ชายคนนี้แจกเงินประชาชนจนประเทศฉิบหาย

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีหลายประเทศทั่วโลกที่นำเสนอนโยบาย "แจกเงินแก่ประชาชน" หรือที่เรียกในเชิงเศรษฐศาสตร์ว่า Universal Basic Income (UBI) โดยมีจุดประสงค์เพื่อช่วยเหลือประชาชนในยามยากลำบาก ลดความเหลื่อมล้ำ และกระตุ้นเศรษฐกิจภายในประเทศ แต่หากนโยบายนี้ถูกนำมาใช้โดยขาดการวางแผนอย่างรอบคอบ ก็อาจกลายเป็นต้นเหตุแห่งวิกฤติเศรษฐกิจครั้งใหญ่ได้ เช่นกรณีของประเทศเวเนซุเอลา

หนึ่งในตัวอย่างที่น่าศึกษาคืออดีตประธานาธิบดี ฮูโก ชาเวซ

ผู้นำเวเนซุเอลาในอดีต ที่ได้นำนโยบาย “แจกเงินประชาชน” มาใช้อย่างต่อเนื่อง โดยอาศัยรายได้จากการส่งออกน้ำมันซึ่งในขณะนั้นถือเป็นทรัพยากรสำคัญของประเทศ

แม้ในระยะแรก ประชาชนจำนวนมากจะรู้สึกยินดีและมีคุณภาพชีวิตดีขึ้นจากการได้รับเงินสนับสนุนโดยตรงจากรัฐบาล แต่นโยบายดังกล่าวได้กลายเป็น "ดาบสองคม" เมื่อรัฐบาลยังคงดำเนินการแจกเงินโดยไม่มีแผนรองรับในระยะยาว ขาดการลงทุนในภาคเศรษฐกิจอื่นที่หลากหลาย และพึ่งพารายได้จากน้ำมันมากจนเกินไป

ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นคือ เงินเฟ้อพุ่งสูงจนถึงระดับ "Hyperinflation" ราคาสินค้าอุปโภคบริโภคแพงขึ้นหลายเท่าตัว เงิน 1 ล้านบาทในเวลานั้นแทบไม่มีมูลค่าในการซื้อของได้จริง อีกทั้งประชาชนจำนวนมากยังเผชิญกับภาวะขาดแคลนอาหาร ยารักษาโรค และบริการขั้นพื้นฐาน แม้จะมีเงินในมือก็ตาม

ข้อคิดสำคัญจากกรณีนี้

– การแจกเงินควรมาพร้อมกับแผนฟื้นฟูเศรษฐกิจที่ยั่งยืน

– รัฐต้องมีระบบควบคุมการเงินและการคลังที่มีเสถียรภาพ

– การพึ่งพาทรัพยากรเพียงอย่างเดียวเป็นความเสี่ยงที่ร้ายแรง

– ประชาธิปไตยควรดำเนินควบคู่กับระบบตรวจสอบและถ่วงดุลที่เข้มแข็ง

สรุป

นโยบายแจกเงินประชาชนไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่การดำเนินนโยบายโดยปราศจากแผนรองรับและกลไกควบคุมที่เหมาะสม อาจนำพาประเทศไปสู่หายนะทางเศรษฐกิจอย่างที่เวเนซุเอลาได้เผชิญมาก่อน

สำหรับประเทศไทยหรือประเทศอื่น ๆ ที่กำลังพิจารณานโยบายในลักษณะนี้ ควรศึกษาบทเรียนจากเวเนซุเอลาอย่างรอบคอบ เพื่อให้การช่วยเหลือประชาชนเป็นไปอย่างยั่งยืนและไม่ย้อนกลับมาสร้างปัญหาในอนาคตค่ะ