กำแพงเมืองโบราณ แห่งซีอาน😱😱😱

ป้อมปราการของซีอาน (จีน: กำแพงเมืองซีอาน) หรือที่รู้จักกันในชื่อ กำแพงเมืองซีอานในซีอาน เป็นตัวแทนของกำแพงเมืองจีนที่เก่าแก่ ใหญ่ที่สุด และได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีที่สุดแห่งหนึ่ง สร้างขึ้นภายใต้การปกครอง ของจักรพรรดิหงหวู่ Zhu Yuanzhang ในฐานะระบบการป้องกันทางทหาร จัดแสดง "ลักษณะที่สมบูรณ์ ของสถาปัตยกรรมเชิงเทิน ของสังคมศักดินา" ได้รับการตกแต่งใหม่หลายครั้ง นับตั้งแต่สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 14 สามครั้ง ในช่วงเวลาประมาณ 200 ปี ในช่วงครึ่งหลังของคริสต์ทศวรรษ 1500 และ 1700 และในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ในปี 1983 กำแพงล้อมรอบพื้นที่ประมาณ 14 ตารางกิโลเมตร (5.4 ตารางไมล์)

กำแพงเมืองซีอาน อยู่ในรายชื่อเบื้องต้น ของแหล่งมรดกโลก ขององค์การยูเนสโก ภายใต้ชื่อ "กำแพงเมืองแห่งราชวงศ์หมิงและชิง" ตั้งแต่ปี 2008 กำแพงเมืองนี้ ยังอยู่ในรายชื่อ หน่วยงานบริหารมรดกวัฒนธรรมแห่งรัฐของจีน ตั้งแต่เดือนมีนาคม พ.ศ. 2504 กำแพงเมืองซีอาน เป็นหน่วยประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งชาติที่เป็นมรดก

จู้ หยวนจาง จักรพรรดิองค์แรกของราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368–1644) ได้รับคำแนะนำจาก จู้เซิง ผู้รอบรู้ ให้สร้างกำแพงสูง ที่มีป้อมปราการรอบเมือง สร้างโรงเก็บอาหาร จากนั้น จึงสถาปนาอาณาจักรของเขา ด้วยการรวมอาณาจักรอื่นๆ ทั้งหมดเข้าด้วยกัน ตามคำแนะนำของฤๅษี จู้ ได้ก่อตั้งราชวงศ์หมิงขึ้นจากนั้นจึงสร้างกำแพง ที่มีป้อมปราการสูง เหนือกำแพงพระราชวัง ที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ ของราชวงศ์ถัง (618–907) เขาเริ่มสร้างกำแพงเมืองซีอาน เมืองหลวงของมณฑลส่านซี ทางตะวันตกเฉียงเหนือ ในปี ค.ศ. 1370 เขาได้รวมเขื่อนป้องกันโบราณ ที่สร้างขึ้นโดยราชวงศ์สุย และราชวงศ์ถัง เข้าไว้ด้วยกัน ในส่วนตะวันตกและใต้ของกำแพง เพื่อขยายส่วนตะวันออกและภาคเหนือ ตัวอาคารถูกสร้างขึ้น ตลอดระยะเวลาแปดปี และได้รับการดูแลอย่างดี ทั้งในราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ซึ่งตามมา

กำแพงนี้เริ่มแรกสร้างขึ้น จากดินที่พังทลายเท่านั้น ในสมัยของจักรพรรดิหลงชิ่ง (ค.ศ. 1568) กำแพงได้รับการเสริมความแข็งแกร่ง ด้วยการวางอิฐสีน้ำเงิน ทั้งด้านบนและด้านนอกของกำแพงดิน ในสมัยของเฉียนหลง แห่งราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1781) กำแพงถูกขยายใหญ่ขึ้น มีการระบายน้ำ แท่นหิน และการดัดแปลงอื่นๆ และโครงสร้าง ดังที่เห็นในปัจจุบันก็เกิดขึ้น

เมื่อสิ้นสุดการปกครองของราชวงศ์ชิง โครงสร้างก็เริ่มเสื่อมโทรมลง ในระดับที่จำกัด เจ้าหน้าที่พรรครีพับลิกัน ดำเนินการบำรุงรักษากำแพง ซึ่งอยู่ในสภาพย่ำแย่ ในช่วงทศวรรษแรก ของคริสต์ศตวรรษที่ 20 ระบบการป้องกันกำแพง ได้รับการพิจารณาว่า มีความสำคัญเชิงกลยุทธ์ แม้ว่าจะรื้อถอนกำแพงที่คล้ายกัน ในภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศ ดำเนินการหลังการปฏิวัติ พ.ศ. 2454 ในปีพ.ศ. 2469 กำแพง ถูกโจมตีด้วยระเบิด โดยกองกำลังศัตรู ส่งผลให้โครงสร้างเสียหายร้ายแรง แต่เมืองภายในกำแพง ไม่ได้รับผลกระทบ 

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อญี่ปุ่นทำการบิน จากเหตุระเบิดระหว่างปี พ.ศ. 2480 ถึง พ.ศ. 2483 ชาวบ้านได้สร้างบังเกอร์ประมาณ 1,000 บังเกอร์ เพื่อเป็นที่พักพิง ต่อต้านอากาศยาน ภายในฐานกว้างของกำแพง (ความหนามากกว่า 15 เมตร (49 ฟุต)) นอกจากนี้ ยังมีช่องเปิดหลบหนีสองสามช่อง ที่ถูกสร้างขึ้น ผนังเป็นทางเดิน ต่อมา ประตูใหม่ เพื่อให้สัญจรผ่านกำแพงซีอาน ได้ถูกสร้างขึ้น ในสมัยการปกครองของพรรครีพับลิกัน

จากข้อมูลของ เชนบู แอตลาส ในปี 1933 ในช่วงทศวรรษ 1930 คนส่วนใหญ่ อาศัยอยู่ภายในขอบเขตของกำแพงซีอาน แต่ก็ยังมีพื้นที่เปิดโล่งจำนวนมาก ในบรรดาผู้มาเยือน ที่มาดูกำแพงซีอานนั้น มีกัปตันชาวอเมริกัน ( ต่อมาเป็นนายพล) สติลเวลล์ ในปี พ.ศ. 2465 และนักไซน์วิทยาชาวเช็ก จาโรสลาฟ พรูเชก (พ.ศ. 2449-2523) ในปี พ.ศ. 2476 ในปี พ.ศ. 2526 ฝ่ายบริหารของเทศบาลเมืองซีอาน ได้ดำเนินการปรับปรุง และต่อเติมกำแพงเพิ่มเติม ในเวลานั้น หยางมาเฉิง หอคอย, หอคอยประตูน้ำ จาโหลว, หอคอย กุ้ยซิงโหลว, หอคอยมุม เจียวโหลว และหอคอยป้องกันดิลู ได้รับการตกแต่งใหม่ทั้งหมด, ส่วนที่พังทลายของเชิงเทิน ถูกเปลี่ยนให้เป็นประตูเมือง และคูน้ำ ได้รับการบูรณะ ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2548 เมืองซีทั้งหมด เชิงเทินเชื่อมต่อถึงกัน

กำแพงซีอาน มีรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า และมีความยาวรวม 14 กิโลเมตร (8.7 ไมล์) โดยเกือบทุกแนวต้องผ่านการบูรณะหรือสร้างใหม่ ด้านบนสุดของกำแพงมีทางเดิน ซึ่งโดยทั่วไป จะใช้เวลาสี่กิโลเมตรต่อชั่วโมง สร้างขึ้นตามแบบสถาปัตยกรรมจีน เพื่อเป็นป้อมปราการป้องกัน โดยสร้างด้วยคูเมือง สะพานชัก หอนาฬิกา หอคอยหัวมุม กำแพงเชิงเทิน และหอประตู ผนังสูง 12 เมตร ความสูง (39 ฟุต) โดยมีความกว้าง 12–14 เมตร (39–46 ฟุต) ที่ด้านบนและความกว้างฐาน 15–18 เมตร (49–59 ฟุต) กำแพงกั้น ถูกสร้างขึ้นในช่วง 120 เมตร (390 ฟุต) ยื่นออกมาจากผนังหลัก มีเชิงเทิน ด้านนอกของกำแพงมีเชิงเทิน 5,984 เหลี่ยม มีลักษณะเป็น "เชิงเทินยื่นออกมารวมกัน" มีหอสังเกตการณ์ 4 หลัง ตั้งตรงหัวมุม และมีคูน้ำที่ล้อมรอบกำแพงมี กว้าง 18 เมตร (59 ฟุต) ลึก 6 เมตร (20 ฟุต) พื้นที่ภายในกำแพงประมาณ 36 ตารางกิโลเมตร (14 ตารางไมล์) ล้อมรอบพื้นที่เล็กๆ 14 ตารางกิโลเมตร (5.4 ตารางไมล์) ครอบครองโดยเมือง

หอสังเกตการณ์ทางตอนใต้ สร้างขึ้นในปี 1378 ถูกทำลายด้วยไฟในปี 1926 ระหว่างสงครามกลางเมืองในปี 1926 และได้รับการบูรณะในเดือนกันยายน 2014 สิ่งนี้ เกิดขึ้นหลังจากการทบทวนเอกสารทางประวัติศาสตร์ อย่างรอบคอบ เกี่ยวกับลักษณะทางประวัติศาสตร์ ที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ ได้รับความเสียหาย หอสังเกตการณ์อีก 3 แห่ง ที่สร้างประตูทางเหนือ ตะวันออก และตะวันตกของกำแพง ได้รับการตรวจสอบ ในระหว่างขั้นตอนการวางแผนของการดัดแปลง ที่ทำสำหรับ เซาท์ทาวเวอร์ พวกมันได้รับการแก้ไข โดยไม่กระทบต่อความสมบูรณ์ของกำแพง โดยห้องโถงที่ครอบคลุม ให้การป้องกันโครงสร้างโดยใช้เหล็ก งานไม้ และโครงสร้างกระเบื้อง และอิฐแบบโบราณ ประตูใหญ่ มีทางเข้าออกทางลาด ยกเว้นประตูทิศใต้ ซึ่งมีทางเข้าออกนอกกำแพงได้

มี "หอยิงธนู" ซึ่งให้ความปลอดภัยแก่หนึ่งในสี่ประตู ของกำแพงซีอาน สร้างเป็นห้องคล้ายกับดักขนาดใหญ่ ที่ปกคลุมด้วยหอคอย ที่เต็มไปด้วยหน้าต่าง ทำให้นักธนู ได้เปรียบในการยิงลูกธนู (ในปีแรก ๆ ของการสร้างกำแพง) และลูกปืนใหญ่ในเวลาต่อมา ใส่กองกำลังปฏิวัติของฝ่ายตรงข้าม หากศัตรู สามารถเจาะกำแพงผ่านประตูหลักได้ ก็จะติดอยู่ในห้องเล็ก ๆ ที่หันหน้าไปทางประตูอื่น และจึงเป็นเป้าหมายที่ง่ายสำหรับกองกำลังป้องกัน