นาฬิกาโบราณ

นาฬิกาโบราณ

โดย #อักษราลัย

            สมชาย วัย 35 ปี เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านไม้สองชั้นสไตล์วิคตอเรียนอายุไม่ต่ำกว่า 100 ปี ที่ตั้งอยู่ปลายซอยเปลี่ยวในย่านเก่าแก่ของเมือง เขาได้บ้านหลังนี้มาในราคาถูกแสนถูก ซึ่งทำให้เขาสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมราคามันถึงได้ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เหมือนแจกฟรีเช่นนี้ แต่ด้วยความที่เป็นโสดและต้องการที่อยู่ใหม่ เขาจึงตัดสินใจซื้อมันทันทีโดยข้ามทุกความตะหงิดในใจ

            บ้านหลังนี้มีกลิ่นอับชื้นของไม้เก่า และเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่เดิน พื้นไม้สีน้ำตาลเข้มขัดมันวาววับสะท้อนแสงไฟสลัว ๆ จากโคมระย้าเก่าแก่บนเพดาน ผ้าม่านสีครีมซีดจางปิดหน้าต่างบานใหญ่ทุกบาน ทำให้แสงแดดส่องผ่านเข้ามาได้เพียงริบหรี่

            สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในบ้านคือนาฬิกาตั้งพื้นโบราณในห้องรับแขก มันตั้งตระหง่านอยู่มุมห้อง สูงจรดเพดาน ทำจากไม้โอ๊คสีน้ำตาลแดงเข้ม มีลวดลายแกะสลักซับซ้อนรูปเถาวัลย์และใบไม้ พร้อมใบหน้าคนแปลก ๆ เรียงรายรอบหน้าปัด แต่ละใบหน้ามีรูปร่างหน้าตาแตกต่างกัน บ้างยิ้ม บ้างบึ้งตึง บ้างดูเศร้าโศก

            ทุกครั้งที่สมชายเดินผ่านนาฬิกา เขารู้สึกเหมือนมีสายตาคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา ดวงตาของใบหน้าเหล่านั้นดูมีชีวิตชีวาอย่างประหลาด ราวกับกำลังขยับไปมาตามการเคลื่อนไหวของเขา บางครั้งเขารู้สึกว่าใบหน้าเหล่านั้นเปลี่ยนอารมณ์ไปตามเวลา ยิ้มกว้างในยามเช้า และดูบึ้งตึงในยามค่ำคืน

            เสียงติ๊กต็อกของนาฬิกาดังก้องไปทั่วบ้าน แม้จะอยู่ชั้นบนก็ยังได้ยินชัดเจน เสียงนั้นไม่เคยหยุด แม้ในยามดึกสงัด มันยังคงเดินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด บางครั้งสมชายรู้สึกว่าจังหวะการเดินของมันเปลี่ยนไป เร็วขึ้นเมื่อเขารู้สึกตื่นเต้น และช้าลงเมื่อเขารู้สึกเหนื่อยล้า ราวกับนาฬิกากำลังเต้นตามจังหวะหัวใจของเขา

            นั่นเป็นเพราะบ้านหลังนี้มีประวัติอันเลวร้ายที่ไม่มีใครรู้ มันถูกสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2450 โดยนายทุนใหญ่ผู้หมกมุ่นกับเวทมนตร์คาถา เขาว่าจ้างช่างฝีมือชั้นยอดจากทั่วโลกมาสร้างนาฬิกาพิเศษนี้ขึ้น โดยใช้ไม้จากป่าต้องคำสาปและโลหะจากเหมืองที่คนงานตายเป็นจำนวนมาก

            นาฬิกานี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นประตูสู่มิติอื่น ใบหน้าทั้ง 12 บนหน้าปัดคือวิญญาณที่ถูกสังเวยในพิธีกรรมอันชั่วร้าย แต่ละใบหน้ามีเรื่องราวน่าสยดสยองซ่อนอยู่ เช่น หญิงสาวที่ถูกฝังทั้งเป็น เด็กน้อยที่ถูกทรมานจนตาย และคนแก่ที่ถูกบูชายัญ

            สมชายไม่รู้เรื่องนี้ เขาเพียงแต่รู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่อยู่ใกล้นาฬิกา บางคืนเขาได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบา เสียงร้องไห้ และเสียงหัวเราะบ้าคลั่งดังมาจากนาฬิกา แต่เมื่อเขาลุกไปดู ทุกอย่างก็เงียบสนิท

            วันหนึ่ง ขณะที่สมชายกำลังทำความสะอาดนาฬิกา เขาสังเกตเห็นรอยขีดข่วนเล็กๆ บนพื้นผิวไม้ เมื่อมองใกล้ๆ เขาพบว่าเป็นตัวอักษรขนาดจิ๋ว เขียนซ้ำๆ ว่า "ช่วยด้วย" ในหลายภาษา บางจุดมีคราบสีน้ำตาลแดงที่ดูคล้ายเลือดแห้งกรัง

            คืนนั้น สมชายฝันว่าเขาอยู่ในห้องมืดกว้างใหญ่ มีเสียงนาฬิกาดังก้องไปทั่ว เขาเห็นร่างของคนจำนวนมากนั่งล้อมวงอยู่ ทุกคนมีใบหน้าเหมือนกับที่ปรากฏบนหน้าปัดนาฬิกา พวกเขาหันมามองสมชายพร้อมกัน ก่อนจะยิ้มกว้างเผยฟันแหลมคม แล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "มาร่วมวงกับพวกเราสิ"

            สมชายตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป อากาศในบ้านหนักอึ้งและเย็นเฉียบผิดปกติ กลิ่นเหม็นเน่าโชยมาจากทุกทิศทาง เขาลุกขึ้นเปิดไฟ แต่ไฟกลับไม่ติด มีเพียงแสงสลัวสีแดงก่ำจากหน้าปัดนาฬิกาที่ส่องสว่างขึ้นมา

            เสียงติ๊กต็อกของนาฬิกาดังขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นเสียงหัวใจเต้น สมชายรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นตามจังหวะนั้นโดยไม่รู้ตัว เขาพยายามควบคุมตัวเอง แต่ร่างกายกลับขยับเข้าหานาฬิกาทีละก้าว ๆ

            เมื่อเขาเข้าใกล้ ประตูนาฬิกาก็เปิดออก เผยให้เห็นโพรงมืดมิดภายใน มีเสียงกระซิบเรียกชื่อเขา สมชายพยายามต่อต้าน แต่พลังบางอย่างดึงดูดเขาเข้าไป ก่อนที่จะถูกกลืนหายเข้าไปในความมืด เขาเห็นภาพสุดท้ายคือใบหน้าของตัวเองปรากฏบนหน้าปัด ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความสิ้นหวัง

            นับแต่นั้นมา ทุกคืนเวลาเที่ยงคืน จะมีเสียงกรีดร้องดังออกมาจากนาฬิกา พร้อมกับใบหน้าทั้งหมดบนหน้าปัดหัวเราะชั่วร้าย ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง รอคอยเหยื่อรายต่อไปที่จะหลงเข้า

มาในบ้านต้องคำสาปหลังนี้...🍂