เรื่องผีบ้านเช่า1200

สาและพ่อแดงแม่น้อย เป็นคนต่างจังหวัด

ด้วยพ่อสาตั้งใจมาหางานทำในกรุงเทพเลยพาแม่น้อยแม่ของสาและสา เข้ามาอยู่ในกรุงเทพหวังเป็นอยู่กันครอบครัวด้วยกันครั้งนี้จะทำให้สาและครอบครัวไม่มีวันลืม

ประมาณช่วงปี 2560 ที่ผ่านมา พ่อสาได้เข้ามาอยู่ในกรุงเทพ แถวรามอินทรา สมัยนั้นรามอินทรายังไม่มีรถไฟฟ้าผ่านเหมือนทุกวันนี้บ้านเช่าที่ พ่อแดงและแม่น้อยและสาเช่าอยู่เจ้าของบ้านเค้าเปิดให้เช่าเดือนล่ะ 1,200 บาท ไม่รวมค่าน้ำค่าไฟ แต่สภาพบ้านมี 2 ชั้น แถวนั้นจะไม่ค่อยติดห้างดังเท่าไหร่เป็นเหมือนชาน เมืองชนบททั่วไป วันนั้นเป็นวันแรกที่ครอบครัวสาเข้าอยู่ สาก็อาบน้ำและเหนื่อยล้าจากการเดินและบวกกับจัดห้องเก็บกวาดบ้านสาเองได้ช่วยเก็บกวาดห้องและบริเวณบ้านกับพ่อแดงและแม่น้อยวันนั้นเองสาได้ลงบรรไดเพื่อไปอาบน้ำที่ห้องน้ำชั้นล่าง สารู้สึกเหมือนมีคนยืนจ้องมองสาเลยรีบหันไปไม่เจอใครสาไม่เจอใครสาก็รู้สึกแปลกใจ แต่สาจะไปเล่าเรื่องนี้ให้พ่อแม่ตนเองฟังแต่ก็ลืมไปสนิทใจส่วนพ่อแดงหลังจากจัดกวาดเก็บรอบบ้านก็เกิดอยากฉลองบ้านเช่าหลังใหม่เลยออกไปตลาดกับแม่น้อยไปซื้อกับข้าวสุราและก็ของใช้ภายในบ้านอีกจำนวนมากพ่อแดงกว่าจะกลับมาก็ปาไป 17.45.น แล้ว สาก็กำลังแต่งตัวและกำลังจะเอาเสื้อผ้ามาใส่ตู้ สาก็ได้กลิ่นธูปหอมโชยมาแต่สาไม่ได้ทักอะไรเพราะคนโบราณถือสาได้แต่ภาวนาให้พ่อแม่กลับมาเร็ว พอพ่อแดงกับแม่น้อยกับมาน้อยแม่น้อยก็เรียกสาให้มาช่วยก่อเตาถ่านส่วนพ่อแดงก็นั่ง จิบสุราเพลินไป ก็บ่นทำไมค่าเช่าบ้านราคาถูกแถมตัว บ้าน ก็ดูใหม่ 60% แค่ถาสีใหม่ภายนอกบ้านสา มี 5 ห้อง ห้องอาบน้ำกับห้องส้วมจะรวมกันและมีห้องครัว 1 ห้อง และห้องกลางบ้าน และห้องนอนอีก 2 ห้องมีห้องพ่อแดงและแม่น้อยอยู่ด้วยกัน ส่วนสานอนคนเดียว บ้านสาไม่มีศาลพระภูมิเวลาจุดธูปแม่สาจะเอาข้าวและกับข้าวไปวางไว้เสาแรกหน้าบ้านและจุดธูปพ่อสาก็รินเหล้าไปไหว้เจ้าที่ 1 จอกเช่นกัน หลังจากนั้น สาและพ่อแดงแม่น้อยก็กินข้าวกันเสร็จก็ต่างแยกย้ายกันไปนอนสาก็นอนเปิดเพลงฟัง เพลินๆก็ได้ยินเสียงเคาะจากใต้ถุนที่เป็นดินขึ้นมาดัง กึ๊กๆ ประมาณ 5 ทีสาเลยปิดเพลงแล้วเงี่ยหูฟังแต่ก็ไม่มีเสียงอะไร ส่วนพ่อแม่สาก็กำลังดูรายการทีวีเช่นเดียวกัน สาก็เปิดเพลงฟังต่อในโทรศัพท์จนกระทั่งหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ สามาดูนาฬิกาในโทรศัพท์ ประมาณ ตี 1 ครึ่ง สาเกิดหิวน้ำคอแห้งเลยเปิดประตูห้องเพื่อที่ไปที่ห้องครัวเพื่อกินน้ำแต่สารู้สึกเหมือนมีคนตะโกนเรียกเลยเดินไปดูเสียงที่ได้ยินนึกว่าเป็นเสียงทีวีในห้องของพ่อแม่พอเดินไปก็ทีวีก็ปิดแล้วนี่หว่า สาบ่นออกมาพรางหงุดหงิดนึกในใจก็ลืมไปในห้องตนเองมีหน้าต่างหน้าบ้านสาเลยนึกขึ้นได้สาเลยไปแอบดูประมาณว่าอยากรู้ว่าเสียงอะไร ได้ยินเสียงดังมาตูมจากข้างบ้านที่เป็นบ่อน้ำสาเลยมองตามเสียงเห็นเป็นเด็กผู้หญิง 10 ขวบเดินขึ้นมาจากน้ำหน้าซีดๆใส่ชุดเดรสของเด็กสีขาวตัวเปียกไปด้วยน้ำ ก่อนได้ยินเสียง จากเด็กคนนั้นทำลากเสียงเอื้อนๆว่า ช่วยหนูด้วยสากลัวเกินกว่าจะบรรยาย ใครก็ได้ช่วยด้วย หนูหนาวเหลือเกิน สาด้วยความตกใจได้แอบอยู่หลังหน้าต่างที่แง้มๆอยู่ หายใจแล้วตัวสั่นได้แต่พูดไม่ออกด้วยความกลัวและได้ยินเสียงอีกรอบดัง มาที่บ่อน้ำข้างบ้านดังตูมใหญ่เหมือนเสียงลูกมะพร้าวตกน้ำสาจำได้ดี สาเลยกลั้นใจออกไปดูไม่เห็นแม้กระทั่งเงาใครซักคนสาก็ไม่เห็นใครด้วยความกลัวเลยปิดหน้าต่างที่แง้มไว้ให้สนิทแล้วคลุมโปงนอน ตัวก็สั่นกับสิ่งที่เห็นเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่ทราบ พอตื่นเช้ามาแม่บ่นสาใหญ่เลยว่าสาไปไหนมาสาปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ได้แอบไปเที่ยวไหนทั้งนั้นเพราะเป็นเรื่องแปลกที่บ้านสาตรงบรรไดทางขึ้นบ้านมีแต่รอยดินและเลนเป็นรอยเท้าผู้หญิง สาบอกกับแม่ว่าลองวัดขนาดมั้ยสาบอกกับแม่น้อย พอวัดปรากฏว่ารอยเท้าสาใหญ่กว่านิดหน่อยสาเลยจำใจเล่าให้แม่ฟังพอแม่ได้ฟังก็คงยังไม่เชื่อสาเลยบอกเมื่อคืนช่วงตี 1 ครึ่งตื่นขึ้นมากินน้ำในตู้เย็นในครัวได้ยินเสียงเหมือนมีคนเรียกสาเลยแง้มหน้าต่างออกไปดูเลยเจอเด็กผู้หญิงอายุราวๆ 10 ขวบ ใส่ชุดเดรสสีขาวของเด็กกำลังพยายามขึ้นมาบนฝั่งและหันมามองทางสา สาเลยเล่าต่อว่าแอบมองใจก็กลัวไปด้วยเลยแอบมองหลังจากนั้นสาก็ได้ยินเสียงตูมสาพูดไปขนลุกไป สาเลยแอบดูอีกรอบแต่ก็ไม่พบใครไม่ได้ยินเสียงใครเรียก แม่สาเลยบอกว่าสาคิดมากไปเองหรือป่าว วันต่อมาขณะพ่อไปทำโอทีที่ทำงานใหม่สาต้องอยู่กับแม่สองคนขณะนี้เวลา 21.00น. แม่นั่งล้างจานอยู่ที่หน้ากระชาลครัวชั้น 2 แม่สากำลังจะสาดเศษอาหารที่กินเหลือลงบ่อปรากฏว่าเห็นในบ่อน้ำเป็นหน้าเด็ก 10 ขวบกำลังตะกุยน้ำหน้าซีดๆเหมือนศพเหมือนที่สาเล่าให้ฟังด้วยความตกใจแม่น้อย แม่ของสาเลยทำจานแตกที่พื้นไม้ดังเพร้ง สาเลยรีบวิ่งออกมาดูขณะที่แม่สาตะโกนทั่วบ้าน ผีหลอก ผีหลอก สาก็ถามผีอะไรแม่แค่ 3 ทุ่มเองสาบ่นออกมาทีนี้เชื่อหนูยังสาคุยกับแม่น้อย แม่คืนนั้นไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย ได้แต่รอพ่อแดงพ่อของสากลับมาจนพ่อกลับมาพ่อถามแม่น้อยเป็นอะไร แม่น้อยกระซิบกับพ่อสองคน ตัวสั่นๆพูดอยู่ 2 คำ ผีหลอก พ่อ ผีหลอก พ่อเลย บอกแม่ให้ทนอยู่ไปก่อนจนกระทั่งอาทิตย์นึง วันนั้นพ่อสาเลยเจอกับตัวขณะนั้นตอนบ่ายๆพ่อสาเป็นคนชอบดูมวยมากๆหลังจากดูมวยพ่อสาเลยเคลิ้มๆใกล้จะหลับรู้สึกเหมือนมีคนมานอนทับร่างแขนขาได้แต่กระดิกไม่ได้ตาก็เริ่มลืมขึ้นเห็นเป็นหญิงวัย 70 ตัวดำๆ กำลังอำพ่อแดงพ่อของสาอยู่ในห้องนอนส่วนแม่กำลังทำกับข้าวเลยไม่ได้ยิน ได้ยินแต่เสียงหญิงวัย 70 ตัวดำๆบอกกับพ่อของสา ว่ามึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้ มึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้ พูด อย่างนี้ประมาณ 10 นาทีพ่อของสา บอกความรู้สึกเหมือนกับผ่านไปสิบๆชั่วโมงกว่าจะผ่านไปมันช่างยาวนานจังหวะที่ห้องของพ่อแดงพ่อของสาประตูปิดไว้อยู่พ่อแดงบอกตะโกนเรียกใครก็ไม่มีใครได้ยิน เลยสัญญากับหญิงแก่คนนั้น ว่าขอเวลาอีก 3-4 วันจะรีบขนของออกพอบอกเสร็จก็หลุดจากพันธณาการ พอหลุดมาได้พ่อแดงรีบวิ่งไปในครัวเจอแม่น้อยทำกับข้าวอยู่บอกแม่น้อยไปว่าโดนผีอำโดนผีหลอกกลางวันแสกๆ ทั้งครอบครอบตัดสินใจโทรเรียกเจ้าของบ้านเช่าให้มาช่วยย้ายของบอกจะคืนบ้านไม่ชงไม่เช่าแล้วขอค่ามัดจำคืนเจ๊เจ้าของบ้านก็ใจดีคืนเงินพอพ่อของส่าเริ่มถามเกี่ยวกับบ้านหลังนี้ เจ๊แกก็จะบ่ายเบี่ยงไม่ตอบคำถามจนสุดท้ายขอให้เจ๊แกเล่าเมื่อ 8 ปีที่แล้วบ้านนี้มีแม่แกอยู่แม่แกถ้าอยู่ก็คง 70 พ่อของสาถามต่อใช่ผู้หญิงแก่ๆตัวดำใช่มั้ยเจ๊เจ้าของบ้านจำใจหยิบรูปภาพเล็กประมาณ 2 นิ้วให้ครอบครัวสาดูพ่อสา

บอกคนนี่แหละที่มาอำแกขึ้นทับร่างประมาณ 10 นาที ส่วนสาถามต่อแล้วเด็กผู้หญิงประมาณ 10 ขวบใส่ชุดเดรสเด็กสีขาวเจ๊เจ้าของบ้านแกก็หยิบออกมาอีกรูปนึงให้สาดูสาบอกว่าพ่อคนนี้แหละที่สาเจอคืนแรกส่วนแม่ก็บอกคนนี้แหละที่แม่เจอในบ่อน้ำเห็นตระกุยน้ำหน้าซีดๆ แม่บอกคนเดียวกันเจ๊แกเล่าให้ฟังหลานแกพึ่งจมน้ำตายไป 5 ปีที่แล้วที่บ่อข้างบ้านหลังส่วนแม่แกเป็นโรคหัวใจวายเฉียบพลันแม่แกเป็นคนหวง

บ้านมากๆขนาดแกจะทาสีใหม่แม่เจ๊แกยังไม่ให้ทาสีใหม่เลยเจ๊แกเล่าต่อว่า 4 ปีที่ไม่มีใครอยู่เจ๊แกเลยเปิดให้เช่าราคาถูกเพื่อนำเงินมาซ่อมแซมบ้านด้วยดีกว่าปล่อยให้ร้างและผุพังไปตามกาลเวลาพ่อแดงและแม่น้อยและสาบอกเข็ดไปอีกนาน ปล.บ้านหลังนี้ปัจบันรื้อทิ้งไปแล้วปล่อยเป็นที่รกร้าง