หอมกลิ่นรำเพย (ตัวมารผจญ) ซีรีส์พระเอกคลั่งรัก เล่ม2

นิยายเรื่อง  หอมกลิ่นรำเพย (นามปากกา มาศอุไร) นิยายแนวโรมานซ์
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ ( ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb  ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut ,  fictionlog )
--------------------------------------------------

*สามารถเข้าอ่านนิยาย หอมกลิ่นรำเพย ฉบับเต็มได้ที่ (ธัญวลัย) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ    - https://www.tunwalai.com/story/785514

-----------------------------------------------

*แฟนเพจ: กนกรส* :  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/
-----------------------------------------------------------------

(ตัวมารผจญ)

 

หลายวันต่อมา...

รำเพยเพิ่งกลับมาจากไปทำธุระเยี่ยมญาติกับนายสุขผู้เป็นบิดายังหมู่บ้านต่างถิ่น เจ้าหล่อนเดินหน้าแฉล้มไปหาชายที่ตัวเองปักใจรักตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว เอาของฝากมาให้ เป็นเสื้อผ้าสำหรับผู้ชาย แต่บนเรือนของทองก้อนกลับเงียบสงัด ประตูหน้าต่างทุกบานถูกปิดเอาไว้มิดชิด

“เอ...พี่ทองก้อนไม่อยู่บ้านหรอกหรือ?...”

คนตั้งใจเอาของฝากมาให้ชะเง้อคอมองหาด้วยความรู้สึกผิดหวัง พอไม่เจอก็คิดจะเดินกลับเรือน เอาไว้ค่อยมาหาใหม่ พอดีตาสุขเดินสวนลงเรือนมาตะโกนใช้ให้รำเพยไปเก็บสายบัวมาแกงกินกับเนื้อแดดเดียว  

รำเพยรับปากแล้วรีบเอาถุงของฝากขึ้นมาเก็บไว้ในห้อง คว้ากระจาดใส่สายบัวมาเหน็บไว้ที่เอวแล้วมุ่งหน้าเดินมายังบึงบัว

“อะ...นั่นมันพี่ทองก้อนนี่นา...”

รำเพยฉีกปากยิ้มกว้าง นัยน์ตาหวานหยดยามเพ่งมองแผ่นหลังกว้างของชายที่ตัวเองหลงรัก มีอันหยุดหุบยิ้มลงฉับก่อนร่างงามจะรีบผลุบหายกระโจนลงข้างทาง แล้วซ่อนตัวอยู่ข้างหลังต้นมะขามชนิดเฉียดฉิว ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหน้าอก 

“ตกใจหมดเลยคนบ้า...” จู่ๆพี่ทองก้อนดันส่งเสียงตะโกนเรียกชื่อใครสักคนดังลั่น รำเพยเลยตกใจไม่ตั้งใจจะหลบตั้งแต่แรกสักหน่อย

“ทางนี้...สายบัว”

 ทองก้อนกวักมือเรียกสาวงาม เจ้าตัวมีชื่อว่าสายบัวเป็นหญิงสาวที่เพิ่งเดินทางมาขอพึ่งใบบุญกับนายบ้านสามโคก ความสาวแล้วก็สวยหยดย้อยทำให้นายบ้านต้องรีบโยนสาวเจ้ามาให้ไอ้น้องชายตัวดี อย่างน้อยๆไอ้ทองก้อนก็ยังเป็นหนุ่มโสด คงไร้ปัญหาเรื่องหึงหวงจากเมียสาวอย่างเขา 

รำเพยหันขวับมองตามมือที่กำลังกวักเรียกยิกๆ เธอจึงเห็นหญิงสาวหน้าตาผิวพรรณผุดผาดขาวเป็นยองใย หน้าตาก็สะสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ อีนังคนนั้นกำลังเดินหิ้วตะกร้าที่บรรจุสายบัวเอาไว้หลายสาย เดินยิ้มหน้าบานส่งมาให้พี่ทองก้อนจนรำเพยใจคอร้อนรุ่ม   

อะ!แล้วอีนังคนสวยคนนี้มันเป็นใคร? ไยจึงมารู้จักพี่ทองก้อนของเธอด้วย? ดูสิต่างคนต่างส่งสายตาซะหวานหยด อกรำเพยชักจะร้อนวูบวาบ...

“พี่ทองก้อน...” สายบัวเรียกชื่อชายหนุ่มผู้มีจิตใจดี แบ่งปันที่อยู่ให้เธอได้เข้าพักอาศัย ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผนการ ถ้าเธอตกเป็นเมียของเขาหรือไม่ก็ของนายบ้านทัพทอง เชื่อว่าชายสองคนนี้จะต้องจัดการไอ้บัวผันได้อย่างแน่นอน

            “พี่มาทำอะไรที่นี่หรือจ๊ะนั่น?...หรือว่าจะมาตามฉัน...ฉันไม่เดินหลงทางไหนหรอกจ้ะ เพราะเคยมาที่บึงบัวกับน้องฉกาแล้วหนหนึ่ง”

            “เปล่าๆ พี่ไม่ได้มาตามสายบัวหรอกนะ พี่จะมาจับปลา จะได้เอาไปเผากินกับแกงสายบัวเย็นนี้ไง...”

 ทองก้อนโบกไม้โบกมือพร้อมสาวเท้าเดินมาหาสาวสวย บอกจุดประสงค์ที่มาบึงบัว สายบัวส่งยิ้มสว่างจ้า ทำเอาหัวอกชายหนุ่มอุ่นวาบเพราะเกิดหลงรักสาวเจ้าทันทีที่เห็นหน้า ถือเป็นโชคดีของตัวมันเองที่นายบ้านนึกถึงมันก่อนจะนึกถึงไอ้มิ่งแก้ว รายนั้นพอรู้เรื่องนี้เข้า ถึงกับโวยวายเสียงลั่นหาว่านายบ้านลำเอียง...ตัวเองก็โสดเหมือนกัน ไยจึงไม่ยกสายบัวให้มาพักที่บ้านของตัวเองบ้างเล่า

“ถ้าอย่างนั้นสายบัวจะรอกลับพร้อมกับพี่ทองก้อนแล้วกันนะจ๊ะ”

“เอาสิ...เอาตะกร้ามาพี่จะถือให้เอง”

“ขอบใจจ้ะ...”

สองหนุ่มสาวเดินคลอเคลียกันไปยังบึงกว้าง โดยมีสายตาสงสัยของรำเพยมองตามตาปรอย

 อะไรยังไง? รำเพยไม่อยู่แค่เพียงไม่กี่อาทิตย์ อย่าบอกนะว่าพี่ทองก้อนดอดไปผูกข้อมือกับอีสาวบ้านอื่น...

แล้วถ้าหากเป็นเรื่องจริง รำเพยจะทำอย่างไรเล่า? รำเพยต้องอกหักอย่างนั้นน่ะหรือ?...

รำเพยมองตามคนทั้งคู่ดวงตาไม่กะพริบ กระบอกตาร้อนผ่าวแล้วน้ำตาหลายเม็ดก็พากันไหลรินออกมาเป็นสาย โพรงอกข้างซ้ายเต้นระรัว ทำไมมันเจ็บหน่วงพิกลก็ไม่รู้

ฮือ ฮือ

-------------------------------------------

“อ๊า...อะ...อะ...อ๊า...ซีด...กระดกตูดขึ้นมารับดุ้นกูหน่อย”

 นายปานขยับโยกบั้นท้ายคำรามเสียงสั่งกร้าวกระด้าง ชายวัยกลางคนที่ยังมีกิเลสราคะอยู่ท่วมท้นกำลังห้ำหั่นสาวคนใหม่โดยไม่คิดออมเรี่ยวแรง

 หน่อย!ให้นึกเจ็บใจอีนังงูพิษ เลี้ยงเท่าไรก็เลี้ยงไม่เชื่อง เขารึอุตส่าห์เลี้ยงดูปูเสื้อมันมาอย่างดี ดันมาหนีตามชู้ไปซะได้

เศรษฐีปานถูกลูกชายพูดกรอกหูใส่ความว่าเมียบำเรอคนโปรดนั้นหนีตามชู้ไปเมื่อหลายวันก่อน คราแรกนายปานไม่เชื่อ จึงเรียกไอ้อีคนของตัวเองมาสอบถาม ทุกคนก็ให้ความเหมือนกันหมดว่าเป็นจริงอย่างที่บัวผันว่า

โดยเศรษฐีปานไม่รู้ว่าคนในเรือนนั้นถูกบัวผันข่มขู่เอาชีวิตกันไว้หมด ถ้าใครพูดไม่ตรงกับที่มันสั่ง ไอ้บัวผันจะส่งคนจากในบ่อนมาจัดการ ทุกคนต่างกลัวตายจึงต้องยอมพูดปลด

ใส่ความว่าสายบัวนั้นหนีตามชู้ซึ่งเป็นหนุ่มพ่อค้าจากต่างถิ่น รูปร่างหน้าตาดี ทั้งคู่แอบลักลอบได้เสียก่อนจะหนีตามกันไป

ไอ้บัวผันที่รู้จักนิสัยพ่อตัวเองดีไม่เพียงแค่พูดเท็จมันยังไปซื้อตัวลูกสาวของคนติดการพนันมาเป็นนางบำเรอคนใหม่ให้พ่อ นายปานจึงสิ้นสงสัย หลงเหลือเพียงความฉุนโกรธต่อสายบัวเท่านั้น

เรือนร่างอรชรของนางบำเรอคนใหม่โยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นจากนายเศรษฐีหื่นกาม ลำอวบไม่ถึงกับยาวซอยเข้ารูเล็กถี่ๆ พุงขาวย้วยกระเพื่อมเคลื่อนไหว น้ำรักหลั่งจากร่องหลืบจนเยิ้มเต็มฟูกหนา

“อ๊า...อ๊า...นายปานจ๋า” นางบำเรอคนงามร้องครวญคราง สีหน้าขาวนวลบิดเบี้ยว อาการเสียวนี้หาใช่เป็นเพราะอาวุธสอดใส่เข้าออกในโพรงนุ่มสักนิด หากเป็นเพราะรูเล็กของเจ้าหล่อนยังใหม่สำหรับลำดุ้นเลยทำให้รู้สึกเสียดเสียวซะมากกว่า ด้วยรูปร่างที่อ้วนใหญ่เลยทำให้อาวุธคู่กายของนายปานนั้นทั้งสั้นและเล็ก

“เสียงเอ็งหวานไพเราะหูข้าดี...”

“นายปานชอบหรือจ๊ะ ถ้าเช่นนั้นฉันจะได้ร้องเสียงดังๆ”

 เอาอกเอาใจทั้งที่ใจจริงนั้นแสนขยะแขยง  เห็นเพียงแค่เงินและความสุขสบายในภายภาคหน้า อย่างน้อยๆเธอก็ไม่ต้องถูกพ่อจับไปแร่ขายยังบ้านสามดอก คอยรองรับกำหนัดผู้ชายมากหน้าหลายตา

ร่องสาวขมิบตอดยิกๆตอนใกล้จะเสร็จสม นายปานเพิ่มแรงตอกควบสะโพกราวกับม้าคึก มืออูมยื่นไปบีบเคล้นทรวงงามขยุ้มมือรีดส่วนเนื้อนุ่มไม่ต่างจากกำลังรีดนมแม่วัว นางบำเรอคนงามดิ้นพล่านเมื่อน้ำใกล้จะแตกเต็มที

ปรัก ปรัก ปรัก

เสียงโหนกเนื้อกระทบกันดังลั่นเล็ดลอดมาจนถึงปากประตูเรือน ไอ้บัวผันส่ายหน้าตอนย่องกริบมายังห้องเก็บสมบัติ หีบใส่เงินซึ่งวางซ้อนทับเอาไว้อีกห้องถูกมันเปิดออกแล้วรวบเอาของมีค่าใส่ย่าม สีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง เพราะได้ทุนไปเล่นการพนันมากโข

อีนังนั่นคงจะถูกใจพ่อมันพอควรเพราะเห็นเล่นรักกันลากยาวมาตั้งแต่เมื่อคืนวาน ตอนนี้ตะวันใกล้จะขึ้นตรงหัวพ่อของมันยังจับอีนังนั่นเย่อไม่เลิก

-------------------------

รำเพยพยายามเก็บความเสียใจไว้ข้างใน พอกลับมาถึงบ้านรำเพยรีบเข้าห้องนอนหยิบเอาถุงของฝากวิ่งแจ้นมาหาพี่ชายข้างเรือน

ประตูหน้าต่างเขาเปิด แสดงว่ากลับกันมาแล้ว รำเพยเตรียมจะก้าวขึ้นเรือนพลันหูได้ยินเสียงพูดคุยพร้อมกันเสียงหัวเราะคิกคักระหว่างชายหญิงดังมาจากห้องครัว รำเพยจึงแอบย่องมาดู ภาพตรงหน้าทำเอากระบอกตารำเพยร้อนผ่าว เจ็บร้อนในทรวงอก มือที่ถือถุงของฝากกำเข้าหากันจนแน่นขนัด

เธอทั้งเสียใจ น้อยใจ

ภาพตอนนี้คือนังผู้หญิงคนนั้นมันชะโงกใบหน้านวลเข้าไปหาใบหน้าคมคายของพี่ทองก้อน ทั้งคู่ส่งยิ้มหวานหยด ดวงตาสองดวงสบตากันหวานซึ้ง

“พี่ชอบกินแกงสายบัว...”

 มือทองก้อนขยับสัมผัสใบหน้างดงาม สื่อความนัยที่เขาต้องการ ไล้ปลายนิ้วมือลงบนเรียวปากสีชมพูสด หยุดขยี้เนื้ออ่อนนุ่มโดยที่สายบัวไม่ขัดขืน มีเพียงแววตางดงามเปล่งประกายเย้ายวนตอบกลับมาว่าตัวเองนั้นก็มีความปรารถนาเฉกเช่นเดียวกันกับชายหนุ่ม

ใบหน้าทั้งคู่ค่อยๆขับเคลื่อนเข้าหากันทีละน้อย รำเพยเม้มกลีบปากแน่นก่อนจะหมดความอดทนส่งเสียงกรีดร้อง กระโจนออกมาจากปากประตู

“ไอ้พี่ทองก้อน...นั่นพี่จะทำอะไร?”

ไม่ใช่เฉพาะเสียงหวีดร้องยังมีถุงของฝากที่ลอยหวือมากระทบเฉียดหน้าของคนทั้งคู่

“ว้าย!...” สายบัวร้องตกใจ รู้สึกจีบจี๊ดซีกแก้มที่ถูกถุงกระแทกเข้าหา เลยถูกทองก้อนคว้าเข้าไปกอดปกป้องโดยอัตโนมัติ เลยยิ่งทำให้รำเพยบังเกิดโทสะร้อนระอุ ปรี่เข้าไปตบตีสายบัวราวกับคนบ้า

“อีนังหน้าด้าน มึงเป็นใคร กล้าดียังไงมาให้ท่าพี่ทองก้อนของกูถึงเรือนนี้” รำเพยด่าทอคำหยาบคาย สายบัวโดนตบตีไปหลายทีก็ชักเกิดอารมณ์โมโห ดีว่ายังได้สติเพราะถูกทองก้อนโอบกระชับไว้ในอ้อมแขน สายบัวจึงเปลี่ยนจากความโกรธให้กลายเป็นความน่าสงสาร

“อย่าจ้ะ...พี่สาวอย่าตีฉันเลย ฉันกลัวแล้ว” น้ำคำอ้อนวอนมาพร้อมการบีบน้ำตาไหลพราก หัวใจทองก้อนเองก็แทบจะอ่อนยวบยาบ ทั้งเวทนาทั้งสงสารเลยยิ่งเพิ่มความขุ่นใจต่อตัวรำเพย ดวงตาสีเข้มทอประกายวาวโรจน์

“หยุดเดี๋ยวนี้นะนังรำเพย!” ทองก้อนขึ้นเสียงตวาด ใบหน้าเขาแดงก่ำด้วยอารมณ์ฉุนโกรธสุดขีด ชายหนุ่มเบี่ยงร่างอรชรของสายบัวให้หลบมาทางด้านหลังตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับผู้หญิงน่ารำคาญ

“อีนี่มันเป็นใครทำไมพี่ถึงให้มันเข้ามาอยู่ในเรือน...” รำเพยตะเบ็งเสียงถามยกมือขึ้นปราดน้ำตาทิ้งปรอยๆ  

“ถ้าเอ็งอยากรู้ข้าก็จะบอกให้เอาบุญ ก็เพราะว่าสายบัวมันเป็นเมียข้าถึงได้เข้ามาอยู่ในเรือนเดียวกันกับข้าอย่างไรละ เอ็งต่างหากมีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายเมียของข้าถึงในเรือนคนอื่น” ทองก้อนโกหกทั้งที่เขากับสายบัวยังไม่เคยสานสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน เมื่อสักครู่นั้นแค่เกือบหากเขาก็ตั้งใจไว้อยู่แล้วเขาอยากจะขอสายบัวผูกข้อมือ

รำเพยถูกกันให้เป็นคนนอกทั้งที่ตัวเองก็เคยวิ่งเข้าออกในเรือนทองก้อนมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย พอได้ยินคำประกาศถึงกับเบิกตาโพลง ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ตวัดสายตาขุ่นคลั่กไปยังด้านหลังชายหนุ่ม ต้องไม่ใช่เรื่องจริง อีนังหน้าด้านมันจะมาชุบมือเปิบคว้าเอาผู้ชายที่ตัวเองมอบใจรักไปได้เยี่ยงไร

 คนที่จะต้องเป็นเมียพี่ทองก้อนต้องเป็นตัวเองสิ ก็เธอรักเขามาตั้งนาน

“แล้วฉันล่ะ? ฉันก็เป็นเมียพี่เหมือนกัน”

“เอ็งนี่นะเป็นเมียข้า...” ทองก้อนยกนิ้วชี้ตัวเองแล้วดึงสายบัวมากอดกระชับประกาศความเป็นเจ้าของ คลี่ริมฝีปากหัวเราะเยาะหยันโดยไม่นึกถึงสายตาเจ็บปวดใจที่มองมา เพราะว่าทองก้อนเลือกแล้วจะผูกข้อมือรับสายบัวมาเป็นเมียเป็นแม่ศรีเรือน แล้วเลือกจะตัดรำเพยออกจากชีวิตลงอย่างเด็ดขาด พอกันซะทีกับผู้หญิงน่ารำคาญ

“แต่ว่าเราสองคนมีอะไรกันแล้วนะ...ฉันก็ต้องเป็นเมียพี่เหมือนกัน”

รำเพยยังไม่ยอมแพ้ ก้าวเข้าไปประชิดหมายจะดึงอีนังผู้หญิงหน้าด้านออกจากอ้อมกอดของชายที่ตัวเองรัก สายบัวรีบซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งทำทีเป็นหวาดกลัว ทองก้อนย่นหัวคิ้วหงุดหงิด แล้วยกฝ่ามือกันไม่ให้รำเพยเข้าถึงตัวสายบัว

“หยุดบ้าสักทีเถอะรำเพย ข้าบอกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าข้าไม่มีวันจะรักผู้หญิงอย่างเอ็ง...ความสัมพันธ์นั่นก็เป็นฝ่ายเอ็งเป็นคนเริ่มขึ้นก่อนทั้งนั้น เอ็งอยากข้าก็แค่สนอง เรื่องมันก็จบแค่นั้น มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องหัวใจของข้าสักหน่อย”

“แต่ว่าฉันรักพี่...” รำเพยตะเบ็งเสียง น้ำตาใสๆกลบดวงตาทั้งสองข้าง

“แต่ข้าไม่ได้รักเอ็ง ไม่รัก แล้วก็ไม่คิดจะรักด้วย” ทองก้อนตอกย้ำ

รำเพยปิดหูน้ำตาไหลพราก ยกเท้ากระทืบพื้นเรือนเร่าๆ อารมณ์เสียใจทำให้รำเพยสติขาดผึง ถ้าไม่มีมันพี่ทองก้อนก็จะยังเป็นของเธอ รำเพยจึงออกฤทธิ์อาละวาดด้วยการกระโจนเข้าตบตีสายบัว

ทองก้อนเองก็อารมณ์เดือดดาลจนถึงขีดสุด เขาจึงยกฝ่ามือใหญ่ฟาดใส่ใบหน้าของรำเพย

เพี๊ยะ!

เสียงฝ่ามือกระทบซีกแก้มขาวดังสนั่น หยุดเสียงอาละวาดได้เป็นอย่างดี ใบหน้ารำเพยสะบัดไปพร้อมกับร่างกลมกลึงล้มลงกระแทกพื้นเรือน สติเลือนหายเมื่อสักครู่ค่อยๆกลับมา รำเพยกะพริบตาถี่ๆรู้สึกปวดร้าวไปทั้งดวงหน้า แล้วน้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย หัวใจปวดร้าวแตกสลายยับเยิน

 ไม่ใช่แค่รำเพยที่ตกใจทองก้อนเองก็หัวใจกระตุก เขาจิกเล็บเข้าฝ่ามือที่เผลอตบหญิงสาวด้วยความรู้สึกเสียใจ สายบัวแอบยิ้มเยาะซุกหน้ากอดเอวสอบไว้ด้วยท่าทางสั่นกลัว ในใจก็นึก...ดีสมน้ำหน้า

“รำเพยพี่ขอ...”

รำเพยไม่รอฟังเธอยันตัวเองลุกขึ้นยืนแล้วสะบัดตัววิ่งออกจากเรือนพร้อมหัวใจบอบช้ำ หัวใจดวงนี้มันแตกสลายย่อยยับจนไม่เหลือชิ้นดี ก็คงจะไม่ต่างจากความรักมากมายที่เธอเคยมีให้เขามาตลอดหลายปี วันนี้มันคงไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวหัวใจ

 ทั้งชีวิตของรำเพยก็มีเพียงพี่ทองก้อน ตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาวรำเพยไม่เคยชายตามองชายหนุ่มคนไหน เธอเพียงเฝ้ารอเวลาอยู่เงียบๆอย่างมีความหวังว่าสักวันความรักของเธอคงจะสมหวังกับเขาสักที

 ผู้หญิงที่พี่ทองก้อนจะต้องผูกข้อมือให้ จะต้องเป็นเธอเพียงผู้เดียว มาบัดนี้แน่ชัดแล้วว่ายังไงคนไม่ใช่ ต่อให้ทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่รักอยู่ดี ยิ่งมาถูกเขาตบตีต่อหน้าผู้หญิงอื่นรำเพย...

---------------------------------

 สามาถเข้าอ่านเนื้าหานิยายทั้งหมดตางลิงค์ที่แปะไว้ให้ด้านล่างเลยนะคะ*
 
*ลิงค์สำหรับดาวน์โหลด  Ebook ฉบับเต็ม  หอมกลิ่นรำเพย ได้ที่ (Meb) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ*
- https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMwMDgzMyI7fQ

อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1572094

*สามารถเข้าอ่านเนื้อหาตอนอื่นๆ ของ นิยาย หอมกลิ่นรำเพยได้ตรงนี้นะคะ*

ลำดับตอน / ชื่อตอน

• 1

  Ep1 : แอบรักเขาจนใจห่อเหี่ยว

   

• 2

  Ep2 : เสือละมุน

   

• 3

  Ep3 : รอยราคี (Part1)

   

• 4

  Ep3 : รอยราคี (Partจบ)

   

• 5

  Ep4 : แม่สายบัว (Part1)

   

• 6

  Ep4 : แม่สายบัว (Partจบ)

   

• 7

  Ep5 : สร้างเรื่อง(Part1)

   

• 8

  Ep5 : สร้างเรื่อง (Partจบ)

   

• 9

  Ep6 : ตัวมารผจญ (Part1)

   

• 10

  Ep6 : ตัวมารผจญ (Partจบ)

   

• 11

  Ep7 : หอมกลิ่นดอกรำเพย (Part1)

   

• 12

  Ep7 : หอมกลิ่นดอกรำเพย (Partจบ)

   

• 13

  Ep8 : กลิ่นของน้ำพริกถ้วยเก่า (Part1)

   

• 14

  Ep8 : กลิ่นของน้ำพริกถ้วยเก่า (Partจบ)

   

• 15

  Ep9 : เป้าหมายที่เปลี่ยนไป

   

• 16

  Ep10 : บึงบัวร้อนฉ่า

   

• 17

  Ep11 : หน้าอ่อนเท่ากับอ่อนหัด?

   

• 18

  Ep12 : เขางอกยังไม่รู้ตัว

   

• 19

  Ep13 : ส่งท้าย