หากไม่เจอคนรู้ใจ ให้หาทางรู้ใจตัวเองจนหายเหงา

จะหายเหงา ด้วยการมีคู่ที่ไม่รู้ใจกัน

หรือจะอยู่เดี่ยว อย่างรู้ใจตัวเองดี?

มนุษย์ไม่ได้เกลียดกลัว

การอยู่ตัวคนเดียว

มนุษย์เกลียดกลัว

ความเหงาหงอยต่างหาก

มนุษย์ทั่วไป

คิดตามๆกันแค่ว่า

ถ้ามีคู่คงหายเหงา

เดี๋ยวก็ไปเที่ยวกับแฟน

เดี๋ยวก็อุ้มลูกตัวเล็ก

เดี๋ยวก็มีความสุขกับครอบครัว

ข้อเท็จจริง คือ

ชีวิตคู่มีความรู้ใจกัน

อยู่ในโลกใบเดียวกัน

เป็นพื้นฐานของความสุข

ภาพการเที่ยวไปด้วยกัน

ภาพอุ้มลูกตัวเล็ก

ภาพครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา

ไม่ได้เป็นเครื่องบอกเสมอไปว่า

ใช่แล้ว สุขแล้ว หายเหงาแล้ว

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

หากไม่เจอคนรู้ใจ ที่เข้าใจคุณ

และพร้อมจะอยู่ในโลกใบเดียวกันกับคุณ

ให้หาทาง ‘รู้ใจตัวเอง’ จนหายเหงาจะดีกว่า

รู้ใจตัวเองแบบพุทธ

อาจเริ่มจากรู้ว่า แต่ละลมหายใจ

กำลังหลังงอ เลื่อนลอยหงอยเหงา

หรือกำลังหลังตรง

มีสติตื่นเต็ม เป็นตัวของตัวเอง

รู้ใจตัวเองแบบพุทธ

อาจเริ่มจากรู้ว่า แต่ละลมหายใจ

ร่างกายกำลังส่งความอึดอัด

มารบกวนจิตใจ

หรือว่าร่างกายกำลังส่งความผ่อนคลาย

มาปรุงใจให้สบายหายห่วง

รู้ใจตัวเองแบบพุทธ

อาจเริ่มจากรู้ว่า แต่ละลมหายใจ

กำลังคิดฟุ้งกระจายเรื่อยเปื่อย

หรือกำลังรู้ว่าความคิดฟุ้งกระจายในกะโหลก

หน้าตาเหมือนหมอกควันไร้รูป ไร้สาระ

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

เมื่อรู้ใจตัวเองแบบพุทธ

จนกระทั่งหยุดจินตนาการเลื่อนลอย

มีความสุขกับการหายใจยาวบ้าง สั้นบ้าง

กระทั่งจิตใหญ่เกิน ‘ชีวิตเหงาๆ’

จิตว่างอย่างรู้ว่า

เกิดอะไรขึ้นกับกายใจนี้

กายใจนี้จะไม่เรียกร้อง

ชีวิตคู่ที่อยู่ในจินตนาการ

แต่จะปรารถนาความเบา

ไร้น้ำหนักจินตนาการชวนฝัน

เหลือแต่ความหนักแน่นของสติ

ที่รู้แจ้งเห็นจริงว่า

อยู่อย่างรู้ใจตัวเอง จะหายเหงา

ไม่ว่ากายจะมีคู่หรือไร้คู่!