ช่วยแผ่นดินไหวเนปาล18:วิวทุ่งนาข้างหิมาลัย
แวะทักทายบ้านญาติของฮารี่พร้อมกับชาหอมๆ ที่เจ้าบ้านตั้งใจชงให้ ตื่นเต้นกับกระต่ายสีขาวตัวใหญ่ สัตว์เลี้ยงของบ้านนี้กระโดดไปมา พักใหญ่เราก็เคลื่อนขบวนกันต่อ แข่งกับแสงแดดที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ วิวรอบข้างเริ่มเปลี่ยนเป็นทุ่งนาลดหลั่นกันเป็นชั้นๆสวยจัง อากาศดี หอมกลิ่นข้าวโชย ผ่านลำธารเล็กๆน้ำเย็นใส...ถึงแม้จะเหนื่อยล้า แต่ดูทุกคนรื่นรมย์กับบรรยากาศรอบข้างยามนี้มาก เป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากเมืองหลวงลิบลับเลย...แล้วฮารี่ก็หยุดกึก และชี้นิ้วไปที่ทางเดินเท้าสูงชันบนเนินเขาข้างทาง “ตั้งแต่นี้ไป เราต้องเดินทางนี้!” สีหน้าที่เพิ่งจะชื่นมื่นของพวกเรา จากวิวรอบตัวเปลี่ยนเป็นงงปนตกใจนิดๆ......ก็ต้องตามนั้น ปะ เดิน เดิน....
หากเดินป่าขึ้นเขาพร้อมแบกเป้แถวๆดอยสุเทพ หรือดอยอินทนนท์ก็คงจะเหนื่อยน้อยกว่านี้ แต่นี่ที่ระดับความสูงเกือบถึงหิมาลัยและความกดอากาศอย่างนี้ เป็นปัจจัยที่ช่วยเพิ่มความเหนื่อยล้า และเร่งจังหวะการเต้นของหัวใจให้เร็วแรงขึ้นได้อย่างต้องระวัง โดยเฉพาะน้องศิลปินชาวอีสาน ที่หน้าตาไม่ค่อยดีนัก แอบมาสารภาพหลังทริปว่า อัดยาช่วยบรรเทาอาการมาตลอดทาง น้องศิลปินชาวเหนือที่เหลือ กลายร่างเป็นลิงโดดไปมาร้องเพลงประสานเสียงกันไม่หยุด
ทำไมไม่เหนื่อยกันนะ แอบคิดอยู่ในใจ แต่ก็ดีที่เห็นร่าเริงกันพลอยให้กำลังใจเราได้มากเหมือนกัน...แต่ละก้าวที่ต้องปีนขึ้นเขานี่ มันช่างยากลำบากสุดๆ ทำไมเป้มันหนักขึ้นเรื่อยๆ ตรงข้ามกับขาที่แรงน้อยลงเรื่อยๆนะ...ถามใครก็ไม่รู้อยู่ในใจ หลายวันก่อน เดินทางราบเกือบยี่สิบโลต่อวันก็แทบขาดใจ มาวันนี้ต้องเดินป่าปืนขึ้นภูเขา!!! ไม่รู้จะบรรยายอย่างไร เพื่อนรักรู้ใจและรู้สภาพของทุกคนจึงหยุดพักบ่อยหน่อย หันไปมองหิมาลัยแต่ก็ไม่ได้ช่วยเพิ่มพละกำลังขึ้นเท่าไหร่นัก
ในนาทีนี้ เด็กๆถามฮารี่หลายครั้งจนเลิกถามแล้วว่าอีกไกลมั๊ย เพราะคำตอบที่ได้มาคือ a little bit….ไม่มีใครเตรียมตัวและเตรียมใจมาว่า พวกเราจะต้องเดินขึ้นภูเขาสูงอย่างนี้เลย และนี่ก็เป็นการเดินป่าในเนปาลครั้งแรกของเราด้วย นึกขอบคุณโชคชะตาหรืออะไรก็ตาม ที่มีเหตุทำให้พวกเราต้องกลับกาฐมาณฑุเมื่อวานยกเลิกการไปโพคารา เพราะทำให้พวกเราได้ลดน้ำหนักกระเป๋าลงได้หลายโล ไม่เช่นนั้น สี่ชีวิตชาวไทยเนี่ยแหละ จะเป็นผู้ประสบภัยเสียเอง รวบรวมกำลังกายและกำลังใจทั้งหมดที่มีค่อยๆสั่งให้ขาก้าวขึ้นไปทีละก้าว...ทีละก้าว....
**ข้อความทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียน
*ติดตามเรื่องราวทริปและงานเขียนอื่นได้ที่ https://tenlavenders.blogspot.com/
และเว็บไซต์ส่วนตัว https://tenlavenders.softr.app/