ทรงพลังดั่ง ASMR

เมื่อตอนเป็นเด็ก เคยไหมได้ยินประโยคนี้จากพ่อแม่ "อย่าไปจ้องมองคนที่กำลังกินนะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราอดอยาก" ซึ่งก็เข้าใจนะว่ามันเป็นมารยาท แต่เมื่อวันหนึ่งที่ฉันโตแล้วและกลายเป็นคนที่มีอันจะกิน บางครั้งการที่เราเห็นคนอื่นกินอะไรสักอย่างที่มันดูเอร็ดอร่อย กินอาหารคำโตๆ มีเสียงเคี้ยวแบบเต็มปากเต็มคำ ซดน้ำแกงเสียงดังๆ อะไรแบบนี้ มันก็อดมองไม่ได้เลย ไม่ใช่จะตำหนิว่าคนๆ นั้นกินมูมมามหรอก แต่มันให้ความรู้สึกเจริญอาหารชอบกล มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมนะ

ฉันเองเป็นหนึ่งในหลายล้านคนที่ใช้เวลาหาความบันเทิงจากสื่อโซเชียล และแล้วฉันก็มาเจอกับ content ที่เป็น ASMR เสียงกิน ขอเรียกสั้นๆ ว่า ช่องกิน ละกันนะ ซึ่งทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติจะเน้นการถ่ายทอดเสียงกินเป็นหลัก โดยจะพูดคุยน้อยมาก หรืออาจจะไม่พูดอะไรเลย เขาจะเอาไมค์ติดใกล้ๆ ปาก เวลาที่กินอาหารหรือดื่มน้ำ ก็จะได้ยินชัดเจนแจ่มแจ๋ว ไม่ว่าจะเป็นเสียงกินของกรอบ ก็จะกรอบสนั่น เสียงซดน้ำแกงหรือเสียงซู้ดกินบะหมี่ ก็ดังสะใจ หรือแม้แต่เสียงเคี้ยวในปากก็ฟังได้เพลินๆ ด้วยความสงสัยในความหมายของ ASMR ก็เลยลองถามอากู๋ (google) ได้ความว่า ASMR ย่อมาจาก Autonomous sensory meridian response ซึ่งหมายถึงการตอบสนองต่อเส้นประสาทความรู้สึก เกิดขึ้นจากเสียงต่างๆ เช่น เสียงกิน เสียงเคาะ เสียงกระซิบ เป็นต้น พอฟังเเล้วช่วยให้รู้สึกสบาย ผ่อนคลาย หรือง่วงนอนได้ ส่วน ASMR เสียงกิน หรือ  Mukbang (ม็อกบัง) เป็นการถ่ายทอดภาพและเสียงในการรับประทานอาหาร กระแสดังกล่าวโด่งดังขึ้นในประเทศเกาหลีใต้เมื่อ ค.ศ. 2010 และนับจากนั้นก็กลายเป็นกระแสนิยมทั่วโลก ฉันลองถามอากู๋อีกหน่อยถึงได้รู้เพิ่มว่า ม็อกบัง มาจากคำประสมในภาษาเกาหลีระหว่างคำว่า ม็อกนึน ที่แปลว่า กิน กับคำว่า พังซง ที่แปลว่า ถ่ายทอด นั่นเอง
ถ้าถามว่านั่งดู ASMR เสียงกินหรือช่องกิน มันสนุกตรงไหน ฉันตอบได้เลยว่าบางช่องนี่ เหมือนดูคนหล่อคนสวยกินแซ่บเลยล่ะ โดยเฉพาะช่องกินของหนุ่มสาวชาวเกาหลีใต้ จะผิวดีไปไหนเนี่ย อีกอย่างฉันจะได้เห็นวัฒนธรรมการกินของคนทั่วโลกจากช่องกิน โดยที่ไม่ต้องบินไปต่างประเทศ แล้วก็ได้รู้จักอาหารแปลกๆ ด้วย อย่างเช่น อาหารทะเลดองไซส์ยักษ์ของชาวเกาหลีใต้ อาหาร fast food หลากหลายของชาวอเมริกัน เป็นต้น แถมบางช่อง ก่อนลงมือกิน ก็ยังทำอาหารให้ดูด้วย เป็นการเพิ่มอรรถรสในการฟังเสียง ASMR ช่องกินเข้าไปอีก แล้วเชื่อไหมว่ากระแสความนิยมของช่องกิน ทำให้เกิดการต่อยอดได้ อาหารจานไหนก็ตามที่เห็นในช่องกินบ่อยๆ ประชาชนคนทั่วไปก็จะสรรหามากินดูบ้าง อาจจะทำกินเองด้วยวัตถุดิบที่ใกล้เคียง หรือสั่งซื้ออาหารที่กำลังฮิตจากประเทศที่เป็นต้นตำรับอาหารจานนั้น จนต่อมาร้านอาหารก็ต้องเพิ่มเมนูฮิตนี้เพื่อเอาใจลูกค้า เพราะเป็นเมนูดังจากสื่อโซเชียล ส่วนช่องกินที่เจ้าของช่องเน้นการกินโชว์ทีละเยอะๆ ก็จะผันตัวเองไปแข่งเป็นนักกินจุก็มี บางทีร้านอาหารก็ท้าให้ไปกินจุเมนูของร้าน เพื่อโปรโมทร้านอาหารไปในตัว และสุดท้ายที่ฉันชอบดูมาก ช่องกินที่พาไปดูการกินอาหารนอกสถานที่ที่เป็นอาหารลักชูหรูหรา ยกตัวอย่าง การกินโอมากาเสะแบบญี่ปุ่นที่มีความเป็นส่วนตัวมาก เชฟทำอาหารจากวัตถุดิบราคาโคตรแพงแล้วเสริฟให้กินเป็นคำๆ หรือแม้แต่ fine dining อาหารมื้อเย็นราคาหลักหมื่นเพื่อแลกกับเมนูสุดพิเศษใน concept ต่างๆ จากเชฟชื่อดัง ในชีวิตจริงของฉัน ไม่มีปัญญาไปกินหรอก แต่ช่อง ASMR เสียงกินช่วยฉันให้มีความสุขกับอาหารตาเหล่านั้นได้จ้า