ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย
ชอบจัง อ่านกี่ครั้งก็โดนใจ..
ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย
เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า น้ำฝนมีอยู่น้อย
กลัวว่ามันคงจะไม่พอ...ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
วันต่อมา...เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิม
มันน้อยไปจึงไม่พร้อมที่จะให้...!!!
เมฆก้อนน้อยจึงเดินทางและพยายามสะสมฝน
เพื่อที่จะให้มันมากพอ!!พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
เมื่อมีปริมาณมากพอเมฆน้อยจึงกลับมา...
แต่สิ่งที่พบข้างหน้า
มีเพียงซากต้นไม้แก่ที่ตายแล้ว...!!!
เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้ แล้วถามว่า...ทำไม ?
ความพยายามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ...!?!
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้จึงได้แหงนหน้า........
แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า...* การที่เราจะให้อะไร?
แก่ใครสักคนที่เรารัก...มันไม่ต้องรอให้มากพอ
หรือรอความพร้อมอะไรหรอก
ให้เท่าที่มี.....ก็ทำให้คนรับชื่นหัวใจได้.....
ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี
แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!
อย่าไปรอให้รวย !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
อย่าไปรอให้พร้อม !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
เพราะคนที่เรารัก...อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา !! *
แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป
เขาฝากบอกเธอไว้ว่า ถ้าเห็นเธอผ่านมา
ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ
เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตา ออกมาเป็นเม็ดฝน
อย่างไม่ขาดสาย..ให้กับต้นไม้
ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็น อีกต่อไป..ตลอดกาล !!!
*อ่านกี่ทีก็ชอบ..เพราะเตือนสติ
ได้ดีมาก...ในสิ่งที่เรามองข้าม....
บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดารา
ตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นใน วันที่ 11 กันยายน 2001
(ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจาก
ที่ทราบว่าภรรยาของเขา
เสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..!!!.ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ !!!
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง...!!!
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวเรากลับเล็กลง...!!!
เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง...!!!
เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น...!!!
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว
แต่เรากลับพบว่า...........แค่การข้ามถนนไปทักทาย
เพื่อนบ้านกลับยากเย็น...!!!
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว
แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับ ไม่อาจสัมผัสถึง...!!!
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง...!!!
เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพแย่ลง...!!!
ทุกวันนี้..ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน
แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเราอย่าเก็บของดี ๆ
ไว้โดยอ้างว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ...!!!
เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่
คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว...!!!
จงแสวงหา...การหยั่งรู้ !!!จงนั่งตรงระเบียงบ้าน
เพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่