เสน่หานางไพร (หลงไพร)

 

นิยายเรื่อง เสน่หานางไพร (นามปากกา มาศอุไร) 
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
 
*สามารถเข้าอ่านนิยายฉบับเต็มต่อได้ตามลิงค์นี้เลยนะคะ*
https://www.readawrite.com/a/033ca0ebb43762c7a658167b5f97a2d0

แฟนเพจ: กนกรส  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/
 
ลิงค์เข้าซื้ออีบุ๊ก ฉบับเต็ม (Meb) - https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6Ijg5NzE5Ijt9

อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1534023

 

(หลงไพร)

 

เป็นเช้าอีกครั้งที่ขวัญไพรต้องลุกขึ้นมาหุงหาอาหารแห้งเตรียมมัดใส่ห่อใบตองก่อนจะนำมาใส่ย่ามขนาดใหญ่ให้ผู้เป็นตา เฒ่าสยาจำต้องเดินเข้าป่าเพื่อหาพืชสุมนไพรมาเพิ่ม เมื่อตัวยาบางชนิดนั้นใกล้หมดเต็มที

“ให้หนูไปกับตาด้วยไม่ได้หรือจ๊ะ หนูไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวเลย มันเหงา”

ขวัญไพรเดินเข้ามาออดอ้อน ร้องขอ พลางกอดเอวหนาของเฒ่าสยาไว้แนบแน่น ซบใบหน้าสวยหวานลงบนบ่าอบอุ่น สาวน้อยทำตาปริบเรียกคะแนนสงสาร

เฒ่าสยาพรูลมหายใจพร้อมส่ายหัวเอ็นดู

“อยู่เฝ้าบ้านนะดีแล้วหลาน เผื่อเกิดมีใครเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมากะทันหันตอนตาไม่อยู่ เอ็งจะได้ช่วยเหลือเขาได้ทันไง ไปก็รั้งแต่จะเกะกะตาเปล่าๆด้วย” เฒ่าสยาดันศีรษะได้รูปออกห่าง ส่งสายตาใจดีไปให้หลานสาว ขวัญไพรทำสีหน้าผิดหวังแต่ยังยอมผงกหัวงึกงัก

“ก็ได้จ้ะตา หนูไม่ไปด้วยก็ได้” คนยินยอมทำปากขมุบขมิบ ใบหน้าหวานงอเป็นจวัก

อย่างนี้ทุกทีสิน่า เอะอะก็ให้เฝ้าแต่บ้าน อดได้เที่ยวเล่นในป่าอีกตามเคย..

เฒ่าสยาหัวเราะหลานสาว แกลูบผมนุ่มสลวย ใบหน้าที่ปรากฏริ้วรอยตามกาลเวลาดูแช่มชื่น หลานสาวของแกคนนี้ถึงจะโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง ทว่านิสัยใจคอ ยังชอบเที่ยวเล่นซุกซนไม่ต่างจากตอนเป็นเด็กตัวเท่าลูกหมา

 อีกทั้งก่อนหน้านี้ตัวแกเองได้ถ่ายทอดวิชารักษาอาการไข้เบื้องต้น ที่มีกรรมวิธีการรักษาไม่ได้สลับซับซ้อนอะไรมากมายให้แก่หลานสาวคนเดียวไว้พอสมควร กะเอาไว้คอยช่วยเหลือแกอีกแรงยามเมื่อมีชาวบ้านมาขอรักษา และอีกนัยต้องการให้ขวัญไพรสืบทอดการเป็นหมอประจำหมู่บ้านตะนาวขอแห่งนี้ ยามตัวแกจากโลกใบนี้ไปแล้ว หมูบ้านห่างไกลความเจริญ จะได้มีหมอเอาไว้คอยรักษายามเจ็บไข้

อาจเพราะตัวแกเองนั้นไม่มีใครหลงเหลือไว้เป็นทายาท ลูกสาวเพียงคนเดียวดันมาล้มหายตายจากไปตั้งแต่ยังสาว ดีที่แกบังเอิญเจอแม่หนูน้อยคนนี้ลอยแพมากับสายน้ำหลังหมู่บ้าน แกเก็บเอามาเลี้ยงจนเติบใหญ่ ขวัญไพรเป็นเด็กฉลาดหัวไว เขาสอนไปไม่กี่ครั้งหลานสาวเขาคนนี้ก็สามารถจดจำได้ทุกอย่าง ไม่ต้องสอนซ้ำขวัญไพรก็เข้าใจวิธีการรักษาได้เป็นอย่างดี 

“แล้วตาอย่าลืมเอาดอกกล้วยไม้ป่าสวยๆมาฝากขวัญด้วยนะจ๊ะ...ขวัญจะเอามาใส่กระบอกไม้ไผ่”

 ขวัญไพรทำหน้ามุ่ยแต่จำยอมลงให้ในที่สุด ยังไม่ลืมทวงของฝาก เธอนั้นหลงใหลมากเป็นพิเศษ คราวก่อนตาสยาเก็บเอามาฝากเธอตั้งหลายช่อ มีแต่สีสวยๆทั้งนั้นเลยด้วย...

สาวน้อยขวัญไพรเดินมาส่งเฒ่าสยาเข้าป่าเหมือนอย่างทุกครั้ง ขากลับเธอเดินเลี่ยงอีกเส้นทาง กะจะแวะหาดาวเรือง  ต้องการจะชวนเพื่อนสาวไปเก็บเห็ดเข้มขาว เธอเห็นมันขึ้นตรงโคนต้นน้ำมาทำกับข้าว ทว่าบังเอิญสายตาซุกซน ดันเห็นไอ้มะขามชายหนุ่มจอมเจ้าชู้ของหมู่บ้าน มันกำลังเดินจูงมือม่ายสาวสามีเพิ่งตาย หายลับกันเข้าไปภายในกระต๊อบร้างข้างทางเข้าพอดี

“ไอ้พี่มะขามกับน้าจำเลียงนี่นา!”

หญิงสาวห่อปากเบิกตาโต คงไม่ต้องเดาให้ยุ่งยาก ไอ้มะขามมันจะพาน้าจำเลียงเข้าในกระต๊อบนั่นทำไม คงพากันเข้าไปกินตับเป็นแน่แท้ แล้วดาวเรืองเพื่อนสาวของตนเองล่ะ มะขามมันลืมแล้วหรือไง ถึงคิดนอกใจเป็นอื่นไปได้เช่นนี้ 

นั้นคงไม่ได้การ เธอจะต้องบอกความจริงให้ดาวเรืองได้รู้ ไอ้มะขามมันกำลังจะนอกใจ พาสาวอื่นเข้าไปกินตับในกระต๊อบหลังนั้น...

ขวัญไพรเร่งเท้าเดินเพื่อไปให้ถึงบ้านเพื่อนสาวโดยไว แต่กลับสะดุดเข้ากับบางสิ่งบางอย่างเข้าเสียก่อน ร่างอรชรถลาล้มคว่ำกองลงกับพื้นดินก้นจ้ำเบ้า เจ็บจนต้องร้องครางออกมา

“โอ๊ย!...”

 

 

ส่วนในกระต๊อบหลังคามุงใบไม้แห้ง สองร่างที่ลับหายเข้ามาไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงต่อกันให้เสียเวลา เมื่อต่างฝ่ายต่างร้อนฉ่า เตรียมพร้อมรับกับศึกสวาทระดับชั้นเซียน ต่างรู้เช่นเห็นชาติกันมาเนิ่นนาน  

มะขามนั้นนิสัยเจ้าชู้อันดับหนึ่งของหมู่บ้าน ชายหนุ่มเที่ยวหลับนอนกับสาวน้อยสาวใหญ่ไม่เลือกหน้า ใครให้ท่าเป็นต้องเสร็จมันทุกราย สำหรับจำเลียงสาวใหญ่วัยเฉียดสี่สิบนั้นก็แสนเหงาเปล่าเปลี่ยวหัวใจมานานหลายวัน นับตั้งแต่สามีรักมาตายจากไปเมื่อไม่นาน อาจด้วยนิสัยเป็นสาวที่มีความต้องการสูง จนเปลี่ยนสามีมาหลายคน จนคนล่าสุดนั้นอยู่กินก้นหม้อข้าวยังไม่ทันดำด้วยซ้ำ มันดันด่วนตายจากด้วยไข้ป่าเสียก่อน...

“อืม...อืม...ซี้ดมะขามจ๋า น้าเสียวเหลือเกิน” หม้ายสาวร้องครวญครางบิดร่างกายอวบอัดตามความกระสันยามถูกนิ้วยาวชอนไชเข้าใส่ เจ้าหล่อนขมิบตอดรัดเข้าสู้ไม่ถอย คนระดับหล่อนไม่มีคำนี้อยู่ในก้านสมองอยู่แล้ว

 มือว่างรีบดึงทึ้งเสื้อผ้าตนเองหลุดลอกออกจนพ้นกายอวบอัด เหลือเพียงกายเปลือยเปล่าไม่เหลือแม้กระทั่งชั้นในตัวจิ๋ว

 ซึ่งไม่ต่างจากมะขามเท่าไหร่นัก เพราะชายหนุ่มเองก็กำลังกระชากเสื้อม่อฮ่อมสีซีดออกจากกายกำยำอย่างคนใจร้อน เหมือนมันช่างเกะกะไม่ทันใจ เลยฉีกมันจนขาดวิ่นตามแรงอารมณ์ทะยานอยาก

พร้อมสอดปลายนิ้วร้ายกาจจ้วงทะลวงเข้าหาร่องฉ่ำแฉะลึกสุดโคน สอดทแยงเข้าใส่อย่างผู้ชำนาญ น้ำเมือกขุ่นข้นไหลกระฉอกออกจากร่องสาวติดเรียวนิ้วออกมา บางส่วนไหลเยิ้มติดร่องขาอ่อน พานอยากลงลิ้นเลียเหลือใจ

 หนุ่มอายุน้อยกว่ามองผลงานตาปรอย กลีบอูมใหญ่ปิดสนิทแซมด้วยไรขนสีดำดูไม่รก ภายในเนื้อนุ่มสีสดไม่ดำ สมดั่งคำร่ำลือของบรรดาชายขี้เมาในหมู่บ้าน เอาเรื่องกินในที่ลับ แล้วมาไขในที่แจ้ง เม้ากันอย่างสนุกปากในวงสุรา

“อ๊าห์...ดีจังเลยจ้ะ ทิ่มเข้ามาแรงๆเลยนะ น้าชอบอะไรที่แรงๆ ถึงใจ”

 จำเลียงหลิ่วตาเซ็กซี่พร้อมเอ่ยชมเสียงกระเส่า เผยอปากอิ่มร้องซี๊ดซ๊าดให้ความสยิวตรงกึ่งกลาง มันให้ความรู้สึกดีอย่าบอกใครเชียว

 เจ้าหล่อนดันร่างอวบเข้าแนบชิด จงใจเสียดสีผิวกายขาวผ่องกับเนื้อร้อนผ่าวของชายหนุ่มรุ่นหลาน เม็ดเหงื่อไหลซึมทั้งสองกายแต่ไม่มีใครให้ความสำคัญ ต่างตั้งหน้าตั้งตาตักตวงความสุขใส่ตัวเองเท่านั้นเป็นพอ

สาวใหญ่แอ่นหน้าอกขนาดโตเท่าลูกส้มโออัดเข้าหากล้ามเนื้อเป็นมัด ถูปลายจะงอยเม็ดเท่ามะขามจนมันแข็งเป็นตุ่มไต มะขามเลื่อนฝ่ามือหยาบจากบั้นท้ายขึ้นสูง ลากไล้ผ่านหน้าท้องแบนราบหมายมั่นขย้ำเคล้นเต้าอะร้าอร่ามให้หายมันเขี้ยว 

จำเลียงตวัดเรียวขาเกาะเกี่ยวเอวสอบ โยกลำตัวขย่มดันก้นเนื้อแน่นอัดเข้าใส่ร่องหวานซึ่งมันกำลังพาเธอแตะหาความสุขล้ำในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า

“น้าใกล้จะเสร็จแล้วละมะขาม เร่งมือให้น้าหน่อย...ซี้ดดดด...”

“อ๊าห์...สบายมากจ้ะ ไอ้มะขามคนนี้จะจัดให้ถึงฝั่งในไม่ช้า” มะขามเม้มปากแน่นเพราะไม่เพียงแต่เจ้าหล่อนที่ใกล้ เขาเองก็ไม่ต่างกันนัก ถูกเล่นบดเบียดเนื้อแทบจะหลอมรวมกันได้ เลือดหนุ่มนั้นเดือดพล่าน มันกระตุ้นดุ้นร้ายจนอยากพ่นพิษ

“อืม...อ๊าห์...” เธอส่งเสียงกระเส่า ร่อนบั้นท้ายเข้าใส่เรียวนิ้วยาวจากเดิมนั้นมีเพียงหนึ่งทว่าตอนนี้นั้นเพิ่มเป็นสาม แต่ยังไม่ถึงใจเท่าที่ต้องการ เธออยากได้ดุ้นใหญ่เข้าเสียบ แต่รู้ว่ายังไม่ถึงเวลาเหมาะสม ถึงสาวนิ้วนี้จะดูเล็กกว่าของจริงอยู่หลายเท่าหลายตัว แต่พอถูกลูกเล่นของพ่อหนุ่มเนื้ออ่อนทำเอาเม็ดสวาทเธอสั่นระริกได้ไม่ยาก

นี่ไม่ใช่แค่แก้ขัดให้หายคัน แต่เธอต้องการหนุ่มรุ่นหลานคนนี้ไว้ครอบครองตลอดกาล และเธอจะจับมะขามด้วยเซ็กส์ให้ได้ด้วย

จำเลียงจิกปลายนิ้วกรีดกรายเข้าใส่ดุ้นเอ็นสีดำ ก่อนกอบกุมมันไว้ทั้งลำกระชับอุ้มมือพร้อมกับบีบทดลองขนาดไปในตัว เธอรู้สึกถูกใจกับขนาดและรูปร่างมาก มันใหญ่ยาวแถมยังมีปุ่มโปนจากเส้นเลือดผุดขึ้นดูน่าเกรงขาม ถ้าผลุบหายเข้าร่องรัก คงให้ความรู้สึกสยิวน่าดู ปลายหัวแดงก่ำมีน้ำเมือกไหลซึมอีกต่างหาก

 สาวเจ้าผู้อดอยากแลบลิ้นเลียอย่างคนหิวกระหาย บี้บดตรงรูเล็กก่อนรีดขยับเปลือกหุ้ม มะขามถึงกับสั่นเกร็งกระตุก ห่อปากร้องครวญคราง

“ซี้ด...อ๊าห์...น้าเลียงผมเสียวหัว โอ้ย...เสียว...เสียวใจจะขาดอยู่แล้ว”

ใบหน้าคมคายบิดเบี้ยวมันเร่งนิ้วมือกะซวกเข้าใส่ร่องนุ่ม ภายในโพรงเนื้ออ่อนตอดรัดเต้นตุบตับทำเอานิ้วมือปวดหนึบ ชักเข้าชักออกเป็นจังหวะถี่รัว บ้างก็งอนิ้วลงแล้วจัดการคว้านครูดไปตามผนังอ่อน สร้างความสุขให้แก่เจ้าของร่องรัก หญิงสาวเชิดใบหน้าสวยไม่สร่างเปล่งเสียงร้องครวญคราง ก่อนกระตุกเกร็งร่าง สั่นเฮือกปลดปล่อยน้ำรักขาวข้นอาบสามนิ้วมือของหนุ่มรุ่นหลาน มะขามชักนิ้วออกก่อนยื่นมันเข้าปากตนเอง

นัยน์ตาสองดวงจับจ้องกันไม่กะพริบ สื่อถึงความต้องการตัณหาตรงกัน

จำเลียงปลดเรียวขาเรียวยาววางลงกับพื้น เจ้าหล่อนผลักร่างหนาให้นอนราบลงบนแคร่ไม้ไผ่ มันมีเบาะแผ่นบางปูลองเอาไว้ ได้กลิ่นสาบโชยออกมาแต่ไม่ทำให้คนทั้งคู่รังเกียจ

“ใหญ่ใช่เล่นเหมือนกันนะของมะขาม” เมื่อตามลงมานอนคร่อมบนร่างใหญ่ สาวหม้ายไม่คิดรอช้า เธอคว้าหมับลงยังเป้าหมาย โอบรัดมันไว้ในฝ่ามือ

“ลีลาก็ไม่เล่นเหมือนกันนะครับน้าเลียง” มะขามเบ้หน้าเสียวพร้อมขยับปากโอ้อวด

“แล้วน้าจะคอยดู ลีลาของมะขามจะเด็ดจริงอย่างที่ปากว่าหรือไม่”

 จำเลียงเลิกคิ้วมองใบหน้าคมคายอย่างท้าทาย พร้อมลากฝ่ามือร้อนลงบนหน้าอกหนั่นแน่น วางความอวบของกลีบผกาบนลำแน่นแต่ไม่สอดใส่ สะกิดหัวนมเม็ดเล็กก่อนโน้มกายครอบกลีบปากฉ่ำวาวแล้วจัดการดูดเลียอย่างมีชั้นเชิง

“อูย...อ๊าห์...เด็ดจริงๆเลยครับน้าเลียง”

เสียงห้าวครางกระเส่าหลับตาพริ้ม มะขามกดศีรษะได้รูปแนบสนิทกับปลายหัวนมตัวเอง แม้จะพอรู้ถึงกิตติศัพท์ความร้อนแรงของหม้ายสาวมาบ้าง แต่ไม่คิดว่าเจ้าหล่อนจะเด็ดดวงขนาดนี้

“แล้วชอบหรือเปล่าล่ะฮึ...ถ้าไม่ชอบน้าจะได้ไม่ทำ”

 ผู้แก่วัยและประสบการณ์เหนือชั้นใส่จริตตอนเอ่ยถาม รูปร่างหน้าตาของสาวใหญ่ที่ไม่ละความสวยสดหรี่ลงมองดุ้นร้อนตรงกึ่งกลาง ขยับร่างกายถูไถไม่ได้คิดกลั่นแกล้งแต่เรียกว่าเป็นการกระตุ้นความอยากให้พุ่งทะยานเสียมากกว่า น้ำเยิ้มของเธอผสมเข้ากับน้ำรักของชายหนุ่ม ไม่รู้ของใครเป็นของใคร

“ชอบจ้ะ...ไอ้มะขามชอบมาก ไอ้ขามอยากเสียว อยากมีความสุข” มะขามรีบร้องบอกปากคอสั่น กดมือลงบนสะโพกงอนงามเมื่อเจ้าหล่อนกำลังกระดกยกขึ้นหนีเสียดื้อๆ

จำเลียงยิ้มกริ่มด้วยความถูกใจ ก่อนโหย่งตัวขึ้นเล็กน้อย จับดุ้นใหญ่ให้ตั้งลำแล้วกดบั้นท้ายแบะกลีบออกกว้าง สอดเสาเข็มยาวเข้าสู่ด้านใน

“โอ๊ะ!ซี้ด...”

ดุ้นเนื้อขนาดใหญ่ถูกร่องหลืบกลืนหายเข้าไปทั้งดุ้น จำเลียงซูดปากเหมือนได้กินของเผ็ด ร่องกลีบของเธอถึงกับแบะกว้างเมื่อเจอของใหญ่ยาวแทรกผ่านเข้าไปจนถึงผนังสุดของมดลูก ทั้งเสียว ทั้งจุก แต่ก็สร้างความสุขเหลือคณา จำต้องส่งเสียงครางลั่นโดยไม่แคร์ใครจะมาแอบได้ยินเข้า

 ก่อนเจ้าตัวจะโน้มร่างอวบอัด ประกบปิดปากหยักได้รูป มอบจูบรัญจวนใจ แล้วขยับบั้นท้ายโยกโยนเรียกความเสียวซ่านให้แก่คนนอนใต้ร่าง มะขามคว้าหมับเข้าที่บั้นท้ายเมื่อมันทนต่อความเสียวรัญจวนอีกไม่ไหว เลยเป็นคนกระเด้าเอวสอบเข้าหาเสียเอง ก่อนยกศีรษะขึ้นดูดกินเต้าทรวงที่มันเหวี่ยงไปมาตามแรงกระแทกสลับไปมาทั้งสองข้าง

มะขามกระเด้าก้นเข้าหาทั้งแรงและเร็ว เสียงดัง ตับ ตับ ตับ สาแก่ใจสาวใหญ่อย่างจำเลียงเหลือเกิน เธอหรี่ตามองกายกำยำที่ชื้นไปด้วยเหงื่อด้วยความหลงใหล ติดใจลีลาเร่าร้อนถึงอารมณ์

“อ๊ะ...อะ...อะ...ซี้ด...เสียว...เสียวเหลือเกินมะขามจ๋า” หม้ายสาวที่ถูกกระเด้าเข้าใส่ถึงกับหัวสั่นหัวคลอน ร้องกรีดลั่นกระต๊อบเกร็งตัวสั่นระริกเมื่อพบฝั่งฝันอีกครั้ง

มะขามไม่รอช้า มันรีบตั้งหน้าตั้งตาตอกตรึงแท่งเหล็กร้อนเข้ากระหน่ำใส่ร่องรัก ริมฝีปากยังไม่ยอมปล่อยของอร่อยลิ้น มันทั้งดูดทั้งเลียควบคู่ จนในที่สุดมะขามก็ถึงฝั่งฝันจนได้ ร่างหนาสั่นเกร็งพร้อมปล่อยเสียงคำราม มันดันร่างอวบขึ้นสูง และคนมากประสบการณ์ไม่ต้องร้องขอ เจ้าหล่อนถอยร่างลงต่ำ ก้มใบหน้าเหยเกครอบหาสิ่งที่เรียกว่าเป็นเชื้อพันธ์ของมนุษย์ ดื่มกินมันจนหมดหยดสุดท้าย ก่อนจะนอนหอบหายใจลงเคียงข้างร่างสูงใหญ่ มะขามตวัดร่างหมดเรี่ยวแรงมาไว้ในอ้อมแขนพร้อมจูบปากหวานเพื่อกวาดต้อนน้ำรักมาดื่มกินบ้าง มันกอบกุมดุ้นเอ็นจนแข็งตัว แล้วพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างอวบเต็มไม้เต็มมือ กระเด้าดุ้นร้ายเข้าหาร่องฉ่ำน้ำอีกครั้ง อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...

 

ร่างที่ลงไปนอนเค้เก้บนพื้นต้องสูดปากซี๊ดซ๊าด เพราะรู้สึกเจ็บบริเวณสะโพกเหลือเกิน ตอนถลาหกล้มไปนั้น ตนเองไม่ทันได้ตั้งตัวเสียด้วย เลยทำให้แรงตอนล้มเต็มที่ไม่มีการยั้งเอาไว้ และอวัยวะส่วนก้นนั้นได้รับผลกระทบไปแบบจัดเต็ม

“อูยยย!...เจ็บชะมัด...”

หญิงสาวนั่งโอดโอยได้สักพัก ลุกสำรวจตรวจดูตามร่างกาย มีบาดแผลตรงอื่นนอกเหนือจากบริเวณก้นหรือไม่ แล้วจัดการปัดเศษดินเศษหญ้าออกจากตามลำตัว รู้สึกขัดยอกตามช่วงล่างเล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับเจ็บมากมายอะไรนัก

พลันสายตาหวานกลมโตราวพระจันทร์เต็มดวง บังเอิญเหลือบเห็นปลายเท้าของใครบางคนเข้าพอดี มันโผล่พ้นออกมาแค่ส่วนปลาย ร่างกายของเขาผู้นั้นถูกพงไม้บดบังเอาไว้มิดชิด และเพราะเท้าของเขาผู้นั้นแท้ๆ ทำเอาเธอสะดุดหกล้มก้นกระแทกพื้นเจ็บไม่เป็นท่าแบบนี้

“เอ๊ะ!ใครกันหว่า มานอนหลับอะไรตรงนั้นล่ะ”

 ใจสาวน้อยกระตุกหัวคิ้วขมวดมุ่น เพราะรองเท้าที่เขาคนนั้นสวมใส่ติดเท้าในหมู่บ้านเธอไม่มี มันดูแปลกตาไม่ใช่น้อย มันไม่ใช่รองเท้าสานจากใบไม้อย่างคนในหมู่บ้านเธอทำใส่กันเอง มันเป็นหนังและเป็นสีดำด้วย

ขวัญไพรค่อยๆคลานเข้าไปดูให้ใกล้กว่าเดิม  แม้จะรู้สึกกลัวแต่ความอยากรู้มีอิทธิพลเหนือกว่า เธอค่อยๆยืดคอมอง สายตาสดใสประหวั่นเพราะไม่ไว้ใจ ลองเอากิ่งไม้ใกล้มือเขี่ยไปยังปลายเท้าที่โผล่พ้นกองใบไม้หนาออกมา มันไม่ขยับเขยื้อน ครั้นพอชะโงกหน้าผ่านพุ่มไม้เพื่อหวังจะได้เห็นชัดเจนขึ้น ร่างบอบบางของสาวน้อยแรกแย้มมีอันต้องผงะหงาย

เลือด!

ขวัญไพรตาเหลือกหลานยามเมื่อเห็นเจ้าของรองเท้า เขาเป็นผู้ชายหน้าตาไม่เหมือนคนในหมู่บ้าน แถมยังมีเลือดเกาะแห้งกรังเต็มไปทั่วร่างใหญ่

สาวน้อยค่อยๆผ่อนลมหายใจ เริ่มตั้งสติตนเองใหม่ ไม่รู้ว่าเขาตายแล้วหรือยัง เมื่อเธอเห็นเลือดออกมาเต็มร่างเขาขนาดนั้น ขวัญไพรที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวยกมือขึ้นลูบหน้าลูบตาแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนพาตัวเองเข้าไปดูตรงที่ชายหน้าตาแปลกประหลาดนอนจมกองเลือดอีกหน

เธอดึงพงหญ้าทิ้ง ทำให้โดยรอบนั้นสามารถเข้าไปนั่งได้ หญิงสาวค่อยๆยื่นปลายนิ้วมือจ่อปลายจมูกโด่ง ลมร้อนผ่านกระทบทำให้เธอค่อยโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง

เขายังไม่ตาย...

แต่อาการท่าจะหนักไม่ใช่เล่นเสียด้วยสิ เมื่อเธอสำรวจมองทั่วตามร่างกายของเขา ปรากฏบาดแผลฉกรรจ์มากมาย โดยเฉพาะตรงบริเวณท่อนขาข้างขวา เธอเห็นมีแผลฉีกขาดจนเห็นเนื้อใน

อาการสาหัสไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย...

ขวัญไพรพรูลมหายใจหนักก่อนตัดสินใจวิ่งหายลับราวนาทีสาวน้อยวิ่งกลับมาพร้อมใบเสือหมอบสมุนไพรที่มีสรรพคุณห้ามเลือด ดีที่ตาพาเธอเอาสมุนไพรจำเป็นหลากหลายชนิดมาปลูกทิ้งเอาไว้หลังบ้าน ยามคับขันเธอจึงเด็ดเอามาใช้งานได้อย่างรวดเร็ว

สาวน้อยเหลียวหาของแข็งพอจะทุบพืชสมุนไพรเหล่านี้ให้พอแหลกละเอียดได้ เธอเห็นก้อนหินที่ดูสะอาดพอใช้ จึงนำมันมาทุบลงกับใบสมุนไพรก่อนนำมันมาโปะลงตามแผลที่เธอยังเห็นเลือดซึมไหลออกมา

 ต้องรีบห้ามเลือดเอาไว้ก่อนที่เลือดชายหนุ่มจะไหลหมดตัว บาดแผลตรงอื่นค่อยว่ากันอีกที แต่ตอนนี้ต้องหาทางพาเขากลับไปบ้านเธอให้ได้

 เนื่องจากที่บ้านของตาสยาพร้อมสรรพด้วยหยูกยาหลากหลาย เธอต้องตรวจดูอาการเบื้องต้นพอลงมือช่วยรักษาอะไรก่อนได้บ้าง

“แล้วจะแบกเขากลับบ้านเธอได้ยังไง?”

หญิงสาวเริ่มหนักใจ เจ้าหล่อนนั่งยองใกล้ร่างที่ดูไม่ต่างจากซากศพ ก่อนเขย่าร่างหมดสติเพื่อหวังเรียกให้เขาฟื้น ทว่าชายหนุ่มไม่ตอบสนองใดๆทั้งนั้น เอาแต่นอนนิ่ง ดีที่ยังหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขายังมีชีวิตอยู่...

“ตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ จะแบกยังไงไหวล่ะทีนี้”

ขวัญไพรคิดหนัก หันซ้ายหันขวา หาวิธีแบกร่างราวกับยักษ์กลับบ้านตนเองให้ได้ สรีระของเขานั้นใหญ่โตมากกว่าเธอสองเท่าได้ล่ะมั้ง ถ้าจะให้เธอแบกเขากลับคงไม่ไหวหรอก ตัวเขาสูงใหญ่ออกปานนี่ ยังไม่รู้มีกระดูกซี่ไหนหักบ้างหรือเปล่า ขืนลากเขาตามพื้นถนน เธอกลัวอาการเขาจะยิ่งทรุดหนักมากกว่าเดิม

 สาวน้อยจึงตัดสินใจวิ่งกลับเข้าหมู่บ้าน มองหาคนที่มีอำนาจสั่งการสูงสุด โดยลืมเลือนเรื่องที่กำลังจะเดินไปฟ้องเพื่อนสาวคนสนิท แฟนหนุ่มของดาวเรืองแอบนอกใจ เมื่อเรื่องที่บังเอิญเจอกะทันหัน นั้นสำคัญมากกว่าเป็นหลายเท่า

“พ่อใหญ่เบิ้ม พ่อใหญ่เบิ้มจ๋า” สาวน้อยส่งเสียงตะโกนหาผู้กุมอำนาจสูงสุดของหมู่บ้านตะนาวขอ

 แกมีฐานะเป็นผู้ใหญ่ของหมู่บ้านแห่งนี้ เป็นชายชราที่ยังแข็งแรงไม่ค่อยเจ็บไข้ได้ป่วยเหมือนอย่างกับคนแก่คนอื่นๆในหมู่บ้านนักหรอก อาจเพราะแกเป็นคนจิตใจดี  ชอบนำความรู้มากมายหลายอย่างที่เป็นประโยชน์มาสู่หมู่บ้าน และที่สำคัญ แกรักเธอไม่ต่างจากลูกสาวคนเล็ก ขวัญไพรถึงเรียกเบิ้มด้วยคำนำหน้า ว่าพ่อใหญ่เบิ้มเสมอมา...

และเพียงอึดใจต่อมาขบวนแห่ขนาดย่อมพร้อมด้วยคนในหมู่บ้านทั้งชายและหญิงเกือบครึ่งหมู่บ้านเห็นจะได้ ต่างมุ่งหน้าตรงมาทางที่ขวัญไพรวิ่งนำลิ่วมาก่อน ดูท่าทางสาวน้อยคนงามของหมู่บ้านจะเหนื่อยหอบน่าดู ก็เจ้าหล่อนเล่นวิ่งไปวิ่งกลับเสียหลายรอบ ไม่ให้หอบแฮ็กได้ยังไงไหว...

 

สองร่างเปลือยเปล่าในกระต๊อบ ที่เพิ่งสงบศึกรักได้ไม่นาน ลมหายใจยังไม่ทันเข้าที่เข้าทางดีด้วยซ้ำตอนได้ยินเสียงอึกทึกด้านนอก ถึงกับกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อทั้งคู่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายลั่น จำเลียงถลันลุกขึ้นเดินตัวเปล่าอย่างไร้ยางอายไปที่ประตูใบจาก สายตาหื่นของเด็กหนุ่มที่มองตาปรอยสื่อความต้องการ มะขามยังไม่หายอยากจากแรงราคะ ถึงแม้ตนเองนั้นจะเสพรักกับหม้ายสาวมาไม่ต่ำกว่าห้ารอบติดๆกัน แต่เขายังมีความปรารถนาลุกลามโชกโชน และคงไม่จบลงง่ายๆ

ต้องขอบคุณสมุนไพรสามทหารเสือของเฒ่าสยา ของแกนั้นจัดว่าเด็ดจริงสมกับชื่อ แกต้มเอาไปให้พ่อเขากินตามประสาคนแก่ที่ริอ่านมีเมียเด็ก แต่พ่อเขายังไม่ทันได้กินเลยสักอึก ด้วยเขานั้นไวกว่าเลยคว้ามาจัดการยกซดเสียหมดทั้งขวด ก่อนจะลากหม้ายสาวมาจัดหนักกันในกระต๊อบแห่งนี้ ชนิดที่เรียกว่าถ้าฟ้าไม่เหลืองมันจะไม่เลิกเสพสังวาสกับหม้ายสาวลีลาจัดเจนคนนี้เลยก็ว่าได้...

หม้ายสาวร่างอวบอัดขาวผ่องยืนโก้งโค้งส่ายบั้นท้ายโดยไม่รู้ตัว เมื่อตอนนี้เจ้าหล่อนให้ความสนใจกับเสียงดังด้านนอกกระต๊อบมากกว่าจะคิดว่าเป็นการกระตุ้นกำหนัดของเด็กหนุ่มด้านหลัง

จำเลียงรีบแหวกใบจากออกเป็นช่องเล็ก พลางสอดส่ายสายตาอยากรู้อยากเห็น แอบมองภายนอก

 เธอทันเห็นชายหนุ่มหน้าตาไม่เหมือนคนในหมู่บ้าน เขาสวมใส่เสื้อผ้าแปลกตาซึ่งเต็มไปด้วยเลือดเต็มเนื้อเต็มตัวซึ่งถูกหามอยู่ในแปล อดใจหายวาบไม่ได้ เพราะไม่รู้ตายแล้วหรือยัง เขาถูกหามผ่านทางเดินถนนหน้ากระต๊อบไปพอดิบพอดี เธอเห็นหน้าเขาไม่ชัดเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร

และกำลังจะหันไปบอกหนุ่มรุ่นหลานให้มาช่วยกันดูหน่อยว่าใครเป็นอะไร ก้นกลมกลึงของเธอกับถูกตอกเข้าด้วยเสาเข้มขนาดใหญ่ด้วยความเสียวสะเด็ดไม่ทันตั้งตัว  

“อุ้ย!ซี้ด ขามจ้า เล่นอะไรเนี่ย น้าเสียวมากนะรู้ไหมหึ...”

มือที่ทำการแหวกใบจากมีอันต้องรีบถอยห่าง ปิดช่องโหว่ไว้อย่างมิดชิด กลัวคนข้างนอกจะได้ยินเสียงซี๊ดซ๊าดยามเธอถูกความเสียวเข้าโจมตี

 พอหันกายมองบั้นท้ายหนั่นแน่น ใบหน้าสวยบิดเบี้ยว เพราะร่องเนื้อนิ่มนั้นถูกมือหยาบแบะอ้ากระทุ้งดุ้นเข้าใส่ แถมปลายนิ้วยังเลื่อนมาสะกิดตุ่มกระสัน ทำเอาขาเรียวยาวแทบทรงตัวไม่ติดพื้น

มะขามเอื้อมมือหนาคว้าเอวคอดของหญิงสาวไว้แน่น ก่อนดันร่างอวบเต็มไม้เต็มมือหันหลังกลับเดินมาตรงกลางบ้านมีเสาต้นใหญ่ตั้งตระหง่าน เขากดร่างงามเข้ากับเสากลางกระต๊อบ จับเจ้าหล่อนหันหน้าเข้าหาต้นเสาดังกล่าวพร้อมดึงสะโพกงอนที่ตอนนี้ถูกดุ้นร้อนเสียบคาไว้กระดกขึ้น สองมือหยาบอ้อมลงด้านล่าง บีบเฟ้นเต้าส้มโอที่ห้อยโตงเตงขนานลงกับพื้น เพิ่มแรงกระสันรัญจวนยามขย่มเข้าใส่  

“อืม...เอาเก่งเหลือเกินมะขามของน้า แถมยังอึดอีกต่างหาก” สาวใหญ่เอ่ยปากชมเปาะ ปากอิ่มเผยออ้าค้างเพราะถูกตอกย้ำเข้าด้านในเสียงดังกึก กึก  

“โอ้ว...ซี้ด...”

“อ๊าห์...ไอ้จ้อนของผมมันกินไม่รู้จักอิ่ม มันคึกไม่ยอมสงบเลยดูสิ มันคงชอบมุดรูทั้งคับทั้งฟิตของน้าแน่เลย ถึงได้ไม่ยอมสิ้นฤทธิ์เสียที”

มะขามขยับปากพร่ำบอกพร้อมกระเด้าบั้นเอวสอบเข้าอัดร่องรักถี่ๆ จำเลียงแหงนเงยใบหน้าขึ้นสูดปากแผ่วผิว กลัวคนข้างนอกที่ยังเดินผ่านหน้ากระต๊อบไปไม่หมดขบวนจะได้ยินแล้วแห่กันเข้ามาดู

เธอกับมะขามกำลังเล่นหนังสดกันอยู่ แรงอัดทำเอามดลูกสั่นระริก เรือนร่างไหวโยกไปตามจังหวะดิบเถื่อนแต่มันถึงใจหม้ายสาวอย่างจัง แบบนี้สิที่เธอต้องการ ไม่ใช่จืดชืดไม่ต่างจากกินน้ำซาวข้าวเหมือนไอ้ผัวที่ตายจากไป

 จำเลียงผวาร่างทุกครั้งยามถูกมะขามส่งแรงกระเด้า ผ่านมาทางด้านหลัง สองร่างส่งแรงถึงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร สองมือหยาบบีบเฟ้นปทุมถันหนักมือ จำเลียงทั้งเจ็บทั้งเสียวแต่ไม่คิดอุทรปล่อยให้ชายหนุ่มรุ่นหลานปลดปล่อยอารมณ์ได้ตามต้องการ จนในที่สุดน้ำขาวขุ่นทะยานไหลปริ่มออกมาจนล้นง่ามก้นง่ามขา

มะขามรวบเอวกิ่วของหม้ายสาวยกลอยขึ้นสูงจากพื้น โดยดุ้นนั้นยังคงค้างคาร่องรักไม่หลุด ชายหนุ่มวางร่างเพิ่งผ่านความสุขสมไว้บนแคร่ไม้ไผ่ยกขาขึ้นคร่อมก่อนกระทุ้งเอวเข้าใส่ร่องหวานอีกสามสี่ที พร้อมฉีดน้ำร้อนใส่ผนังมดลูกจนจำเลียงรู้สึกร้อนวูบ เจ้าหล่อนส่งเสียงกระเส่าส่วนมะขามนั้นคำรามลั่น ก่อนปล่อยความสุขให้ไหลทะลักออกมา แล้วฟุบร่างหนาทาบทับร่างอวบเอาไว้อย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง...

 

****************************