รักวัยเรียน

สวัสดีค่ะพี่ๆ กระทู้นี้หนูขอเล่าอะไรสักนิดนะคะ ตอนนี้หนูอายุ14-15ค่ะกำลังจะขึ้นม.3คือหนูมีเเฟนค่ะ ซึ่งหนูค่อนข้างมั่นใจว่าหนูสามารถคุมตัวเองให้อยู่ในร่องในรอยได้เราพากันตั้งใจเรียน พากันเรียนอยู่ในขอบในเขตเพราะหนูรู้ว่าสุดท้ายเเล้วรักในวัยเรียนเเบบนี้สุดท้ายเราทั้งคู่ก็ต้องเเยกย้ายกันไปเติบโต เราทั้งคู่ก็ต้องไปเจอคนที่ดีกว่าเพียงเเต่ในตอนนี้หนูเเค่อยากจะเก็บช่วงเวลานี้ไว้ให้ได้นานที่สุดเพราะหลังจากนี้หนูไม่รู้ว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกรึป่าว คำพูดหนูมันอาจจะดูเทพนิยาย ดูโลกสวยเกินไปหน่อยเเต่หนูสัญญากับตัวเองว่ามันจะไม่มีอะไรที่เกินเลยไปมากกว่านี้เเน่นอน ถึงหนูจะเป็นวัยรุ่นพูดอะไรที่มันเกินจริงไปบ้างในคำพูดของหนูมันอาจจะดูเชื่อถือไม่ได้ไปบ้าง หนูเชื่อว่าตัวหนูจะทำอย่างที่พูดให้ได้ เเต่ครอบครัวหนูเองค่อนข้างที่จะไม่ค่อยยอมเรื่องการมีเเฟนเท่าไหร่ หนูเข้าใจค่ะว่าพวกท่านห่วงหนูเพราะรักหนูมาก เเต่บางทีหนูว่าบางคำพูดของท่านมันดูเเรงเกินไปหน่อยสำหรับฐานะของคนเป็นลูก จนบางทีหนูเองก็ต้องโกหกว่าคนๆนี้เป็นเเค่เพื่อน หนูเองก็ไม่ได้อยากโกหกหรอกค่ะเเต่หนูเเต่ไม่อยากโดนด่าโดนดุหรือโดนขึ้นเสียงใส่ คำพูดของท่านใจความประมาณว่าอายุเเค่นี้มันยังไม่ถึงเวลา คนที่เขามีรักในวัยเรียนก็ไปไม่รอดกันทุกคน หนูเข้าใจค่ะว่ารักในวัยเรียนมันก็คงไปกันยากเเต่หนูเองก็พยายามอธิบายว่าสุดท้ายเเล้วเราทั้งคู่ก็ต้องเเยกกันไปเติบโต จุดประสงค์ในการคบกันก็เเค่เป็นกำลังใจเรียนของกันเเละกัน เเฟนก็มีเป้าหมายของเเฟน หนูก็มีเป้าหมายของหนู เราเเค่เป็นส่วนหนึ่งของการทำตามความฝันของทั้งคู่ พอม.4เราทั้งคู่ก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกันเเล้วเราเเค่อยากเก็บความทรงจำดีๆตรงนี้ไว้เเค่นี้เอง หนูรู้ว่าหนูยังเด็กยังเเค่ม.2ม.3จะไปเข้าใจความรักอะไรหนูพูดไปประมาณนี้ หนูไม่รู้ว่าที่หนูพูดมันเเรงเกินไปรึป่าว ท่านโกรธเเล้วก็ไม่พอใจในตัวหนูมากท่านพูดประมาณว่าถ้าจะไม่เรียนก็ไปลาออกเลยทั้งๆที่หนูเองก็ตั้งใจเรียนในเเบบที่หนูเป็นมาตลอดหนูเรียนให้ได้เกรด4ทุกเทอมๆเพื่อให้ท่านสบายใจ ท่านดุท่านด่าว่ากูเลี้ยงมาตั้งนานไปสนใจใครก็ไม่รู้ยังเเบมือขอเงินพ่อเเม่อยู่เลยคิดจะไปมีเเฟน หนูเสียใจค่ะที่เรื่องทั้งหมดมันเป็นเเบบนี้เอาเข้าจริงๆหนูเองก็เข้าใจค่ะว่าสิ่งที่หนูกับเเฟนกำลังเป็นอยู่มันคงไม่ใช่ความรักหรอก มันคงเป็นเเค่อารมณ์ช่วงนึง เห็นอะไรๆมันก็ดูดีไปหมดเเหละเเต่อย่างที่หนูบอกนั่นเเหละค่ะ เดี๋ยวเราทั้งคู่ก็ต้องเเยกย้ายกันไปอยู่ดีมันไม่ยืนยาวหรอก หนูรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เเค่ตอนนี้เรารู้สึกดีต่อกัน พ่อเเม่คงห่วงเรื่องที่ว่ายังเด็กเกินไปเเหละค่ะหนูว่าเเต่ต่างจากเเฟนที่ที่บ้านเเฟนเค้าอนุญาตให้เเฟนให้ความชัดเจนได้เเบบเปิดเผย หนูก็น้อยใจนิดหน่อยค่ะที่ที่บ้านหนูเป็นเเบบนี้ หรือจริงๆเเล้วหนูต้องเลิกคะ หนูว่าพี่ๆหลายๆคนคงให้คำเเนะนำหนูได้ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ พอหนูได้เล่าหนูก็สบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ☺️++++