิดฝาบาตร กลับพบว่าภายในบาตรนั้น มันมืดดำจนแทบมองไม่เห็นก้นบาตร

แถมมีเสียงที่ดังออกมาอย่างน่าตกใจ หลวงพี่ได้ถอยหลังหนี และไม่นาน ก็มีเงาดำคล้ายรูปร่างคน กรีดร้องด้วยความน่าสะพรึงกลัว เงานั้นค่อยๆ ออกมาจากบาตร หลวงพี่พตได้แต่นั่งพนมมือหลับตา และพยายามควบคุมสติ

"เจ้าเปิดบาตรของข้าทำไม" เสียงที่ดังเข้ามาในโสตประสาทจนแทบหลอน ทำให้หลวงพี่พตเหมือนถูกมนต์สะกดจนแทบลุกหนีไม่ได้ หลวงพี่พตได้แต่สวดมนต์ภาวนาบทแล้วบทเล่าเท่าที่จำได้ แต่มันก็แทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย แม้เวลาจะผ่านไปสั้นๆ กับเรื่องราว แต่ทุกวินาที มันช่างยาวนานเป็นชั่วโมง จนทำให้หลวงพี่พตแทบคลั่ง หลวงพี่พตไม่รู้จะทำอย่างไร เมื่อตั้งสติได้ เลยตั้งจิตและพูดเปร่งวาจาออกไป

"ด้วยข้าพเจ้า ได้กระทำการโดยขาดพิจารณา เพียงคิดว่า อาจจะมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เข้าไปติดอยู่ในนั้น เลยแค่คิดจะช่วยชีวิตหากมันมีอะไรติดอยู่ในนั้น มิได้มีเจตนาลบลู่ หรือกระทำการไม่ดีอันใด หากข้าพระเจ้า ได้ละเมิดกฏหรือกระทำการใดๆ ที่ไม่ควรทำ ก็ขออภัยและอโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าในเจตนาอันดีนี้ด้วยเทอญ"

พอสิ้นเสียงคำพูดของหลวงพี่พต ร่างเงาดำนั้น ได้หยุดนิ่งอยู่กับพี่ พร้อมสั่นสะท้านก่อนจะส่งเสียงร้องแผดดังออกมา แล้วค่อยๆ จางหายไป หลวงพี่พตลืมตามาดูเห็นว่าทุกอย่างเป็นปกติ จึงรีบปิดฝาบาตร และวางไว้ที่เดิมทันที

เช้าวันรุ่งขึ้น หลวงพี่พตได้เข้าไปเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ทางหลวงพ่อได้ฟัง หลวงพ่อได้แต่ถอนหายใจ และบอกว่า บาตรใบนั้น บางครั้งหลวงพ่อคนที่เป็นเจ้าของ ก็แสดงอิทธิฤทธิ์ให้ชาวบ้านได้เห็น แต่มักจะเป็นเรื่องที่ดี แต่ที่หลวงพี่เจอนั้น มันเป็นวิญญาณที่สิงอยู่ในบาตร มันอยู่ปิดกั้นด้วยมิติบางอย่าง การที่บาตรถูกเปิดในยามวิกาล มันก็อาจจะโดนรบกวน เลยออกมาปรากฏให้เห็น แต่หลวงพี่ก็ทำดีแล้ว และขอให้พึงระวังรักษากฏแต่ละข้อให้ดีนับจากนี้

เรื่องราวของหลวงพี่พต ถูกเล่าขานกันในวัด เพื่อให้รักษากฏ ไม่ประมาท และศึกษาพระธรรม ให้มีสติกับทุกเรื่องให้มากขึ้น แม้เรื่องราวจะผ่านไปนาน แต่นับจากคืนนั้น หลวงพี่พต ก็ยังรักษาบาตรเก่าแก่นั้นไว้ และไม่พึงจะละเลยกฏทั้ง 5 ข้ออีกเลย