ช่วยแผ่นดินไหวเนปาล27:บาดเจ็บจนได้
รู้สึกตัวเพราะอยากเข้าห้องน้ำ ลืมตา โผล่ศรีษะออกมาจากถุงนอน อ่าว! เช้าแล้วเหรอ หนอนถุงนอนอ้วนเต่งสามตัวนอนนิ่งไม่ขยับ เช้านี้วิวไม่สวยเท่าเมื่อวาน ดีใจจังเมื่อวานตื่นมาเก็บภาพไว้แล้ว แม่ฮารี่กำลังอาบน้ำ! ไม่มีอาการหนาวเย็นให้เห็น นมัสเตตอนเช้า พร้อมนั่งกางลานแปรงฟันล้างหน้าด้วยน้ำเย็นจากหิมาลัย พร้อมดื่มไปหลายอึก แม่ยกชามาให้สี่แก้ว ไม่รู้ว่าอีกสามแก้วจะถูกดื่มเมื่อไหร่ เพราะตอนนี้ยังไม่มีใครขยับ ยิ่งทุกคนรู้แล้วว่าวันนี้เป็นวันฟรีเดย์ด้วย เริ่มรู้สึกว่าร่ายกายตอนนี้ปวดเมื่อยล้าระดมไปทั้งตัวทุกสัดส่วน เห็นทีจะต้องพึ่งยาคลายกล้ามเนื้อซะละ ใช้วิชาโยคะยืดเหยียดเท่าที่จะมีแรงขยับได้
น้องคนแรกออกมาจากกระท่อมเป็นคนแรก แล้วหายไป น่าจะอยู่กับแพะและเดินเล่นแถวนี้ วันนี้เลยเป็นวันซักผ้าแห่งชาติ ผ้าไทยยึดราวตากผ้าทั้งราว น้องถามหาโยเกิร์ตแต่เช้า เห็นบอกว่าช่วยระบบขับถ่ายได้ดี พี่ก็ว่าดีกว่าที่ขายในเซเว่นอีกนะ พวกเราตั้งใจจะทำอาหารไทย กำจัดเครื่องปรุงแห้งหลายซองที่แบกมาด้วย เช้านี้เราจะผัดผัก มื้อเย็นค่อยต้มยำกับผัดเผ็ด สายๆ สามหนุ่มช่วยกันทำกับข้าวกันกลิ่นโชย น้องๆ โชว์ทักษะเด็กไทยในการก่อไฟขั้นชำนาญสูงสุด เล่นเอาฮารี่เอ่ยปากชมแล้วชมอีกว่า เก่งเอาการ น่ามีไว้ใช้ที่บ้าน
ขณะสาวะวนกับการทำอาหารก่อไฟและเตรียมวัตถุดิบ ได้ยินเสียงน้องอีกคนตะโกนว่า “กว่างสองเขา!” ฮารี่ทำหน้าตกใจฟังภาษาไทยไม่ออก ตาเงยมองตาม หันไปมองตามเห็นน้องยื่นมือขึ้น เอื้อมจับกว่างยักษ์ใหญ่ตัวนั้นอย่างฉับพลัน คล่องแคล่วและไม่กลัวสักนิด แล้วเอามาอวดโชว์ “กว่างเนปาลีๆ” พวกเราวางมือจากกับข้าว มามุมดูกันด้วยความตื่นเต้น แต่คนที่หน้างงที่สุดคือฮารี่ คงแปลกใจที่เห็นคนไทยจับแมลงตัวใหญ่ด้วยมือเปล่า สักพักพวกเรามองหน้ากัน พลางสงสัยและหัวเราะว่า น้องผู้จับกว่างคิดอะไรอยู่ ถึงได้เอื้อมมือไปจับได้อย่างรวดเร็ว สักพักก็ปล่อยไป เป็นช๊อตทีเด็ดประจำตัวอีกช๊อตหนึ่ง หัวเราะกับกว่างได้ไม่นาน ทุกคนก็หันมาให้ความสนใจที่น้องผู้ตื่นเช้าสุด เพราะมีอาการเจ็บหลังช่วงล่าง จนต้องทรุดตัวลงนั่ง ตกใจและแปลกใจมาก “ตอนแบกกระเป๋าหนักๆไม่เป็น เมื่อกี๊ก้มลงเด็ดพริกครับ เลยเจ็บร้าวต้องนั่งลงเลย” น้องเล่าอาการ “คราวหลังก็ไม่ต้องเด็ดพริกซิ” น้องอีกคนบอกเพื่อน! สองหนุ่มที่เหลือเลยสานต่อเมนูไทยให้เสร็จ
จนถึงเก็บล้างภาชนะทุกประเภทที่ใช้ไป จัดแจงหายาทั้งกินและทาให้น้องผู้ป่วย พร้อมให้นอนพักเพื่อดูอาการ เลยเอาถุงยาทั้งหมดมาแบ่งทิ้งไว้ที่ชุมชนนี้ และแบ่งอีกส่วนหนึ่งติดตัวพวกเรา เผื่อเกิดเจ็บป่วยหรือจำเป็นต้องใช้ บริการสาธารณสุขที่ทางการจัดไว้ให้หมู่บ้านห่างไกลชุมชนอย่างนี้คือ เตียงหาม ไม่ใช่ชุดยาสามัญประจำบ้านแต่อย่างใด เป็นอันเข้าใจว่าผู้ป่วยที่นี่ต้องใจแข็งอดทน และมีเพื่อนที่แข็งแรงกว่า พร้อมแบกหามพาตนเองไปยังเมืองใหญ่ข้างล่าง ก่อนจะเป็นอะไรไป น้องพูดติดตลกว่า ไม่แน่ คงต้องใช้หามเพื่อนผู้เจ็บหลังลงไปละ ไม่น่าจะขนาดนั้น ในใจเป็นห่วงมาก แต่ก็ทำได้แค่บอกให้น้องกินยา พักก่อนเดี๋ยวบ่ายๆ จะนวดให้แล้วน่าจะดีขึ้น
**ข้อความทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียน
เว็บไซต์ส่วนตัว https://tenlavenders.softr.app/