วันที่ฝนตก
วันที่ฝนตก
#อักษราลัย
สายฝนโปรยปรายเป็นม่านบาง ๆ หน้าต่างห้องชั้นสองเปิดค้างไว้ ลมพัดเอากลิ่นดินชื้นเข้ามาในห้อง ผสมกับกลิ่นหนังสือเก่าและไออุ่นของใครบางคนที่อยู่ตรงนั้น เธอยืนพิงกรอบหน้าต่าง มองหยาดฝนเกาะบนใบไม้แล้วร่วงหล่น ราวกับบางสิ่งในใจที่เธอไม่อาจกอบกู้คืนมา
เสียงเพลงจากหูฟังของเขาดังลอดออกมา เป็นเพลงเก่าที่เธอคุ้นเคยตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ทุกครั้งที่เขาฟัง เธอจะรู้สึกเหมือนถูกดึงกลับไปในอดีต วันที่ฝนตกหนักและเขาเคยยืนกางร่มรอรับเธอหน้าประตูโรงเรียน วันที่เธอร้องไห้เพราะถูกเพื่อนล้อ แล้วเขายื่นลูกอมรสสตรอว์เบอร์รี่ให้ พร้อมคำปลอบโยน
"น้องยังชอบฝนอยู่ไหม?"
เสียงของเขาดังขึ้นจากโซฟา ราวกับรู้ว่าเธอกำลังคิดถึงอะไร
"อืม" เธอพยักหน้าเบา ๆ "แต่ไม่ชอบตอนที่เปียกแล้วหนาว"
"พี่ยังจำได้ ตอนเด็ก ๆ น้องชอบวิ่งออกไปตากฝน"
"แล้วพี่ก็ชอบลากกลับเข้ามา" เธอหัวเราะเบา ๆ แต่มีร่องรอยเศร้าในน้ำเสียง
เขาหันมามองเธอ สายตาของเขาอ่อนโยนเหมือนเคย แต่ก็มีบางอย่างที่เปลี่ยนไป บางอย่างที่เธอสัมผัสได้มาตลอดแต่ไม่เคยกล้าถาม
.
เธอเติบโตขึ้นจากเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เป็นหญิงสาวเต็มตัว ส่วนเขา...ก็ยังเป็นพี่ชายคนเดิม เพียงแต่ห่างเหินขึ้นทีละน้อย
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาเริ่มหลบตา? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่รอยยิ้มของเขามีอะไรซ่อนอยู่?
เธออยากถาม อยากรู้เหตุผลที่ทำให้เขาเดินถอยออกไปทุกครั้งที่เธอเข้าใกล้ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะเงียบ ปล่อยให้ระยะห่างก่อตัวขึ้นโดยไม่สามารถทำอะไรได้
จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่เธอพบจดหมายฉบับหนึ่งบนโต๊ะเขียนหนังสือของเขา มันเป็นกระดาษแผ่นเดียว มีตัวอักษรลายมือที่เธอคุ้นเคย
"น้องจะไม่มีวันรู้หรอก ว่าพี่ต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน ที่จะไม่รักน้องเกินกว่าที่ควรเป็น"
ปลายนิ้วของเธอสั่นระริกขณะไล้ไปตามตัวอักษร เสียงหัวใจเต้นดังจนเธอรู้สึกเหมือนหูอื้อ เธออ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ประโยคเหล่านั้น ก็ยังคงเหมือนคมมีดที่บาดลึกลงในใจ
ทุกอย่างกระจ่างชัด...
เหตุผลที่เขาหลบสายตา เหตุผลที่เขาเงียบไป เหตุผลที่เขาค่อย ๆ สร้างกำแพงขึ้นมา
เพราะเขารักเธอ ในแบบที่ไม่ควรรัก
.
เธอพยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พยายามทำเหมือนจดหมายนั้นไม่เคยมีอยู่ แต่หัวใจกลับไม่ยอมเชื่อฟัง
เธอเริ่มมองเขาแตกต่างไปจากเดิม ทุกครั้งที่เขายิ้ม ทุกครั้งที่เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทุกครั้งที่เขาหยิบลูกอมรสสตรอว์เบอร์รี่ให้ เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่แฝงอยู่
และเธอรู้ดีว่า...มันไม่ใช่เพียงเขาคนเดียวที่ต้องพยายาม
เธอเองก็เช่นกัน
.
วันหนึ่ง ฝนตกหนักเหมือนในวันวาน เธอยืนมองสายฝนผ่านหน้าต่าง คิดถึงวันเก่า ๆ ที่ไม่มีอะไรต้องซ่อนเร้น
เขาเดินเข้ามายืนข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไร เสียงฝนดังกลบความเงียบของพวกเขา
"พี่จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ" เขาพูดขึ้นในที่สุด
เธอหันไปมองเขา ดวงตาสั่นไหว "ทำไมต้องไปไกลขนาดนั้น?"
เขาไม่ตอบ เพียงแต่ยิ้มบาง ๆ "น้องต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ"
เธออยากจะรั้งเขาไว้ อยากบอกว่าเธอเข้าใจทุกอย่างแล้ว แต่เธอทำไม่ได้ เพราะรู้ดีว่าคำพูดของเธอจะทำให้ทุกอย่างยากขึ้นกว่าเดิม
เธอเม้มริมฝีปากแน่น มือกำชายเสื้อจนยับยู่ยี่ แต่สุดท้าย เธอทำได้แค่พยักหน้า 'พี่ก็เหมือนกัน' น้ำเสียงแผ่วเบาราวกับสายฝนกำลังกลืนมันไป
เขาหัวเราะเบา ๆ ลูบศีรษะเธอเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเดินออกไปจากห้อง
เขาหันหลังเดินออกไปโดยไม่หันกลับมา เธอยืนมองแผ่นหลังนั้นจนลับตา มือของเธอเผลอยกขึ้นราวกับจะรั้งไว้ แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้ตกลงข้างลำตัว
ฝนยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย
หยาดฝนเย็นเฉียบไหลซึมผ่านกระจกหน้าต่าง ราวกับจะซึมผ่านหัวใจของเธอไปด้วย เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แต่ก็ยังรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่ฝนทิ้งไว้...เหมือนกับเขา
และเธอก็รู้ดีว่า
...ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ฝนจะยังทำให้เธอนึกถึงเขาเสมอ
...... จบ ......
ไทย ชวดเหรียญทอง ปันจักสีลัต ทั้งที่กำลังจะขึ้นรับเหรียญ
ย้อนวันวาน “ศูนย์อาหารมาบุญครอง พ.ศ. 2535” ต้นแบบฟู้ดคอร์ทไทย จากคูปองเงินสด สู่ยุคสแกนจ่ายในปลายนิ้ว
ถล่มอุโมงค์ลับ เนิน 350 ทัพฟ้าส่ง F-16 เสิร์ฟไข่ 6 รอบติด
รวมภาพเรียกรอยยิ้มประจำวันนี้ ส่วนข้อคิดประจำวันก็คือ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะอาทิตย์หน้า ก็ใกล้จะเข้าปีใหม่แล้ว เดี๋ยวงานค้าง เที่ยวไม่สนุก ขอบคุณครับ
สปอร์ตไลท์โลกสาด! “วิน เมธวิน” ตัวพ่อไทยแลนด์ ทุบทุกสถิติ จากดาราสู่ไอคอนระดับโลก หล่อ รวย เก่ง ครบจบในคนเดียว
ค้นพบแหล่งทองคำกว่า 500 ตัน มูลค่าสูงถึง 600,000 ล้านหยวน
เปลี่ยนบ้านเป็นพิพิธภัณฑ์! เมื่อ "ผักกาดขาว" เจ้าปัญหา กลายเป็นงานศิลปะระดับโลกในพริบตา
แฉเรือทุนไทยขายน้ำมันให้เขมร อดีต สว ประกาศ เตือน ทัพเรือสั่ง 'จมเรือ' ได้ทันที เพราะประกาศกฎอัยการศึก
แร็ปเปอร์หนุ่ม ฝังเพชรไว้ที่กลางหน้าผาก ก่อนจะโดนแฟนคลับกระชากออก
คลังเขมรเกลี้ยง ฮุนเซน ขอเงินเดือนเอกชน 5% อ้างช่วยชาติ
นาวิกยึดฐานเขมร เจออาวุธจีน ทุ่นระเบิดเพียบ แถมมีเอกสารฝึกวางกับระเบิดคาหนังคาเขา
ไมโครเวฟ 45 ปี จากครัวบ้านสู่พิพิธภัณฑ์ ตำนานความทนทานที่บริษัทผู้ผลิตยังต้องคารวะ
แร็ปเปอร์หนุ่ม ฝังเพชรไว้ที่กลางหน้าผาก ก่อนจะโดนแฟนคลับกระชากออก
ไมโครเวฟ 45 ปี จากครัวบ้านสู่พิพิธภัณฑ์ ตำนานความทนทานที่บริษัทผู้ผลิตยังต้องคารวะ
รวมภาพเรียกรอยยิ้มประจำวันนี้ ส่วนข้อคิดประจำวันก็คือ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะอาทิตย์หน้า ก็ใกล้จะเข้าปีใหม่แล้ว เดี๋ยวงานค้าง เที่ยวไม่สนุก ขอบคุณครับ
เข้าใจผิดว่าช็อกโกแลตพลาสติก เป็นช็อกโกแลตจริง! ให้เด็ก 137 คนในโรงเรียนอนุบาลทาน
เช็คอินทางอารมณ์ Emotional Check-in



