เดินป่า6ชม.สาธารณรัฐเช็ก

27 พฤษภาคม 2568 (10:58)เนื้อหาโดย Turnov

การเดินป่าครั้งแรกในสาธารณรัฐเช็กน่าจดจําและประทับใจเป็นอย่างยิ่ง ด้วยความชุ่มน้ำเปียกปอนจากสายฝน และด้วย ระยะเวลาที่ใช้ไปเต็มๆ 6 ชั่วโมง!

หลังมื้อเที่ยงของวันที่ 3 ที่ไปเยือน เพื่อนรักเจ้าบ้าน รีบแจ้งว่า “เตรียมตัวนะ เดี๋ยวเราไปเดินเล่นบนภูเขากัน” ผู้เขียนจึงคิดเอาเองว่า "เดินเล่นบนภูเขา” แปลว่า “เดินป่า” แน่เลย จึงเตรียมตัวเอาตัวรอดพอสังเขป น้ำดื่ม เสื้อแจ็คเก็ต ขนมเล็กน้อย แป๊บเดียวเราก็มาถึงปากทางเส้นทางเดินป่า เริ่มแรก เดินผ่านหมู่บ้าน บ้านเล็กหลายหลังน่ารัก น่ามอง ค่อยๆ ขึ้นเนินสูงเรื่อยๆ จนหมดทางถนน เชื่อมเข้าต่อกับเส้นทางเดินเท้าเข้าป่าอย่างชัดเจน ด้วยป้ายชื่อ "Bohemian Paradise" ข้อมูลพื้นฐาน และแผนที่บอกทาง

ลักษณะป่าในภูมิภาคแถบนี้เป็นป่าเมืองหนาว ที่เรียกว่า "ป่าทุนดรา" หน้าตาสีสันไปจนถึงกลิ่นป่าจึงแตกต่างกับป่าเมืองร้อนทางบ้านเรา ซีรี่ย์สนมีให้พบเห็นตลอดทาง จะสนกี่ใบก็มีหมด กลิ่นเปลือกสนจึงโชยหอมฟุ้งไปทั่ว นึกถึงตอนฤดูหนาวที่บ้านเรา ต้องหายอดดอยไปกางเต้นท์รับลมหนาว ชั่วโมงนี่แหละ ที่ได้สูดเอากลิ่นเปลือกสนโชยเข้าปอดชื่นใจ ตอนนี้ที่ผืนป่าเช็ก ทุกลมหายใจมีแต่กลิ่นสน ยิ่งกว่าชื่นใจ พื้นดินนุ่มเท้า เพราะปูไปด้วยใบสนแห้ง เหมือนพรมใบสน ที่ถูกใจผู้เขียน เป็นที่สุด คือเมื่อก้มมองพุ่มไม้ใกล้พรมใบสน มีทั้งบูลเบอร์รี่ ราสเบอร์เบอร์รี่ สตรอเบอร์รี่ผลเล็ก ให้เก็บกินชื่นใจ ถึงแม้จะลูกเล็กกว่าที่ใช้โรยหน้าเค้กตามร้านกาแฟที่แช่แข็งนำเข้ามา แต่ก็เก็บสดจากต้นเข้าปากทันที แฟนพันธุ์แท้ผลไม้ตระกูลเบอร์รี่อย่างผู้เขียน จึงวุ่นกับการเก็บผลเบอร์รี่ลืมเหนื่อย

นอกจากทั้งต้นสนที่เป็นพระเอกหลักของป่า ลักษณะเด่นอีกอย่างหนึ่งของผืนป่านี้ คือโขดหินรูปร่างแปลกตาเล็กใหญ่ แทรกตามทางเดิน ใกล้ไกลสลับกันไป บางช่วงก็ถูกใช้เป็นที่พักของเหล่านักเดินป่า หรือเป็นจุดแสดงป้ายชื่อ ประวัติ และข้อมูลพื้นฐานควรรู้ ระหว่างทาง พูดคุยกับเพื่อนรักเรื่อยเปื่อย เออใช่...เราไม่ได้เจอกันหลายปีอยู่ เรื่องราวต่างๆ เก่าใหม่ สุขเศร้า พรั่ง พรูสลับกันเล่าไม่ขาด สักพักเพื่อนเปลี่ยนเรื่อง "เดียวฝนน่าจะตกนะ"...อ่าว! ทำไงดีละ? คิดในใจว่า ถ้าแค่พรำๆ ปรอยๆ ก็น่าจะชุ่มฉ่ำชื่นใจดีอยู่หรอก แต่ถ้ามาเป็นห่าใหญ่ ก็น่าจะเป็นเรื่องอยู่ จินตนาการไปใหญ่ ว่าถ้าตกหนัก จนเดินไม่ได้ละ นี่ก็เย็นแล้ว จะติดอยู่ที่นี่ไหมนะ แล้วน้ำป่าจะมาไหม ถ้างั้นต้องเดินลื่นโขดหินแน่เลย กลัวตกไปนอนแอ้งแม้งข้างล่างจัง ในใจคิดไปเรื่อย พอหันไปมองคุณเพื่อน หน้าสงบนิ่ง ไม่มีอาการใดๆ อืมม..นี่แหละที่ทําให้ผู้เขียนไล่ความกังวลต่างๆ ไปได้สนิท

แล้วเม็ดฝนแรกก็ปรอยลงมาจนได้ แล้วตามมาอีกหลายเม็ด จนเปียกไปทุกที่ทาง ยิ่งทําให้เราต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น หนีสายฝนให้ทัน หากได้เดินชิวๆ ชมป่ากินผลเบอร์รี่ สลับกับนั่งพัก ชมวิวรอบข้าง ก็ไม่น่าจะเหนื่อยล้าขนาดนี้ แต่นี่มีตัวเร่งคือ เม็ดฝนที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แถมด้วยเมฆก้อนใหญ่ดำบนฟ้า เป็นที่รู้กันว่า ต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ผู้เขียนแอบดื้อ เปียกเป็นเปียก ขอแวะตรงนั้น หยุดถ่ายรูปตรงนี้ก่อน เพื่อนขายาวเดินล่วงหน้าไปไกลโน้น บางช่วงโชคดีบ้างที่ฝนซาลง จึงได้เดินสบายใจหน่อย เวลาก็ล่วงเลยไปจนเริ่มเหนื่อยล้าปนเปียกชื้น ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเดินต่อไป โดนความสว่างหลอกว่ายังไม่ค่ำ เนื่องจากที่นี่กว่าจะมืดสนิทก็สามทุ่ม ยกนาฬิกาดู...สองทุ่มละ ถึงว่า..ทั้งเหนื่อย หิว และง่วง ตอนนี้ ไม่รู้แล้วว่า ที่เปียกชุ่มอยู่นี่ เพราะเหงื่อหรือสายฝน แต่ถึงจะเหนื่อยล้า เริ่มหนาวชื้น ฟ้าที่เริ่มหลัว ก็ยังเพลินกับวิวรอบข้างได้ตลอด เพื่อนหันหลังมาเชคดูเป็นพักๆ ว่ายังไม่ตกเขาไป

ช่วงท้าย ที่ฟ้าเริ่มมืดมองอะไรไม่ชัดแล้วนี่ ขาทั้งคู่ทำงานอย่างอัตโนมัติไร้วิญญาณ รู้แต่ว่าก้าวไปเรื่อยๆ มองรอบข้าง ไม่เพลินละล่ะ เพราะมืดแล้ว ใจชื้นขึ้นมาเรื่อยๆ ที่เห็นทางเดินพรมใบสนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นดินปนกรวด ดินละเอียด และกลายเป็นถนนในที่สุด หลังคาบ้านค่อยๆ อวดโฉม แค่นี้ก็ทําให้เรี่ยวแรงกลับมา ผู้เขียนอมยิ้มอยู่คนเดียว เพราะเพื่อนรักสีหน้าเรียบสงบไม่เปลี่ยน เปิดประตูรถและมองนาฬิกา สามทุ่ม! ศิริรวมเราใช้เวลาไป 6 ชั่วโมงกว่าๆ!