รู้มั้ยละ…

รู้มั้ยละว่าเดี๋ยวนี้นะมีวิธีการฆ่าคนแบบใหม่ด้วยนะ

วิธีนี้เราไม่ได้เป็นคนคิดขึ้นมานะ แต่เรานำมาเล่าให้ฟังเพราะถูกสิ่งรอบข้างกระทำใส่  

รู้มั้ยคำพูดข่มขู่นั้นตอนเด็กก็ยังคงจำฝังใน แต่ในตอนที่เติบโตใหญ่ คนพวกนั้นกลับนำปัญหามาใส่ให้ครอบครัวเราหนักหนา  ทั้งคำพูดกริยาและว่าจา

ถูกนำมาว่ากล่าวและด่าท้อ   คำพูดว่าเล่านั้นช่างน่าเกลียด พูดออกมาจากปากได้ยังไงหนอ   พูดแล้วดูน่ากลัวทำคนท้อ   ทำให้คิดสั้นฆ่าตัวตาย  โดยที่เขาทำตัวเหมือนไม่ผิด   ตั้งความคิดว่างแผนกันไว้หนา   รวมหัวกันกระทำการอันชั่วช้า   แต่ถะว่าดูไม่ผิดกฎหมายไทย     ช่างเข้าใจสนิทกับตำรวจ  รู้จักว่าตำรวจนั่นเป็นใครหนา  ที่มันรู้มา โห้แบบว่ารู้จักคนใหญ่คนโต   กระทำการอะไรก็ไม่ผิด  ช่างวิปริตจริงๆหนา   คนทำผิดไม่เป็นไรจ้า  ส่วนคนอย่างกูหนาดูเหมือนคนผิดเลย    ด่ากันก็มาด่าหน้าบ้านกู ให้ต้องรู้อะไรรึป่าวเอ่ย   ไม่เคยอยากรับรู้เรื่องพวกมันเลย   พอทำเฉยสร้างปัญหาเข้าบ้านกู    ชวนพวกหมู่เป็นฝูงเลยเธอเอ๋ย    มากันเหมือนจะมากัดกูเลย     คนนั้นเอ่ยอ้าปากเรียกคนมา   บ้านมันอยู่ที่ข้างๆ แต่บอกเรียกให้คนวิ่งเข้าบ้านกูเฉย   อีกปากก็อยู่หนาบ้านเลย   พูดจาส่งเสียงพร้อมกันนา   อย่างกับเป็นสายให้พวกโจร    ตอนไม่มีคนอยู่ที่บ้านหนา    รถคันนู้นคันนี้วิ่งเข้ามา   ช่างดูน่าประหลาดซะจริงๆ     รู้ไหมสิ่งที่น่ากลัว   คือกูอยู่คนเดียวแบบนิ่งๆ   ทำให้กูกลัวด้วยเสียงหลายสิ่ง

จากการตั้งใจกระทำของพวกมันเอย   

อันความจริงที่ตอนเรานั้นป่วย  เหมือนว่าถูกผีเข้าสิง

รู้มั้ยในความจริง  น่าจะได้กินสิ่งแปลกปลอม

ถูกวางให้กินตอนที่เราไว้ใจพวกเขานา

หลอนผีเข้าอยู่พักใหญ่  เหมือนคนไม่มีสติเลยหนา

แล้วพวกเขานำพาให้เราไปรักษาไกล

เพราะกูไม่ออกนอกบ้าน  พวกมันต้องการอะไรใช่ไหม

จึงได้วางยาให้กูเป็นบ้าไง

หวังที่จะได้เป็นไปตามเกมส์

เกมส์ที่ได้ผลประโยชน์จากฆ่าคนให้ตายนี่

ก็พอมันรวมตัวกันที โอ้โห้คนที่มาแกล้งทำดีกับกูทั้งนั้นเลย

ต้องการเข้ามาในบ้านก็รวมตัวกันมาจ้า

พอได้รับรู้นาว่าในบ้านมีอะไร

ก็เริ่มแปลกๆไปเรื่อยทำตัวผิดปกติหนา

ไม่เหมือนก่อนหน้าที่มา

ทำตัวคนละอย่างเลย

จากนั้นก็มีเรื่องแปลกๆมาตลอด

รับรู้ได้หนา  ว่าเรื่องที่เกิดมา

เป็นเพราะตั้งใจกระทำเลย

จากที่บ้านเคยสงบ

ตอนนี้กูเหมือนศพอยู่บ้านเฉยๆ

ไม่กล้าออกไปไหนเลย

กลัวคนรอบบ้านฆ่าไง

ใครไม่ได้รู้สึกแบบกูจงจำไว้

อย่านำไปใส่ใจ

แล้วไม่ต้องมาบอกว่าคิดมากเลย

เพราะทุกสิ่งที่เป็นอยู่

รู้ตัวดีนะเธอเอย

ทำผิดอะไรก็รู้เลย  เพราะไม่เคยเป็นแบบนี้นา

ตั้งแต่อยู่มาไม่มีใครมาระรานเลย

มั่นใจในส่วนหนึ่ง

ตอนตายายอยู่ด้วยนะมึงเอย

ไม่มีใครกล้าทำอะไรเลย

แต่พอตอนนี้นา

เปลี่ยนไปคนละอย่าง

เหมือนจะฆ่ากันให้ตายห่า

ทำตัวเหมือนหมาบ้า

แปลกจริงนะใจคน

กลอนบทนี้ที่แต่งมา

ให้รับรู้ดูเฉยๆ

อาจไม่ต้องรู้เลย

ก็แค่กับบางคนนา