ไม่ใช่ทำแค่น้ำดื่มเท่านั้น “เบียร์” ก็ทำมาจากน้ำเสียได้ !!!

     การที่น้ำเสียไม่ถูกจัดเก็บและถูกปล่อยกลับสู่ธรรมชาตินั้น ทำให้เกิดการปนเปื้อนขึ้นภายในธรรมชาติที่อาจส่งผลต่อทั้งคน สัตว์ และพืชพันธุ์ต่าง ๆ เป็นวงกว้าง หลายประเทศเองก็ตระหนักถึงปัญหา จึงได้จัดทำระบบการบำบัดน้ำที่สามารถรองรับน้ำเสียได้จำนวนมากและมีประสิทธิภาพขึ้นมา รวมถึงน้ำกลับมาใช้ประโยชน์ได้อีกหลายด้านด้วย

แต่ละประเทศมีวิธีจัดการน้ำเสียอย่างไร? มาดูกัน

     ประเทศสิงคโปร์ ประเทศที่เป็นอันดับหนึ่งในด้านการจัดการทรัพยากรน้ำ โดยจุดเริ่มต้นมาจากการขาดแคลนทรัพยากรน้ำทำให้ประเทศสิงคโปร์ให้ความสำคัญกับน้ำทุกหยดภายในประเทศ โดยน้ำเสียภายในประเทศสิงคโปร์จะถูกนำไปบำบัดในโรงงานผ่านกระบวนการกรอง การใช้จุลินทรีย์ และที่สำคัญคือการใช้รังสี UV เข้ามาช่วยในการกำจัดเชื้อโรคภายในน้ำ ทำให้น้ำมีความสะอาดมากจนสามารถนำมาดื่มได้อีกครั้ง หรือที่เรียกว่า “NEWater” นั่นเอง

     ประเทศเยอรมัน มีกฎหมาย The Federal Water Act (WHG) ที่กำหนดห้ามไม่ให้ครัวเรือน บริษัท และโรงงานขนาดใหญ่ปล่อยน้ำเสียลงสู่ธรรมชาติโดยตรง ทั้งยังกำหนดให้ต้องจัดหาเทคโนโลยีที่ดีที่สุดในช่วงเวลานั้นในการลดปริมาณสารพิษภายในน้ำด้วย โดยมีการกำหนดเรื่องมาตรฐานเทคโนโลยีเอาไว้ เช่น การใช้ reverse osmosis หรือการกรองผ่าน membrane ที่มีความละเอียดสูง และยังพยายามที่จะควบคุมและป้องกันปริมาณสารพิษในธรรมชาติอื่น ๆ ทั้งดินและอากาศ ควบคู่ไปกับการควบคุมทรัพยากรน้ำด้วย โดยน้ำเสียที่เกิดขึ้นในประเทศเยอรมันจะถูกนำเข้าสู่กระบวนการการบำบัดทั้งหมด ซึ่งเยอรมันเป็นหนึ่งใน 4 ของประเทศในสหภาพยุโรปที่สามารถบำบัดน้ำเสียในประเทศได้ครบหมด 100% และล่าสุดในประเทศเยอรมันได้มีการเปิดตัว “Reuse Brew” เบียร์ที่ทำมาจากน้ำเสียที่ผ่านการบำบัด โดยความร่วมมือของ “The Technical University of Munich” และเมือง “Wissembourg” ซึ่งแม้ยังเป็นแค่ตัวทดลองยังไม่มีการนำออกขายจริงในตลาด แต่ก็ได้รับคำชมในเรื่องรสชาติและเรื่องแนวคิดเป็นอย่างมาก

     ประเทศอิสราเอล ประเทศที่เปลี่ยนตัวเองจากการเป็นประเทศที่ประสบปัญหาภัยแล้งรุนแรงที่สุด สู่การเป็นผู้นำของโลกด้านการนำน้ำเสียกลับมาใช้ประโยชน์อีกครั้ง เพราะน้ำที่ใช้ภายในประเทศมาจากการนำน้ำทะเลมาบำบัดและการใช้น้ำบาดาลที่มีค่าใช้จ่ายในการดำเนินการสูง ดังนั้นประเทศอิสราเอลจึงไม่อยากให้น้ำเหล่านั้นถูกใช้และทิ้งไปโดยเปล่าประโยชน์ จึงเลือกที่ลงทุนในระบบบำบัดน้ำเพื่อนำกลับมาใช้อีกครั้ง โดยน้ำเสียที่เกิดขึ้นในประเทศอิสราเอล 97% ถูกนำกลับไปใช้ประโยชน์อีกครั้ง ส่วนใหญ่ถูกใช้ไปกับการทำเกษตรกรรม

     ประเทศญี่ปุ่น 80% ของบ้านในญี่ปุ่นมีท่อส่งน้ำเสียของรัฐผ่านบริเวณใต้บ้าน ทำให้ครัวเรือนสามารถทิ้งของเสียลงท่อได้โดยตรง แต่อีก 20% ที่เป็นพื้นที่ชนบทหรือพื้นที่ห่างไกล ทุกบ้านจะต้องซื้อเครื่องทำความสะอาดน้ำที่มีกระบวนการกรองและใช้จุลินทรีย์ในการกำจัดเชื้อโรคติดตั้งที่บ้าน และต้องมีการตรวจเช็คการทำงานของเครื่องเป็นประจำในทุกปีตามกฎหมาย ซึ่งจะทำให้น้ำที่ปล่อยออกมาจากครัวเรือนนั้นมีความสะอาดมากจนไม่ต้องเข้าสู่กระบวนการบำบัดของทางรัฐอีกครั้ง สำหรับน้ำที่ถูกส่งลงท่อกลางนั้นจะถูกส่งไปยังโรงงานบำบัดน้ำเสียของทางรัฐ และการทำความสะอาดอีกครั้งก่อนที่จะปล่อยน้ำกลับสู่แหล่งธรรมชาติ ส่วนท่อน้ำเสียจะถูกแยกต่างหากจากท่อที่รับน้ำฝนภายในเมืองเพื่อไม่ให้เกิดการปนกันของน้ำฝนกับน้ำเสีย ซึ่งน้ำที่ปล่อยออกมานั้นมีความสะอาดมากถึงขนาดที่สามารถเลี้ยงปลาคาร์ปได้เลยทีเดียว

     สำหรับ ประเทศไทย ถูกจัดให้อยู่ในลำดับ 121 จาก 180 ประเทศทั่วโลกในเรื่องของระบบการจัดการน้ำ แม้จะมีโรงงานบำบัดน้ำแต่ก็ยังประสบปัญหาในเรื่องการนำน้ำทั้งหมดเข้าสู่ระบบการจัดการ ซึ่งในปัจจุบันก็ได้มีการพยายามขยายโรงงานให้มากขึ้น แต่ปัญหาเรื่องระบบการจัดการน้ำของประเทศไทยมีเยอะมากกว่าจำนวนของโรงงานไม่เพียงพอ 

      ปัญหาเรื่องระบบการระบายน้ำของประเทศไทยที่ใช้เป็นระบบท่อรวมโดยให้น้ำเสียที่เกิดจากครัวเรือนหรือโรงงาน และน้ำฝนถูกระบายในระบบท่อเดียวกัน ซึ่งก่อให้เกิดอุปสรรคต่อระบบการบำบัดน้ำเป็นอย่างมาก และการทิ้งน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูลลงแหล่งน้ำโดยตรงของประชาชนและโรงงานต่าง ๆ ที่เป็นอย่างนี้เพราะกฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย นั้นกฎหมายสิ่งแวดล้อมของประเทศไทยนั้นไม่ได้กำหนดบทลงโทษที่รุนแรง และขาดการบังคับใช้ที่มีประสิทธิภาพมากพอจนทำให้ประชาชนไม่ได้หวาดกลัวต่อกฎหมายกันสักเท่าไหร่ด้วย