เรื่องสยองหมู่บ้านแขวนคอ

คุณเชื่อเรื่องการชวนมาตายในที่เดียวกันไม๊ ผมหมายถึงการที่สถานที่ตรงไหนสักแห่งก็ได้ ซึ่งที่ตรงนี้เคยมีคนตายมาก่อน พอเวลาผ่านไปก็จะมีคนมาตายตรงนี้ที่เดิมจุดเดิมเหมือนตั้งใจมาตายที่เดียวกัน ที่แบบนี้เขาเรียกว่าจุดมรณะหรือทางผีผ่านไม่ก็ประตูนรก ซึ่งส่วนมากจะเกิดกับถนนที่เรียกว่าโค้งร้อยศพหรือบ้านที่เคยมีคนตายมาก่อน พอมีคนเข้าไปอยู่ก็จะตายตามหรือเจอเรื่องแปลกๆ อย่างบ้านผีสิงอมิตี้วิลล์ของอเมริกา ที่แบบนั้นมักจะเป็นจุดสูญรวมของวิญญาณหรือตัวตายตัวแทน  ซึ่งผมผู้ที่พยายามพิสูจน์เรื่องลี้ลับมานานก็พยายามหาคำตอบของเรื่องนี้ และทุกครั้งผมก็ได้คำตอบกลับมาว่าเรื่องทั้งหมดนั้นไม่เกี่ยวกับเรื่องผีปีศาจฆ่าคนเลย เช่นโค้งร้อยศพที่มันคือความผิดพลาดของการสร้างถนนที่ทำเป็นทางโค้ง บวกกับพื้นของถนนที่ไม่เรียบหรืออาจจะทำออกมาได้ไม่ดีทำให้ถนนลื่น จนสุดท้ายรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วหรือคนที่ไม่ชินกับเส้นทางจึงมาเกิดอุบัติเหตุ หรือแม้แต่บ้านที่มีคนตายและเจอเรื่องแปลกๆ ส่วนมากก็เป็นเพียงตำนานเรื่องเล่าพอไปอยู่จริงๆ ก็ไม่เคยเจออะไรเลย ผมหยุดอัดเสียงตัวเองด้วยความรู้สึกหงุดหงิด เมื่อคาเอกะจังแฟนสาวของผมมาเคาะกระเจารถและโชว์พวงกุญแจตุ๊กตาหมีที่ได้จากตู้กาชาปองที่หยอดมาได้ให้ผมดู

“เดี๋ยวซิคาเอกะ เราตกลงกันแล้วว่าถ้าผมกำลังอัดเสียงอยู่คุณจะไม่มารบกวน งานวิทยานิพนธ์ของผมเรื่องนี้สำคัญมากๆ เลยนะ เราจะทำเป็นเล่นๆ เหมือนคู่แฟนมาขับรถเล่นไม่ได้หรอกนะ” ผมดุแฟนสาวขณะที่เธอทำหน้าเสียใจก่อนที่เธอจะแลบลิ้นใส่ผม และเดินอ้อมมาเปิดประตูเข้ามาในรถ

“รู้แบบนี้ไม่มาด้วยก็ดี ไอ้เราก็เห็นว่าจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองกับโคเฮคุงทั้งที ที่ไหนได้ต้องมานอนที่โรงแรมผีสิงเอย บ้านร้างเอย ไหนต้องมานั่งตบยุงที่โค้งมรณะอีก” คาเอกะบ่นดังๆ เธอมักจะมีนิสัยเป็นเด็กแบบนี้เสมอ ซึ่งนั่นก็คือสิ่งดีๆ ที่ทำให้ผมชอบในตัวเธอ

“โอเคเอาแบบนี้นะเราจะไปที่สุดท้ายกัน พอหาข้อมูลจนสามารถรู้ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไรคนถึงมาตายที่นี่เยอะ ได้ข้อมูลพอแล้วเราก็จะกลับบ้านกัน” ผมที่ทนการบ่นของคาเอกะไม่ไหวจึงตัดบทแบบนี้ออกไป ส่วนคาเอกะยิ้มอย่างพอใจ ซึ่งเอาจริงๆ ผมก็เริ่มเบื่อกับการเดินทางแบบนี้แล้วเหมือนกัน

“แล้วที่สุดท้ายคือที่ไหนหรอ” คาเอกะถามผม

“อืมน่าจะเป็นที่หมู่บ้านฮิกาชินารุเสะ” ผมดู GPS ในมือถือ “ที่นั่นเป็นหมู่บ้านเล็กๆ มีตำนานต้นไม้แขวนคอตายอยู่ เขาว่ากันว่ามีคนต่างพื้นที่มาแอบแขวนคอตายเป็นประจำ เหมือนป่าอาโอกิกาฮาระเชิงภูเขาฟูจิ แต่ที่นี่ไม่ใช่ทั้งป่าแต่เป็นต้นไม้ต้นเดียวที่มักจะมีคนปีนไปแขวนคอตาย” ผมเล่าตำนานที่บังเอิญได้ยินมาจากคุณปู่ และด้วยสถานที่นี้อยู่ไกลที่สุดผมจึงเลือกมาเป็นที่สุดท้ายของการเดินทาง

“ป่านี้แล้วต้นไม้นั่นจะอยู่หรอ ถ้ามีคนไปตายเยอะขนาดนั้นก็ควรจะตัดทิ้งไปดีกว่า” คาเอกะถามผมระหว่างที่กำลังขับรถไป

“เท่าที่รู้คุณปู่บอกว่านั่นเป็นต้นไม้เก่าแก่มีอายุเป็นร้อยปีแล้วคงไม่มีใครไปตัดหรอก” ผมอธิบายพร้อมกับขับรถตาม GPS ไปจนมาถึงหมู่บ้านดังกล่าว ที่ทางเข้าก็เป็นเพียงทางเล็กๆ ที่แยกมาจากถนนใหญ่ที่ถ้าไม่ตาม GPS มาหรืองมแผนที่คงจะต้องมีหลงแน่นอน เราสองคนขับรถบนถนนที่สองข้างทางเป็นป่ารถ จนเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่ยืนเด่นไกลออกไปอย่างเห็นได้ชัด  ซึ่งนั่นก็ทำให้เรารู้ว่าตอนนี้เราได้มาถูกทางแล้ว

“เอ๋ มันดูแปลกๆ นะ” คาเอกะพูดขึ้นมาซึ่งผมก็สังเกตเห็นเหมือนกัน นั่นคือซากรถที่จอดทิ้งไว้ ซึ่งส่วนมากจะเป็นทั้งรถเก่าและใหม่จอดทิ้งไว้ตามทางประปลายด้วยความสงสัย จนเรามาถึงที่หมู่บ้านก็มีชายแก่หัวล้านยืนต้อนรับเราอยู่ เหมือนกับรู้ว่าเราสองคนจะมา

“หมู่บ้านแขวนคอยินดีต้อนรับคุณนักเดินทาง” ชายแก่บอกกับเราสองคนด้วยรอยยิ้มเมื่อลงจากรถ

“ชื่อเป็นมงคลเชียว” คาเอกะกระซิบพูดเล่นกับผม ก่อนจะเดินตามชายแก่เข้าไปยังโรงแรมเล็กๆ เพียงแห่งเดียวของที่นี่  ซึ่งระหว่างทางที่เรากำลังเดินไปนั้นสายตาของผมก็เห็นต้นไม้ต้นนั้นอยู่ไกลๆ ที่ดูจากตรงนี้มันคือต้นไม้ที่เหมือนเสาสีดำขนาดใหญ่มีใบและกิ่งที่ด้านบนสุดเท่านั้น

“อย่าไปจ้องมองมันจะดีกว่านะครับคุณ เดี๋ยวจะถูกมนต์สะกดให้ไปแขวนคอตายเอา” ชายแก่บอกกับผมจนผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาทั้งตัว

“คงแบบเดียวกับมนต์สื่อรักจากชั้นที่ทำให้โคเฮคุงมาหลงนั่นละ” คาเอกะพูดหยอกผม เมื่อเก็บของในห้องและเช็คอิน ผมก็เริ่มหาข้อมูลโดยเริ่มจากคนในหมู่บ้านที่เกือบทั้งหมดจะเป็นคนสูงอายุ

“ต้นไม้แห่งนี้ท่านโชกุนได้ปลูกเอาไว้ตอนมาเที่ยวที่นี่ พอต้นไม้เริ่มโตก็มีหนุ่มสาวในหมู่บ้านที่มาเที่ยวเล่นแถวนั้นแล้วก็มาแขวนคอตาย” ลุงคนที่พาเรามาที่โรงแรมเล่าเรื่องราวให้เราทั้งคู่ฟัง “ซึ่งสิ่งที่น่าแปลกก็คือทุกครั้งที่มีคนมาแขวนคอตายต้นไม้ก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้มันสูงจนสามารถเห็นได้จากนอกหมู่บ้าน แต่ก็มีคนพยายามปีนขึ้นไปจนไปแขวนคอได้ตลอด ทั้งที่ทางตำรวจนายอำเภอก็จัดคนมาดูแลสุดท้ายก็ยังมีคนมาตาย รถที่พวกคุณเห็นก็เป็นรถของคนที่มาตายที่นี่” ผมขนหัวลุกขึ้นมาทันที “เขาว่ากันว่าตรงจุดนั้นคือทางผ่านของประตูนรก ที่ปีศาจพยายามจะหาทางขึ้นไปบนสวรรค์ มันเลยพยายามหลอกล่อคนให้มาตายมากๆ เพื่อสังเวยวิญญาณ”

“แล้วถ้าปีศาจขึ้นไปถึงแล้วจะเกิดอะไรขึ้นหรอคะ” คาเอกะถามลุงแกด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น

“ถ้าปีศาจขึ้นไปถึงสวรรค์ได้พวกมันก็จะเจาะรูให้พวกเทวดาตกลงมา หลังจากนั้นพวกมันก็จะจับมนุษย์มากิน เพราะไม่มีเหล่าเทวดามาคุ้มครองมนุษย์แล้ว” ลุงเจ้าของโรงแรมบอกกับคาเอกะจนเธอต้องมาแอบข้างหลังผม

“เป็นตำนานที่น่ากลัวมากๆ เลยครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปสำรวจและหาคำตอบให้เองครับ ว่าทำไมถึงมีคนมาผูกคอตายที่นี่ ผมกำลังทำวิทยานิพนธ์เรื่องพวกนี้อยู่” ผมบอกกับคุณลุงก่อนที่จะไปแช่น้ำพุร้อนและเข้านอนในห้องกับคาเอกะ ซึ่งตัวผมที่ได้ฟังตำนานแบบนี้มาเป็นร้อยๆ เรื่องจึงไม่รู้สึกอะไร เพราะตำนานพวกนี้คือสิ่งที่แต่งขึ้นมาเพื่อผูกเรื่องราวให้น่าสนใจ ซึ่งทั้งหมดไม่เป็นเรื่องจริงเลย แต่คาเอกะกลับมีท่าทางหวดกลัวไม่ร่าเริงเหมือนทุกที

คืนนั้นผมนอนหลับเพราะขับรถมาเป็นเวลานานซึ่งคาเอกะก็เช่นกัน คืนนั้นผมฝันเห็นขบวนพิธีของโชกุนกำลังปลูกต้นไม้ แววตาของโชกุนนั้นแดงเหมือนเลือดและหันมายิ้มให้ผมเหมือนปีศาจที่สิงร่างเขาอยู่จนผมตกใจตื่นขึ้นมา จนรุ่งเช้าผมก็ไปสำรวจที่ต้นไม้นั้นพร้อมกับคาเอกะ

“โห้ดูซิต้นไม้ใหญ่มากๆ เลย น่าจะหลายคนโอบเลยนะเนี้ย” ผมสำรวจต้นไม้ทรงกลมเหมือนเสาขนาดใหญ่เพื่อหาจุดที่คนจะปืนขึ้นไป แต่ไม่ว่าจะดูหรือพยายามปีนอย่างไรผมก็ไม่สามารถปีนหรือเกาะต้นได้นี้ได้  ขณะที่คาเอกะที่ยืนเหม่อก็เห็นอะไรบางอย่างบนนั้น ก่อนที่เธอจะกรี๊ดออกมาเสียงดังเมื่อเห็นผู้ชายร่างอ้วนถูกแขวนคอห้อยอยู่บนยอดต้นไม้

“เป็นไปไม่ได้” ผมตะลึงจนพูดไม่ออก ชายร่างอ้วนที่น้ำหนักน่าจะเกือบ 100 กิโลสามารถปีนต้นไม้ที่แทบไม่มีจุดยึดซึ่งสูงเท่ากับตึกสิบชั้นได้อย่างไร

เมื่อตำรวจมาถึงเราก็ทราบว่าชายร่างอ้วนคนนี้คือคนที่แอบมาที่นี่ตอนกลางคืน โดยที่คนในหมู่บ้านก็ไม่รู้ว่าเขาคือใคร ผมทั้งอึ้งและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนเริ่มสนใจที่จะตรวจสอบอย่างจริงจัง ผมเอาดินและเอาเศษเนื้อไม้ไปให้ห้องแล็บที่มหาลัยตรวจสอบ และนอกนี้ผมก็ยังตรวจสอบวัดความสูงของต้นไม้นี้ ที่เริ่มจากความสูงหลังจากที่ชายร่างอ้วนมาตาย ซึ่งหลังจากนั้นก็มีคนมาแอบแขวนคอตายอีกเรื่อยๆ ที่แม้ผมจะพยายามตั้งกล้องหรือแอบดูเองแถวนั้นก็กลับไม่เห็นอะไรเลย แต่พอมารู้สึกตัวก็มีคนมาตายแล้วและต้นไม้ก็สูงขึ้นจริงๆ มันสูงขึ้นจนมองด้วยตาเปล่ายังรู้

“โดเฮคุงเรากลับกันเถอะ เราอยู่ที่นี่มาเดือนนึงแล้วนะ จนถึงตอนนี้เธอก็ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับต้นไม้นี่เลย  ไหนจะเอาดินเอาเปลือกไปตรวจสอบแล้วก็ไม่เห็นมีอะไร ชั้นว่าที่นี่น่าจะเป็นของจริง” คาเอกะบอกกับผมที่ตอนนี้ในหัวของผมมีแต่เรื่องต้นไม้พร้อมคำถามมากมาย ซึ่งตอนนี้ต้นไม้นั้นก็สูงจนสุดลูกหูลูกตา เพราะมีคนมาตายอยู่เรื่อยๆ อาทิตย์นึงตกราวๆ 3 คนโดยประมาณ ซึ่งก็แปลกที่ไม่มีคนนอกทราบเรื่องนี้หรือมีใครมาทำข่าวเลย ซึ่งผู้ใหญ่บ้านบอกว่ามีคนมาตั้งกล้องทดสอบแบบคุณสุดท้ายก็แขวนคอตายมาก็เลิกตรวจสอบจนหมด คนที่รอดไปก็คิดว่าเป็นคำสาปเลยไม่มีใครกล้าพูดเรื่องนี้ ผมที่ไม่เชื่อก็พยายามบันทึกภาพของคนที่จะปืนต้นไม้เพื่อไปแขวนคอตาย แต่ก็ไม่สามารถถ่ายติดได้เลย ซึ่งนั่นก็เท่ากับว่าผมไม่ได้อะไรเลยกับกับงานนี้

ผมกับคาเอกะเริ่มมีปากเสียงกันบ่อยขึ้นหลังจากอยู่ที่นี่มานาน และครั้งนี้ผมก็เผลอทำร้ายเธอจนคาเอกะขับรถหนีออกไปจากหมู่บ้าน ซึ่งผมที่ไม่มีรถหรือต่อให้มีก็ไม่คิดจะไปตามเธอจึงปล่อยเธอไป

คาเอกะหายไปอยู่หลายวันจนวันนึงเธอก็กลับมาพร้อมกับคนงานเลื่อยยนต์และรถไถ เพื่อมาทำลายต้นไม้ต้นนี้ ขณะที่คนแก่ในหมู่บ้านต่างก็พยายามห้ามปรามแต่ก็ถูกตำรวจที่เห็นด้วยกับการโค่นต้นไม่ทิ้งมาขวาง

“อย่าทำนะ” ผมที่เป็นหนึ่งในคนที่ไม่เห็นด้วยก็ร้องตะโกนออกมา ก่อนที่ตอนนั้นเองคนงานกับตำรวจรวมถึงคาเอกะก็เหมือนถูกสะกดจิต ทุกคนยืนนิ่งและเงยหน้ามองไปยังต้นไม้ ก่อนที่ทุกคนจะเดินไปที่โคนต้นท่ามกลางความตกใจของทุกคนในหมู่บ้านรวมทั้งผมด้วย ตอนนั้นเองก็มีเชือกพร้อมบ่วงลงมาจากต้นไม้ เพื่อรัดคอทุกคน และดึงร่างเหล่านั้นรวมถึงคาเอกะไปแขวนบนนั้นเป็นสิบๆ ศพ ท่ามกลางสายตาของคนในหมู่บ้าน ซึ่งตอนนั้นเองต้นไม้ก็มีความสูงอย่างรวดเร็วเพราะได้คนไปหลายสิบศพห้อยอยู่ จนตอนนี้ต้นไม้ก็สูงขึ้นจนมันทะลุขึ้นไปบนก้อนเมฆ จนเกิดเป็นรูสีแดงขนาดใหญ่แผ่กว้างออกมาบนท้องฟ้า พร้อมกับสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายนกขนาดใหญ่กำลังตกลงมาจากรู้นั้น

ตุบ...ร่างนกขนาดใหญ่ที่ตกลงมาจากบนท้องฟ้าตรงหน้าผม มันคือร่างของผู้หญิงที่มีปีกเหมือนนก แต่ปีกนั้นเป็นสีดำ และร่างของคนที่มีปีกนั้นก็คอหักตายเมื่อตกลงมาบนพื้น ซึ่งท้องฟ้าสีแดงที่เกิดจากต้นไม้ก็แพร่ไปทั่ว จนปกคลุมทั่วท้องฟ้าพร้อมกับร่างของคนมีปีกที่ตกลงมาอย่างกับฝน หรือคำทำนายเกี่ยวกับปีศาจจะเป็นจริง ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่เทวดาตายหมดแล้ว คราวนี้ก็ถึงตาของปีศาจที่จะลงมาบนโลกเพื่อจับมนุษย์กิน โดยมีผมและคนในหมู่บ้านเป็นพยานในหายนะครั้งนี้..... จบ