ผ้าขี้ริ้ววัว หรือสไบนาง ส่วนที่มักถูกเอามาทำอาหารยอดนิยม คืออะไรและอยู่ตรงส่วนไหนของวัว

        สัตว์เคี้ยวเอื้องเป็นสัตว์ที่โดดเด่นด้วยระบบย่อยอาหารที่ซับซ้อนซึ่งช่วยให้พวกมันย่อยสลายพืชที่มีเส้นใยสูงได้อย่างมีประสิทธิภาพ กระบวนการนี้เกี่ยวข้องกับการเคี้ยวเอื้อง ซึ่งเป็นการขยอกอาหารที่กินเข้าไปกลับมาเคี้ยวอีกครั้ง

ซึ่งสัตว์เคี้ยวเอื้องมีกระเพาะสี่ห้องที่ทำงานร่วมกันเพื่อย่อยอาหาร:

• รูเมน (กระเพาะผ้าขี้ริ้ว): กระเพาะที่ใหญ่ที่สุดซึ่งจุลินทรีย์จะย่อยสลายเส้นใยในพืช
• เรติคิวลัม (กระเพาะรังผึ้ง): ขยอกอาหารที่ย่อยแล้วบางส่วนจากรูเมนกลับมาที่ปากเพื่อเคี้ยวเอื้อง
• โอมาซัม (กระเพาะสามสิบกลีบ): บดอาหารที่เคี้ยวเอื้องให้ละเอียด
• อะโบมาซัม (กระเพาะแท้): กระเพาะที่ปล่อยเอนไซม์เพื่อย่อยอาหารต่อไป

        หลังจากกินพืชแล้ว สัตว์เคี้ยวเอื้องจะขยอกอาหารที่ย่อยบางส่วนกลับมาที่ปากเพื่อเคี้ยวเอื้อง กระบวนการนี้ช่วยบดเส้นใยให้ละเอียดมากขึ้นและเพิ่มพื้นที่ผิวสำหรับการย่อยโดยจุลินทรีย์ในรูเมน

        จุลินทรีย์ในรูเมนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการย่อยอาหารในสัตว์เคี้ยวเอื้อง จุลินทรีย์เหล่านี้ผลิตเอนไซม์ที่ย่อยสลายเส้นใยและสร้างสารอาหารที่จำเป็นสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง เช่น กรดอะมิโนและวิตามินบี

        อาหารที่ย่อยแล้วจะถูกดูดซึมที่ลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่ สารอาหารที่ดูดซึมแล้วจะถูกส่งไปยังกระแสเลือดและนำไปใช้โดยเซลล์ต่างๆ ทั่วร่างกาย

ซึ่ง ผ้าขี้ริ้ว ก็คือกระเพาะแรกของสัตว์เคี้ยวเอื้อง

ผ้าขี้ริ้วเป็นชื่อทั่วไปสำหรับรูเมน ซึ่งเป็นกระเพาะแรกของสัตว์เคี้ยวเอื้อง กระเพาะนี้มีขนาดใหญ่ที่สุดและมีผนังยื่นออกมาซึ่งช่วยเพิ่มพื้นที่ผิวสำหรับการย่อยโดยจุลินทรีย์ ผ้าขี้ริ้วมีบทบาทสำคัญในการหมักอาหารและการเคี้ยวเอื้อง พอเอามาทำอาหารนั้น ก็มีรสชาติอร่อย เป็นที่นิยมของหลายๆชาติ ที่นิยมทานเครื่องในสัตว์  โดยเมนู ที่ได้รับความนิยมก็เช่น ลาบ หรือ ยำ เป็นต้น